Ο Νίκος Γκάλης αφίχθη στο επιβλητικό μέγαρο, όπου στεγάζεται το Naismith Memorial Basketball Hall of Fame, με λιμουζίνα και φορώντας ένα εντυπωσιακό άσπρο σακάκι με μαύρο παπιγιόν περπάτησε στο κόκκινο χαλί που ήταν στρωμένο μέχρι την είσοδο, εκεί όπου έβγαλε τις πρώτες του φωτογραφίες αγκαλιά με το βραβείο. Με την έναρξη της τελετής, ο «γκάνγκστερ» ανέβηκε όγδοος στο βήμα και αφού είχε προηγηθεί βίντεο που πρόβαλε σκηνές από την αγωνιστική καριέρα του σε ΗΠΑ και Ελλάδα, με τη φανέλα του Άρη και της Εθνικής, ενώ «φιλοξενήθηκαν» εγκωμιαστικά σχόλια από Τόνι Κούκοτς, Βλάντε Ντίβατς και Ντετλερ Σρεμπφ. Όσο για τον συνοδό του μέχρι το βήμα; Δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον μεγάλο του αντίπαλο στα ευρωπαϊκά παρκέ τη δεκαετία του 80΄, αλλά και στενού του φίλου, που άφησε το δικό του στίγμα και στο ΝΒΑ, Μπομπ ΜακΑντού.
Υπό το βλέμμα της συζύγου και της κόρης του και αφού υποχρέωσε μετά την ομιλία του τους παρευρισκόμενους σε standing ovation, ο «Θεός» του ελληνικού μπάσκετ, είπε:
«Θα ήθελα να πω ότι αποτελεί μεγάλη μου τιμή να γίνομαι μέλος του Hall of Fame. Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα κι εδώ δίπλα μου είναι ο Μπομπ ΜακΑντού ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχω αντιμετωπίσει στην καριέρα μου. Μας συνδέουν σπουδαίες μονομαχίες με τον Μπομπ. Ευχαριστώ τους φίλους μου που με ακολούθησαν εδώ, είναι σαν αδέρφια για μένα. Παλιοί συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ. Τότε, στο Σίτον Χολ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφτανα εδώ. Το όνειρό μου ήταν να παίξω στο ΝΒΑ, επιλέχθηκα από τους Σέλτικς μαζί με τον τρομερό Λάρι Μπερντ. Είχα προτάσεις από αρκετές ομάδες από την Ελλάδα. Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι υπήρχε μπάσκετ στην Ελλάδα. Ο Άουερμπαχ ήθελε να μείνω, αλλά πήρα μια απόφαση για την οποία δεν θα μετανιώσω ποτέ στη ζωή μου. Πήγα στην Ελλάδα και το 1987 η Ελλάδα κατέκτησε το ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Όλο το έθνος βγήκε στους δρόμους, το μπάσκετ έγινε εθνικό άθλημα και η Ελλάδα είναι από τις κορυφαίες ομάδες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τότε σε κάθε αυλή σπιτιού, σε κάθε αυλή σχολείου τοποθετήθηκε μια μπασκέτα. Είμαι ευγνώμων γι' αυτό που ζω σήμερα. Το θέμα δεν είναι η κατάκτηση τίτλων αλλά και κάτι άλλο πιο σημαντικό που θα σας αποκαλύψω σήμερα. Μια μέρα περπατούσα στη γειτονιά μου στη Θεσσαλονίκη και με σταμάτησε ένας κύριος. Νόμιζα ότι ήθελε μια αναμνηστική φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο. Με φώναξε "Νίκο, Νίκο", έτσι με φωνάζουν στην Ελλάδα. Μου είπε "θέλω να σ' ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γιατί έσωσες τον γιο μου, του έκανες το μεγαλύτερο δώρο". Μετά μου εξήγησε ότι ο γιος του ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά αλλά το ξεπέρασε, βρήκε το νόημα της ζωής κι έγινε αθλητής μπάσκετ. Θέλω να ευχαριστήσω τους προπονητές μου και τους συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ, τον σύλλογό μου τον Άρη Θεσσαλονίκης που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα μου, τη γυναίκα μου και την κόρη μου Στέλλα».
Νίκος Γκάλης
Νίκος Γκάλης ο «Μύθος», Νίκος Γεωργαλής ο Έλληνας. Γεννημένος στις 23 Ιουλίου του 1957, ο «δικός μας» Νίκος Γκάλης είναι αναμφίβολα ο άνθρωπος που έκανε το μπάσκετ εθνικό σπορ, πρωτοσέλιδο, οδήγησε χιλιάδες παιδιά να ασχοληθούν με την καλαθοσφαίριση και άλλαξε για πάντα το ρου του μπάσκετ στη χώρα μας. Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει τη μοναδική ικανότητά του να ίπταται στην προσπάθειά του για καλάθι, ακόμη και μπροστά στα μεγαθήρια της εποχής. Και φυσικά ποιός μπορεί να ξεχάσει τις επιδόσεις του στο Ευρωμπάσκετ του 1987, όταν οδήγησε το ελληνικό μπάσκετ στον πρώτο τίτλο της ιστορίας του, σε εθνικό επίπεδο, στον «άθλο» της 14ης Ιουνίου 1987, όταν στον τελικό με την πανίσχυρη ΕΣΣΔ στο ΣΕΦ χάρισε το χρυσό σ` ένα έθνος, το ελληνικό, και το έκανε νιώσει υπερηφάνεια και να ξεχυθεί στους δρόμους.
Γιος μεταναστών με καταγωγή από τη Ρόδο και τη Νίσυρο, μεγάλωσε στην Αμερική και η πρώτη του επαφή με τον αθλητισμό ήταν η πυγμαχία, ακολουθώντας τα... χνάρια του πατέρα του, Γιώργου Γεωργαλή. Ωστόσο, η πυγμαχία τον... έχασε νωρίς, καθώς η μητέρα του, Στέλλα Γεωργαλή, φοβούμενη τους διαδοχικούς τραυματισμούς και τους μώλωπες, τον έπεισε να κρεμάσει τα... γάντια του και να αρχίσει καριέρα στα παρκέ... Η έφεσή του στο μπάσκετ φάνηκε από τα πρώτα του βήματα στο Λύκειο Γιούνιον Χιλ του Νιου Τζέρσεϊ, και στη συνέχεια στο φημισμένο κολέγιο Σίτον Χολ. Οταν το 1979 ολοκλήρωσε την κολεγιακή του καριέρα, υπέγραψε με τον μάνατζερ Μπιλ Μάνον, ο οποίος όμως δεν επέτρεπε στον Γκάλη να δοκιμαστεί σε ομάδες του ΝΒΑ. Τελικά το 1979 επελέγη στον 4ο γύρο των ντραφτ από τους Μπόστον Σέλτικς. Ωστόσο, οι διαδοχικοί τραυματισμοί στην προετοιμασία των «Κελτών» δεν επέτρεψαν στον Γκάλη να ακολουθήσει καριέρα στο ΝΒΑ.
Κάπου εκεί ο θρυλικός γκαρντ παίρνει τη μεγάλη απόφαση να ακολουθήσει καριέρα στην Ελλάδα. Οταν το όνομα του άρχισε να εξαπλώνεται παγκοσμίως, λόγω των εντυπωσιακών εμφανίσεων του στο ελληνικό πρωτάθλημα, Σέλτικς και Νετς ενδιαφέρφθηκαν να τον εντάξουν στο δυναμικό τους, αλλά ο Γκάλης απέρριψε τις προτάσεις, για τα... μάτια της Εθνικής Ελλάδας.
Το 1979 «πέφτουν» οι υπογραφές με τον Αρη και ο μύθος αρχίζει να χτίζεται... Ο Γκάλης υπήρξε η «σημαία» του Αρη στα 13 χρόνια που θήτευσε στη Θεσσαλονίκη. Με μέσο όρο πάνω από 30 πόντους ανά αγώνα και αξέχαστους συμπαίκτες, όπως Γιαννάκης, Σούμποτιτς, ο Γκάλης κατέκτησε 8 πρωταθλήματα Ελλάδας (1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991), έξι κύπελλα Ελλάδας (1985, 1987, 1988, 1989, 1990, 1992), ενώ οδήγησε τον Αρη σε τρία διαδοχικά φάιναλ φορ κυπέλλου Κυπελλούχων. Ωστόσο, μετά από μία απογητευτική χρονιά το 1992, ο Γκάλης τερμάτισε την καριέρα του στον Αρη.
Ο Γκάλης το 1991 (φωτο από el.wikipedia.org)
Το 1992 έμεινε ελεύθερος και ο Παναθηναϊκός, στην προσπάθειά του να διεκδικήσει τίτλους, δεν έχασε την ευκαιρία. Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι έκλεισαν τον Γκάλη, ο οποίος διατέλεσε αρχηγός και έμεινε στους «πράσινους» για τρία χρόνια. Ωστόσο, η καριέρα του δεν είχε το τέλος που περίμενε ο ίδιος και εκατομμύρια Έλληνες και όχι μόνο φίλαθλοι... Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1994 ο τότε προπονητής του Παναθηναϊκού, Κώστας Πολίτης, δεν τον συμπεριέλαβε στην αρχική πεντάδα του αγώνα πρωταθλήματος με τους Αμπελοκήπους. Ο Γκάλης, με πληγωμένη την υπερηφάνειά του, δεν το άντεξε, εγκατέλειψε τον αγωνιστικό χώρο, πήγε στα αποδυτήρια και έβγαλε την αθλητική περιβολή. Δεν έμελλε να την ξαναφορέσει ποτέ...
Το όνομα του Νίκου Γκάλη γράφτηκε στις 12/9/2007 στο "μουσείο της δόξας" του μπάσκετ, δίπλα σ' αυτό του Μπιλ Ράσελ και άλλων μεγάλων αθλητών, προπονητών, παραγόντων και διαιτητών του παγκόσμιου μπάσκετ. «Ευχαριστώ τη FIBA για την τιμή που μου έκανε να με συμπεριλάβει στην πρώτη τάξη. Χωρίς μεγάλη ομάδα πίσω του, κανένας παίκτης δεν μπορεί να πετύχει τους στόχους του και να κάνει μεγάλα πράγματα. Γι΄αυτό θέλω να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες, τους προπονητές και την ελληνική ομοσπονδία που ήταν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια»" είχε δηλώσει τότε ο Νίκος Γκάλης.
Σεβασμός και ευγνωμοσύνη για τον Νίκο Γκάλη.
Ευγνωμοσύνη στον Νίκο Γκάλη, που εισήχθη και επίσημα στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame, εξέφρασε ο ΠΣΑΚ με ανακοίνωση του εξέδωσε. Αναλυτικά η ανακοίνωση του ΠΣΑΚ:
«Έχουν περάσει περίπου 11 χρόνια από το έπος της Σαϊτάμα, όπου η εθνική μας ομάδα του μπάσκετ, ταπείνωσε τις Η.Π.Α. στον ημιτελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος και όλοι υποκλίθηκαν στο μεγαλείο αυτών των παιδιών. Των παιδιών αυτών, που ξεκίνησαν το μπάσκετ λόγω ενός "θρύλου" και της παρέας του. Αυτός ο "θρύλος" λοιπόν, μπήκε στο Hall Of Fame, στο μουσείο των κορυφαίων και θύμισε σε όλους τους Αμερικανούς και πάλι την Ελλάδα, αυτή τη μικρή χώρα που κάποιοι δεν γνώριζαν μέχρι το 2006 εκεί στην άλλη άκρη του ατλαντικού. Ο δικός μας Νίκος Γκάλης έγραψε ιστορία και μαζί του όλη η Ελλάδα, το ελληνικό μπάσκετ, εμείς Τον ευχαριστούμε, θα αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη σε όλη μας τη ζωή...»
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου