Εξι στόχους θέτει η κυβέρνηση για βιώσιμη ανάπτυξη

Εξι στόχους για τη δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη θέτει η κυβέρνηση στο πλαίσιο της αναπτυξιακής στρατηγικής για την ελληνική οικονομία. Η εφαρμογή της, ωστόσο, τελεί αναπόφευκτα υπό πολλές αιρέσεις που σχετίζονται με την εντός και εκτός συνόρων πολιτική και οικονομική συγκυρία. Το προσχέδιο της αναπτυξιακής στρατηγικής, σύμφωνα με την Καθημερινή, παρουσιάστηκε στους εκπροσώπους των δανειστών κατά την τελευταία επίσκεψή τους στην Αθήνα, ενώ το τελικό κείμενο θα τεθεί υπόψη τους έως τις αρχές Νοεμβρίου. Κι αυτό διότι η κατάρτιση αναπτυξιακής στρατηγικής αποτελεί υποχρέωση της ελληνικής κυβέρνησης που απορρέει από το τρίτο μνημόνιο.

Οι έξι οριζόντιοι αναπτυξιακοί στόχοι είναι (συνοπτικά) οι ακόλουθοι:
1) Αποκατάσταση δημοσιονομικής βιωσιμότητας. Στο κείμενο αναγνωρίζεται η ανάγκη για τη βελτίωση του φορολογικού συστήματος, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, καθώς και η διεύρυνση της φορολογικής βάσης.
2) Εκσυγχρονισμός του κράτους και της δημόσιας διοίκησης. Στα μέτρα περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων και η ολοκλήρωση της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων καθώς και προσλήψεις νέου και υψηλά καταρτισμένου προσωπικού.
3) Ενίσχυση της απασχόλησης. Στο προσχέδιο για την αναπτυξιακή στρατηγική προτείνονται τα ακόλουθα: ενίσχυση κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, κατάργηση των ενώσεων προσώπων, αύξηση του χρόνου μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων, καθορισμός κατώτατου μισθού με συλλογικές διαπραγματεύσεις σε εθνικό επίπεδο και καθιέρωση ενιαίου κατώτατου μισθού ανεξαρτήτως ηλικίας. 

4) Προώθηση της κοινωνικής συνοχής.
5) Βελτίωση ανταγωνιστικότητας, προώθηση εξαγωγών και επενδύσεων.
6) Αξιοποίηση πόρων και χρηματοδοτικών εργαλείων. 

Τρία πιθανά «αγκάθια», όλα εξωγενή, εντοπίζει η κυβέρνηση στην πορεία της ελληνικής οικονομίας προς την ανάπτυξη. Αυτά είναι: πρώτον, η μη τήρηση της συμφωνίας από την πλευρά της Τουρκίας για το προσφυγικό, δεύτερον, η περαιτέρω ενίσχυση φυγόκεντρων τάσεων από την E.E. μετά και το δημοψήφισμα για το Brexit και τρίτον, η αποσταθεροποίηση του γερμανικού και του ιταλικού τραπεζικού συστήματος.

Πηγή: kathimerini.gr 08.10.2016