Βαρόνος Μινχάουζεν, ο διασημότερος ψεύτης όλων των εποχών! Κάτι που όμως αρχίζει να αμφισβητείται γιατί κάποιοι σύγχρονοι έλληνες πολιτικοί "ηγέτες" (ονόματα δεν λέμε) ίσως τον έχουν ξεπεράσει! Ποιός ήταν όμως ο Βαρόνος Μινχάουζεν;
Ο Βαρόνος Μινχάουζεν ή Μυνχάουζεν (Hieronymus Carl Friedrich von Münchhausen, Ανόβερο, 11 Μαΐου 1720 - 22 Φεβρουαρίου1797) είναι ιστορικό πρόσωπο,
πρόκειται για τον βαρόνο Κάρολο Φρειδερίκο Ιερώνυμο φον Μινχάουζεν, αλλά και τον πρωταγωνιστή του γνωστού βιβλίου του Ροδόλφου Ράσπε, που γράφτηκε στα 1875. "Οι περιπέτειες του βαρώνου Μυνχάουζεν" είναι επίσης βρετανική ταινία -κωμωδία και περιπέτεια φαντασίας- αμερικανικής παραγωγής.
πρόκειται για τον βαρόνο Κάρολο Φρειδερίκο Ιερώνυμο φον Μινχάουζεν, αλλά και τον πρωταγωνιστή του γνωστού βιβλίου του Ροδόλφου Ράσπε, που γράφτηκε στα 1875. "Οι περιπέτειες του βαρώνου Μυνχάουζεν" είναι επίσης βρετανική ταινία -κωμωδία και περιπέτεια φαντασίας- αμερικανικής παραγωγής.
Ο Βαρόνος Μινχάουζεν υπήρξε μισθοφόρος αξιωματικός του ρωσικού ιππικού, που πολέμησε κατά τη διάρκεια του ρωσοτουρκικού πολέμου.
Μετά την αποστρατεία του, συνήθιζε να διηγείται σε φίλους και γνωστούς με εμφαντικό έως και υπερβολικό τρόπο τα (συχνά φανταστικά) στρατιωτικά του και άλλα επιτεύγματα, κάτι που τον κατάστησε, σταδιακά πασίγνωστο και πολλοί συγγραφείς αποφάσισαν να ασχοληθούν μαζί του.
Πηγή: el.wikipedia.org
Βιβλίο: Οι περιπέτειες του βαρόνου Μινχάουζεν
του Γκόττφριντ Α. Μπύργκερ, Εκδόσεις Ωκεανίδα
«Μερικοί ταξιδιώτες διηγούνται κάποτε περισσότερα απ' αυτά που πραγματικά συνέβησαν. Γι' αυτό δεν είναι ν' απορεί κανείς όταν ο ακροατής ή ο αναγνώστης δείχνει κάποια δυσπιστία. Εάν ωστόσο κάποιοι από τους αναγνώστες αμφιβάλλουν για την αλήθεια των λόγων μου, τους λυπάμαι με όλη μου την καρδιά για τη δυσπιστία τους και είμαι υποχρεωμένος να τους παρακαλέσω ν' αποχωρήσουν καλύτερα από τη συντροφιά μας πριν αρχίσω να διηγούμαι τις περιπέτειές μου...». Με αυτά τα λόγια «προειδοποιεί» τους μελλοντικούς του αναγνώστες ο βαρόνος Μινχάουζεν, ο μεγαλύτερος και διασημότερος ψεύτης όλων των εποχών.
Οι περιπέτειες του βαρώνου Μυνχάουζεν (αγγλικά: The Adventures of Baron Munchausen) είναι βρετανική ταινία -κωμωδία και περιπέτεια φαντασίας- αμερικανικής παραγωγής του 1988 σε σκηνοθεσία Τέρυ Γκίλιαμ. Στο ρόλο του Βαρώνου Μινχάουζεν ο Άγγλος ηθοποιός Τζον Νέβιλ (John Neville). Η ταινία βασίζεται στα παραμύθια και ιστορίες του Γερμανού ευγενούς του 18ου αιώνα βαρώνου Μυνχάουζεν, σχετικά με τα πολεμικά κατορθώματά του εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Η ταινία ξεκινά με τα μισογκρεμισμένα κτήρια μιας πόλης η οποία δέχεται βομβαρδισμό από το οθωμανικό βαρύ πυροβολικό, καθώς η πόλη βρίσκεται σε πολιορκία και ο εχθρός προ των πυλών. Εντός των τειχών, σε ένα μικρό θέατρο που υπάρχει σε μια γειτονιά, ο θίασος δίνει παράσταση η οποία βασίζεται στις απίθανες ηρωικές πράξεις και επιτεύγματα του βαρώνου Μυνχάουζεν. Κατά τη διάρκεια της παραστάσεως, ένας ηλικιωμένος άνδρας ανεβαίνει στην σκηνή διακόπτοντας την παράσταση και παραπονείται για τις πολλές ανακρίβειες του θεατρικού έργου. Ισχυρίζεται πως ο ίδιος είναι ο πραγματικός βαρώνος Μυνχάουζεν και καθώς κατορθώνει να αποσπάσει την προσοχή των θεατών αρχίζει τη διήγηση της πραγματικής όπως ισχυρίζεται ιστορίας του.
Ξεκινά τη μαρτυρία του με την εξιστόρηση ενός στοιχήματος που έβαλε με τον σουλτάνο των Οθωμανών πριν πολλά χρόνια, το οποίο αν έχανε, θα έχανε μαζί και το κεφάλι του. Ο Βαρώνος δεν ήταν μόνος του στην περιπέτεια του αυτή καθώς είχε μαζί του και τους πιστούς συντρόφους του: τον Μπέρτχολντ ο οποίος ήταν ο ταχύτερος δρομέας στον κόσμο, τον Αδόλφο τον αετομάτη, τον Γουστάβο ο οποίος διέθετε υπερμεγεθυμένη ακοή και φοβερή εκπνοή, και τον Άλμπρεχτ ο οποίος διέθετε ηράκλεια δύναμη.
Ξαφνικά όμως η αφήγησή του διακόπτεται καθώς ο διοικητής της πόλης ακυρώνει το συμβόλαιο του θιάσου. Ο βαρώνος αποσύρεται εκτός του θεάτρου, και τότε εμφανίζεται ο Άγγελος του Θανάτου, σκελετός με κουκούλα και δρεπάνι, ο οποίος προσπαθεί να του πάρει την ζωή. Όμως η Σάλυ, μια νεαρή κοπέλα και κόρη του θιασάρχη, τον σώζει. Με την κατάσταση της πολιορκίας να επιδεινώνεται, η Σάλυ πηγαίνει στο τείχος και φωνάζει στους Τούρκους να φύγουν, ενώ ο βαρώνος πειραματιζόμενος με έναν όλμο εκτοξεύει τον εαυτό του κατά λάθος στον ουρανό. Κατόπιν, και αφού έχει διαφύγει για μια ακόμη φορά τον Άγγελο του Θανάτου, θεωρώντας πως ο ίδιος μόνο έχει τη δυνατότητα να σώσει την πόλη, αποφασίζει να δράσει, και δραπετεύει από την πόλη χρησιμοποιώντας αερόστατο φτιαγμένο από γυναικεία εσώρουχα. Η Σάλυ στο μεταξύ έχει τρυπώσει στο αερόστατο χωρίς να την αντιληφθεί ο Βαρώνος.
Το αερόστατο ταξιδεύει όλο και πιο ψηλά, ώσπου φτάνει στο Φεγγάρι, όπου συναντά τον βασιλιά του Φεγγαριού, αλλά αντιμετωπίζει τον θυμό του, γιατί πολύ καιρό πριν η βασίλισσα του Φεγγαριού τον είχε απατήσει με τον Βαρώνο. Κατορθώνουν να δραπετεύσουν από το Φεγγάρι και επιστρέφουν στη Γη. Προσγειώνονται εντός ενός ηφαιστείου, όπου βασιλεύει ο Ήφαιστος που τους φιλοξενεί, ώσπου εμφανίζεται αναδυόμενη από ένα κοχύλι η σύζυγος του, η Αφροδίτη, η οποία ασκεί ακαταμάχητη έλξη στον Βαρώνο με αποτέλεσμα ο Ήφαιστος να θυμώσει και να τους αποβάλλει από το παλάτι του.
Μετά από αρκετές ακόμη περιπέτειες φτάνουν στην πόλη με σκοπό τη σωτηρία της από την πολιορκία των Οθωμανών. Αιχμαλωτίζεται ο Βαρώνος από τους Οθωμανούς και όλα δείχνουν πλέον χαμένα. Όμως οι σύντροφοι του Βαρώνου κάνουν την ξαφνική εμφάνιση τους και απελευθερώνοντας τον Βαρώνο αντιμετωπίζουν πλέον όλοι μαζί την τουρκική στρατιά. Μετά από μια σειρά από υπεράνθρωπες και εξωπραγματικές πράξεις κατορθώνουν να τρέψουν τους Οθωμανούς σε φυγή και ελευθερώνουν την πόλη.
Η πόλη γιορτάζει πλέον τη σωτηρία της και επικρατεί κλίμα ευδαιμονίας. Κατά τη διάρκεια των εορτασμών όμως, ο Βαρώνος πυροβολείται από τον κακόπιστο και ζηλόφθονο Διοικητή της πόλης, το χέρι του οποίου οδηγεί ο θανάσιμος εχθρός του Βαρώνου, ο Άγγελος του Θανάτου. Αυτή την φορά ο Βαρώνος χάνει οριστικά τη μάχη. Στην κηδεία που ακολουθεί το κλίμα είναι βαρύ και έντονα συναισθηματικό.
Όμως στη σκηνή που ακολουθεί, γίνεται φανερό πως όλα τα παραπάνω γεγονότα δεν ήταν παρά μια ακόμα από τις πολλές διηγήσεις του Βαρώνου, ο οποίος όπως και στην αρχή της ταινίας είναι ακόμη στο θέατρο, υπέργηρος, και εξιστορεί τα κατορθώματα του, λέγοντας πως αυτή ήταν μονάχα μια από τις πολλές φορές όπου συνάντησε τον θάνατό του. Και κλείνει την ιστορία του λέγοντας πως όποιος είχε την ικανότητα έζησε καλά από τότε.
Βγαίνοντας εκτός των πυλών φαίνεται πως η πόλη δεν υφίσταται καμιά πολιορκία. Όταν, στην τελευταία σκηνή της ταινίας, η Σάλυ ρωτά τον Βαρώνο αν όλα αυτά ήταν απλά μια ιστορία, ο Βαρώνος χαμογελά, ιππεύει τον Βουκεφάλα και αναχωρεί υπεριπτάμενος.
Πηγή: el.wikipedia.org
Πηγή: el.wikipedia.org
του Γκόττφριντ Α. Μπύργκερ, Εκδόσεις Ωκεανίδα
«Μερικοί ταξιδιώτες διηγούνται κάποτε περισσότερα απ' αυτά που πραγματικά συνέβησαν. Γι' αυτό δεν είναι ν' απορεί κανείς όταν ο ακροατής ή ο αναγνώστης δείχνει κάποια δυσπιστία. Εάν ωστόσο κάποιοι από τους αναγνώστες αμφιβάλλουν για την αλήθεια των λόγων μου, τους λυπάμαι με όλη μου την καρδιά για τη δυσπιστία τους και είμαι υποχρεωμένος να τους παρακαλέσω ν' αποχωρήσουν καλύτερα από τη συντροφιά μας πριν αρχίσω να διηγούμαι τις περιπέτειές μου...». Με αυτά τα λόγια «προειδοποιεί» τους μελλοντικούς του αναγνώστες ο βαρόνος Μινχάουζεν, ο μεγαλύτερος και διασημότερος ψεύτης όλων των εποχών.
Οι περίφημες ιστορίες του εκδόθηκαν για πρώτη φορά του 1785 στην Αγγλία, ανώνυμα, από τον Ρούντολφ Έρικ Ράσπε. Ο ήρωας αυτών των ιστοριών ήταν υπαρκτό πρόσωπο -ο βαρόνος Κάρολος Φρειδερίκος Ιερώνυμος φον Μινχάουζεν, ένας άνθρωπος που το ταλέντο του στην αφήγηση φανταστικών περιπετειών ήταν ευρύτατα γνωστό.
Ένα χρόνο μετά την πρώτη, αγγλική έκδοση, η συλλογή των ιστοριών του Ράσπε μεταφράστηκε (ή, ακριβέστερα, διασκευάστηκε) στα Γερμανικά από τον λαμπρό Γερμανό ποιητή Γκόττφριντ Άουγκουστ Μπύργκερ, ο οποίος έκανε πιο ζωντανό τον ήρωά του, του προσέδωσε προσωπικότητα και πρόσθεσε σατιρικό και ποιητικό ύφος σ' αυτά τα αφηγήματα. Έτσι λοιπόν, περιπετειωδώς, προέκυψε αυτή η ποιητική φαντασμαγορία, που αγαπήθηκε όσο λίγα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και θα διαβάζεται με απόλαυση όσο θα υπάρχουν αναγνώστες.
Επιπλέον, αυτή η έκδοση κοσμείται από τις εκπληκτικές ξυλογραφίες του Γκουστάβ Ντορέ, που ξαναδιηγούνται χωρίς λόγια, με την ευγλωττία της εικόνας, τις ιστορίες.
Επιπλέον, αυτή η έκδοση κοσμείται από τις εκπληκτικές ξυλογραφίες του Γκουστάβ Ντορέ, που ξαναδιηγούνται χωρίς λόγια, με την ευγλωττία της εικόνας, τις ιστορίες.
Πηγή: biblionet.gr
Θεατρική αφίσα της ταινίας
Ταινία: Οι περιπέτειες του βαρώνου Μυνχάουζεν
Οι περιπέτειες του βαρώνου Μυνχάουζεν (αγγλικά: The Adventures of Baron Munchausen) είναι βρετανική ταινία -κωμωδία και περιπέτεια φαντασίας- αμερικανικής παραγωγής του 1988 σε σκηνοθεσία Τέρυ Γκίλιαμ. Στο ρόλο του Βαρώνου Μινχάουζεν ο Άγγλος ηθοποιός Τζον Νέβιλ (John Neville). Η ταινία βασίζεται στα παραμύθια και ιστορίες του Γερμανού ευγενούς του 18ου αιώνα βαρώνου Μυνχάουζεν, σχετικά με τα πολεμικά κατορθώματά του εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Η ταινία ξεκινά με τα μισογκρεμισμένα κτήρια μιας πόλης η οποία δέχεται βομβαρδισμό από το οθωμανικό βαρύ πυροβολικό, καθώς η πόλη βρίσκεται σε πολιορκία και ο εχθρός προ των πυλών. Εντός των τειχών, σε ένα μικρό θέατρο που υπάρχει σε μια γειτονιά, ο θίασος δίνει παράσταση η οποία βασίζεται στις απίθανες ηρωικές πράξεις και επιτεύγματα του βαρώνου Μυνχάουζεν. Κατά τη διάρκεια της παραστάσεως, ένας ηλικιωμένος άνδρας ανεβαίνει στην σκηνή διακόπτοντας την παράσταση και παραπονείται για τις πολλές ανακρίβειες του θεατρικού έργου. Ισχυρίζεται πως ο ίδιος είναι ο πραγματικός βαρώνος Μυνχάουζεν και καθώς κατορθώνει να αποσπάσει την προσοχή των θεατών αρχίζει τη διήγηση της πραγματικής όπως ισχυρίζεται ιστορίας του.
Ξεκινά τη μαρτυρία του με την εξιστόρηση ενός στοιχήματος που έβαλε με τον σουλτάνο των Οθωμανών πριν πολλά χρόνια, το οποίο αν έχανε, θα έχανε μαζί και το κεφάλι του. Ο Βαρώνος δεν ήταν μόνος του στην περιπέτεια του αυτή καθώς είχε μαζί του και τους πιστούς συντρόφους του: τον Μπέρτχολντ ο οποίος ήταν ο ταχύτερος δρομέας στον κόσμο, τον Αδόλφο τον αετομάτη, τον Γουστάβο ο οποίος διέθετε υπερμεγεθυμένη ακοή και φοβερή εκπνοή, και τον Άλμπρεχτ ο οποίος διέθετε ηράκλεια δύναμη.
Ξαφνικά όμως η αφήγησή του διακόπτεται καθώς ο διοικητής της πόλης ακυρώνει το συμβόλαιο του θιάσου. Ο βαρώνος αποσύρεται εκτός του θεάτρου, και τότε εμφανίζεται ο Άγγελος του Θανάτου, σκελετός με κουκούλα και δρεπάνι, ο οποίος προσπαθεί να του πάρει την ζωή. Όμως η Σάλυ, μια νεαρή κοπέλα και κόρη του θιασάρχη, τον σώζει. Με την κατάσταση της πολιορκίας να επιδεινώνεται, η Σάλυ πηγαίνει στο τείχος και φωνάζει στους Τούρκους να φύγουν, ενώ ο βαρώνος πειραματιζόμενος με έναν όλμο εκτοξεύει τον εαυτό του κατά λάθος στον ουρανό. Κατόπιν, και αφού έχει διαφύγει για μια ακόμη φορά τον Άγγελο του Θανάτου, θεωρώντας πως ο ίδιος μόνο έχει τη δυνατότητα να σώσει την πόλη, αποφασίζει να δράσει, και δραπετεύει από την πόλη χρησιμοποιώντας αερόστατο φτιαγμένο από γυναικεία εσώρουχα. Η Σάλυ στο μεταξύ έχει τρυπώσει στο αερόστατο χωρίς να την αντιληφθεί ο Βαρώνος.
Το αερόστατο ταξιδεύει όλο και πιο ψηλά, ώσπου φτάνει στο Φεγγάρι, όπου συναντά τον βασιλιά του Φεγγαριού, αλλά αντιμετωπίζει τον θυμό του, γιατί πολύ καιρό πριν η βασίλισσα του Φεγγαριού τον είχε απατήσει με τον Βαρώνο. Κατορθώνουν να δραπετεύσουν από το Φεγγάρι και επιστρέφουν στη Γη. Προσγειώνονται εντός ενός ηφαιστείου, όπου βασιλεύει ο Ήφαιστος που τους φιλοξενεί, ώσπου εμφανίζεται αναδυόμενη από ένα κοχύλι η σύζυγος του, η Αφροδίτη, η οποία ασκεί ακαταμάχητη έλξη στον Βαρώνο με αποτέλεσμα ο Ήφαιστος να θυμώσει και να τους αποβάλλει από το παλάτι του.
Μετά από αρκετές ακόμη περιπέτειες φτάνουν στην πόλη με σκοπό τη σωτηρία της από την πολιορκία των Οθωμανών. Αιχμαλωτίζεται ο Βαρώνος από τους Οθωμανούς και όλα δείχνουν πλέον χαμένα. Όμως οι σύντροφοι του Βαρώνου κάνουν την ξαφνική εμφάνιση τους και απελευθερώνοντας τον Βαρώνο αντιμετωπίζουν πλέον όλοι μαζί την τουρκική στρατιά. Μετά από μια σειρά από υπεράνθρωπες και εξωπραγματικές πράξεις κατορθώνουν να τρέψουν τους Οθωμανούς σε φυγή και ελευθερώνουν την πόλη.
Η πόλη γιορτάζει πλέον τη σωτηρία της και επικρατεί κλίμα ευδαιμονίας. Κατά τη διάρκεια των εορτασμών όμως, ο Βαρώνος πυροβολείται από τον κακόπιστο και ζηλόφθονο Διοικητή της πόλης, το χέρι του οποίου οδηγεί ο θανάσιμος εχθρός του Βαρώνου, ο Άγγελος του Θανάτου. Αυτή την φορά ο Βαρώνος χάνει οριστικά τη μάχη. Στην κηδεία που ακολουθεί το κλίμα είναι βαρύ και έντονα συναισθηματικό.
Όμως στη σκηνή που ακολουθεί, γίνεται φανερό πως όλα τα παραπάνω γεγονότα δεν ήταν παρά μια ακόμα από τις πολλές διηγήσεις του Βαρώνου, ο οποίος όπως και στην αρχή της ταινίας είναι ακόμη στο θέατρο, υπέργηρος, και εξιστορεί τα κατορθώματα του, λέγοντας πως αυτή ήταν μονάχα μια από τις πολλές φορές όπου συνάντησε τον θάνατό του. Και κλείνει την ιστορία του λέγοντας πως όποιος είχε την ικανότητα έζησε καλά από τότε.
Βγαίνοντας εκτός των πυλών φαίνεται πως η πόλη δεν υφίσταται καμιά πολιορκία. Όταν, στην τελευταία σκηνή της ταινίας, η Σάλυ ρωτά τον Βαρώνο αν όλα αυτά ήταν απλά μια ιστορία, ο Βαρώνος χαμογελά, ιππεύει τον Βουκεφάλα και αναχωρεί υπεριπτάμενος.
Πηγή: el.wikipedia.org
Σχετική ανάρτηση:
ΚΕΔΕ: «Βαρόνος Μινχάουζεν ο Σκουρλέτης», τα 10 ψέματα που είπε
ΚΕΔΕ: «Βαρόνος Μινχάουζεν ο Σκουρλέτης», τα 10 ψέματα που είπε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου