Έχουν περάσει σχεδόν δεκατρία χρόνια από εκείνο το βράδυ στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Ηταν 29 Αυγούστου του 2004, όταν μπροστά σε χιλιάδες θεατές, ένα μικρό κορίτσι με λευκό φόρεμα και υπέροχα εκφραστικά μάτια φύσηξε και «έσβησε» τη Φλόγα των Ολυμπιακών Αγώνων. Η στιγμή κράτησε ελάχιστα λεπτά. Ομως, η εικόνα της δεκάχρονης Φωτεινής να φυσά με τα φουσκωμένα μάγουλα έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη χιλιάδων ανθρώπων.
«Λίγα είχα καταλάβει εκείνη τη βραδιά... Δεν ένιωθα ότι υπήρχε κάτι το σπουδαίο ή το ξεχωριστό στον ρόλο που μου είχαν αναθέσει. Επρεπε απλώς να κάνω αυτό που μου είχαν πει. Βλέπεις, η παιδική αθωότητα δεν είναι ούτε υπερήφανη ούτε ματαιόδοξη...» λέει σήμερα.
Η Φωτεινή ονειρευόταν από μικρή να γίνει επιστήμονας. Στο σχολείο ήταν άριστη μαθήτρια, αργότερα έκανε σπουδές στη Βιολογία και πριν από λίγους μήνες κέρδισε υποτροφία για να παρακολουθήσει ένα πρόγραμμα Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Watson της Νέας Υόρκης. «Από μικρή θαυμάζω τους ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους για να αλλάξουν τον κόσμο. Θα ήθελα κι εγώ να μπορέσω να προσφέρω στην επιστήμη» λέει.
«Λίγα είχα καταλάβει εκείνη τη βραδιά... Δεν ένιωθα ότι υπήρχε κάτι το σπουδαίο ή το ξεχωριστό στον ρόλο που μου είχαν αναθέσει. Επρεπε απλώς να κάνω αυτό που μου είχαν πει. Βλέπεις, η παιδική αθωότητα δεν είναι ούτε υπερήφανη ούτε ματαιόδοξη...» λέει σήμερα.
Το «κορίτσι της Φλόγας» που μεγάλωσε στα Παιδικά Χωριά SOS, 23 ετών σήμερα, έχει πάρει τη ζωή στα χέρια του, κάνοντας πραγματικότητα πολλά από τα όνειρά του. Σήμερα σπουδάζει με υποτροφία στην Αμερική. Περιγράφοντας στην «Καθημερινή» την εμπειρία στο Ολυμπιακό Στάδιο μεταξύ άλλων λέει:
«Το 2004 ήταν μια χρονιά-σταθμός στη ζωή μου. Ημουν πολύ τυχερή που επιλέχθηκα ανάμεσα σε τόσα άλλα παιδάκια και ακόμη πιο τυχερή που τα κατάφερα». «Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το χειροκρότημα. Για μια στιγμή ένιωσα την αγάπη και τη ζεστασιά ολόκληρου του πλανήτη! Ξαφνιάστηκα. Για ποιο λόγο χειροκροτούσαν τόσο ενθουσιασμένα; Κανείς δεν μου είχε πει ότι 70.000 θεατές θα στέκονταν γύρω από το στάδιο και δισεκατομμύρια θα παρακολουθούσαν από το σπίτι τους. Προφανώς, δεν ήθελαν να με τρομάξουν, όμως εγώ τρόμαξα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο πολύ είχα τρομάξει όταν βγήκα και στάθηκα μόνη μου στη μέση του σταδίου. Οσο κι αν ακούγεται απίστευτο, ήθελα απλά να τελειώσει».
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Παπαϊωάννου την επέλεξε από μία φωτογραφία, όσο εκείνη βρισκόταν στην κατασκήνωση. «Πολύ αργότερα έμαθα ότι ο κ. Παπαϊωάννου είχε ζητήσει ένα παιδί από τα Παιδικά Χωριά SOS. Του άρεσαν τα χαρακτηριστικά μου, διότι ήθελε να θυμίζουν Ελλάδα. Θυμάμαι όταν τον γνώρισα μου είπε για την υπέροχη αντίθεση που είχε βρει: το όνομά μου είναι Φωτεινή και ο ρόλος μου ήταν να σβήσω τη Φλόγα!» λέει.
Η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου σήμερα στην Αμερική
Η Φωτεινή ονειρευόταν από μικρή να γίνει επιστήμονας. Στο σχολείο ήταν άριστη μαθήτρια, αργότερα έκανε σπουδές στη Βιολογία και πριν από λίγους μήνες κέρδισε υποτροφία για να παρακολουθήσει ένα πρόγραμμα Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Watson της Νέας Υόρκης. «Από μικρή θαυμάζω τους ανθρώπους που αφιέρωσαν τη ζωή τους για να αλλάξουν τον κόσμο. Θα ήθελα κι εγώ να μπορέσω να προσφέρω στην επιστήμη» λέει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου