Ο θάνατος της αισθητικής στην πολιτική

"Όλες οι κριτικές και αξιολογήσεις έχουν περιορισθεί κυρίως στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο, ενώ έχει παντελώς απουσιάσει η κουβέντα γύρω από την αισθητική την οποίαν ασπάζονται και εκπέμπουν οι δύο τελευταίοι πρωθυπουργοί, καθώς και το κυβερνητικό επιτελείο το οποίον συγκρότησε ο καθένας τους" επισημαίνει σε άρθρο του στο capital.gr ο οικονομολόγος Θεοδόσης Μπουντουράκης. Και επιχειρεί ο ίδιος, ενδεχομένως μεροληπτικά, να καλύψει αυτό το κενό.

Ένα μεγάλο απόσπασμα από το σχετικό δημοσίευμα στη συνέχεια:

Ο θάνατος της αισθητικής
του Θεοδόση Μπουντουράκη

Έχουν ήδη παρέλθει έξι μήνες από τις εκλογές του Ιουλίου οι οποίες επέφεραν την αλλαγή στην διακυβέρνηση της χώρας. Χρόνος επαρκής για να καταγραφούν τα πρώτα συμπεράσματα για τις οικονομικές και πολιτικές επιδόσεις του κ. Τσίπρα και των κυβερνήσεων του, αλλά και χρόνος αρκετός για να λάβουμε την πρώτη γεύση από την διακυβέρνηση Μητσοτάκη. (...)

Όμως όλες οι κριτικές και αξιολογήσεις έχουν περιορισθεί κυρίως στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο. Αυτό που κατά την γνώμη μου έχει παντελώς απουσιάσει είναι η κουβέντα γύρω από την αισθητική την οποίαν ασπάζονται και εκπέμπουν οι δύο πρωθυπουργοί, καθώς και το κυβερνητικό επιτελείο το οποίον συγκρότησε ο καθένας τους.

Η αισθητική έχει μεγάλη σημασία τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό βίο μας, γι αυτό κράτος και ιδιώτες δαπανούν χρόνο και χρήμα για να την πετύχουν. Από μια πλατεία που θα ανακαινισθεί και θα φυτευτεί, μέχρι τα ρούχα που θα φορέσουμε, αποσκοπούν και στην βελτίωση της αισθητικής εικόνας ,δημόσιας ή ιδιωτικής.

Όμως όπως ο Νίτσε κήρυξε τον θάνατο του Θεού ή ο Φουκουγιάμα το τέλος της Ιστορίας, έτσι και ο κ. Τσίπρας κήρυξε και πέτυχε τον θάνατο της αισθητικής. Της αισθητικής της εικόνας, της αισθητικής του λόγου και της αισθητικής της πολιτικής συμπεριφοράς. 

Το πρώτο πλήγμα που κατάφερε ο κ. Τσίπρας κατά της αισθητικής, από την ώρα που ανέλαβε την πρωθυπουργία, ήταν η κατάργηση της γραβάτας. Σιγά το πρόβλημα θα μου απαντήσει κανείς. Θα διαφωνήσω απόλυτα. Όταν ο κ. Τσίπρας εκπροσωπεί έναν ολόκληρο λαό και μία χώρα, και ιδίως όταν βρίσκεται στο εξωτερικό, οφείλει να ακολουθεί το διεθνώς καθιερωμένο πρωτόκολλο, το οποίον ασπάζονται όλοι οι δυτικοί ηγέτες, αλλά και πολλοί ανατολικοί όπως οι Ρώσοι οι Κινέζοι και οι Ιάπωνες παραδείγματος χάριν.

Αλλά ο επαρχιωτισμός και η προκλητική άγνοια του κ. Τσίπρα δεν περιορίζονται μόνον στην θλιβερή διαμόρφωση της εικόνας του. Τείνουν να τροφοδοτούν και το απαράμιλλο θράσος του, ώστε να τολμάει να προσπαθεί να μιλήσει Αγγλικά, τα οποία παντελώς αγνοεί, με αποτέλεσμα να γίνεται ο περίγελος των ακροατών του. Αλλά ως συνήθως μετά την λοιδορία ακολουθεί η θλίψη όλων των σοβαρών Ελλήνων, των οποίων η αισθητική προσβάλλεται βάναυσα. (...)

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, όσο και αν διαφωνεί κανείς μαζί του, τον οποίον μανιωδώς προσπάθησε να μιμηθεί ο κ. Τσίπρας, και τέλεια Αγγλικά γνώριζε και τα θέματα διεθνούς οικονομίας και πολιτικής έπαιζε στα δάκτυλα. Και εν πάσει περιπτώσει ήταν ένας για την εποχή του κοσμοπολίτης, με διεθνή καριέρα και διεθνείς ορίζοντες. Έτσι ο πτωχός συγγενής κ. Τσίπρας αναγκάσθηκε να περιορίσει την μίμηση του Ανδρέα στα εύκολα.

Αλλά δεν ήταν μόνον ο κ. Τσίπρας που κατακρεούργησε την αισθητική μας. Είχε και συνεργάτες. Με πρώτο και καλλίτερο τον κ. Καμμένο του οποίου ειδικότης ήταν το απόλυτο κιτς. (...) Προς Θεού, τέλος, μην ξεχάσω τον κ. Πολάκη, ο λόγος και η εικόνα του οποίου απετέλεσαν ορόσημο αισθητικής ευποιΐας. Δημόσιος λόγος σφύζων χυδαίας προπέτειας και λαϊκίστικου τσαμπουκά και δημόσια εικόνα φτηνού μάγκα βγαλμένη από τις ιστορίες του Νίκου Τσιφόρου.

Και η εικόνα ολοκληρώνεται με την αισθητική της καμένης γης την οποίαν άφησε πίσω του ο κ. Τσίπρας, ο οποίος διαισθανόμενος την ήττα του στις επερχόμενες εκλογές, νομοθέτησε την απλή αναλογική τόσο για τη Βουλή όσο και για τους Δήμους με το σκεπτικό του "γαία πυρί μιχθήτω". 

Ο κ. Μητσοτάκης διαδεχόμενος τον κ. Τσίπρα κληρονόμησε μεταξύ πολλών άλλων και όλο αυτό το έλλειμμα αισθητικής αλλά και πληθωρισμού χυδαιότητας της δημόσιας εικόνας και λόγου των προκατόχων του. Είναι γεγονός νομίζω ότι ο νυν πρωθυπουργός έχει όλες τις προϋποθέσεις να επαναφέρει την δημόσια αισθητική στην κοινώς προσδοκώμενη διάστασή της, και έχει ήδη αρχίσει να το επιτυγχάνει.

Η εικόνα του είναι ευπρεπής και πλήρως συμβατή με το πρωτόκολλο στο οποίον υπάγεται η θέση του. Τα Αγγλικά του είναι εξαιρετικά και τα Ελληνικά του, η απλή εγγράμματη δημοτική, εκφέρονται χωρίς γλωσσικές ακροβασίες και δήθεν "προοδευτικές" ακρότητες του τύπου ο Ιούνης και ο Ιούλης. Η δε εμμονή του κ. Μητσοτάκη με τις διευρυμένες πλειοψηφίες και την επίτευξη της μέγιστης δυνατής συναίνεσης, προδίδει μια έμφυτη σεμνότητα η οποία μακράν απέχει του θράσους και των μικροπολιτικών πανουργιών του κ. Τσίπρα. Και σεμνότητα αυτή σαφώς αντανακλάται και στην δημόσια εικόνα και τον λόγο του νυν πρωθυπουργού.

Στην χειρότερη περίπτωση, όταν βλέπεις ή ακούς τον κ. Μητσοτάκη δεν σοκάρεσαι και δεν αισθάνεσαι να προσβάλλεται η αισθητική σου όπως συχνότατα συνέβαινε με τον προκάτοχό του… Και μην ξεχνάμε ότι η εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. 

Πηγή: capital.gr