Παλιά Κομμουνιστικά ανέκδοτα. Μέρος 2ο

Την εποχή του "υπαρκτού Σοσιαλισμού" στη Ρουμανία τα παιδάκια μάθαιναν από το νηπιαγωγείο να αποκαλούν τον Τσαουσέσκου* πατέρα και το Κόμμα μητέρα. 

Μια μέρα λοιπόν η δασκάλα ρωτά τα παιδάκια:

- Ποιος είναι ο πατέρας σας;
- Ο αγαπημένος μας ηγέτης, το φωτεινό αστέρι του ουρανού, ο σύντροφος Νικολάε Τσαουσέσκου.
- Ποια είναι η μητέρα σας;
- Το ένδοξο, ηρωικό, νικηφόρο Κόμμα μας.
- Και όταν μεγαλώσετε τι θέλετε να γίνετε;
- Ορφανά, ορφανά, ορφανά…

*Ο Νικολάε Τσαουσέσκου ήταν ηγέτης της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας από το 1965 μέχρι την εκτέλεσή του τα Χριστούγεννα του 1989.

Δύο παλαίμαχοι μπολσεβίκοι συζητούν:
- Εμείς μάλλον δεν θα προλάβουμε να ζήσουμε τη μετάβαση από τον υπαρκτό Σοσιαλισμό στον Κομμουνισμό... Τα εγγόνια μας όμως ίσως...
- Ναι... Καημένα παιδιά...

Για την ειρηνική συνύπαρξη των λαών συζητούν ένας Σοβιετικός και ένας Αμερικανός. Ο Σοβιετικός ισχυρίζεται ότι ο Σοσιαλισμός και ο Καπιταλισμός μπορούν να ζήσουν ειρηνικά, ο ένας δίπλα στον άλλο, και για να αποδείξει ότι έχει δίκιο πάει τον Αμερικάνο στον Ζωολογικό Κήπο της Μόσχας, όπου σ' ένα κλουβί, είναι κλεισμένα μαζί ένα λιοντάρι κι ένα πρόβατο και κοιμούνται.
- Βλέπεις; λέει ο Σοβιετικός. Όπως αυτό το αρνί και αυτό το λιοντάρι μένουν μαζί, έτσι και ο Σοσιαλισμός με τον Καπιταλισμό μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά.
Ο Αμερικανός έχει μείνει άναυδος.
- Μα πώς τα καταφέρνετε να κάνετε να ζουν μαζί αυτά τα δύο ζώα στο ίδιο κλουβί; ρωτάει.

- Α, είναι απλά θέμα οργάνωσης... Κάθε πρωί αντικαθιστούμε το αρνί!

Ένας ακροατής του «Ράδιο Έρεβαν» τηλεφωνεί:
- Αντιμετωπίζω ένα μεγάλο πρόβλημα εδώ. Η κατάσταση μου είναι τραγική: Δεν αγαπώ πλέον το Κόμμα. Δεν αισθάνομαι τίποτα ούτε για τον Μπρέζνιεφ*, ούτε για κανένα από τους άλλους ηγέτες του Κόμματος. Πείτε μου σας παρακαλώ, τι μπορώ να κάνω;
- Παρακαλούμε, στείλτε μας το όνομα και την διεύθυνσή σας... 

*Ο Λεονίντ Ιλίτς Μπρέζνιεφ, ήταν Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης από το 1964 μέχρι το 1982 και Πρόεδρος του Προεδρείου του Ανωτάτου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ από το 1977 ως το 1982.

Ένας δικαστής βγαίνει από την αίθουσα συνεδριάσεων λυμένος στα γέλια.
- Τι έγινε σύντροφε; Γιατί γελάς έτσι; τον ρωτάει ένας συνάδελφός του.
- Μόλις άκουσα το πιο αστείο ανέκδοτο της ζωής μου! του λέει προσπαθώντας να πάρει ανάσα.
- Δε μου το λες τότε κι εμένα;
- Δεν μπορώ... Μόλις έριξα δέκα χρόνια σ’ εκείνον που το είπε! 

Πηγή: Τα βρήκαμε στο pare-dose.net 

Σχετική ανάρτηση: Παλια Κομμουνιστικά ανέκδοτα. Μέρος 1ο