Λίγες μέρες πριν η κύρια ένωση δημοσιογράφων της Ισπανίας είχε κατηγορήσει για παρενόχληση την ηγεσία του κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς Podemos, καταγγέλλοντάς την ότι επιχειρεί να θέσει υπό έλεγχο τη δουλειά των δημοσιογράφων, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Συμβαίνει κάτι ανάλογο στη χώρα μας;
Στις αρχές τις προηφγούμενης εβδομάδας η Ένωση Τύπου της Μαδρίτης (APM), που συνασπίζει τους δημοσιογράφους των κύριων ισπανικών μέσων ενημέρωσης, καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της τις μεθόδους του Podemos, βασιζόμενη στις μαρτυρίες και τις αποδείξεις που έφερε «μια ομάδα δημοσιογράφων που αισθάνονται να παρενοχλούνται και να υφίστανται πίεση από την ηγετική ομάδα του Podemos, με επικεφαλής τον (αρχηγό του κόμματος) Πάμπλο Ιγκλέσιας».
Η ένωση «απαιτεί από το Podemos να εγκαταλείψει μια για πάντα αυτή τη συστηματική εκστρατεία παρενόχλησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την οποία διεξάγει εναντίον επαγγελματιών δημοσιογράφων διαφόρων μέσων ενημέρωσης, τους οποίους εκφοβίζει ή απειλεί όταν δεν συμφωνεί με τις πληροφορίες τους».
Η ένωση «θεωρεί πλήρως ασυμβίβαστο με το δημοκρατικό σύστημα ένα κόμμα, όποιο κι αν είναι αυτό, να προσπαθεί να προσανατολίσει και να ελέγξει τη δουλειά δημοσιογράφων και να περιορίσει την ανεξαρτησία τους».
Η AMP γράφει πως η παρενόχληση διαρκεί εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο και παίρνει τη μορφή «προσωπικών κατηγοριών και ισχυρισμών στη διάρκεια συνεντεύξεων, πολιτικών συγκεντρώσεων ή απ' ευθείας στο Twitter», καθώς και «εκφοβιστικών τηλεφωνικών μηνυμάτων και κλήσεων».
Οι πρωτοπόροι των τρολ**
Ισπανοί δημοσιογράφοι καταγγέλλουν ότι δέχονται πιέσεις από το Podemos*
Στις αρχές τις προηφγούμενης εβδομάδας η Ένωση Τύπου της Μαδρίτης (APM), που συνασπίζει τους δημοσιογράφους των κύριων ισπανικών μέσων ενημέρωσης, καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της τις μεθόδους του Podemos, βασιζόμενη στις μαρτυρίες και τις αποδείξεις που έφερε «μια ομάδα δημοσιογράφων που αισθάνονται να παρενοχλούνται και να υφίστανται πίεση από την ηγετική ομάδα του Podemos, με επικεφαλής τον (αρχηγό του κόμματος) Πάμπλο Ιγκλέσιας».
Η ένωση «απαιτεί από το Podemos να εγκαταλείψει μια για πάντα αυτή τη συστηματική εκστρατεία παρενόχλησης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, την οποία διεξάγει εναντίον επαγγελματιών δημοσιογράφων διαφόρων μέσων ενημέρωσης, τους οποίους εκφοβίζει ή απειλεί όταν δεν συμφωνεί με τις πληροφορίες τους».
Η ένωση «θεωρεί πλήρως ασυμβίβαστο με το δημοκρατικό σύστημα ένα κόμμα, όποιο κι αν είναι αυτό, να προσπαθεί να προσανατολίσει και να ελέγξει τη δουλειά δημοσιογράφων και να περιορίσει την ανεξαρτησία τους».
Η AMP γράφει πως η παρενόχληση διαρκεί εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο και παίρνει τη μορφή «προσωπικών κατηγοριών και ισχυρισμών στη διάρκεια συνεντεύξεων, πολιτικών συγκεντρώσεων ή απ' ευθείας στο Twitter», καθώς και «εκφοβιστικών τηλεφωνικών μηνυμάτων και κλήσεων».
Αλλά τι συμβαίνει στη χώρα μας;
Προκείται για ένα φαινόμενο που πρώιμα άνθησε στην Ελλάδα, τα τρολαρίσματα και οι επιθέσεις κατά των δημοσιογράφων από τα λαϊκιστικά κόμματα, αναφέρει ο Πάσχος Μανδραβέλης σε άρθρο του με τίτλο "Οι πρωτοπόροι των τρολ" στον Σκάι. Ένα απόσπασμα από το δημοσίευμα αυτό (παρότι εξετάζει το θέμα από μια συγκεκριμένη πολιτική θέση και μόνο) στη συνέχεια:
Οι δικές μας δημοσιογραφικές ενώσεις ουδέποτε ασχολήθηκαν με τις στρατιές των κομματικών τρολ που δεν στοχοποιούν μόνο πολιτικούς αντιπάλους, αλλά πρωτίστως δημοσιογράφους, κατόπιν συγγραφείς, ακόμη και σκιτσογράφους. Γράφαμε παλιότερα πως ούτε ο μεγάλος σκιτσογράφος Αρκάς γλίτωσε από τους ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, οι οποίοι «έχουν ορδές τρολ στην υπηρεσία τους. Αυτά τα τρολ με μαζικές (υβριστικές κατά κύριο λόγο) αναρτήσεις επιτίθενται σε συγγραφείς, δημοσιογράφους, πολιτικούς που δεν είναι της αρεσκείας των κυβερνώντων». Σημειώναμε ότι «Υπάρχουν τρεις κύκλοι αποδόμησης και απαξίωσης οποιουδήποτε δεν συμφωνεί με τον καθεστωτικό λόγο των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Υπάρχει ο στενός κύκλος των καθοδηγητών στα κομματικά γραφεία, ένας ευρύτερος κύκλος αναπαραγωγών (που παίρνει με email τους “στόχους”) κι ένας ακόμη πιο ευρύς κύκλος “χρήσιμων ηλιθίων” που θεωρούν επαναστατικό καθήκον να βρίζουν και να απειλούν τους “εχθρούς του λαού”...
Ο Αρκάς δεν είναι ο μόνος που δέχθηκε τη συνδυασμένη επίθεση των τρολ που είναι στην υπηρεσία των δύο λαϊκιστικών κυβερνητικών κομμάτων. «Αν γκουγκλάρεις το όνομά μου», έγραψε προχθές ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς, «εκείνο του Τατσόπουλου, του Χωμενίδη, της Σώτης, του Πέτρου Μάρκαρη, της Λένας Διβάνη, του Τάκη Θεοδωρόπουλου και αρκετών άλλων θα ανακαλύψεις εκατοντάδες υβριστικές και προσβλητικές δημοσιεύεις από έμμισθα συριζοτρόλ και wannabe δημοσιογράφους οι οποίες αναπαράγονται στα γνωστά δυο-τρία συριζοsites σε διάφορα άλλα sites της πλάκας ή και σε προσωπικά “μπλογκς”. Εξυπακούεται πως η συντριπτική πλειοψηφία των “άρθρων” αυτών είτε υπογράφονται από διάφορα ψευδώνυμα του τύπου “Ο Κόκκινος” ή είναι παντελώς ανώνυμα. Τα κείμενα αυτού του είδους συνήθως δεν διαθέτουν κανέναν ειρμό. Απλώς αναλώνονται σε ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο κατά του εκάστοτε “οργανικού διανοούμενου”. Επιχειρήματα και τέτοια φλώρικα πράγματα δεν υπάρχουν. Μόνο “ατάκες” του στυλ: “Δηλαδή ο τάδε περνιέται για συγγραφέας;”, “Κάποτε είχαμε τον Ελύτη και τον Σεφέρη, τώρα έχουμε τον τάδε και τον δείνα”, “Αυτοί οι κύριοι των Βου Που δεν έχουν κάτι να πουν για τις 40.000 αυτοκτονίες του Μνημονίου;”. Ολα αυτά συνοδεία απαξιωτικών χαρακτηρισμών ή, κοινότοπων και μη, μπινελικίων». (Θ. Χειμωνάς, «Συριζογραφιάδες vs “Οργανικών διανοουμένων”», Liberal 7.3.2017).
Η αλήθεια είναι πως τώρα το φαινόμενο των επιθέσεων βρίσκεται σε ύφεση, συγκριτικά με τα πρώτα δύσκολα χρόνια του μνημονίου 2010-2014. Αυτό οφείλεται στο ότι πολλά από τα στελέχη του «επικοινωνιακού μηχανισμού» διορίστηκαν και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των διαδόχων τους δεν κάνουν εξίσου καλή δουλειά. Οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι στο ελληνικό Διαδίκτυο έπεσε κάπως ο πυρετός του πρώτου καιρού και επειδή δημιουργήθηκαν αντισώματα στον συριζανελικό ιό. Είναι τα τρολ της απέναντι πλευράς, που κάνουν εξίσου καλή δουλειά με τους πρωτοπόρους. Κυρίως όμως είναι η διάψευση των ελπίδων που αποστράγγισε τον βάλτο όπου ενδημούσαν οι «χρήσιμοι ηλίθιοι», οι οποίοι άθελά τους πολλαπλασίαζαν το μήνυμα των καθοδηγητών. Πολλοί κατάλαβαν ότι δεν φταίει ούτε ο Αρκάς, ούτε ο Χειμωνάς, ούτε κάποιο περίεργο σύστημα (με τα συστημικά του Μέσα) για το κακό μας το χάλι. Η κοινωνία άρχισε να συνειδητοποιεί ότι «το σφάλμα, αγαπητέ Βρούτε, δεν βρίσκεται στα άστρα, αλλά μέσα μας». Και αυτό αλλάζει τα δεδομένα και στο Διαδίκτυο...
Ο Αρκάς δεν είναι ο μόνος που δέχθηκε τη συνδυασμένη επίθεση των τρολ που είναι στην υπηρεσία των δύο λαϊκιστικών κυβερνητικών κομμάτων. «Αν γκουγκλάρεις το όνομά μου», έγραψε προχθές ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς, «εκείνο του Τατσόπουλου, του Χωμενίδη, της Σώτης, του Πέτρου Μάρκαρη, της Λένας Διβάνη, του Τάκη Θεοδωρόπουλου και αρκετών άλλων θα ανακαλύψεις εκατοντάδες υβριστικές και προσβλητικές δημοσιεύεις από έμμισθα συριζοτρόλ και wannabe δημοσιογράφους οι οποίες αναπαράγονται στα γνωστά δυο-τρία συριζοsites σε διάφορα άλλα sites της πλάκας ή και σε προσωπικά “μπλογκς”. Εξυπακούεται πως η συντριπτική πλειοψηφία των “άρθρων” αυτών είτε υπογράφονται από διάφορα ψευδώνυμα του τύπου “Ο Κόκκινος” ή είναι παντελώς ανώνυμα. Τα κείμενα αυτού του είδους συνήθως δεν διαθέτουν κανέναν ειρμό. Απλώς αναλώνονται σε ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο κατά του εκάστοτε “οργανικού διανοούμενου”. Επιχειρήματα και τέτοια φλώρικα πράγματα δεν υπάρχουν. Μόνο “ατάκες” του στυλ: “Δηλαδή ο τάδε περνιέται για συγγραφέας;”, “Κάποτε είχαμε τον Ελύτη και τον Σεφέρη, τώρα έχουμε τον τάδε και τον δείνα”, “Αυτοί οι κύριοι των Βου Που δεν έχουν κάτι να πουν για τις 40.000 αυτοκτονίες του Μνημονίου;”. Ολα αυτά συνοδεία απαξιωτικών χαρακτηρισμών ή, κοινότοπων και μη, μπινελικίων». (Θ. Χειμωνάς, «Συριζογραφιάδες vs “Οργανικών διανοουμένων”», Liberal 7.3.2017).
Η αλήθεια είναι πως τώρα το φαινόμενο των επιθέσεων βρίσκεται σε ύφεση, συγκριτικά με τα πρώτα δύσκολα χρόνια του μνημονίου 2010-2014. Αυτό οφείλεται στο ότι πολλά από τα στελέχη του «επικοινωνιακού μηχανισμού» διορίστηκαν και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των διαδόχων τους δεν κάνουν εξίσου καλή δουλειά. Οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι στο ελληνικό Διαδίκτυο έπεσε κάπως ο πυρετός του πρώτου καιρού και επειδή δημιουργήθηκαν αντισώματα στον συριζανελικό ιό. Είναι τα τρολ της απέναντι πλευράς, που κάνουν εξίσου καλή δουλειά με τους πρωτοπόρους. Κυρίως όμως είναι η διάψευση των ελπίδων που αποστράγγισε τον βάλτο όπου ενδημούσαν οι «χρήσιμοι ηλίθιοι», οι οποίοι άθελά τους πολλαπλασίαζαν το μήνυμα των καθοδηγητών. Πολλοί κατάλαβαν ότι δεν φταίει ούτε ο Αρκάς, ούτε ο Χειμωνάς, ούτε κάποιο περίεργο σύστημα (με τα συστημικά του Μέσα) για το κακό μας το χάλι. Η κοινωνία άρχισε να συνειδητοποιεί ότι «το σφάλμα, αγαπητέ Βρούτε, δεν βρίσκεται στα άστρα, αλλά μέσα μας». Και αυτό αλλάζει τα δεδομένα και στο Διαδίκτυο...
Σχετική ανάρτηση: Τρολ και Τρολάρισμα στο Διαδίκτυο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου