Ο ερχομός του πολέμου του 40 στο ημερολόγιο του Γιώργου Σεφέρη

Απόσπασμα από ειδικό αφιέρωμα του ΑΠΕ-ΜΠΕ για το 1940

Παραμονές του ελληνοϊταλικού πολέμου ο Γιώργος Σεφέρης είναι προϊστάμενος της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου του Υφυπουργείου Τύπου και Τουρισμού. Στις Μέρες Γ' (1934-1940), το βαθύ και στοχαστικό του βλέμμα δεν αφήνει αμφιβολία για τα απειλητικά μηνύματα που έφταναν από τα ελληνοαλβανικά σύνορα και τις προβοκάτσιες σε βάρος της Ελλάδας.
Ο Γιώργος Σεφέρης είναι άλλωστε εκείνος που συνέταξε το τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, λίγη ώρα αφότου στο ήσυχο προάστιο της Κηφισιάς, ο Γκράτσι χτυπήσει το κουδούνι της κατοικίας του Ιωάννη Μεταξά.

Ο ερχομός του πολέμου στα τηλεγραφήματα του ΑΠΕ και το ημερολόγιο του Γιώργου Σεφέρη. 

Της Κατερίνας Βλαχοδήμου.

Γιώργος Σεφέρης Μέρες Γ΄ (16. Απρίλη 1934-14. Δεκέμβρη 1940) εκδόσεις Ίκαρος
Σεπτέμβρης 1938. Κυριακή Βράδυ, Κηφισιά 

(Γράμμα) «...Προχτές βράδυ ήρθα στην Κηφισιά, αργά στις 8.30. Κατά τις 11.30, καθώς ήμουν έτοιμος να πλαγιάσω, μου τηλεφώνησαν την επιστράτευση των Τσέχων. Ξαναντύθηκα και κατέβηκα στην Αθήνα. Πέρασα από το υπουργείο. Έπειτα στο Πρακτορείο ως τις 5 το πρωί. Βαριές ώρες. Αισθανότανε κανείς, καθώς τα μηχανήματα δίναν τις ειδήσεις, τον αψηλό πυρετό της Ευρώπης που από στιγμή σε στιγμή ετοιμαζότανε να παραδοθεί στον πόλεμο. Μέσα στη νύχτα ήταν μια μοίρα που έπαιζε στα ζάρια την υπόσταση εκατομμυρίων ανθρώπων και τα λίγα πράγματα που πιστέψαμε και τους δώσαμε τη ζωή μας. Έφυγα από το Πρακτορείο όταν λάβαμε την είδηση πως ο Chamberlain γύρισε να κοιμηθεί».  

ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟ-ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 

Το 1938 ο Χίτλερ προσαρτά την Αυστρία στη Γερμανία. Ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας Άρθουρ Νέβιλ Τσάμπερλαιν τηρεί χαμηλούς τόνους. Η Ευρώπη δείχνει να μην θέλει να κατανοήσει που το πάει η Γερμανία. Ο Χίτλερ συγκαλεί συνδιάσκεψη στο Μόναχο, από την οποία εξασφαλίζει το πράσινο φως για την κατάληψη της Σουδητίας, περιοχής της Τσεχοσλοβακίας.
Τον Απρίλιο του 1939 η Ιταλία μπαίνει στην Αλβανία. Ο Ιωάννης Μεταξάς καθησυχάζει τον ελληνικό λαό ότι «δύναται ήσυχος να συνεχίσει τα ειρηνικά αυτού έργα, με την βεβαιότητα, ότι η κυβέρνησις του αγρυπνεί διαρκώς για την ασφάλειαν και την τιμήν του». Ο επιτετραμένος της Ιταλίας επισκέπτεται τον Μεταξά, κατ' εντολή του Μουσολίνι, και του παραδίδει «Ιταλική Δήλωση» ότι «πας γενόμενος ή γενησόμενος θόρυβος περί δήθεν ιταλικής ενεργείας κατά της Ελλάδος είναι ψευδής και προέρχεται από καλοθελητάς», ότι «η φασιστική Ιταλία έχει την θέλησιν να διατηρήση και αναπτύξη ολονέν περισσότερον τας εγκαρδίους φιλικάς σχέσεις, αι οποίαι ενώνουν τας δύο χώρας» και ότι πρόθεσή της είναι «να σεβασθή κατά τον μάλλον απόλυτον τρόπον την ηπειρωτικήν και νησιωτικήν ακεραιότητα της Ελλάδος». Η Ιταλική Δήλωση θα διαψευστεί πολύ γρήγορα. Σε λίγο ο πόλεμος θα είναι γεγονός.
Ως τη δραματική νύχτα που ο Γκράτσι παραδίδει στον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά το ιταλικό τελεσίγραφο, η Ιταλία επιχειρεί συστηματικά να δημιουργήσει κλίμα σε βάρος της Ελλάδας...
Παραμονές του ελληνοϊταλικού πολέμου ο Γιώργος Σεφέρης είναι προϊστάμενος της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου του Υφυπουργείου Τύπου και Τουρισμού και ως εκ της θέσεως του βρίσκεται σε συνεργασία με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων...

Γιώργος Σεφέρης-Μέρες Γ (1934-1940) εκδ. Ίκαρος
Δευτέρα, 12 Αύγουστου 1940
Τηλέφωνο, στο Υπουργείο το πρωί. Το πρακτορείο Στέφανι τηλεγραφεί από τα Τίρανα μια είδηση σκηνοθετημένη μ' όλη την αδιαφορία των δυνατών για το δίκιο των αδυνάτων : Οι Έλληνες, λέει, σκότωσαν κάποιον Δαούτ Χότζα «μεγάλον Αλβανό πατριώτη», του πήραν το κεφάλι, το φέρανε στο ελληνικό έδαφος και το πομπέψανε σε διάφορα χωριά της Τσαμουριάς. (Πρόκειται για έναν κοινό ληστοφυγόδικο, επικηρυγμένον εδώ και είκοσι χρόνια). Το τρομερό αυτό κακούργημα, συνεχίζει το Στεφάνι, αναστάτωσε τους Αρβανίτες, άναψε τον πατριωτισμό τους. Και οι μεγάλοι φίλοι τους οι Ιταλοί βρίζουν την Ελλάδα και της θυμίζουν πως και άλλοτε, την εποχή του Ταλλίνι, έκαμε τα ίδια, τότε που ο ιταλικός στόλος μπομπάρδισε την Κέρκυρα, σκοτώνοντας δυστυχισμένους πρόσφυγες.
Ό Μεταξάς κρατάει μια στάση αποφασιστική : «Αν με πειράξουν, θα βάλω φωτιά στα μπουρλότα.» Έτσι μπορεί κανείς να δουλέψει. 

Γιώργος Σεφέρης-Μέρες Γ΄(1934-1940) εκδ. Ίκαρος
Αύγουστος-Τετάρτη 14
«Όλη την ώρα δουλειά στο Υπουργείο. Το τηλέφωνο δε σταματά. Η δημοσιογραφική επίθεση των Ιταλών δυναμώνει, μολονότι δεν έχει γίνει ακόμη καμιά διπλωματική ή άλλη ενέργεια. Ο Νικολούδης πάει κι έρχεται στο Υπουργείο Εξωτερικών ιδρωμένος, τσακισμένος. Κρατά καλά. Ό Μεταξάς πάντα σταθερός αλλά ορισμένοι συνεργάτες του πού φοβούνται, καθώς φαίνεται, τον βαραίνουν. Αλίμονο αν, από τώρα, δείξουμε το φόβο μας.
Παράξενες εντυπώσεις από όσους βλέπω ή ακούω έξω από την υπηρεσία. Άλλοι που πριν λίγους μήνες ακόμη φώναζαν να βγούμε με τους Άγγλογάλλους τώρα λακίζουν. Άλλοι πολιτικατζήδες, δε συλλογίζουνται τίποτε άλλο παρά πως θα τα καταφέρουν να βρίσκουνται μ' εκείνους που μπορεί να διαδεχτούν την κυβέρνηση- ελεεινή ράτσα». 

Ο ΤΟΡΠΙΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ «ΕΛΛΗΣ» 

Στις 15 Αυγούστου 1940 το εύδρομον «Έλλη» που βρισκόταν στην Τήνο για τη γιορτή της Παναγίας, τορπιλίζεται από ιταλικό υποβρύχιο. Η ελληνική κυβέρνηση, αν και γνωρίζει την ίδια κιόλας μέρα, δεν ανακοινώνει τον εχθρό προσπαθώντας να αποτρέψει τον πόλεμο. Η Ιταλία κατηγορεί την Αγγλία για τον τορπιλισμό. Το Αθηναϊκό Πρακτορείο αναμεταδίδει τις εκτιμήσεις για το χτύπημα: «Εξ εγκύρων αγγλικών κύκλων εδηλώθη ότι ουδέν αγγλικόν υποβρύχιον ευρίσκετο πλησίον της ελληνικής νήσου Τήνου». Ο Γιώργος Σεφέρης αναφέρεται με μοναδικό τρόπο στον τορπιλισμό της Έλλης και είναι αποκαλυπτικός για τη στάση του Ιταλού ανταποκριτή του πρακτορείου Στέφανι όταν ειδοποιείται από το υπουργείο Τύπου να προσέλθει για να παραλάβει το ελληνικό ανακοινωθέν.

Γιώργος Σεφέρης-Μέρες Γ΄1934-1940 εκδ. Ίκαρος
15 Αυγούστου 1940
«Βούλιαξαν την Έλλη. Στις 10 ο Υπουργός μου τηλεφώνησε να είμαι στο γραφείο στις 12 με τα ανακοινωθέντα μας. Το βράδυ, ως τις 10 πάλι στο Υπουργείο. Πυρετός τριγύρω. Κρατώ αρκετά καλά. Όσο συμφωνώ, τίποτε δε με πειράζει. Φτάνει να σταθούν γερά οι παραπάνω. Γυρίζοντας το μεσημέρι από το γραφείο, πέρασα από τον Κήπο. Μόνη στιγμή που μπόρεσα να συλλογιστώ. Προσπάθησα να φανταστώ το ασπροθαλασσίτικο λιμάνι, το μάζεμα των προσκυνητάδων, το συνωστισμό, τη μυρωδιά των κακοταξιδεμένων και ξενυχτισμένων κορμιών, τους μικροπουλητάδες, την ατμόσφαιρα της δέησης και του θαύματος. Ο πρωινός ήλιος, η θάλασσα, το καραβάκι στολισμένο μ' όλες του τις σημαίες, τα' άσπρα σκουφιά του αγήματος στο κατάστρωμα. Και ξαφνικά, χωρίς να φανεί τίποτε, χωρίς να περιμένει κανείς τίποτε, σαν ένας άντρας που σωριάζεται με μια μαχαιριά στη ράχη καθώς ψέλνει ο παπάς, τις τρεις τορπίλες, τη φωτιά στο καράβι, τον τρόμο στ' ανθρωπομάζωμα. Προσπάθησα ακόμη να φανταστώ το νέο παλικάρι, τον καπετάνιο του υποβρυχίου που έκανε την άναντρη πράξη, κι αν δεν είχε στο στόμα του, την ώρα εκείνη, μια γέψη σα να είχε μασήσει σκατά. Ένας νέος χριστιανός που έγινε μπόγιας μέσα στο σπίτι της Παναγιάς, καθώς θα έλεγε ο Μακρυγιάννης.

Ο ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ- «ΠΟΛΕΜΟΣ ΝΕΥΡΩΝ» 

Στις 21 Αυγούστου ο Γιώργος Σεφέρης αναφέρεται στην συνέχεια των επιθέσεων του ιταλικού τύπου και στις πληροφορίες για τη συγκέντρωση του ιταλικού στρατού στα σύνορα. «Κρατούμε στον πόλεμο νεύρων», αναφέρει ο μεγάλος Έλληνας ποιητής. Το Αθηναϊκό Πρακτορείο διαψεύδει την αλβανική εφημερίδα «Τομόρι» που αναδημοσίευσε το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων πως τάχα οι ελληνικές αρχές έχουν οργανώσει ένοπλες συμμορίες για να καταπιέσουν τους «Αλβανούς της Τσαμουργιάς». «Ο πληθυσμός ολοκλήρου της Ελλάδος, άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως, διάγει ειρηνικώς και είνε απηλλαγμένος πάσης ανωμαλίας και πάσης απειλής», γράφει το Αθηναϊκό Πρακτορείο και τονίζει ότι «ουδεμία ένοπλος συμμορία, εν ουδεμία στιγμή, εσχηματίσθη εν Ελλάδι δι' οιονδήποτε σκοπόν».

Γιώργος Σεφέρης-Μέρες Γ' (1934-1940 εκδ. Ίκαρος)
Τετάρτη, 21 Αυγούστου 1940
«H επίθεση του ιταλικού Τύπου, πού είχε σταματήσει από το περασμένο Σάββατο, περιορισμένη μόνο στην Τομόρι των Τιράνων, μοιάζει να ξαναρχίζει σήμερα στο Giornale d' Italia. Στο μεταξύ o ιταλικός στρατός -- 130-150 χιλιάδες όπως λένε -- συγκεντρώνεται στα σύνορα μας. Οι Γερμανοί μας συμβουλεύουν : «Μην κάνετε επιστράτευση· μη δώσετε, προς θεού, αφορμή.» Πολλοί στην Κυβέρνηση τους πιστεύουν. . . Πιστεύω πώς μας κοροϊδεύουν. Αν οι Ιταλοί θέλουν να κάνουν το κόλπο τους, οι σύμμαχοι τους έχουν κάθε συμφέρον να επιτύχουν εύκολα και γρήγορα, έχουν συμφέρον να μην είμαστε έτοιμοι. Ωστόσο κρατούμε στον πόλεμο των νεύρων. Πάρα κάτω όμως; Σημεία όπου αισθάνομαι διακοπή της στερεότητας». 

26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΣΑΡΑΝΤΑ 

Στις 26 Οκτωβρίου το ιταλικό πρακτορείο Στέφανι μεταδίδει ότι ένοπλη ελληνική συμμορία επιτέθηκε με πυροβολισμούς και χειροβομβίδες εναντίον αλβανικών φυλακίων πλησίον της Κορυτσάς. Είναι η τελευταία πράξη του προβοκατόρικου σχεδίου του Ιταλού τοποτηρητή στην Αλβανία, προκειμένου να προκαλέσει την εισβολή στην Ελλάδα. Το προηγούμενο βράδυ, σύμφωνα με όσα μετέδιδε το πρακτορείο, είχε γίνει έκρηξη τριών βομβών κοντά στο γραφείο του Ιταλού λιμενάρχη στους Αγίους Σαράντα και οι αρχές αναζητούσαν τους «Έλληνες ή Βρετανούς πράκτορες που τις έβαλαν». Αυτό για τους Ιταλούς θα ήταν αφορμή πολέμου. Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων διαψεύδει κατηγορηματικά και τις δύο ειδήσεις με εντολή του Μεταξά. Οι πληροφορίες του Αθηναϊκού Πρακτορείου είναι «εξ αρμοδίων πηγών», όπως θα λέγαμε σήμερα... «σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές».

Γιώργος Σεφέρης-Μέρες Γ΄(1934-1940) εκδ. Ίκαρος
Οκτώβρης 1940
Νύχτα Σαββάτου προς Κυριακή (26-27). «Κατά τη μία μού τηλεφώνησαν την είδηση του «Στέφανι»: Μια συμμορία ελληνική μπήκε στο αλβανικό έδαφος και χτυπήθηκε με τους Ιταλούς κατά τα μέρη της Βίγλιστας. Δύο μπόμπες στην κατοικία του Ιταλού διοικητή στους Αγίους Σαράντα. Οι δράστες, λένε οι Ιταλοί, είναι Έλληνες ή Άγγλοι κατάσκοποι. Ο Νικολούδης είναι στην ιταλική πρεσβεία που έχει δεξίωση, ύστερα από την πρεμιέρα μιας όπερας του Πουτσίνι στο "Βασιλικό". Είπα να τον ειδοποιήσουν αμέσως. Οι διαψεύσεις βγήκαν τη νύχτα, καθαρές και ξάστερες. Ο Νικολούδης μου διηγήθηκε πως ο ίδιος ο σινιόρ Γκράτσι τον οδήγησε στο τηλέφωνο, και, όταν τέλειωσε, τον ρώτησε: "Mauvaises nouvelles? " Τ' αποκρίθηκε: "Rien d' extraordinaire", κι έφυγε μετά πέντε λεπτά για να πάει στον πρόεδρο».

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ 

Το βράδυ της 25ης Οκτωβρίου του 1940, το ελληνικό Εθνικό Θέατρο εγκαινιάζει τη χειμερινή του περίοδο με την παράσταση «Μαντάμ Μπατερφλάι» του Πουτσίνι από τη Λυρική Σκηνή. Την παράσταση παρακολουθεί η κυβέρνηση Μεταξά, ο βασιλιάς Γεώργιος με την οικογένειά του, η ηγεσία της ιταλικής πρεσβείας, και ο γιος του Πουτσίνι με τη σύζυγό του. Το επόμενο βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, προς τιμήν του ζεύγους Πουτσίνι, η ιταλική πρεσβεία δίνει δεξίωση. Η πολιτική εκπροσώπηση της χώρας περιορίζεται στις παρουσίες του μόνιμου υφυπουργού Εξωτερικών Ν. Μαυρουδή και του υφυπουργού Τύπου και Τουρισμού Θ. Νικολούδη (σ.σ. αναφορά στη δεξίωση κάνει και στην παραπάνω εγγραφή στο ημερολόγιο του ο Γιώργος Σεφέρης). Η δεξίωση ξεκίνησε αργά το βράδυ και κράτησε ως τα ξημερώματα. Τα τραπέζια ήταν διακοσμημένα με ελληνικές και ιταλικές σημαίες. Την ώρα της δεξίωσης στην ιταλική πρεσβεία φθάνει σε κομμάτια ένα κρυπτογραφημένο τηλεγράφημα.

Μετά τις 5 το πρωί της 27ης Οκτωβρίου του 1940, όταν έφυγαν και οι τελευταίοι καλεσμένοι από την ιταλική πρεσβεία, ο πρέσβης Εμμανουέλε Γκράτσι πήρε το αποκρυπτογραφημένο τηλεγράφημα κι άρχισε να το διαβάζει. Επρόκειτο για μια τελεσιγραφική διακοίνωση της ιταλικής προς την ελληνική κυβέρνηση. Το κείμενο της διακοίνωσης συνοδευόταν από μια σειρά οδηγίες σχετικά με τον τρόπο που όφειλε να χειριστεί το θέμα η ηγεσία της πρεσβείας. Η επίδοση της διακοινώσεως έπρεπε να γίνει χωρίς προειδοποίηση στις 3 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου. Οι οδηγίες ακολουθήθηκαν κατά γράμμα. Δέκα περίπου λεπτά πριν την 3η πρωινή της 28ης Οκτωβρίου ο Γκράτσι, ο στρατιωτικός ακόλουθος της ιταλικής πρεσβείας κι ένας διερμηνέας έφτασαν έξω από την κατοικία του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά στην Κηφισιά. Ο πόλεμος ήταν πια εδώ...

Γιώργος Σεφέρης-Μέρες Γ΄(1934-1940)
Οκτώβρης-Δευτέρα 28
Κοιμήθηκα δύο το πρωί, διαβάζοντας Μακρυγιάννη. Στις τρεις και μισή μια φωνή μέσα από το τηλέφωνο με ξύπνησε: «Έχουμε πόλεμο». Τίποτε άλλο, ο κόσμος είχε αλλάξει. Η αυγή, που λίγο αργότερα είδα να χαράζει πίσω από τον Υμηττό, ήταν άλλη αυγή: άγνωστη. Περιμένει ακόμη εκεί που την άφησα. Δεν ξέρω πόσο θα περιμένει, αλλά ξέρω πως θα φέρει το μεγάλο μεσημέρι.
Ντύθηκα κι έφυγα αμέσως. Στο Υπουργείο Τύπου δυο-τρεις υπάλληλοι. Ο Γκράτσι είχε δει τον Μεταξά στις τρεις. Του έδωσε μια νότα και του είπε πως στις 6 τα ιταλικά στρατεύματα θα προχωρήσουν. Ο πρόεδρος του αποκρίθηκε πως αυτό ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου, και όταν έφυγε κάλεσε τον πρέσβη της Αγγλίας.
Αμέσως έπειτα με τον Νικολούδη στο Υπουργείο Εξωτερικών. Ο πρόεδρος ήταν μέσα με τον πρέσβη της Τουρκίας. Στο γραφείο του Μαυρουδή, ο Μελάς έγραφε σπασμωδικά ένα τηλεγράφημα. Ο Μαυρουδής μέσα στο παλτό του σαν ένα μικρό σακούλι. Διάβασα τη νότα του Γκράτσι. Ο Γάφος κι ο Παπαδάκης τηλεφωνούσαν. Καθώς ετοίμαζα το τηλεγράφημα του Αθηναϊκού πρακτορείου, μπήκε ο Τούρκος πρέσβης για να ιδεί τη νότα και σε λίγο ο πρόεδρος με όψη πολύ ζωντανή. Έπειτα άρχισαν να φτάνουν οι υπουργοί, χλωμοί περισσότερο ή λιγότερο, καθένας κατά την κράση του. Το υπουργικό συμβούλιο κράτησε λίγο. Ο Μεταξάς πήγε αμέσως στο γραφείο του κι έγραψε το διάγγελμα στο λαό . Το πήραμε και γυρίσαμε στο υπουργείο τύπου. Μέσα από τα τζάμια του αυτοκινήτου, η αυγή μ' ένα παράξενο μυστήριο χυμένο στο πρόσωπό της. Έγραψα μαζί με το Νικολούδη το διάγγελμα του βασιλιά. Καμιά δακτυλογράφος ακόμη· πήγα σπίτι μια στιγμή και το χτύπησα στη γραφομηχανή μου. Η Μαρώ μού είχε ετοιμάσει καφέ. Γύρισα στο Υπουργείο καθώς σφύριζαν οι σειρήνες...»

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ