από άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη στην "Καθημερινή":
Ο πλωτός φράχτης «στέλνει μήνυμα ότι δεν είμαστε ξέφραγο αμπέλι και παίρνουμε κάθε μέτρο για την προστασία των συνόρων» δήλωσε ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Νότης Μηταράκης.
Παρότι το λέει ο Μηταράκης, έχει δίκιο. Πράγματι, η απόφαση στέλνει ένα μήνυμα, που δεν είναι εύκολο να το αγνοήσεις. Το αποδεικνύει το έντονο ενδιαφέρον των διεθνών ΜΜΕ, αφότου δημοσιεύθηκε η προκήρυξη του διαγωνισμού για την προμήθεια πλωτού φράγματος, μήκους 2,7 χλμ., με σκοπό την προστασία των θαλασσίων συνόρων από τις λεγόμενες μεταναστευτικές ροές. Ακόμη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδειξε ενδιαφέρον. Εκπρόσωπός της ανέφερε ότι θα έλθουν σε επαφή με την κυβέρνηση, «για να μπορέσουμε να καταλάβουμε καλύτερα τι σχεδιάζουν και ποιοι είναι οι στόχοι της εγκατάστασης ενός φράγματος».
Τι ακριβώς θα είναι αυτός ο πλωτός φράκτης ουδείς γνωρίζει, εξαιρουμένων ίσως κάποιων ειδικών και, βεβαίως, εκείνων που τους κατασκευάζουν. Γνωστό είναι, πάντως, ότι αυτά τα 2,7 χιλιόμετρα θα κοστίσουν 500.000 ευρώ και ότι το φράγμα θα εξέχει σε ύψος ενός μέτρου από την επιφάνεια της θάλασσας και θα βυθίζεται στο μισό μέτρο.
Ο διεθνής Τύπος, ως επί το πλείστον εκφραστής των φιλελεύθερων αξιών τής μέχρι πρότινος κατεστημένης και πλέον απειλούμενης φιλελεύθερης κανονικότητας, μιλάει για «τείχη στη θάλασσα» και «πλωτά τείχη», ενώ η εγχώρια αντιπολίτευση εξεγείρεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ το κάνει επί τη βάσει κυρίως ιδεολογικών αρχών. Το ονομάζει «πολιτική-κόλαφο για τα ανθρώπινα δικαιώματα», «προσβολή για το αίσθημα αλληλεγγύης του λαού μας» και το καταγγέλλει ως παραβίαση των ευρωπαϊκών κανόνων.
Η έννοια του πλωτού φράγματος εγείρει ένα σωρό ερωτήματα πρακτικής και ηθικής φύσης – γιατί το θέμα έχει και τις δύο αυτές διαστάσεις, τις οποίες οφείλουμε να σταθμίσουμε συγχρόνως. Κατ’ αρχάς, θα τοποθετηθεί στρατηγικά το φράγμα σε συγκεκριμένα σημεία των θαλασσίων συνόρων και με συγκεκριμένο σκοπό ή θα επεκταθεί σαν πραγματικό πλωτό τείχος; Έπειτα, πόσο αποτελεσματικό είναι και πόσο ανθεκτικό στον καιρό; Πώς θα επιτηρείται; Πόσο εύκολη είναι η συντήρησή του και πόσο θα κοστίζει; Αν το πλωτό φράγμα γίνει αιτία δυστυχήματος, τι κάνουμε; Πώς αντιμετωπίζουμε τότε την κατακραυγή των διεθνών ΜΜΕ;
Αυτά είναι ερωτήματα που γεννώνται στον καθένα, όταν ακούει για πλωτό φράγμα. Η έγερση ενός τέτοιου φράγματος είναι κάτι από τη φύση του εντυπωσιακό (ακόμη και για την τεχνική πλευρά του θέματος) και αυτό κάνει, πράγματι, εκείνους στους οποίους απευθύνεται το μήνυμα να το προσέξουν. Ακριβώς αυτό, όμως, είναι που κάνει τα επόμενα βήματα αυτού του εγχειρήματος εξαιρετικά δύσκολα. Διότι είναι απαραίτητο να υπάρξει συνέχεια, με τη οποία θα δοθούν σαφή δείγματα της σοβαρότητας των προθέσεών μας, αν δεν θέλουμε το μήνυμα του Νότη να μας επιστρέψει ως διεθνής εξευτελισμός.
Πηγή: kathimerini.gr (η ανάρτηση περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του δημοσιεύματος).
Ο πλωτός φράχτης «στέλνει μήνυμα ότι δεν είμαστε ξέφραγο αμπέλι και παίρνουμε κάθε μέτρο για την προστασία των συνόρων» δήλωσε ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Νότης Μηταράκης.
Παρότι το λέει ο Μηταράκης, έχει δίκιο. Πράγματι, η απόφαση στέλνει ένα μήνυμα, που δεν είναι εύκολο να το αγνοήσεις. Το αποδεικνύει το έντονο ενδιαφέρον των διεθνών ΜΜΕ, αφότου δημοσιεύθηκε η προκήρυξη του διαγωνισμού για την προμήθεια πλωτού φράγματος, μήκους 2,7 χλμ., με σκοπό την προστασία των θαλασσίων συνόρων από τις λεγόμενες μεταναστευτικές ροές. Ακόμη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδειξε ενδιαφέρον. Εκπρόσωπός της ανέφερε ότι θα έλθουν σε επαφή με την κυβέρνηση, «για να μπορέσουμε να καταλάβουμε καλύτερα τι σχεδιάζουν και ποιοι είναι οι στόχοι της εγκατάστασης ενός φράγματος».
Τι ακριβώς θα είναι αυτός ο πλωτός φράκτης ουδείς γνωρίζει, εξαιρουμένων ίσως κάποιων ειδικών και, βεβαίως, εκείνων που τους κατασκευάζουν. Γνωστό είναι, πάντως, ότι αυτά τα 2,7 χιλιόμετρα θα κοστίσουν 500.000 ευρώ και ότι το φράγμα θα εξέχει σε ύψος ενός μέτρου από την επιφάνεια της θάλασσας και θα βυθίζεται στο μισό μέτρο.
Ο διεθνής Τύπος, ως επί το πλείστον εκφραστής των φιλελεύθερων αξιών τής μέχρι πρότινος κατεστημένης και πλέον απειλούμενης φιλελεύθερης κανονικότητας, μιλάει για «τείχη στη θάλασσα» και «πλωτά τείχη», ενώ η εγχώρια αντιπολίτευση εξεγείρεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ το κάνει επί τη βάσει κυρίως ιδεολογικών αρχών. Το ονομάζει «πολιτική-κόλαφο για τα ανθρώπινα δικαιώματα», «προσβολή για το αίσθημα αλληλεγγύης του λαού μας» και το καταγγέλλει ως παραβίαση των ευρωπαϊκών κανόνων.
Σκίτσο του Τασου Αναστασίου στην "Αυγή"
Σκίτσο του Βαγγέλη Χερουβείμ στην "Αυγή"
Η έννοια του πλωτού φράγματος εγείρει ένα σωρό ερωτήματα πρακτικής και ηθικής φύσης – γιατί το θέμα έχει και τις δύο αυτές διαστάσεις, τις οποίες οφείλουμε να σταθμίσουμε συγχρόνως. Κατ’ αρχάς, θα τοποθετηθεί στρατηγικά το φράγμα σε συγκεκριμένα σημεία των θαλασσίων συνόρων και με συγκεκριμένο σκοπό ή θα επεκταθεί σαν πραγματικό πλωτό τείχος; Έπειτα, πόσο αποτελεσματικό είναι και πόσο ανθεκτικό στον καιρό; Πώς θα επιτηρείται; Πόσο εύκολη είναι η συντήρησή του και πόσο θα κοστίζει; Αν το πλωτό φράγμα γίνει αιτία δυστυχήματος, τι κάνουμε; Πώς αντιμετωπίζουμε τότε την κατακραυγή των διεθνών ΜΜΕ;
Αυτά είναι ερωτήματα που γεννώνται στον καθένα, όταν ακούει για πλωτό φράγμα. Η έγερση ενός τέτοιου φράγματος είναι κάτι από τη φύση του εντυπωσιακό (ακόμη και για την τεχνική πλευρά του θέματος) και αυτό κάνει, πράγματι, εκείνους στους οποίους απευθύνεται το μήνυμα να το προσέξουν. Ακριβώς αυτό, όμως, είναι που κάνει τα επόμενα βήματα αυτού του εγχειρήματος εξαιρετικά δύσκολα. Διότι είναι απαραίτητο να υπάρξει συνέχεια, με τη οποία θα δοθούν σαφή δείγματα της σοβαρότητας των προθέσεών μας, αν δεν θέλουμε το μήνυμα του Νότη να μας επιστρέψει ως διεθνής εξευτελισμός.
Πηγή: kathimerini.gr (η ανάρτηση περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του δημοσιεύματος).
Σκίτσα: το πρώτο επάνω αριστερά του Ηλία Μακρή στην "Καθημερινή". Τα άλλα δυο από την "Αυγή".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου