Θάνος Βερέμης: Ίσως δεν είναι τώρα η καλύτερη στιγμή για λύση του κυπριακού

Σαράντα τρία χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο συμπληρώνονται σήμερα. Αντί για κάποιο επετειακό αφιέρωμα, κάτι που γίνεται 43 χρόνια τώρα, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε μια συνέντευξη του καθηγητή Θάνου Βερέμη* στην κυπριακή εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος". "Η Κύπρος είναι αιχμάλωτη ενός πολύ ισχυρού γείτονα, της Τουρκίας, και είναι άγνωστο κατά πόσο ο Ερντογάν έχει δημοκρατικές ευαισθησίες και ενδιαφέρεται για λύση του Κυπριακού αυτή τη στιγμή" επισημαίνει. Από την άλλη πλευρά "η Ελλάδα έχει μια κυβέρνηση απολύτως ανίκανη", μια τέτοια Ελλάδα είναι καλοπροαίρετη αλλά δεν μπορεί να υπερασπιστεί τις θέσεις της Κύπρου, τονίζει. Εδιαφέρον έχουν επίσης οι απόψεις και θέσεις του κ. Βερέμη στα όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα αλλά και στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. 

Ολόκληρη η συνέντευξη** στη συνέχεια: 

Πώς βλέπετε τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών στο Κυπριακό μέσα στο γεωπολιτικό πλαίσιο της Ανατολικής Μεσογείου; 

Ο αποφασιστικός ρόλος βρίσκεται στην Τουρκία, στον κ. Ερντογάν, ο οποίος βαδίζει προς μια μονοκρατορία και θα δούμε πώς αντιλαμβάνεται την επίλυση των προβλημάτων στη γειτονιά. 

Η Κύπρος μπορεί να είναι η βάση για την προώθηση της σταθερότητας και της δημοκρατίας στη Μεσόγειο σε μια περίοδο ταχείας και βαθιάς αλλαγής; 

Ασφαλώς μπορεί να είναι αλλά το ερώτημα είναι αν ενδιαφέρεται η Τουρκία για τη δημοκρατία στη Μεσόγειο. Δυστυχώς η Κύπρος είναι αιχμάλωτη ενός πολύ ισχυρού γείτονα, της Τουρκίας, και καθώς ο κ. Ερντογάν πραγματοποιεί τα σχέδιά του με το δημοψήφισμα και την αλλαγή του συντάγματος, δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη στιγμή για να επιλυθεί το ζήτημα που μας απασχολεί. Φοβούμαι ότι μάλλον βρίσκεται σε μια έπαρση αυτή τη στιγμή ο κ. Ερντογάν και δεν ξέρω αν έχει ενδιαφέρον για δημοκρατικές ευαισθησίες και για λύση του Κυπριακού. 

Υπάρχει όμως το θέμα των υδρογονανθράκων. Αυτό μπορεί να είναι πηγή ειρήνης, ένας μοχλός λύσης του Κυπριακού; 

Μπορεί να είναι ένας μοχλός ειρήνης αλλά μπορεί να είναι και ένας μοχλός προβλημάτων, όπου χρήματα και γκρίνιες. Βέβαια είναι πολύ χρήσιμο αυτή τη στιγμή το γεγονός ότι το Ισραήλ συμπλέει με την Κύπρο και την Ελλάδα.

Αν κριθεί όμως το Ισραήλ να επιλέξει μεταξύ Κύπρου - Ελλάδας και Τουρκίας, τι θα κάνει, θα μείνει σταθερός μας σύμμαχος; 

Θα δούμε. Η εντύπωσή μου είναι ότι οι σχέσεις του με την Τουρκία δεν είναι οι καλύτερες εδώ και πολύ καιρό. Η Τουρκία είναι ένας ανταγωνιστικός παράγοντας προς το Ισραήλ και θέλει να παίξει ένα ρόλο στο Ισλάμ. Πιστεύω ότι ο κ. Ερντογάν θέλει να γίνει χαλίφης στην περιοχή των μουσουλμάνων. Είναι Σουνίτης, μπορεί να τα βρει με τους πλούσιους Σαουδάραβες και θα αντιμετωπίσει την αντιπαλότητα των Σιιτών είτε είναι το Ιράν είτε το σιϊτικό Ιράκ μετά τη νίκη εναντίον του ISIS στη Μοσούλη.

Βλέπουμε και τον Πρόεδρο της Αμερικής Τραμπ να στηρίζει τους Κούρδους, τη Συρία, φέρνοντας τον Ταγίπ Ερντογάν σε μια υπερατλαντική κατά κάποιον τρόπο απομόνωση. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Κούρδοι μπορούν αυτή τη στιγμή να υπολογίζουν σε δυο συμμάχους: το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, πράγμα που εξοργίζει τους Τούρκους, γιατί το μεγάλο πρόβλημα της Τουρκίας, όπως γνωρίζουμε, είναι οι Κούρδοι. Με το τέλος του ISIS στη Μοσούλη θα αναδυθεί ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος, το οποίο υπήρξε αυτόνομο εδώ και πολλά χρόνια στο Ιράκ και θα λειτουργεί μόνο του πλέον. Τότε οι Τούρκοι θα χάσουν τον ύπνο τους σκεπτόμενοι το μέλλον του δικού τους κουρδικού κομματιού και βέβαια και του συριακού, το οποίο κι αυτό είχε αποκτήσει ένα είδος αυτονομίας και ελευθερίας κινήσεων χάρης στους μεγάλους συμμάχους του. Αν λοιπόν τα τρία αυτά κομμάτια συνεννοηθούν κάποτε, η Τουρκία θα έχει βάσανα.

Πότε το βλέπετε να γίνεται; 

Το «κάποτε», που λέγαμε, έχει πλησιάσει πολύ. Τα βάσανα κουρδικού τύπου είναι στο προαύλιο ήδη της Τουρκίας.

Ο κατακερματισμός ελλοχεύει στον κόσμο του Ισλάμ; 

Αλλού ελλοχεύει, αλλού επεκτείνεται. Έχω την εντύπωση ότι στη Συρία σίγουρα θα δούμε έναν κατακερματισμό, ήδη έχει υπάρξει με το κράτος του Άσαντ, και από την άλλη μεριά τους Κούρδους οι οποίοι τείνουν να αποκτήσουν μια αυτονομία και βέβαια οι υπόλοιποι αντίπαλοι που δεν ξέρουμε ποιοι θα είναι, αν βγουν από το παιχνίδι ως μάχιμη δύναμη οι του ISIS. Θα δούμε αν τελικά θα γίνει μια Συρία της Ρωσίας, μια Συρία του Άσαντ, μια Συρία των Κούρδων και μια Συρία που δεν ξέρουμε τι θα είναι ακριβώς. 

Και ο Λίβανος; 

Δεν νομίζω ότι θα αλλάξει προσεχώς πάρα πολύ, έχει δυο μεγάλες δυνάμεις, τους Χεσμπολάχ και από την άλλη μεριά έναν Λίβανο πρώην σουνιτικό που δεν ξέρουμε πού θα οδηγηθεί.

Ανησυχείτε για το μέλλον της Ευρώπης; 

Δεν ανησυχώ πλέον τόσο πολύ, τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια βελτίωση της εικόνας και οφείλεται στην αποτυχία των αντιευρωπαϊκών κινήσεων. Φαινόμενα όπως της κυρίας Λεπέν βρίσκονται σε υποχώρηση και επιπλέον έχει βελτιωθεί η οικονομική εικόνα. Θα έλεγα ότι γενικά υπάρχει μια ανάκαμψη και ως εκ τούτου μια υποχώρηση των αντιπάλων. Η στροφή προς την Ακροδεξιά νομίζω ότι είναι σε υποχώρηση και οι προβλέψεις για τις γερμανικές εκλογές δίνουν στην κυρία Μέρκελ ένα σημαντικό προβάδισμα, το οποίο είναι καλό για την Ευρώπη. Βέβαια δεν θα εκλείψουν η ανησυχία και τα προβλήματα, αλλά δεν είμαστε στη χειρότερη στιγμή. 

Υπάρχει όμως η Ευρώπη των δυο ταχυτήτων, με το τεράστιο θέμα, το μεταναστευτικό. 

Αναμφίβολα, το μεταναστευτικό θα ανακοπεί σύντομα διότι τελειώνουν οι μεγάλες φασαρίες στη Μέση Ανατολή, αλλά δεν θα εκλείψει, θα υπάρχει με χαμηλότερους ρυθμούς. Η Συρία θα κατακερματιστεί με ένα βιώσιμο τρόπο και θα επανέλθει η ειρήνη.

Θα μείνουν τα προβλήματα της Κύπρου και Ελλάδας; 

Η Κύπρος δεν νομίζω ότι αποτελεί μεγάλο πρόβλημα. Είναι μόνο το Κυπριακό, αυτό εύχομαι ολόψυχα να λυθεί, αλλά κι αν παγώσει, δεν νομίζω ότι θα εμποδίσει την Κύπρο από την πορεία της που είναι ομαλή στον οικονομικό τομέα. Αντίθετα, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι σαν της Κύπρου, είναι οικονομικό και τεράστιο. Η Ελλάδα έχει μια κυβέρνηση απολύτως ανίκανη, σε αντίθεση με την κυπριακή. Αν δεν έχουμε σύντομα αλλαγή ηγεσίας, οδεύουμε προς μια νέα καταστροφή.

Ο ελληνικός λαός την έχει εκλέξει δυο φορές. 

Ναι, είχε εκλέξει και την κυβέρνηση των αντιβενιζελικών το 1920 για άλλους λόγους βέβαια, πράγμα που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή.

Αυτό τι δείχνει; 

Ότι οι λαοί, όταν είναι απελπισμένοι και στριμωγμένοι, μπορεί να ψηφίσουν οποιονδήποτε. Το ίδιο έγινε στη Γερμανία που κατάφερε να εκλέξει έναν Χίτλερ το 1932. Μέσα στην απελπισία τους αρπάχτηκαν από τα μαλλιά τους. Εμείς δεν έχουμε Χίτλερ στην Ελλάδα, αλλά μια ανίκανη ηγεσία που τέτοια δεν έχουμε δει ξανά. Δεν το λέω ως αντιπολιτευόμενος, σας διαβεβαιώνω ότι δεν είμαι φανατικός στην πολιτική. Οι άνθρωποι που μας διοικούν, με εξαίρεση τον κ. Τσακαλώτο που ξέρει γράμματα, στα οικονομικά, όλοι οι άλλοι είναι παντελώς ανίκανοι, χωρίς να έχουν εργαστεί στη ζωή τους, να έχουν επιτυχία σε κάποιον τομέα. Για να μη μιλήσουμε για τη συνεργασία των δυο κομμάτων: ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.

Υστερούμε τραγικά στις πολιτικές ηγεσίες 

Είστε για κάτι αισιόδοξος; 

Το μόνο αισιόδοξο είναι ότι η ελληνική και κυπριακή κοινωνία, χάρη στις μεγάλες θυσίες των Ελλήνων γονιών, οι οποίοι χρόνια κάνουν το παν για να μορφώσουν τα παιδιά τους, δημιούργησαν μια κοινωνία εξαιρετικά μορφωμένη. Δεν είμαστε η Ελλάδα του 19ου αιώνα που είχαμε έναν Καποδίστρια κι έναν Τρικούπη και περιμέναμε τα πάντα από αυτούς, διότι ο λαός ήταν κατά 80% αναλφάβητος. Σήμερα ο μέσος Έλληνας όχι μόνο δεν είναι αναλφάβητος αλλά εξαιρετικά υψηλής στάθμης. Υστερούμε τραγικά στις πολιτικές μας ηγεσίες. Κάθε πρωί κατεβαίνω με το τρένο στη δουλειά και πιάνω κουβέντα με τον κόσμο, οι περισσότεροι είναι πολύ σοβαρότεροι από τον μέσο όρο της ελληνικής Βουλής. 

Αυτοί όμως τους ψήφισαν. 

Αυτούς βρήκαν, αυτούς ψήφισαν διότι δεν πάνε άνθρωποι της προκοπής πλέον στην πολιτική. 

Πώς μπορεί να ανατραπεί αυτό; 

Με πολλή προσπάθεια και ενδεχομένως με το να διορίζονται ως υπουργοί μη κοινοβουλευτικά πρόσωπα, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες και στην Κύπρο.

Το ISIS θα γίνει σύντομα παρελθόν

Βλέπετε το ISIS να αποδυναμώνεται; 

Θα γίνει ένα θέμα του παρελθόντος. Τη δύναμη του την αντλούσε αφενός από την οικονομική βοήθεια της Σαουδικής Αραβίας, η οποία είναι εξαιρετικά στριμωγμένη αυτή τη στιγμή και λόγω της τιμής του πετρελαίου, και από την άλλη μεριά από το πετρέλαιο που πωλούσε ο ISIS στην Τουρκία από τη Μοσούλη. Δεν νομίζω ότι θα έχει στο μέλλον τέτοιους πόρους. Θα υποστεί και την εξαφάνιση από τη στρατιωτική επίθεση από όλες τις μεριές.

Βέβαια έχει πανικοβάλει τον κόσμο με την τρομοκρατία του. 

Ένας ακόμα λόγος για να εξαφανιστεί. Νομίζω ότι οι μέρες του ISIS τελειώνουν διότι για να υπάρξει βασίστηκε σε δυο παράγοντες, τον οικονομικό ο οποίος εκλείπει και τη γοητεία που ασκούσε σε όλους της Γης τους κολασμένους. Ο ISIS ήταν ένα κακό όνειρο το οποίο όπου να ‘ναι σβήνει. Οι απώλειες από την τρομοκρατία στην Ευρώπη μπορεί να είναι εντυπωσιακές αλλά είναι κωμικές αν τις ζυγίσετε, για παράδειγμα, σε σχέση με τις απώλειες από τα αυτοκινητικά δυστυχήματα. Μπορεί να τρομάζουν τον κόσμο, αλλά δεν είναι κάτι που δεν μπορούμε να ζήσουμε με αυτό. Η τρομοκρατία είναι εντυπωσιακή διότι είναι εσκεμμένη, γίνεται με δόλο γιατί σκοτώνει αθώους, αλλά αριθμητικά είναι αμελητέα. Αν εξαιρέσεις τους Δίδυμους Πύργους, που εκεί σκοτώθηκε μεγάλος αριθμός ανθρώπων, όλες οι άλλες τρομοκρατίες μαζί δεν φτάνουν την ετήσια απώλεια ζωών σε δυστυχήματα. Μπορούμε να ζήσουμε με την τρομοκρατία με δεδομένο ότι η πηγή θα εξαφανιστεί και οσονούπω τα φαινόμενα θα είναι πλέον πολύ περιορισμένα. Κάποιοι παλαβοί που θα τους μείνει το μεράκι θα παίρνουν ένα αυτοκίνητο και θα σκοτώνουν 2-3 ανθρώπους μέχρι να τους γαζώσει η αστυνομία όπως γίνεται τώρα στο Λονδίνο.

Δεν μαθαίνουμε από την Ιστορία μας 

Τι σας οδήγησε στο τελευταίο σας βιβλίο «Δόξα και Αδιέξοδα» (εκδόσεις Μεταίχμιο) φωτίζοντας τέσσερις περιόδους της νεοελληνικής Ιστορίας που δίχασαν τους Έλληνες και επηρέασαν τις κοινωνικές εξελίξεις στη χώρα; 

Είναι στιγμές στην ελληνική Ιστορία όπου δημιουργούνται προβλήματα, συγκρούσεις, εμφύλιοι, δεν νομίζω ότι κινδυνεύουμε από αυτούς τους συγκεκριμένους κινδύνους σήμερα, αλλά από απραξία και ανικανότητα, όπως σας είπα. Δυστυχώς δεν μαθαίνουμε από την Ιστορία, μαθαίνουμε ποιοι είμαστε αλλά όχι το τι θα κάνουμε.

Πού πήγε λάθος η Ελλάδα τού σήμερα; 

Η Ελλάδα σήμερα πήγε λάθος σταδιακά μετά τη Μεταπολίτευση. Το ένα μεγάλο πρόβλημα μετά τη Μεταπολίτευση το ‘74 ήταν η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία βρήκε την Ελλάδα σε μια άνοδο οικονομική, κοινωνική, λειτουργούσε η δημοκρατία κι όλα αυτά δημιούργησαν στους Έλληνες μια ψευδαίσθηση ότι δεν είχαν να φοβηθούν τίποτα. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα είχε να φοβηθεί πολλά πράγματα και το σοβαρότερο από όλα ήταν η έλλειψη ανταγωνιστικότητας έναντι του υπόλοιπου ευρωπαϊκού κόσμου. Φαινόταν να υπερέχει αρχικά της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας. Η Ιρλανδία μάς ξεπέρασε πάρα πολύ γρήγορα και η Πορτογαλία εν καιρώ. Όλα αυτά μας δημιούργησαν ψευδαισθήσεις που οδήγησαν σε μια αμετροέπεια την ελληνική κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος μοίρασε παροχές, λεφτά, συνήψε δάνεια ατέλειωτα και έμαθε τον Νεοέλληνα εκείνης της εποχής, το ‘81 με ‘91, να ζει χωρίς να σκέφτεται ότι υπάρχει κίνδυνος όλα αυτά να ανατραπούν.

Αυτό διήρκεσε και μετά; 

Θα έλεγα ότι η τελευταία διετία του Ανδρέα ήταν σοβαρή με τον Αλέκο Παπαδόπουλο, τον Σημίτη και άλλους σοβαρούς ανθρώπους. Ο Κώστας Σημίτης πήγε να συνεχίσει κάπως το νοικοκύρεμα και μετά ήλθε ο Κωστάκης Καραμανλής, ο οποίος τα έκανε μούσκεμα. Από εκεί και πέρα έχουμε σειρά ανίκανων κυβερνήσεων: Γιωργάκη Παπανδρέου, με μια ενδιάμεση αναπνοή που δεν άφησε ο Αντώνης Σαμαράς να γίνει κάτι σοβαρό, του Λουκά Παπαδήμου, ο οποίος κατάφερε το κούρεμα του χρέους, αλλά βιαζόταν ο Σαμαράς να έλθει στην εξουσία και μετά ήλθε το τελειωτικό κτύπημα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Βαρύ κτύπημα, αρχής γενομένης με τον κ. Βαρουφάκη να κατακλύζει τον κόσμο με τις ανοησίες του, το δημοψήφισμα που ανατράπηκε αμέσως και μετά ως ανόητοι τους ξαναψηφίσαμε.

Άλλη η φιλοδοξία του Ελευθέριου Βενιζέλου κι άλλη του Τσίπρα

Ο καθένας προτάσσει την προσωπική του φιλοδοξία; 

Όχι, φιλοδοξία έχουν όλοι οι πολιτικοί, αλλά άλλη η φιλοδοξία του Ελευθέριου Βενιζέλου και άλλη η φιλοδοξία του Αλέξη Τσίπρα. Ο Βενιζέλος ήταν ένας μεγάλος πολιτικός, ο οποίος ήταν φιλόδοξος, ήθελε να τον θυμούνται και το πέτυχε, ο κ. Τσίπρας είναι ένας νεαρός που η τύχη τον ευνόησε υπερβολικά. Δεν λέω ότι δεν έχει ικανότητες, έχει το χάρισμα να πείθει πάρα πολύ κόσμο ότι είναι κάποιος, στην πραγματικότητα είναι ένας ημιμορφωμένος νεαρός χωρίς κανένα προσωπικό έργο και καμιά γνώση που να έχει βάρος. Αυτόν αποκτήσαμε πρωθυπουργό μας.

Είσαστε συνεργάτης στο ντοκιμαντέρ «Μεγάλοι Έλληνες» σήμερα υπάρχουν μεγάλοι Έλληνες; 

Υπάρχουν πάρα πολλοί μεγάλοι Έλληνες αλλά δεν ασχολούνται με την πολιτική, γι’ αυτό δυστυχώς η πολιτική έχει πάρει την κάτω βόλτα. Υπάρχει ο δικός σας ο καθηγητής Οικονομικών που πήρε το Νόμπελ ο κ. Πισσαρίδης και ο κ. Παπαδήμος βρέθηκε για λίγο και μετάνιωσε, η πληρωμή τού ήλθε πρόσφατα με τη μορφή μιας βόμβας από κάποιον ανεγκέφαλο που θεώρησε ότι έπρεπε να τον τιμωρήσει. Δεν νομίζω ότι σε αυτό τον τομέα θα πρέπει να ελπίζουμε σύντομα μεγάλες αλλαγές. Σε άλλους τομείς επιστήμης, επιχειρηματικότητας είναι τεράστιος ο αριθμός σημαντικών Ελλήνων, κυρίως στο εξωτερικό όπου έχουν διακριθεί για την επιστημονική τους επάρκεια, για τις καλλιτεχνικές τους επιδόσεις, τη συγγραφική τους ιδιότητα.

Σε τι ελπίζετε σήμερα; 

Ελπίζω σε μια ταχύτατη αλλαγή κυβέρνησης και μια προσπάθεια σοβαρότητας από τους επόμενους. Υποθέτω ότι αν υπάρξουν ως κυβέρνηση θα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης με όποιο επιτελείο διαθέτει. Βέβαια το τέλος δεν φτάνει ποτέ για τα έθνη, δεν χάνονται, ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια. Η Ελλάδα της Κατοχής και του Εμφυλίου φαινόταν σαν να είχε τελειώσει, επανέκαμψε όμως και την έχουμε ακόμα. Μόνο οι άνθρωποι φεύγουν, αυτοί που μένουν δεν θα περάσουν καλά τα επόμενα 5-10 χρόνια δυστυχώς, αν έχουν την υπομονή και τη σοβαρότητα να περιμένουν και να αγωνιστούν, μπορεί τα παιδάκια και τα εγγόνια τους να δουν καλύτερες μέρες.

Ως καθηγητής πανεπιστημιακός, τι λέτε στους φοιτητές σας; 

Οι φοιτητές που έρχονται συνήθως στα μαθήματα δεν χρειάζεται να τους πεις πολλά, τα ξέρουν ήδη. Αυτοί που δεν έρχονται χρειάζονται επιμόρφωση και είναι οι αιώνιοι φοιτητές-πολιτευτές, είναι αυτοί τους οποίους ευνοεί το σύστημα του κ. Γαβρόγλου, ο οποίος δυστυχώς κατήργησε οριστικά τον νόμο της κ. Διαμαντοπούλου, που ήταν ό,τι καλύτερο είχαμε καταφέρει τα τελευταία δέκα χρόνια, και επανέφερε τον νόμο-πλαίσιο του 1982. Είναι μια παλινδρόμηση.

Νιώθετε ως πανεπιστημιακός, ως πνευματικός άνθρωπος, ευθύνη για την κατάσταση σήμερα; 

Αισθάνομαι ευθύνη αλλά έκανα όσα περνούσαν από το χέρι μου ώστε να παίρνω στο παρελθόν απειλητικά τηλεφωνήματα. Κοιμάμαι ήσυχος το βράδυ με τη συνείδησή μου, αλλά δεν κοιμάμαι ήσυχος για το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών μου.

Μια τέτοια Ελλάδα μπορεί να υπερασπιστεί τις θέσεις της Κύπρου; 

Είναι καλοπροαίρετοι αλλά δεν μπορούν, είναι ανίκανοι.

* Θάνος Βερέμης: Ομότιμος καθηγητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών και αντιπρόεδρο του ΕΛΙΑΜΕΠ. 

** Συνέντευξη στην Αντιγόνη Σολωμονίδου Δρουσιώτου που δημοσιεύτηκε στο philenews.com με τ'ιτλο "Θάνος Βερέμης: Δεν ξέρω αν είναι τώρα η καλύτερη στιγμή για λύση" στις 17 Ιουλίου 2017. 

Πηγή: philenews.com