Όπως το '60, συσσίτια στα σχολεία!

Μετά από τέσσερις μήνες διαπραγματεύσεων, δύο αποφάσεις του Eurogroup και έναν μαραθώνιο παρασκηνιακών παζαριών, η κυβέρνηση το μόνο που κατάφερε να πάρει από τους δανειστές σε αντάλλαγμα για τα βαριά μέτρα της μείωσης του αφορολογήτου και της περικοπής των συντάξεων που έρχονται είναι τα συσσίτια για 300.000 μαθητές και η δημιουργία νέων παιδικών σταθμών!

Το γεγονός της επιστροφής στην εποχή των συσσιτίων στα σχολεία, το οποίο μάλιστα παρουσίασε περήφανα ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας την Παρασκευή στη Βουλή, παραπέμπει σε μια Ελλάδα της φτώχειας των δεκαετιών του '50 και του '60 που έχουν ζήσει οι μεγαλύτεροι.

Και ακόμη χειρότερα, παραπέμπει στη μετεμφυλιακή Ελλάδα όταν η UNRRA ανέλαβε να διασώσει τους λιμοκτονούντες Ελληνες. Σε καμία όμως περίπτωση οι πολιτικές αυτές δεν μπορεί να είναι το αντίδοτο σε μια χώρα που βουλιάζει στην ύφεση και μια κοινωνία που πνίγεται από τα χρέη. 

Στο σημερινό Eurogroup θα διαπιστωθεί που βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις, αλλά, σύμφωνα με τα αναγραφόμενα στον τύπο, η κυβέρνηση έχει πει «Ναι» στη μείωση του αφορολόγητου ορίου από το 2019. Έχει επίσης πει «Ναι» στη μείωση των συντάξεων και παρότι δεν το ανακοινώνει έχει ήδη αποδεχθεί την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις εκδοθείσες πριν από τον Μάιο του 2016 συντάξεις από το 2020.

Στο κοινωνικό πακέτο οι δανειστές αποδέχθηκαν μόνο οριακές παρεμβάσεις και προγράμματα για την αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας - όπως συσσίτια που θα καλύψουν περίπου 300.000 μαθητές, δηλαδή το μισό του μαθητικού κόσμου των δημοτικών σχολείων - και το χτίσιμο σχολικών και παιδικών σταθμών.

Σύντομο ιστορικό των μαθητικών συσσιτίων
από το tovima.gr

Τα πρώτα μαθητικά συσσίτια ξεκίνησαν το 1927 αλλά ουσιαστικά το 1931 όταν υπουργός Παιδείας ήταν ο Γ. Παπανδρέου. Αφορούσαν γύρω στους 30.000 μαθητές σε 58 περιοχές της χώρας. Το 1946 αρχίζει μια νέα περίοδος στη λειτουργία των μαθητικών συσσιτίων με τη βοήθεια και της Ούνρα. Καθορίστηκαν οι σκοποί των συσσιτίων, οι μορφές υπό τις οποίες θα παρέχονταν, ο τρόπος οργάνωσης, οι φορείς και τα καθήκοντά τους, ενώ ορίστηκαν οι πηγές χρηματοδότησης και ο τρόπος διαχείρισης και ελέγχου αυτών. Τα συσσίτια παρέχονταν για 26 ημέρες τον μήνα και περιελάμβαναν όπως αναφέρει χαρακτηριστικά έγγραφο της εποχής: 

α) Καθ' εκάστη ένα κύπελλο γάλα (είτε εβαπορέ ή σε σκόνη) μετά ζαχάρεως, γλυκόζης και κακάο.
β) 10 συσσίτια μηνιαίως από κρέας με χόρτα ή χοιρινό με αβγά ή κρέας κονσέρβα (αναλόγως των υπαρχόντων αποθεμάτων).
γ) 10 συσσίτια από όσπρια, παρασκευαζόμενα με ορισμένη ποσότητα σούπας, λίπους και ντομάτας.
δ) 6 συσσίτια από τυρί.
ε) Επί 11 ημέρες μηνιαίως μαρμελάδα ή γλυκό μήλο (πουρέ) και
στ) Επί 10 ημέρες κατά μήνα βούτυρο φιστικιών, το οποίο χορηγούνταν με τη μαρμελάδα.

Από το 1963, πάλι επί κυβερνήσεων Γ. Παπανδρέου, προστέθηκε και μεσημβρινό γεύμα. Τα μαθητικά συσσίτια αποτελούσαν πλέον δραστηριότητα της καθημερινής λειτουργίας του σχολείου, το οποίο είχε και την ευθύνη της αγοράς τροφίμων και της παρασκευής και διανομής των γευμάτων μέσα στους χώρους του. Από το 1965 τα συσσίτια θα επεκταθούν σε 600.000 μαθητές και περιλαμβάνουν πρωινό ρόφημα και μεσημβρινό φαγητό ενώ από το 1966 γενικεύτηκε η λειτουργία μαθητικών συσσιτίων σε όλα σχεδόν τα δημοτικά σχολεία. 

Τα συσσίτια καταργήθηκαν ουσιαστικά από τη χούντα που τα αντικατέστησε με «πεντάδραχμο ενίσχυση» σε άπορους μαθητές και τη διανομή τροφίμων από αμερικανική βοήθεια σε μικρές πόλεις. 

Σύντομο σχόλιο: Η επιστροφή λοιπόν στη δεκαετία του '60 είναι μπροστά μας. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Με τη σημαντική διαφορά ότι τότε υπήρχε η βάσιμη προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο. Τώρα η ελπίδα (που έρχεται, όπως μιας έλεγε και το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ) κάπου χάθηκε, στην αρχή του δρόμου...

Πηγή: Στοιχεία από tovima.gr