Ανέκδοτο: Πανεπιστημιακά κοκόρια

Ένας καθηγητής πανεπιστημίου, βοτανολόγος, ερευνούσε σε ένα χωριό τη φύση. Ξάφνου πιάνει μια τρομακτική καταιγίδα και μουσκεμένος όπως είναι χτυπάει την πρώτη πόρτα που βλέπει. Του ανοίγει μια κυρία που ο άντρας της έλειπε μετανάστης χρόνια. Τον βάζει μεσα, τον περιποιείται, του δίνει στεγνά ρούχα και του δίνει να φάει. Αφού έφαγε τον οδήγησε στο δωμάτιο του και τον ρώτησε αν χρειάζεται κάτι άλλο...
- Όχι εμείς οι πανεπιστημιακοί είμαστε ολιγαρκείς, έχουμε τα βιβλία μας, τις σημειώσεις μας...
- Καλώς, απάντησε η κυρία και έφυγε.

Αφού σκέφτηκε ότι μετά από τόσα χρόνια ένας άνδρας ήταν και πάλι στο σπίτι της, φοράει ένα sexy νυχτικό και πάει πάλι να τον ρωτήσει αν θέλει κάτι ακόμα...
- Όχι εμείς οι πανεπιστημιακοί είμαστε ολιγαρκείς, έχουμε τα βιβλία μας, τις σημειώσεις μας...
- Καλώς, απάντησε η κυρία και έφυγε πάλι.

Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε άλλες δυο φορές, αλλά μάταια.

Το άλλο πρωί, καθώς έτρωγαν πρωινό στην αυλή, με τα αρνάκια, τα κατσικάκια και τα λοιπά ζώα του σπιτιού, ο καθηγητής παρατηρεί ότι υπάρχουν μόνο 5 κότες και 10 κοκόρια.
Περίεργος ρωτάει γιατί οι κόκορες είναι περισσότεροι από τις κότες και όχι το αντίθετο.
Και η κυρία του απαντάει:
- Α, μην το βλέπετε έτσι. Ο ένας πηδάει, όλοι οι άλλοι είναι πανεπιστημιακοί...