Την αντίδραση της ισραηλινής πρεσβείας, αλλά και κάποιων δημοσιογράφων, προκάλεσαν δύο σκίτσα στην Εφημερίδα Συντακτών του Μιχάλη Κουντούρη, ο οποίος κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό."Δύο γελοιογραφίες του Μιχάλη Κουντούρη στην Εφημερίδα των Συντακτών που στηλίτευαν το έγκλημα που διεξάγεται στη Λωρίδα της Γάζας, ήταν αρκετές για να ξεκινήσει μια εξοργιστική επιχείρηση στοχοποίησης και απαξίωσης του εκλεκτού σκιτσογράφου και της δουλειάς του", αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων.
Και αφού εκφράσει η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων τη συμπαράστασή της στον Μιχάλη Κουντούρη και διαβεβαιώσει "πως τέτοιες επιθέσεις δεν θα μένουν αναπάντητες" προσθέτει: "Γνωρίζουμε πως ως κρίνοντες, κρινόμαστε. Το επιδιώκουμε άλλωστε. Ωστόσο είναι εντελώς διαφορετική η σκληρή, ακόμα και η κακοπροαίρετη κριτική από την συκοφαντία και την «δολοφονία χαρακτήρα». Πόσο μάλλον όταν στιγματιζόμαστε ως φορείς απόψεων τις οποίες πολεμάμε καθημερινά μέσα από τη δουλειά μας, όπως ο ρατσισμός, ο αντισημιτισμός και η μισαλλοδοξία".
Από την άλλη πλευρά, σε άρθρο του στις 16.04.2018 στην Εφημερίδα Συντακτών με τίτλο «Δεν ξεχνούμε το Ολοκαύτωμα», ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαρράς εκφράζοντας τη διαφωνία του με τα σκίτσα, μεταξύ άλλων αναφέρει:
Δεν ξεχνούμε το Ολοκαύτωμα
Συντάκτης: Δημήτρης Ψαρράς
"Με αφορμή δύο σκίτσα του Μιχάλη Κουντούρη, που δημοσιεύτηκαν την προηγούμενη βδομάδα στην «Εφ.Συν.», επανέρχεται βασανιστικό το ερώτημα για τα όρια της ελευθερίας στον Τύπο και ειδικά στην πολιτική γελοιογραφία.
Προσωπικά με σόκαραν και τα δύο σκίτσα: το πρώτο επειδή ταύτιζε την κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί, το δεύτερο επειδή ταύτιζε όσους αγγίζουν το Τείχος των Δακρύων, δηλαδή τον ιερότερο τόπο προσκυνήματος του ιουδαϊσμού, με ανθρώπους που έχουν βάψει τα χέρια τους στο αίμα, θυμίζοντας έντονα το ανατριχιαστικό απόφθεγμα του Γιώργου Καρατζαφέρη ότι «ο Εβραίος μυρίζει αίμα».
Η κριτική σύγκριση της πολιτικής του Ισραήλ με όσα υπέστη ο εβραϊσμός από τους ναζί δεν είναι κάτι καινούργιο. (...)
Μ’ αυτό το δεδομένο θεωρώ χρήσιμο να εκφράσω δημόσια την απόλυτη διαφωνία μου σε κάθε απόπειρα σύγκρισης του Τρίτου Ράιχ με το Ισραήλ και του Ολοκαυτώματος με τα δεινά που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι, γιατί το μόνο συμπέρασμα στο οποίο οδηγεί αυτή η σύγκριση είναι η απαλλαγή του χιτλερικού καθεστώτος από το βάρος τής βιομηχανικά οργανωμένης εξόντωσης ενός ολόκληρου λαού. Πρόκειται ακριβώς για τη μέθοδο που ακολουθούν οι απολογητές του ναζισμού, όπως μπορεί καθένας να διαπιστώσει από τα ποικίλα πονήματά τους και πρώτα πρώτα το γνωστό φιλοχιτλερικό έργο του Πλεύρη. Αυτή η παρατήρηση αφορά φυσικά και τα σκίτσα". (...)
Πως όμως αντιμετωπίζει ο ίδιος ο σκιτσογράφος τον θόρυβο που δημιουργήθηκε από τα δυο αυτά σκίτσα και τις αντιδράσεις που προκάλεσε η δημοσίευσή τους;
Ας δούμε στη συνέχεια την απάντηση του Μιχάλη Κουντούρη σε άρθρο του στην Εφημερίδα Συντακτών, καθώς και τα δυο επίμαχα σκίτσα:
Τρεις μέρες απουσία ή εξ οικείων τα βέλη
Συντάκτης: Μιχάλης Κουντούρης
"Στις 30 Μαρτίου 2018, δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι της Παλαιστίνης συγκεντρώνονται σε πέντε σημεία κατά μήκος των συνόρων της Λωρίδας της Γάζας σε μια κινητοποίηση, γνωστή σε όλους ως «Πορεία της Επιστροφής». Ο ισραηλινός στρατός απαντά στην κινητοποίηση με πυρά. Πέφτουν οι πρώτοι νεκροί.
6 Απριλίου, η λίστα μετρά 24 νεκρούς.
10 Απριλίου, δημοσιεύεται το σκίτσο του κρατούμενου που φέρει στο πέτο τη Λωρίδα της Γάζας στη θέση του κίτρινου αστεριού. Την ίδια μέρα δημοσιοποιείται βίντεο που καταγράφει ισραηλινό ελεύθερο σκοπευτή να πυροβολεί άοπλο Παλαιστίνιο, πανηγυρίζοντας για την «επιτυχία» του.
11 Απριλίου, την επομένη, δημοσιεύεται στην «Εφ.Συν.» το σκίτσο του ελεύθερου σκοπευτή με τις ματωμένες παλάμες πάνω στο Τείχος των Δακρύων.
Και τα δύο σκίτσα προκάλεσαν την αντίδραση της ισραηλινής πρεσβείας. Ως αποτέλεσμα, η εφημερίδα λαμβάνει προς δημοσίευση δύο επιστολές από την πρέσβη του Ισραήλ και μία επιστολή-άρθρο του δημοσιογράφου Βίκτωρος Ισαάκ Ελιέζερ.
Την ίδια μέρα που δημοσιεύεται η επιστολή του Β. Ι. Ελιέζερ, ο συνάδελφος Δημήτρης Ψαρράς, σε άρθρο του με τίτλο «Δεν ξεχνούμε το Ολοκαύτωμα», εκφράζει κατηγορηματικά τη διαφωνία του με τα σκίτσα, αναφέρεται στα «όρια της ελευθερίας στον Τύπο και ειδικά στην πολιτική γελοιογραφία» και δεν διστάζει να με στοχοποιήσει και αυτός ως αντισημίτη. Ο καλός συνάδελφος, μεταξύ άλλων, κάνει σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι τα σκίτσα μου δεν εκφράζουν σε καμία περίπτωση την, ούτως ή άλλως, γνωστή θέση της εφημερίδας κατά του αντισημιτισμού.
Σωστά. Εξάλλου, κανείς δεν περιμένει από την εφημερίδα, ανεξάρτητη και πολυφωνική από τη γέννησή της, να ταυτίζει τη γραμμή της με ένα σκίτσο ή ένα άρθρο.
Παρά ταύτα, δεν επιτρέπω σε κανέναν να επικαλείται αυτή την «ποικιλομορφία των απόψεων» και, διαφωνώντας μαζί μου «ρητά ή υπόρρητα, από τις στήλες της» (sic), να με εξομοιώνει με κάθε είδους Πλεύρη και να υπονοεί ρατσιστικές θέσεις και συμπεριφορές εκ μέρους μου.
Συστατικό στοιχείο της τέχνης της γελοιογραφίας είναι η σάτιρα. Και η σάτιρα, εξ ορισμού, καυτηριάζει, στηλιτεύει, κρίνει. Είναι ασεβής και είναι αυθάδης.
Θεωρούσα ανέκαθεν καθήκον, υποχρέωση και τιμή μου η δουλειά μου να στρατεύεται ενάντια στις εξουσίες, τους φασισμούς, την αδικία. Απέναντι στις γενοκτονίες, στα καθεστώτα που φυλακίζουν ανηλίκους (#freeahedtamimi) και δολοφονούν αθώους, απέναντι στους ελεύθερους σκοπευτές.
Ομως, δεν θεωρώ ούτε καθήκον ούτε και υποχρέωσή μου να λογοδοτήσω σε κανέναν άλλο πέρα από τη συνείδηση και τους αναγνώστες μου".
Μιχάλης Κουντούρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου