Ένα γράφημα (αριστερά) που αποτυπώνει στοιχεία για το εμπόριο σκλάβων (1501- 1830) αλλά και για τη σύγχρονη δουλεία από το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Επίσης ένα εικονογρφημένο αφιέρωμα για τη σημερινή διεθνή ημέρα, στη συνέχεια, από τη Deutsche Welle.
Σημειώνεται ότι η 23η Αυγούστου σηματοδοτεί την επέτειο της εξέγερσης, το 1791, των υποδουλωμένων ανδρών και γυναικών στο δυτικό τμήμα του Αγίου Δομίνικου, το οποίο αναγγέλλοντας την ανεξαρτησία του, επανήλθε στο αρχικό αμερικανικό όνομα "Αϊτή".
DW: Μνήμες από 400 χρόνια σκλαβιάς.
Στο δρόμο προς την Πορτογαλία
Υπερατλαντικό εμπόριο
Στο αποκαλούμενο τριμερές εμπόριο, οι ευρωπαϊκές μεγάλες δυνάμεις μετέφεραν στις δυτικές αφρικανικές ακτές, όπλα, υφάσματα, αλκοόλ. Εκεί αντάλλασσαν τα προϊόντα τους με σκλάβους. Από εκεί πάλι έφευγαν τα πλοία τους με προορισμό την Αμερική όπου αντάλλασσαν τους σκλάβους με τσάι, καφέ ή βαμβάκι. Τα αγαθά αυτά τα μετέφεραν στην Ευρώπη.
Φρικτές μεταφορές
Οι συνθήκες μεταφοράς των ανθρώπων δια μέσου του Ατλαντικού ήταν άθλιες. Ο διαθέσιμος χώρος χρησιμοποιούνταν μέχρι το τελευταίο εκατοστό. Οι σκλάβοι πραγματικά στοιβάζονταν. Ήταν αλυσοδεμένοι και δεν είχαν αρκετή τροφή και νερό. Τους αρρώστους απλά τους πετούσαν στη θάλασσα για μην μολύνουν τους υπόλοιπους.
Δουλειά στις βαμβακοφυτίες
Στον αποκαλούμενο "Νέο Κόσμο" οι σκλάβοι έπρεπε να δουλεύουν σε φυτείες βαμβακιού και ζαχαροκάλαμου. Κι ενώ οι γαιοκτήμονες πλούτιζαν, οι σκλάβοι παρέμεναν πάμφτωχοι. Οι συνθήκες εργασίας και ζωής ήταν πολύ δύσκολες. Κάποιοι σκλάβοι δούλευαν στις πόλεις στα λιμάνια, άλλοι πάλι εργάζονταν στα σπίτια πλουσίων ή σε ορυχεία. Κακοποιήσεις και τιμωρίες ήταν στην ημερήσια διάταξη.
Σκλάβοι κυρίως από τη δυτική Αφρική
Το εμπόριο σκλάβων με την Αμερική έφθασε στο αποκορύφωμά του τον 18ο αιώνα. Οι δυτικοαφρικανοί αποτελούσαν τα δυο τρίτα των σκλάβων που στέλνονταν στην Αμερική. Σε αυτό το χάρτη βλέπει κανείς από που ξεκινούσαν τα πλοία. Εκτιμάται ότι αριθμός των σκλάβων έφθασε τα 40 εκατομμύρια.
Και η Γερμανία έκανε εμπόριο σκλάβων
Στις ακτές της σημερινής Γκάνας, ο Δούκας του Βραδεμβούργου Φρίντριχ Βίλχελμ δημιούργησε μια αποικία που είχε το όνομά του. Η Γκάνα την εποχή του σκλαβοπάζαρου αποκαλούνταν "χρυσή ακτή". Από εκεί συμμετείχαν και οι Γερμανοί στο εμπόριο. Περίπου 30.000 σκλάβοι στάλθηκαν από το 1685 με πλοία από εκείνο το σημείο στο λεγόμενο "Νέο Κόσμο".
Τέχνη και μνήμη
Ο Κβάμε Ακότο Μπάμφο, καλλιτέχνης από την Γκάνα, έφτιαξε μια εγκατάσταση στη μνήμη των προγόνων του. Παρόλο που οι Βρετανοί απαγόρευσαν το σκλαβοπάζαρο το 1808 και η απαγόρευση επικυρώθηκε από τη Διάσκεψη της Βιέννης το 1815 συνέχισε να υφίσταται μέχρι το 1870. Σήμερα κάποια ερείπια φυλακών με σκλάβους στις ακτές της Γκάνας θυμίζουν εκείνη τη θλιβερή εποχή.
Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Deutsche Welle
Το εμπόριο σκλάβων από τη δυτική Αφρική ανθούσε πριν ακόμη μεταφερθούν οι πρώτοι σκλάβοι στις ΗΠΑ. Στο τέλος του 15ου αιώνα πορτογαλικά πλοία μετέφεραν Αφρικανούς σκλάβους στη χώρα τους. Οι αφρικανικές ακτές που είχαν κατακτηθεί από τους Ευρωπαίους ήταν για ολόκληρους αιώνες τόπος εμπορίου σκλάβων που μεταφέρονταν στις ΗΠΑ.
Στο αποκαλούμενο τριμερές εμπόριο, οι ευρωπαϊκές μεγάλες δυνάμεις μετέφεραν στις δυτικές αφρικανικές ακτές, όπλα, υφάσματα, αλκοόλ. Εκεί αντάλλασσαν τα προϊόντα τους με σκλάβους. Από εκεί πάλι έφευγαν τα πλοία τους με προορισμό την Αμερική όπου αντάλλασσαν τους σκλάβους με τσάι, καφέ ή βαμβάκι. Τα αγαθά αυτά τα μετέφεραν στην Ευρώπη.
Οι συνθήκες μεταφοράς των ανθρώπων δια μέσου του Ατλαντικού ήταν άθλιες. Ο διαθέσιμος χώρος χρησιμοποιούνταν μέχρι το τελευταίο εκατοστό. Οι σκλάβοι πραγματικά στοιβάζονταν. Ήταν αλυσοδεμένοι και δεν είχαν αρκετή τροφή και νερό. Τους αρρώστους απλά τους πετούσαν στη θάλασσα για μην μολύνουν τους υπόλοιπους.
Στον αποκαλούμενο "Νέο Κόσμο" οι σκλάβοι έπρεπε να δουλεύουν σε φυτείες βαμβακιού και ζαχαροκάλαμου. Κι ενώ οι γαιοκτήμονες πλούτιζαν, οι σκλάβοι παρέμεναν πάμφτωχοι. Οι συνθήκες εργασίας και ζωής ήταν πολύ δύσκολες. Κάποιοι σκλάβοι δούλευαν στις πόλεις στα λιμάνια, άλλοι πάλι εργάζονταν στα σπίτια πλουσίων ή σε ορυχεία. Κακοποιήσεις και τιμωρίες ήταν στην ημερήσια διάταξη.
Το εμπόριο σκλάβων με την Αμερική έφθασε στο αποκορύφωμά του τον 18ο αιώνα. Οι δυτικοαφρικανοί αποτελούσαν τα δυο τρίτα των σκλάβων που στέλνονταν στην Αμερική. Σε αυτό το χάρτη βλέπει κανείς από που ξεκινούσαν τα πλοία. Εκτιμάται ότι αριθμός των σκλάβων έφθασε τα 40 εκατομμύρια.
Στις ακτές της σημερινής Γκάνας, ο Δούκας του Βραδεμβούργου Φρίντριχ Βίλχελμ δημιούργησε μια αποικία που είχε το όνομά του. Η Γκάνα την εποχή του σκλαβοπάζαρου αποκαλούνταν "χρυσή ακτή". Από εκεί συμμετείχαν και οι Γερμανοί στο εμπόριο. Περίπου 30.000 σκλάβοι στάλθηκαν από το 1685 με πλοία από εκείνο το σημείο στο λεγόμενο "Νέο Κόσμο".
Ο Κβάμε Ακότο Μπάμφο, καλλιτέχνης από την Γκάνα, έφτιαξε μια εγκατάσταση στη μνήμη των προγόνων του. Παρόλο που οι Βρετανοί απαγόρευσαν το σκλαβοπάζαρο το 1808 και η απαγόρευση επικυρώθηκε από τη Διάσκεψη της Βιέννης το 1815 συνέχισε να υφίσταται μέχρι το 1870. Σήμερα κάποια ερείπια φυλακών με σκλάβους στις ακτές της Γκάνας θυμίζουν εκείνη τη θλιβερή εποχή.
Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Deutsche Welle
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου