Η τέχνη της μπαρούφας

"Ολη η πολιτική κουλτούρα μας από τη Μεταπολίτευση και ύστερα χτίστηκε γύρω από αυτή την τέχνη: πώς να χρησιμοποιούμε τον λόγο, προκειμένου να ακυρώσουμε τον λόγο του άλλου". Είναι η "τέχνη της μπαρούφας" σημειώνει ο Στέφανος Κασιμάτης σε άρθρο του στην Καθημερινή.

Και αναφέρει μια χαρακτηριστική περίπτωση μιας απλής και σαφούς ερώτησης βουλευτή και της αντίστοιχης μακροσκελούς υποτιθέμενης απάντησης του αρμόδιου υπουργού:

Η ερώτηση αφορούσε «το κλείσιμο, με απόφαση της κυβέρνησης, του Τμήματος Συνοριακής Φύλαξης Καστάνιανης στα ελληνοαλβανικά σύνορα» και το ερώτημα, σύντομο, περιεκτικό και σαφές, ήταν «Εάν η κυβέρνηση σκοπεύει να κάνει κάτι ώστε να αποτραπεί η κατάργηση του τμήματος, αλλά και γενικότερα τι θα κάνει για την ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων στη συγκεκριμένη περιοχή».

Η απάντηση: Η πρώτη από τις πέντε παραγράφους της απάντησης ανέφερε: «Σε απάντηση της ανωτέρω ερώτησης, σας γνωρίζουμε ότι στόχος της αναδιάρθρωσης είναι η δημιουργία δυναμικότερων και αποτελεσματικότερων υπηρεσιακών μονάδων, καθώς και η ορθολογικότερη και αποδοτικότερη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και του υλικοτεχνικού τους εξοπλισμού, προκειμένου να εξασφαλισθούν οι προϋποθέσεις για την αναβάθμιση του παραγόμενου αστυνομικού έργου και την προσφορά καλύτερων υπηρεσιών προς τον πολίτη, διασφαλίζοντας τη μέγιστη δυνατή ανταπόκριση στις τρέχουσες, αλλά και στις διαφαινόμενες και προκύπτουσες, από τις σχετικές μελέτες, μελλοντικές ανάγκες».

Σε ανάλογο ύφος γραφειοκρατικού λυρισμού, και οι επόμενες παράγραφοι, ώσπου φθάνουμε αισίως στην πέμπτη, στην οποία λογικά πρέπει να βρίσκεται η απάντηση στο απλό ερώτημα «τι θα κάνετε;». Την παραθέτει ο αρθρογράφος αυτούσια: «Από τα παραπάνω προκύπτει ότι όλες οι απόψεις, παρατηρήσεις, θέσεις και προτάσεις, που άπτονται των εκφάνσεων του εν λόγω ζητήματος, έτυχαν ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος και επεξεργασίας. Σε κάθε περίπτωση, η υλοποίηση της προαναφερθείσας διαδικασίας (σ.σ.: άγνωστο ποια είναι αυτή, διότι δεν αναφέρεται παραπάνω...), καθώς και η διευθέτηση όλων των μετέπειτα συναφών ζητημάτων (στέγαση Υπηρεσιών, κατανομή οργανικών θέσεων, στελέχωση, ενίσχυση μηχανολογικού εξοπλισμού κ.λπ.) θα πραγματοποιηθούν σε ενιαία βάση, με τη σύνεση και την υπευθυνότητα που απαιτείται και σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες και γεωγραφικές ή άλλες ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής της επικράτειας, με γνώμονα αφενός μεν την εύρυθμη λειτουργία των αστυνομικών Υπηρεσιών, αφετέρου δε την αναβάθμιση του προσφερομένου έργου στον τομέα της αστυνόμευσης και τη βελτίωση του επιπέδου προστασίας και εξυπηρέτησης των πολιτών και των τοπικών κοινωνιών».

Περιττές λέξεις με τη σέσουλα, σε ύφος τεχνοκρατικό ελαφρώς αρωματισμένο με λογιοτατισμό, προκειμένου να αποφύγει ο υπουργός μια σαφή, αρνητική απάντηση στην ερώτηση. Και όλα αυτά στην υψηλότερη εκδοχή της "τέχνης της μπαρούφας". Γιατί υπάρχουν και οι χαμηλότερες εκδοχές της. Τις βλέπουμε στην τακτική των συνομιλητών να μιλούν σκοπίμως πάνω στη φωνή του συνομιλητή τους, ιδίως όταν εκείνος λέει κάτι το οποίο τους φέρνει σε δύσκολη θέση· και όσο κατεβαίνουμε την κλίμακα της δημιουργίας, τη συναντούμε σε πιο μπρουτάλ μορφές: φωνές, βρισιές και τα τοιαύτα.

Και ο αρθρογράφος καταλήγει με τα εξής:

Στην πορεία, αυτή η παράδοση που σταδιακά δημιουργήθηκε, συνδέθηκε και με το σύστημα της Παιδείας. Οταν ο σκοπός του δημόσιου λόγου είναι να κρύψει και να μπερδέψει ή, από την άλλη όψη του νομίσματος, να εντυπωσιάσει και να θαμπώσει, δεν είναι περίεργο ότι η δημόσια Παιδεία καλλιεργεί τις γλωσσικές δεξιότητες που βοηθούν να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα σαν ρόπαλο ή μαγικό ραβδί, όχι σαν εργαλείο ανάλυσης και συνεννόησης. Εξ ου και ο τρόπος με τον οποίο εδώ και δεκαετίες διδάσκεται το μάθημα της έκθεσης: όχι ως μέθοδος ανάπτυξης της σκέψης, αλλά ως άσκηση λυρισμού πάνω σε δεδομένες συνταγές, με έμφαση στον λυρισμό και στην έτοιμη γνώση του τσιτάτου...

Πηγή: kathimerini.gr