Ο Ευάγγελος Βενιζέλος για τον Λεωνίδα Κύρκο, στην Ελευθερία του Τύπου
«Ο Λεωνίδας Κύρκος είναι πολύ έντονα παρών τα δυόμιση τελευταία χρόνια. Παρών εξ αντιδιαστολής σε σχέση με την εμπειρία που ζει η χώρα στο όνομα, υποτίθεται, της αριστεράς. Τι σχέση μπορεί να έχει άραγε ο πολιτικός λόγος και κυρίως η αντίληψη και η αισθητική του Λεωνίδα με τον εθνικολαϊκισμό, τον τυχοδιωκτισμό, τον κυνισμό, την ευτέλεια, τη διχαστική διάθεση, τη συμβολική βία που εκπέμπει διαρκώς το σύστημα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και οι συμπράττουσες δυνάμεις;
Αναρωτιέμαι τι έχει μείνει στη μνήμη των κυβερνητικών στελεχών που προέρχονται από των ανανεωτική αριστερά, από την επώδυνη άσκηση ιστορικής αυτογνωσίας στην οποία αφοσιώθηκε ο Λεωνίδας Κύρκος. Από την παρακαταθήκη εθνικής ενότητας, συναίνεσης και υπευθυνότητας που με συστηματικό τρόπο συγκρότησε θέτοντας το δάκτυλό του εις τον τύπον όλων των ήλων που χαράχτηκαν στο σώμα της Ιστορίας του Έθνους με κορυφαίο τον εμφύλιο;
Είχα την τύχη και την τιμή να συνδεθώ με τον Λεωνίδα μέσα από την εμπειρία της συγκρότησης, της εκλογικής εμφάνισης και της διάλυσης δυστυχώς της Συμμαχίας την περίοδο 1976-1977. Ένιωθα πάντα πως είχαμε μια σχέση αγαπητική, ακόμη και τις στιγμές οξύτατων διαφωνιών όπως το 1989. Είμαι βέβαιος πως αν τον ρωτούσαμε και τώρα ποιο είναι το πιο μεγάλο στοίχημα στην πολιτική, δηλαδή στην Ιστορία εν τω γίγνεσθαι, θα απαντούσε η διαχείριση της ήττας με αξιοπρέπεια και στοχαστικότητα αλλά και η διαχείριση της εξουσίας με επίγνωση των κινδύνων που κρύβει η πεποίθηση της ιδεολογικής υπεροχής η οποία στην ακραία εκδοχή της εμφανίζεται ως δήθεν ηθική υπέροχη.
Αυτό ακριβώς εισέφερε ο Λεωνίδας Κύρκος ως εμβληματικός εκπρόσωπος της ανανεωτικής αριστεράς με εθνικό ακροατήριο. Την υπεροχή του δημοκρατικού πλουραλισμού σε σχέση με οποιαδήποτε ολιστική προσέγγιση βασισμένη στην ιδεολογική, ηθική ή πολύ περισσότερο «επιστημονική» υπεροχή που προσφέρει τα απλοϊκά κλειδιά της συνολικής ερμηνείας της Ιστορίας.
Είμαστε άτυχοι ως πολίτες που δεν υπήρχε τα τελευταία έξι χρόνια η νηφάλια και θαρραλέα φωνή του Λεωνίδα. Ίσως κάποιοι τον ντρεπόντουσαν τα δυόμιση τελευταία χρόνια, αν και πολύ αμφιβάλλω».
Αθήνα 27 Αυγούστου 2017
Ο Λεωνίδας Κύρκος
Κάποια στοιχεία από τη Βικιπαίδεια Ο Λεωνίδας Κύρκος (12 Οκτωβρίου 1924 - 28 Αυγούστου 2011), γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1924 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Γιος του πολιτικού Μιχαήλ Κύρκου, ο οποίος μαζί με τον Ιωάννη Πασαλίδη και με άλλες προσωπικότητες από τον χώρο της Αριστεράς ίδρυσαν την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του λόγω των επανειλημμένων πολιτικών διώξεων. Έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά στις μάχες στην περιοχή Εξαρχείων-Νεάπολης.
Κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου φυλακίστηκε κατ' επανάληψη: το 1946 για 8 μήνες και το 1948 (φυλακίστηκε εκ νέου). Το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο. Η απόφαση του Εκτάκτου Στρατοδικείου δεν εκτελέστηκε λόγω της διεθνούς αντίδρασης (μεταξύ των καταδικασθέντων ήταν και ο Μανώλης Γλέζος). Αποφυλακίσθηκε το 1953.
Εργάστηκε για πολλά χρόνια στην πολιτική αριστερή εφημερίδα Αυγή, πρώτα ως ρεπόρτερ και αργότερα ως διευθυντής (1958-1961).
Ο Λεωνίδας Κύρκος μπήκε στην πολιτική και εκλέχτηκε μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου το 1961, 1963 και 1964 με την ΕΔΑ. Με την διάσπαση του ΚΚΕ, πήρε το μέρος των λεγόμενων ανανεωτικών δυνάμεων και βοήθησε στην καθιέρωση του ευρωκομμουνιστικού ΚΚΕ Εσωτερικού. Στις 21 Απριλίου 1967 συνελήφθη και παρέμεινε στη φυλακή για 5 χρόνια.
Μετά την μεταπολίτευση εκλέχτηκε βουλευτής, το 1974 και το 1977, και ευρωβουλευτής το 1981 και το 1984. Ο Κύρκος ήταν Πρόεδρος και γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Εσωτ. μέχρι τον Απρίλιο του 1987, οπότε εντάχθηκε στην Ελληνική Αριστερά (Ε.ΑΡ.) της οποίας εκλέχτηκε Πρόεδρος. Μαζί με τον Χαρίλαο Φλωράκη, ίδρυσε τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, του οποίου υπήρξε γραμματέας μέχρι τον Μάρτιο του 1991. Από το 1989 μέχρι το 1993 ήταν βουλευτής με τον Συνασπισμό. Έγινε στόχος σφοδρής κριτικής από το χώρο του ΠΑΣΟΚ για την συμμετοχή του Συνασπισμού στην κυβέρνηση Τζανετάκη.
To 2000 προτάθηκε τιμητικά από το κόμμα του Συνασπισμού για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, όμως η Βουλή εξέλεξε τον Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.
Το 2010, με επιστολή του δήλωσε στήριξη στο νέο κόμμα Δημοκρατική Αριστερά. Το τελευταίο διάστημα λόγω των προβλημάτων με την υγεία του είχε αποστασιοποιηθεί από την ενεργό πολιτική, αν και συχνά κατέθετε την άποψή του δημόσια. Κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του, παρά τις δυσκολίες που γεννούσε η οικονομική κρίση, δήλωσε πως η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και πως θα πρέπει να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε, να κοιτάξουμε τις δυσκολίες κατάματα και να ξεπεράσουμε την κρίση. Είχε δύο γιους. Ο ένας γιος του, Μίλτος Κύρκος είναι ευρωβουλευτής του κόμματος Το Ποτάμι.
Ο Λεωνίδας Κύρκος πέθανε στις 28 Αυγούστου 2011 σε ηλικία 86 ετών. Ο θάνατός του προκάλεσε συγκίνηση σε σύσσωμο σχεδόν τον πολιτικό κόσμο, ενώ μεταξύ άλλων, χαρακτηρίστηκε και ως ο πολιτικός που έβαζε το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό.
Στο τελευταίο του γράμμα ο Λεωνίδας Κύρκος έγραψε πως ο αγώνας για τον Σοσιαλισμό με Δημοκρατία, Ελευθερία και σεβασμό στον άνθρωπο πρέπει να συνεχίσει γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση για τον κόσμο. Ακόμα για άλλη μια φορά απέρριψε απόλυτα τη βία και τη μισαλλοδοξία ως αδιέξοδες, προτρέποντας σε σύγκρουση ιδεών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου