Η οικονομία της χώρας είναι σε ελεύθερη πτώση, ο πληθωρισμός τρέχει με ρυθμούς 83.000% και έως τα τέλη του έτους προβλέπεται ότι θα εκτοξευθεί στο 1.000.000%. Ήδη οι τιμές καταναλωτή στη χώρα υπερδιπλασιάζονται ανά 18 ημέρες.
Ο υπερπληθωρισμός εξωθεί τους κατοίκους στη φτώχεια, πολλοί εκ των οποίων δεν έχουν πλέον χρήματα για βασικά είδη, όπως τρόφιμα και φάρμακα. Μέχρι πρόσφατα, ένα φλιτζάνι καφέ κόστιζε 2,5 εκατομμύρια μπολιβάρ και πριν από τη μετατροπή του εθνικού νομίσματος, για να πληρώσει κανείς, έπρεπε να κουβαλήσει ένα τσουβάλι χαρτονομίσματα.
Ο Μαδούρο ανακοίνωσε 96% υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, καταργώντας πέντε μηδενικά από το μπολιβάρ, και τη σύνδεσή του με το κρυπτονόμισμα petro της κυβέρνησης, που έχει ως εγγύηση τα πετρελαϊκά αποθέματα της Βενεζουέλας. Παράλληλα, ανακοίνωσε αύξηση του κατώτατου μισθού περισσότερο από 3.000% - σε επίπεδα όμως που ισοδυναμούν μόλις στα 30 δολάρια τον μήνα.
Σε μια χώρα που διαθέτει κοιτάσματα «μαύρου χρυσού» από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, οι πολίτες πεινούν και υποφέρουν. Η σχεδόν απόλυτη εξάρτηση της οικονομίας από τις εξαγωγές πετρελαίου είναι ένας από τους βασικούς λόγους της δραματικής ύφεσης, που επιδεινώνεται και από τις κυρώσεις που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ. Το ΑΕΠ της Βενεζουέλας έχει συρρικνωθεί κατά το ήμισυ από τα επίπεδα του 2013.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περίπου 2,3 εκατ. Βενεζουελάνων διαμένουν μόνιμα στο εξωτερικό, εκ των οποίων οι 1,6 εκατ. εγκατάλειψαν τη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια. Εκφράζονται φόβοι ότι ο αριθμός θα αυξηθεί δραματικά.
Το 2014 οι Αμερικανοί οικονομολόγοι Κάρμεν Ράινχαρτ και Κένεθ Ρογκόφ είχαν κατατάξει τις 100 χειρότερες οικονομικές κρίσεις των τελευταίων 150 ετών. Στην εποχή της Μεγάλης Ύφεσης (1929-1933) το ΑΕΠ των ΗΠΑ είχε συρρικνωθεί 28,6%. Στην ελληνική κρίση χρέους, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε 24%. Στην κορυφή της κατάταξης των Ράινχαρτ και Ρογκόφ βρίσκεται η μεγάλη ύφεση της Χιλής, με συρρίκνωση της οικονομίας κατά 46,6% μέσα σε μία τριετία.
Η Βενεζουέλα, που στη δεκαετία του ‘70 είχε μια οικονομία μεγαλύτερη από την οικονομία της Ισπανίας, καταρρίπτει ήδη αυτό το αρνητικό ρεκόρ. Και η κρίση δεν έχει ακόμη τελειώσει...
Πηγή: Στοιχεία από naftemporiki.gr
Ο υπερπληθωρισμός εξωθεί τους κατοίκους στη φτώχεια, πολλοί εκ των οποίων δεν έχουν πλέον χρήματα για βασικά είδη, όπως τρόφιμα και φάρμακα. Μέχρι πρόσφατα, ένα φλιτζάνι καφέ κόστιζε 2,5 εκατομμύρια μπολιβάρ και πριν από τη μετατροπή του εθνικού νομίσματος, για να πληρώσει κανείς, έπρεπε να κουβαλήσει ένα τσουβάλι χαρτονομίσματα.
Ο Μαδούρο ανακοίνωσε 96% υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, καταργώντας πέντε μηδενικά από το μπολιβάρ, και τη σύνδεσή του με το κρυπτονόμισμα petro της κυβέρνησης, που έχει ως εγγύηση τα πετρελαϊκά αποθέματα της Βενεζουέλας. Παράλληλα, ανακοίνωσε αύξηση του κατώτατου μισθού περισσότερο από 3.000% - σε επίπεδα όμως που ισοδυναμούν μόλις στα 30 δολάρια τον μήνα.
Σε μια χώρα που διαθέτει κοιτάσματα «μαύρου χρυσού» από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, οι πολίτες πεινούν και υποφέρουν. Η σχεδόν απόλυτη εξάρτηση της οικονομίας από τις εξαγωγές πετρελαίου είναι ένας από τους βασικούς λόγους της δραματικής ύφεσης, που επιδεινώνεται και από τις κυρώσεις που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ. Το ΑΕΠ της Βενεζουέλας έχει συρρικνωθεί κατά το ήμισυ από τα επίπεδα του 2013.
Αναζητώντας μια καλύτερη τύχη, περισσότεροι από δύο εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τη χώρα από το 2014. Περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι περνούν καθημερινά τα σύνορα του Περού. Το Περού υπολογίζει ότι θα δεχθεί συνολικά περισσότερους από 500.000 μετανάστες από τη Βενεζουέλα. Χιλιάδες κατευθύνονται επίσης στη Χιλή. Στη μαζική έξοδο, παγιδεύονται στα κλειστά σύνορα των γειτονικών χωρών, που επιβάλλουν αυστηρότερους συνοριακούς ελέγχους. Η κυβέρνηση του Περού θέτει ως απαραίτητη προϋπόθεση την κατοχή διαβατηρίου. Στη Βενεζουέλα όμως η έκδοση διαβατηρίου θεωρείται… σχεδόν πολυτέλεια, καθώς οι δημόσιες υπηρεσίες υπολειτουργούν, ενώ το χαρτί αποτελεί είδος προς εξαφάνιση. Τοπικά και διεθνή μέσα κάνουν λόγο για μεταναστευτική κρίση ανάλογη με εκείνη της Μεσογείου το 2015.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περίπου 2,3 εκατ. Βενεζουελάνων διαμένουν μόνιμα στο εξωτερικό, εκ των οποίων οι 1,6 εκατ. εγκατάλειψαν τη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια. Εκφράζονται φόβοι ότι ο αριθμός θα αυξηθεί δραματικά.
Το 2014 οι Αμερικανοί οικονομολόγοι Κάρμεν Ράινχαρτ και Κένεθ Ρογκόφ είχαν κατατάξει τις 100 χειρότερες οικονομικές κρίσεις των τελευταίων 150 ετών. Στην εποχή της Μεγάλης Ύφεσης (1929-1933) το ΑΕΠ των ΗΠΑ είχε συρρικνωθεί 28,6%. Στην ελληνική κρίση χρέους, το ΑΕΠ συρρικνώθηκε 24%. Στην κορυφή της κατάταξης των Ράινχαρτ και Ρογκόφ βρίσκεται η μεγάλη ύφεση της Χιλής, με συρρίκνωση της οικονομίας κατά 46,6% μέσα σε μία τριετία.
Η Βενεζουέλα, που στη δεκαετία του ‘70 είχε μια οικονομία μεγαλύτερη από την οικονομία της Ισπανίας, καταρρίπτει ήδη αυτό το αρνητικό ρεκόρ. Και η κρίση δεν έχει ακόμη τελειώσει...
Πηγή: Στοιχεία από naftemporiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου