Σε ηλικία 88 ετών απεβίωσε στη Ρώμη, ο μεγάλος σκηνοθέτης Βιτόριο Ταβιάνι, ο οποίος μαζί με τον αδελφό του, Πάολο υπέγραψαν μερικά αριστουργήματα του ιταλικού κινηματογράφου όπως τα «Πατέρας Αφέντη» (Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες το ΄77), «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει» (Χρυσή Άρκτος στο Βερολίνο) , «Η Νύχτα του Σαν Λορέντσο», «Το Χάος», Αλονζαφάν κ.ά.
Τον θάνατο του Βιτοριο Ταβιάνι ανακοίνωσε η κόρη του, Τζιοβάννα, μετέδωσε το πρακτορείο Ansa. Με απόφαση της οικογένειας του η σορός του μεγάλου σκηνοθέτη θα αποτεφρωθεί σε μια αυστηρά ιδιωτική τελετή.
Ο Βιτόριο Ταβιάνι γεννήθηκε στο Σαν Μινιάτο, στην επαρχία της Πίζας, στις 20 Σεπτεμβρίου 1929. Με τον αδελφό του Πάολο, δύο χρόνια νεότερος του, είχε γράψει μερικές από τις σημαντικότερες σελίδες του ιταλικού κινηματογράφου. Δύο δάσκαλοι του σινεμά που από τη δεκαετία του ΄60 κατέγραψαν με την τέχνη τους, την πραγματικότητα, την ιστορία, τις αντιφάσεις, τις πτυχές της χώρας τους.
Τον θάνατο του Βιτοριο Ταβιάνι ανακοίνωσε η κόρη του, Τζιοβάννα, μετέδωσε το πρακτορείο Ansa. Με απόφαση της οικογένειας του η σορός του μεγάλου σκηνοθέτη θα αποτεφρωθεί σε μια αυστηρά ιδιωτική τελετή.
Ο Βιτόριο Ταβιάνι γεννήθηκε στο Σαν Μινιάτο, στην επαρχία της Πίζας, στις 20 Σεπτεμβρίου 1929. Με τον αδελφό του Πάολο, δύο χρόνια νεότερος του, είχε γράψει μερικές από τις σημαντικότερες σελίδες του ιταλικού κινηματογράφου. Δύο δάσκαλοι του σινεμά που από τη δεκαετία του ΄60 κατέγραψαν με την τέχνη τους, την πραγματικότητα, την ιστορία, τις αντιφάσεις, τις πτυχές της χώρας τους.
Οι αδελφοί Ταβιάνι αναγορεύτηκαν πριν από τρία χρόνια επίτιμοι διδάκτορες του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Κατά την αναγόρευσή τους, εκφώνησαν τον δικό τους απόλυτα κινηματογραφικό λόγο, με τίτλο «Εκ του σύνεγγυς στην ελληνική γη», ο οποίος ήταν μια μαρτυρία απευθείας μέσα από το εργαστήρι τους, με ό,τι πιο προσωπικό μπορούσαν να προσφέρουν. «Κοιτάζοντας μέσα στο πηγάδι του παρελθόντος, αισθανόμασταν ανέκαθεν εγγύτερα στον ελληνικό πολιτισμό παρά στο ρωμαϊκό», ανέφεραν τότε οι δυο Ιταλοί δημιουργοί, και ταξίδεψαν σε σκηνές και τοπία και λόγους απ΄ το σύνολο των ταινιών τους που έχουν ιδεολογικές αλλά και ιστορικές αναφορές στην ελληνική γραμματεία, τα ελληνικά τοπία, τους μύθους και τις έννοιες που «πλήττουν» και «τρέφουν» την ανθρώπινη περιπέτεια.
Οι αδελφοί Ταβιάνι
«Ο θόρυβος της μηχανής λήψης, όταν την ανακαλύψαμε, ήταν ακριβώς σαν την συμφωνία του Μπετόβεν», είχε δηλώσει στην τελευταία του συνέντευξη στην La Repubblica, o μεγαλύτερος των αδελφών Ταβιάνι. Προσθέτοντας, μάλιστα, ότι πενήντα χρόνια ενιαίας δημιουργικότητας, επέτρεψαν στα δυο αδέλφια, να μπορούν να εργάζονται μαζί, ακόμη και όταν δεν ήταν ο ένας δίπλα στον άλλο.
Αλονζαφάν των αδελφών Ταβιάνι. Trailer
Τι γράφει ο ιταλικός Τύπος για τον θάνατο του Βιτόριο Ταβιάνι
«Έφυγε ένας από τους μεγάλους δασκάλους του ιταλικού κινηματογράφου», τονίζει η ιταλική εφημερίδα La Repubblica, στο άρθρο της με την είδηση του θανάτου του σκηνοθέτη Βιτόριο Ταβιάνι. «Οι αδελφοί Ταβιάνι, ήδη από την δεκαετία του εξήντα, κατέγραψαν και παρουσίασαν τις αντιφάσεις, την πραγματικότητα, την ιστορία της Ιταλίας», προσθέτει η εφημερίδα της Ρώμης. Και υπενθυμίζει ότι κατά την φασιστική δικτατορία, το πατρικό σπίτι των σκηνοθετών ανατινάχθηκε από βόμβα που είχαν τοποθετήσει παραστρατιωτικές δυνάμεις του καθεστώτος του Μουσσολίνι.
Η εφημερίδα La Stampa υπενθυμίζει «το ομοιογενές βλέμμα που κάλυπτε τον κινηματογράφο, την πολιτική και την ζωή, γεμάτο ποιητικές και λογοτεχνικές αναφορές», τον αδελφών Ταβιάνι. «Μια καταγγελία αλλά και φανταστική αφήγηση, με κοινωνικές αξίες και ιστορική αναπαράσταση, μελόδραμα και ηθικό προβληματισμό», γράφει η εφημερίδα του Τορίνο.
H Il Messaggero της Ρώμης, τέλος, προσθέτει ότι «οι δυο αυτοί κορυφαίοι πρωταγωνιστές του κοινωνικά στρατευμένου κινηματογράφου, στην δεύτερη φάση της καριέρας τους -συνέχισαν πάντα να αναφέρονται στην αναγκαιότητα της ουτοπίας- αλλά αφιερώθηκαν, κυρίως, στην παρουσίαση του παρελθόντος και στην μεταφορά, στην μεγάλη οθόνη, σημαντικών λογοτεχνικών έργων».
H Il Messaggero της Ρώμης, τέλος, προσθέτει ότι «οι δυο αυτοί κορυφαίοι πρωταγωνιστές του κοινωνικά στρατευμένου κινηματογράφου, στην δεύτερη φάση της καριέρας τους -συνέχισαν πάντα να αναφέρονται στην αναγκαιότητα της ουτοπίας- αλλά αφιερώθηκαν, κυρίως, στην παρουσίαση του παρελθόντος και στην μεταφορά, στην μεγάλη οθόνη, σημαντικών λογοτεχνικών έργων».
Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, kathimerini.gr, naftemporiki.gr, youtube.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου