από τη Deutsche Welle
Ο διαδικτύο έχει γίνει τόπος έκφρασης μίσους με απειλητικά μέιλ και ποστ κυρίως σε βάρος πολιτικών. Οι διαδικτυακές πλατφόρμες πρέπει να δραστηριοποιηθούν περισσότερο εναντίον του φαινομένου.
Εδώ και μερικά χρόνια έχουν αυξηθεί τα κρούσματα ύβρεων και επιθέσεων εναντίον φορέων δημοσίων αξιωμάτων. Μπορεί να είναι ένας απλός πυροσβέστης ή αστυνομικός που γίνεται στόχος επίθεσης και φτάνει μέχρι και επώνυμους πολιτικούς. Προσπαθώντας να ερμηνεύσει το φαινόμενο ο Όλιβερ Τσέλνερ, επικεφαλής του Ινστιτούτου Ψηφιακής Ηθικής στο Πανεπιστήμιο για τα ΜΜΕ της Στουτγάρδης, υποστηρίζει ότι λείπει όλο και περισσότερο η συνείδηση του αισθήματος αδικίας και των ορίων ευπρέπειας και εκφράζει την υπόθεση ότι αυτό οφείλεται σε μια νέα εικόνα του ανθρώπου που ευδοκιμεί και εξαπλώνεται στον αιώνα του διαδικτύου. «Με το διαδίκτυο έχει γίνει ευκολότερη η έκφραση μίσους και διαφόρων σχολίων».«Ευθύνες έχει και το Facebook»
Ο Μίχαελ Τέρχαγκ, ειδικευμένος δικηγόρος σε θέματα δικαίου τεχνολογίας πληροφοριών και επικοινωνίας, υποστηρίζει ότι όποιος εκτίθεται σε δημόσια φόρα και σε προεκλογικούς αγώνες πρέπει να περιμένει ότι μπορεί να γίνει στόχος, «αλλά πίσω από την ιδιότητα του πολιτικού ο καθένας προστατεύεται από τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δικαίωμα στην προσωπικότητα του». Ανεξαρτήτως του εάν κάποιος είναι πολιτικός ή ιδιώτης «όταν δέχεται απειλή κατά της ζωής του, τα παιδιά δέχονται ύβρεις ή εκτοξεύονται ανυπόστατοι ισχυρισμοί, πρόκειται για αδικήματα που προστατεύει ο νόμος». Βέβαια όταν όλα αυτά γίνονται επώνυμα, ο θιγείς μπορεί να καταφύγει στη δικαιοσύνη. Όταν γίνονται ανώνυμα, μπορεί κανείς να καταγγείλει τους διαχειριστές των εταιρειών κοινωνικής δικτύωσης. «Διαχειριστές πχ. του Facebook δεν φέρουν ευθύνη όσο καιρό δεν έχουν γνώση των επιθέσεων, αλλά όταν λάβουν γνώση θα πρέπει να αντιδράσουν», υποστηρίζει ο Τέρχαγκ.
Ο γερμανός υπουργός Δικαιοσύνης Χάικο Μας είναι διατεθειμένος να πάρει συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα, όταν τα υβριστικά μέιλ δεν διαγράφονται από τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Αλλά και ο καθηγητής Όλιβερ Τσέλνερ υποστηρίζει ότι το Facebook θα μπορούσε να επενδύσει περισσότερα προς αυτήν την κατεύθυνση και σε αντίθετη περίπτωση να το υποχρεώσει η Πολιτεία να το πράξει. «Στις ΗΠΑ οι άνθρωποι ενημερώνονται σε ποσοστό 40% από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, το Facebook έχει γίνει de facto μέσο ενημέρωσης. Υπό αυτήν την έννοια έχει την υποχρέωση να συμπεριφέρεται όπως και οι επιχειρήσεις με δημοσιογραφικό προσωπικό, αλλά το Facebook το απορρίπτει με το επιχείρημα ότι είναι επιχείρηση τεχνολογίας».
Στην αντεπίθεση
Ο Γύργκεν Κάζεκ (φωτογραφία αριστερά), εκπρόσωπος του κόμματος των Πρασίνων στη Σαξονία, δεν έχει κάνει ιδιαίτερα καλή εμπειρία σε ότι αφορά το ποσοστό επιτυχίας των μηνύσεων. «Ιδιαίτερα σε υποθέσεις που αφορούν στο ίντερνετ και έρχονται από ανώνυμους λογαριασμούς η αστυνομία πολύ γρήγορα ενημερώνει ότι δεν μπορεί να βρει τον δράστη, παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις», λέει. Ο Κάζεκ δραστηριοποιείται εναντίον της Pegida και των ακροδεξιών οργανώσεων. Το κύριο επάγγελμά του είναι δικηγόρος, την πολιτική ασκεί δευτερευόντως. Απειλητικά μηνύματα δέχεται από πολλά χρόνια. Στην αρχή μόνο μέσω του ιντερνέτ, αργότερα γίνονταν όλο και περισσότερα. Τον περασμένο Νοέμβριο δέχθηκε επίθεση μέσα στο τραίνο, στη συνέχεια οι τοίχοι έξω από το γραφείο του γέμισαν με απειλητικά γκράφιτι και το γραμματοκιβώτιο με υβριστικές επιστολές. Τα μηνύματα μίσους φτάνουν με κάθε τρόπο, με μέιλ και μέσω του Facebook, μπορεί και 300 καθημερινά.
Αν και όλα αυτά τον ανησυχούν, πέρασε στην αντεπίθεση και βγάζει στη δημοσιότητα τα κείμενα που δέχεται. Και βέβαια έγινε πιο προσεκτικός. «Δεν ενημερώνω πάντα πότε και πού πηγαίνω, πότε φτάνω. Όταν είμαι μόνος σε μια πόλη που δεν ξέρω, έχω πάντα μαζί μου ένα σκουφί, που το τραβάω βαθιά στο πρόσωπο, και πάντα ξέρει κάποιος πού είμαι», λέει. Αλλά δεν θέλει να εγκαταλείψει, γιατί θα ήταν σαν να κέρδιζαν οι υβριστές του. «Διατηρώ την εικόνα μιας ελεύθερης κοινωνίας, όπου οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με γνώμονα τον αμοιβαίο σεβασμό, δεν θέλω να ξυπνήσω κάποτε και να διαπιστώσω ότι μου έχουν κλέψει τις ελευθερίες μου».
Ούτα Στάινβερ/Ειρήνη Αναστασοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου