Στις 25 Ιανουαρίου 2015 ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζαν τις εκλογές και ξεκινούσαν μια πορεία την εξέλιξη της οποίας λίγοι μπορούσαν να φανταστούν εκείνη την περίοδο. Εχοντας υποσχεθεί σκισίματα μνημονίων, εκδίωξη της τρόικας, αυξήσεις σε συντάξεις και μισθούς και με το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ως Ευαγγέλιο, εκφωνούσε εκείνο το βράδυ στα Προπύλαια μια ομιλία την οποία κάποιοι έσπευδαν να χαρακτηρίσουν ιστορική.
Τρία χρόνια αργότερα κάποιες από τις φράσεις εκείνες του Αλέξη Τσίπρα έχουν πράγματι ιστορική αξία. Κυρίως, επειδή φανερώνουν σήμερα το μέγεθος της πολιτικής αναξιοπιστίας και τη διάψευση όλων εκείνων των προσδοκιών όσων είχαν πιστέψει τον ΣΥΡΙΖΑ και τις εξαγγελίες του.
«Η νέα ελληνική κυβέρνηση θα είναι έτοιμη να συνεργαστεί και να διαπραγματευθεί για πρώτη φορά με τους εταίρους μας μια δίκαιη, αμοιβαία επωφελή και βιώσιμη λύση» έλεγε μεταξύ των άλλων ο Πρωθυπουργός εκείνο το βράδυ και διαβεβαίωνε: «Σε αυτόν τον ειλικρινή διάλογο, σε αυτή την ουσιαστική διαπραγμάτευση, η Ελλάδα, θέλω να σας διαβεβαιώσω, θα προσέλθει με τις δικές της τεκμηριωμένες προτάσεις, με το δικό της εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων και ριζικών αλλαγών. Με το δικό της τετραετές σχέδιο δημοσιονομικής πολιτικής, χωρίς νέα ελλείμματα αλλά και χωρίς εξωπραγματικά, ανέφικτα πλεονάσματα». Καθώς επίσης ότι: «Ούτε αμοιβαία καταστροφική ρήξη θα υπάρξει, ούτε όμως συνέχιση της υποταγής θα γίνει ανεκτή».
Παρά τη δέσμευσή του εκείνη περί μη υποταγής, ο κ. Τσίπρας είναι πλέον αυτός που «έκανε τα πάντα ευκολότερα», όπως δήλωσε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ και ουδέποτε διαψεύστηκε. Οσο για τα «εξωφρενικά, ανέφικτα πλεονάσματα» έχουν γίνει το κυρίαρχο μέσο άσκησης της ταξικής, όπως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός επιμένει, πολιτικής της κυβέρνησης. Η σταχυολόγηση των διαψεύσεων και όλων εκείνων των ανακολουθιών στις οποίες έχει υποπέσει ο κ. Τσίπρας είναι για πολλούς πλέον κουραστική. Αλλωστε, διεθνώς ο έλληνας πρωθυπουργός έχει γίνει σημείο αναφοράς ως ο πρωτομάστορας της... kolotoumbas.
Το βέβαιο είναι ότι κατά την τριετή διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η χώρα έχει αλλάξει. Αν κρίνει όμως κανείς από τις διαθέσεις, οι οποίες καταγράφονται σε εγχώριες και διεθνείς έρευνες, η αλλαγή δεν είναι προς το καλύτερο. Σε πρόσφατη έρευνα της Gallup οι Ελληνες αναδεικνύονται οι πλέον απαισιόδοξοι στον κόσμο, περισσότερο και από τους Βορειοκορεάτες. Τα ποσοστά απαισιοδοξίας στις ελληνικές δημοσκοπήσεις ξεπερνούν το 80%. Υπό αυτές τις συνθήκες, η τριετία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παρομοιαστεί με τη σταδιακή καταβύθιση της χώρας ή ενός μεγάλου τμήματός της στην απαισιοδοξία και στη θλίψη. Ως γνωστόν, η ψυχική αυτή κατάσταση χαρακτηρίζεται, κατά κάποιες θεωρίες ανάλυσης του πένθους, από πέντε στάδια. Και από αυτά φαίνεται ότι περνούν όλοι τα τελευταία χρόνια, είτε είναι πολιτικοί αντίπαλοι είτε οπαδοί του Αλέξη Τσίπρα.
Τα πέντε στάδια εθνικής θλίψης
Αρνηση
Ακόμα και μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, η διάθεση αυτή κυριάρχησε λίγες ώρες μετά τους πανηγυρισμούς της νίκης τον Ιανουάριο του 2015. Οι περισσότεροι δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε συμφωνήσει τον σχηματισμό κυβέρνησης με τον Πάνο Καμμένο. Στην πραγματικότητα η συμφωνία αυτή είχε συναφθεί σχεδόν δύο χρόνια νωρίτερα. Πλην όμως σχεδόν κανένας δεν ήθελε να το πιστέψει. Το πίστεψαν όταν το ανακοίνωσε ο ίδιος ο κ. Καμμένος το πρωί της 26ης Ιανουαρίου έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ: «Θέλω να σας ανακοινώσω ότι η χώρα έχει κυβέρνηση. Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη Τσίπρα»...
Κάπως έτσι ξεκινούσε το περιπετειώδες εκείνο εξάμηνο της δήθεν διαπραγμάτευσης και με κατάληξη το διχαστικό δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015. Οταν προκηρύχθηκε, πολλοί ήταν εκείνοι που σκέφθηκαν «δεν μπορεί να συμβαίνει...». Κι όμως συνέβη.
Θυμός
Σε αυτό το στάδιο της θλίψης ή του πένθους, πολλοί στρέφονται συνήθως εναντίον προσώπων ή καταστάσεων που θεωρούν ότι φέρουν την ευθύνη για όσα τούς συμβαίνουν. Κάτι αντίστοιχο εκδηλώθηκε με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος ή, λίγο αργότερα, όταν το «Οχι» του δημοψηφίσματος, το οποίο αιφνιδίασε και τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, έγινε «Ναι» μέσα σε λίγες ώρες και το 62% των πολιτών αγνοήθηκε. Οι κατηγορίες άρχισαν να στρέφονται κατά της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η Ζωή Κωνσταντοπούλου χαρακτηρίστηκαν αποστάτες, οι επιθέσεις κατά προηγούμενων κυβερνήσεων, στελεχών τους και ψηφοφόρων έγιναν κανόνας, ο Παύλος Πολάκης ήλθε στο προσκήνιο έπειτα από τις διακοπές που έκανε παρέα με τον Πρωθυπουργό και έκτοτε δεσπόζει με το γνωστό ύφος του στις διαδικτυακές αντιπαραθέσεις.
Υστερα από το καλοκαίρι του 2015 ο θυμός κυριάρχησε στην πολιτική αντιπαράθεση... Το κύριο πεδίο εκδήλωσης του θυμού ήταν κατά την περίοδο αυτή τα ΜΜΕ...
Διαπραγμάτευση
Το στάδιο αυτό κυριαρχείται από την τάση αναθεώρησης, μια διάθεση που περιγράφεται από το «μακάρι να είχα σκεφθεί και πράξει διαφορετικά». Αφορά αυτό πολλούς από όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ: είτε επειδή δεν είδαν ούτε μία από τις υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα να υλοποιείται, είτε επειδή διαψεύστηκαν στην πορεία με την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, είτε επειδή είχαν επιδείξει ανοχή στο πρώτο στάδιο της διακυβέρνησης και βλέπουν σήμερα εισοδήματα, συντάξεις, μισθούς και περιουσίες να μειώνονται, να δεσμεύονται, να κατάσχονται ή να γίνονται αντικείμενα πλειστηριασμού.
Εκδηλώνεται η διάθεση αυτή και στις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις κατά την περίοδο της τριετίας...
Κατάθλιψη
Είναι μια διάθεση κυρίαρχη με τη συμπλήρωση της τριετίας του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση. Κυρίαρχη αιτία είναι ο οικονομικός στραγγαλισμός επιχειρήσεων, επαγγελματιών, συνταξιούχων και μισθωτών μέσω του οποίου έχει διαμορφωθεί ένα εντελώς διαφορετικό κοινωνικό περιβάλλον.
Είναι φανερή η αδυναμία ή απροθυμία κοινωνικής αντίδρασης στην πολιτική που ακολουθείται, ενώ όλοι θυμούνται τι συνέβαινε στη χώρα κατά τα πρώτα χρόνια εφαρμογής των μνημονίων, τα οποία σήμερα μοιάζουν με ευχάριστο περίπατο...
Αποδοχή
Το στάδιο αυτό είναι και το κρισιμότερο για την επούλωση των πολιτικών και κοινωνικών τραυμάτων της περιόδου της ελληνικής κρίσης. Υστερα από οκτώ χρόνια μνημονίων, τα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ίσως τα κρισιμότερα για την αποδοχή κάποιων δεδομένων κατά την επόμενη πολιτική φάση.
Πολλά στοιχεία έχουν ήδη αφομοιωθεί. Είτε πρόκειται για την ψήφιση νόμου από την Αριστερά με τον οποίο παρεμποδίζει την προκήρυξη απεργίας, είτε για το γεγονός ότι ο αριστερός και κατά δήλωσή του άθεος πρωθυπουργός είναι προνομιακός συνομιλητής του Αρχιεπισκόπου, είτε για το ότι ο κ. Τσίπρας εκφράζεται εγκωμιαστικά για τον Ντόναλντ Τραμπ, είτε για την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας, κ.ά...
Η άνοδος της Αριστεράς στη διακυβέρνηση, η διάψευση των προσδοκιών και η αποκάλυψη του δόγματος «όλα για την καρέκλα» αντιμετωπίζονται από πολιτικούς παράγοντες και αναλυτές ως ένα αναγκαίο όσο και επίπονο στάδιο εθνικής ωρίμασης.
Μετά τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τη μετάλλαξή του, το μεγάλο ζητούμενο για όλες τις πολιτικές δυνάμεις είναι η στάση των πολιτών. Ως τις επόμενες εκλογές, θα παραμένει το κρίσιμο ερώτημα αν η... ολοκληρωμένη μνημονιακή εμπειρία μετά και τη διακυβέρνηση της Αριστεράς θα έχει οδηγήσει σε κάποια άλλη εκλογική και πολιτική συμπεριφορά ή αν η προσκόλληση στα πρότυπα του παρελθόντος, στις ψεύτικες υποσχέσεις και στις πελατειακές δομές θα εξακολουθεί να κατατρύχει τη χώρα και την ελληνική κοινωνία.
Πηγή: tovima.gr
Τα σκίτσα κατά σείρα είναι: της Έφης Ξένου, του Τάσου Αναστασίου και του Δημήτρη Χαντζόπουλου.
Τρία χρόνια αργότερα κάποιες από τις φράσεις εκείνες του Αλέξη Τσίπρα έχουν πράγματι ιστορική αξία. Κυρίως, επειδή φανερώνουν σήμερα το μέγεθος της πολιτικής αναξιοπιστίας και τη διάψευση όλων εκείνων των προσδοκιών όσων είχαν πιστέψει τον ΣΥΡΙΖΑ και τις εξαγγελίες του.
«Η νέα ελληνική κυβέρνηση θα είναι έτοιμη να συνεργαστεί και να διαπραγματευθεί για πρώτη φορά με τους εταίρους μας μια δίκαιη, αμοιβαία επωφελή και βιώσιμη λύση» έλεγε μεταξύ των άλλων ο Πρωθυπουργός εκείνο το βράδυ και διαβεβαίωνε: «Σε αυτόν τον ειλικρινή διάλογο, σε αυτή την ουσιαστική διαπραγμάτευση, η Ελλάδα, θέλω να σας διαβεβαιώσω, θα προσέλθει με τις δικές της τεκμηριωμένες προτάσεις, με το δικό της εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων και ριζικών αλλαγών. Με το δικό της τετραετές σχέδιο δημοσιονομικής πολιτικής, χωρίς νέα ελλείμματα αλλά και χωρίς εξωπραγματικά, ανέφικτα πλεονάσματα». Καθώς επίσης ότι: «Ούτε αμοιβαία καταστροφική ρήξη θα υπάρξει, ούτε όμως συνέχιση της υποταγής θα γίνει ανεκτή».
Παρά τη δέσμευσή του εκείνη περί μη υποταγής, ο κ. Τσίπρας είναι πλέον αυτός που «έκανε τα πάντα ευκολότερα», όπως δήλωσε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ και ουδέποτε διαψεύστηκε. Οσο για τα «εξωφρενικά, ανέφικτα πλεονάσματα» έχουν γίνει το κυρίαρχο μέσο άσκησης της ταξικής, όπως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός επιμένει, πολιτικής της κυβέρνησης. Η σταχυολόγηση των διαψεύσεων και όλων εκείνων των ανακολουθιών στις οποίες έχει υποπέσει ο κ. Τσίπρας είναι για πολλούς πλέον κουραστική. Αλλωστε, διεθνώς ο έλληνας πρωθυπουργός έχει γίνει σημείο αναφοράς ως ο πρωτομάστορας της... kolotoumbas.
Το βέβαιο είναι ότι κατά την τριετή διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η χώρα έχει αλλάξει. Αν κρίνει όμως κανείς από τις διαθέσεις, οι οποίες καταγράφονται σε εγχώριες και διεθνείς έρευνες, η αλλαγή δεν είναι προς το καλύτερο. Σε πρόσφατη έρευνα της Gallup οι Ελληνες αναδεικνύονται οι πλέον απαισιόδοξοι στον κόσμο, περισσότερο και από τους Βορειοκορεάτες. Τα ποσοστά απαισιοδοξίας στις ελληνικές δημοσκοπήσεις ξεπερνούν το 80%. Υπό αυτές τις συνθήκες, η τριετία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παρομοιαστεί με τη σταδιακή καταβύθιση της χώρας ή ενός μεγάλου τμήματός της στην απαισιοδοξία και στη θλίψη. Ως γνωστόν, η ψυχική αυτή κατάσταση χαρακτηρίζεται, κατά κάποιες θεωρίες ανάλυσης του πένθους, από πέντε στάδια. Και από αυτά φαίνεται ότι περνούν όλοι τα τελευταία χρόνια, είτε είναι πολιτικοί αντίπαλοι είτε οπαδοί του Αλέξη Τσίπρα.
Τα πέντε στάδια εθνικής θλίψης
Αρνηση
Ακόμα και μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, η διάθεση αυτή κυριάρχησε λίγες ώρες μετά τους πανηγυρισμούς της νίκης τον Ιανουάριο του 2015. Οι περισσότεροι δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε συμφωνήσει τον σχηματισμό κυβέρνησης με τον Πάνο Καμμένο. Στην πραγματικότητα η συμφωνία αυτή είχε συναφθεί σχεδόν δύο χρόνια νωρίτερα. Πλην όμως σχεδόν κανένας δεν ήθελε να το πιστέψει. Το πίστεψαν όταν το ανακοίνωσε ο ίδιος ο κ. Καμμένος το πρωί της 26ης Ιανουαρίου έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ: «Θέλω να σας ανακοινώσω ότι η χώρα έχει κυβέρνηση. Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη Τσίπρα»...
Κάπως έτσι ξεκινούσε το περιπετειώδες εκείνο εξάμηνο της δήθεν διαπραγμάτευσης και με κατάληξη το διχαστικό δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015. Οταν προκηρύχθηκε, πολλοί ήταν εκείνοι που σκέφθηκαν «δεν μπορεί να συμβαίνει...». Κι όμως συνέβη.
Θυμός
Σε αυτό το στάδιο της θλίψης ή του πένθους, πολλοί στρέφονται συνήθως εναντίον προσώπων ή καταστάσεων που θεωρούν ότι φέρουν την ευθύνη για όσα τούς συμβαίνουν. Κάτι αντίστοιχο εκδηλώθηκε με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος ή, λίγο αργότερα, όταν το «Οχι» του δημοψηφίσματος, το οποίο αιφνιδίασε και τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, έγινε «Ναι» μέσα σε λίγες ώρες και το 62% των πολιτών αγνοήθηκε. Οι κατηγορίες άρχισαν να στρέφονται κατά της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η Ζωή Κωνσταντοπούλου χαρακτηρίστηκαν αποστάτες, οι επιθέσεις κατά προηγούμενων κυβερνήσεων, στελεχών τους και ψηφοφόρων έγιναν κανόνας, ο Παύλος Πολάκης ήλθε στο προσκήνιο έπειτα από τις διακοπές που έκανε παρέα με τον Πρωθυπουργό και έκτοτε δεσπόζει με το γνωστό ύφος του στις διαδικτυακές αντιπαραθέσεις.
Διαπραγμάτευση
Το στάδιο αυτό κυριαρχείται από την τάση αναθεώρησης, μια διάθεση που περιγράφεται από το «μακάρι να είχα σκεφθεί και πράξει διαφορετικά». Αφορά αυτό πολλούς από όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ: είτε επειδή δεν είδαν ούτε μία από τις υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα να υλοποιείται, είτε επειδή διαψεύστηκαν στην πορεία με την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, είτε επειδή είχαν επιδείξει ανοχή στο πρώτο στάδιο της διακυβέρνησης και βλέπουν σήμερα εισοδήματα, συντάξεις, μισθούς και περιουσίες να μειώνονται, να δεσμεύονται, να κατάσχονται ή να γίνονται αντικείμενα πλειστηριασμού.
Εκδηλώνεται η διάθεση αυτή και στις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις κατά την περίοδο της τριετίας...
Κατάθλιψη
Είναι μια διάθεση κυρίαρχη με τη συμπλήρωση της τριετίας του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση. Κυρίαρχη αιτία είναι ο οικονομικός στραγγαλισμός επιχειρήσεων, επαγγελματιών, συνταξιούχων και μισθωτών μέσω του οποίου έχει διαμορφωθεί ένα εντελώς διαφορετικό κοινωνικό περιβάλλον.
Είναι φανερή η αδυναμία ή απροθυμία κοινωνικής αντίδρασης στην πολιτική που ακολουθείται, ενώ όλοι θυμούνται τι συνέβαινε στη χώρα κατά τα πρώτα χρόνια εφαρμογής των μνημονίων, τα οποία σήμερα μοιάζουν με ευχάριστο περίπατο...
Αποδοχή
Το στάδιο αυτό είναι και το κρισιμότερο για την επούλωση των πολιτικών και κοινωνικών τραυμάτων της περιόδου της ελληνικής κρίσης. Υστερα από οκτώ χρόνια μνημονίων, τα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ίσως τα κρισιμότερα για την αποδοχή κάποιων δεδομένων κατά την επόμενη πολιτική φάση.
Η άνοδος της Αριστεράς στη διακυβέρνηση, η διάψευση των προσδοκιών και η αποκάλυψη του δόγματος «όλα για την καρέκλα» αντιμετωπίζονται από πολιτικούς παράγοντες και αναλυτές ως ένα αναγκαίο όσο και επίπονο στάδιο εθνικής ωρίμασης.
Μετά τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τη μετάλλαξή του, το μεγάλο ζητούμενο για όλες τις πολιτικές δυνάμεις είναι η στάση των πολιτών. Ως τις επόμενες εκλογές, θα παραμένει το κρίσιμο ερώτημα αν η... ολοκληρωμένη μνημονιακή εμπειρία μετά και τη διακυβέρνηση της Αριστεράς θα έχει οδηγήσει σε κάποια άλλη εκλογική και πολιτική συμπεριφορά ή αν η προσκόλληση στα πρότυπα του παρελθόντος, στις ψεύτικες υποσχέσεις και στις πελατειακές δομές θα εξακολουθεί να κατατρύχει τη χώρα και την ελληνική κοινωνία.
Πηγή: tovima.gr
Τα σκίτσα κατά σείρα είναι: της Έφης Ξένου, του Τάσου Αναστασίου και του Δημήτρη Χαντζόπουλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου