Όταν, όμως, ο φωτογράφος Μπερκ Άζλ τους τράβηξε φωτογραφία εκείνο το πρωινό της Κυριακής του 1969, καθώς στέκονταν αγκαλιασμένοι, τυλιγμένοι σε μια κουβέρτα, άθελά τους έγιναν μέρος της ιστορίας της ποπ κουλτούρας, καταλήγοντας στο εξώφυλλο του άλμπουμ του Φεστιβάλ Woodstock.
Το ζευγάρι παντρεύτηκε τον Αύγουστο του 1971 και απέκτησε δύο παιδιά. Ο Νικ και η Μπόμπι είναι ακόμη μαζί και ζουν κοντά στο αγρόκτημα στο Μπέθελ Γουντς, στα βουνά Κάτσκιλς της Νέας Υόρκης, όπου πραγματοποιήθηκε το τριήμερο Φεστιβάλ το 1969, μεταξύ 15-18 Αυγούστου.
Όταν άκουσαν το τριπλό άλμπουμ του Woodstock με φίλους, τότε οι δυο τους συνειδητοποίησαν ότι ήταν το ζευγάρι που κοσμούσε το εξώφυλλο. «Μόλις είχαμε ξυπνήσει εκείνο το πρωί, είχαμε σηκωθεί κι έδινα στην κοπέλα μου μια αγκαλιά» αφηγείται ο Νικ Ερκολάιν. «Δεν θυμάμαι καν να μας βγάζουν φωτογραφία, ειλικρινά».
Αλλά και η Μπόμπι παραδέχεται ότι μόλις που θυμάται εκείνη τη στιγμή. Όταν, όμως, κοιτάζει τη φωτογραφία, μονολογεί: «Νιώθω γαλήνη». «Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Κουνάγαμε τα κεφάλια μας. Τότε, ήμασταν μαζί ήδη έναν χρόνο» εξηγεί ο Νικ. 
Το Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε από το τις 15 έως τις 18 Αυγούστου, αλλά μέχρι και τα μέσα Ιουλίου κανείς δεν γνώριζε πού ακριβώς θα γίνει, καθώς, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, το Woodstock δεν έγινε στο Woodstock, αλλά 70 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά, στην πόλη Μπέθελ.
Οι διοργανωτές δεν είχαν προλάβει να στήσουν ταμεία για εισιτήρια, και η αυτοσχέδια περίφραξη του χώρου αποδείχτηκε υποτυπώδης, οπότε το Φεστιβάλ κατέληξε να έχει ελεύθερη είσοδο. Στην αρχή οι θεατές υπολογίζονταν σε 50.000, η προπώληση των εισιτηρίων έδειξε ότι θα φτάσουν τις 180.000 και, τελικά, μαζεύτηκε σχεδόν μισό εκατομμύριο.
Το Φεστιβάλ υποτίθεται ότι θα ολοκληρωνόταν την Κυριακή το βράδυ, αλλά ο Τζίμι Χέντριξ δεν ανέβηκε στη σκηνή παρά μόνο νωρίς το πρωί της Δευτέρας, κάτω από έναν μουντό ουρανό και μπροστά στους λίγους θεατές που είχαν απομείνει. Ήταν λιγότεροι από 30.000 όσοι είδαν ζωντανά την παραμορφωτική εκτέλεση του ύμνου των Ηνωμένων Πολιτειών, που υπήρξε το μουσικό χαϊλάιτ του Woodstock.
Πηγή: naftemporiki.gr
Η προβολή της ταινίας Woodstock στην Αθήνα
Ενάμιση χρόνο μετά το φεστιβάλ, την Κυριακή 28 Νοεμβρίου του 1970, στη χουντοκρατούμενη τότε Αθήνα, έγινε η επίσημη πρεμιέρα της ταινίας - ντοκιμαντέρ «Woodstock» και μάλιστα χωρίς περικοπές. Χιλιάδες νέοι, κυρίως φοιτητές, πλημμύρισαν την οδό Βουκουρεστίου, κοντά στο Σύνταγμα, για να παρακολουθήσουν την προβολή στο «Παλλάς».
Η αίθουσα του σινεμά γέμισε ασφυκτικά από θεατές, ενώ απ΄ έξω υπήρχαν ακόμη κάποιες χιλιάδες άτομα. Η «δίψα» τους όμως για να δουν το περιβόητο ντοκιμαντέρ ήταν τόσο μεγάλη που έσπασαν τα ρολά της εισόδου και «μπούκαραν», όσοι μπόρεσαν, στον κινηματογράφο.
Κατά τη διάρκεια της προβολής του Woodstock, τα τραγούδια των Τζίμι Χέντριξ, Σαντάνα και λοιπών στην ταινία, τα συνόδευαν οι ζητωκραυγές αλλά και τα συνθήματα των θεατών. Ειδικά τη στιγμή που εμφανίστηκε ο Richie Havens και τραγούδησε το «Freedom» οι θεατές ξέσπασαν και η προβολή της ταινίας άρχισε να εξελίσσεται σε διαδήλωση. Το «Freedom» (ελευθερία) ήταν αυτό που μας έλειπε, ήταν αυτό που αποζητούσαμε τότε...
Η διαδήλωση κορυφώθηκε μετά το τέλος της προβολής της ταινίας όταν το πλήθος των νέων θεατών ξεχύθηκε στους γύρω από τη Βουκουρεστίου δρόμους κραυγάζοντας ελευθερία, Freedom, δημοκρατία... Αλλά και η αστυνομία έκανε τη ... «δουλειά της». «Τσάκισε» στο ξύλο πολλούς νέους, έγιναν και κάποιες προσαγωγές.
Στην προβολή του φιλμ περεβρέθηκε και ο σκηνοθέτης της ταινίας, Michael Wadleigh, με στόχο να μιλήσει για το Woodstock. Μπορεί η ομιλία του να απαγορεύθηκε από την αστυνομία, αλλά ο Wadleigh αποθεώθηκε από τους συγκεντρωμένους, τον σήκωσαν στους ώμους (φωτογραφία αριστερά) φωνάζοντας Woodstock...
Ήταν ίσως η πρώτη δημόσια νεανική αντίδραση κατά της χούντας. Και ήμουν και εγώ εκεί, φοιτητής τότε, με όλοκληρη την παρέα!
Την επομένη μέρα, η προβολή της ταινίας απαγορεύτηκε.
Takis Ant για το afirimeno.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου