Κάτω από το 1% η απόδοση του ελληνικού 10ετούς ομολόγου, για πρώτη φορά στην ιστορία του, την περασμένη Τετάρτη, ενώ το spread έναντι των γερμανικών ομολόγων άγγιξε τις 130 μονάδες βάσης. "Με το ελληνικό spread σε επίπεδα Οκτωβρίου 2009, η κρίση της Ευρωζώνης τελείωσε και επισήμως" αποφαίνεται ο John Authers σε άρθρο γνώμης στο Bloomberg, παρά το γεγονός ότι "δεν έχει γίνει τίποτε για τη μεταρρύθμιση του συστήματος". Ένα απόσπασμα από το άρθρο, που παρουσιάζει το capital.gr, στη συνεχεια:
«Τα ελληνικά ομόλογα άγγιξαν ένα ακόμη πιο ιστορικό ορόσημο. Ήταν η Ελλάδα που προκάλεσε την κρίση δημόσιου χρέους της Ευρωζώνης μετά τις εκλογές του 2009, όταν ο νεοεκλεγείς τότε πρωθυπουργός της, Γιώργος Παπανδρέου, ανακοίνωσε ότι είχε ανακαλύψει ότι το έλλειμμα ήταν υψηλότερο απ’ ό,τι είχε αποκαλυφθεί έως τότε και παραβίαζε τους επίσημους κανόνες της Ευρωζώνης. Για χρόνια έκτοτε, τα spread των αποδόσεων των ελληνικών έναντι των γερμανικών ομολόγων κυριαρχούσαν στις σκέψεις και τις συζητήσεις πολιτικών και επενδυτών σε ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ.
Την Τετάρτη, αυτό το spread επιτέλους επέστρεψε στα επίπεδα που βρισκόταν την ημέρα που ο Παπανδρέου εξελέγη πρωθυπουργός, τον Οκτώβριο του 2009. Όσον αφορά την αγορά, αν κρίνει κανείς από το στατιστικό στοιχείο το οποίο για πολύ καιρό θεωρείτο ως κομβικό για τη δυνατότητα της Ευρωζώνης να επιβιώσει, η κρίση είναι τελικά και οριστικά παρελθόν.
Πώς φτάσαμε εκεί; Πριν από μια δεκαετία, εγώ και πολλοί άλλοι σχολιαστές θεωρούσαμε ότι η Ευρωζώνη δεν μπορούσε να διορθώσει την πορεία του "καραβιού" παρά με μια τεράστια θεσμική μεταρρύθμιση. Τα νέα θεσμικά όργανα θα έπρεπε να διασφαλίσουν ότι η ζώνη του ευρώ θα είχε μία και ενιαία δημοσιονομική πολιτική, όπως έχει μία και ενιαία νομισματική. Ταυτόχρονα, το τραυματισμένο τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης θα χρειαζόταν να αναδιαρθρωθεί και να μεταρρυθμιστεί. Αντ’ αυτού, οι πολιτικοί επέλεξαν να συνεχίσουν να θολώνουν τα νερά και κατάφεραν να τη "γλιτώσουν" σχεδόν άθικτοι.
Στην Ελλάδα, η πολιτική αστάθεια είχε καταστεί ακραία. Η πρωθυπουργία, η οποία πέρασε από τον Κώστα Καραμανλή στον Παπανδρέου το 2009, πέρασε στη συνέχεια στον Λουκά Παπαδήμο, τον Παναγιώτη Πικραμμένο, τον Αντώνη Σαμαρά, τον Αλέξη Τσίπρα και τώρα στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Από την άλλη πλευρά του διπόλου του ελληνογερμανικού spread, όλοι τους είχαν να διαπραγματευτούν με μία και μόνη Γερμανίδα καγκελάριο, την Άνγκελα Μέρκελ.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η χώρα επλήγη από μία συντριπτική οικονομική ύφεση, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις εξακολουθούν να απουσιάζουν στην Ελλάδα. Όπως και η Ευρωζώνη, η Αθήνα εξακολουθεί να "θολώνει τα νερά". Ο νέος πρωθυπουργός αντιπροσωπεύει τη Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που κληρονόμησε το χάος στον Παπανδρέου στην αρχή της κρίσης. Και οι ίδιες ελίτ παραμένουν στη θέση τους. Τρεις από τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας από το 2009 και εξής είναι γιοι προηγούμενων πρωθυπουργών, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού κατόχου του αξιώματος.
Υπάρχουν λίγοι ή και καθόλου λόγοι να εκτιμήσουμε ότι η κρίση που ξέσπασε το 2009 δεν θα μπορούσε να επαναληφθεί. Δεν έχει γίνει τίποτε για τη μεταρρύθμιση του συστήματος. Ωστόσο η αγορά δείχνει "άνετη" με το γεγονός ότι ο άμεσος κίνδυνος έχει περάσει». (...)
Πηγή: capital.gr/bloomberg-view
«Τα ελληνικά ομόλογα άγγιξαν ένα ακόμη πιο ιστορικό ορόσημο. Ήταν η Ελλάδα που προκάλεσε την κρίση δημόσιου χρέους της Ευρωζώνης μετά τις εκλογές του 2009, όταν ο νεοεκλεγείς τότε πρωθυπουργός της, Γιώργος Παπανδρέου, ανακοίνωσε ότι είχε ανακαλύψει ότι το έλλειμμα ήταν υψηλότερο απ’ ό,τι είχε αποκαλυφθεί έως τότε και παραβίαζε τους επίσημους κανόνες της Ευρωζώνης. Για χρόνια έκτοτε, τα spread των αποδόσεων των ελληνικών έναντι των γερμανικών ομολόγων κυριαρχούσαν στις σκέψεις και τις συζητήσεις πολιτικών και επενδυτών σε ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ.
Την Τετάρτη, αυτό το spread επιτέλους επέστρεψε στα επίπεδα που βρισκόταν την ημέρα που ο Παπανδρέου εξελέγη πρωθυπουργός, τον Οκτώβριο του 2009. Όσον αφορά την αγορά, αν κρίνει κανείς από το στατιστικό στοιχείο το οποίο για πολύ καιρό θεωρείτο ως κομβικό για τη δυνατότητα της Ευρωζώνης να επιβιώσει, η κρίση είναι τελικά και οριστικά παρελθόν.
Στο χαμηλότερο επίπεδο από τον Οκτώβριο του 2009 το spread του ελληνικού από το γερμανικό 10ετές ομόλογο
Πώς φτάσαμε εκεί; Πριν από μια δεκαετία, εγώ και πολλοί άλλοι σχολιαστές θεωρούσαμε ότι η Ευρωζώνη δεν μπορούσε να διορθώσει την πορεία του "καραβιού" παρά με μια τεράστια θεσμική μεταρρύθμιση. Τα νέα θεσμικά όργανα θα έπρεπε να διασφαλίσουν ότι η ζώνη του ευρώ θα είχε μία και ενιαία δημοσιονομική πολιτική, όπως έχει μία και ενιαία νομισματική. Ταυτόχρονα, το τραυματισμένο τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης θα χρειαζόταν να αναδιαρθρωθεί και να μεταρρυθμιστεί. Αντ’ αυτού, οι πολιτικοί επέλεξαν να συνεχίσουν να θολώνουν τα νερά και κατάφεραν να τη "γλιτώσουν" σχεδόν άθικτοι.
Στην Ελλάδα, η πολιτική αστάθεια είχε καταστεί ακραία. Η πρωθυπουργία, η οποία πέρασε από τον Κώστα Καραμανλή στον Παπανδρέου το 2009, πέρασε στη συνέχεια στον Λουκά Παπαδήμο, τον Παναγιώτη Πικραμμένο, τον Αντώνη Σαμαρά, τον Αλέξη Τσίπρα και τώρα στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Από την άλλη πλευρά του διπόλου του ελληνογερμανικού spread, όλοι τους είχαν να διαπραγματευτούν με μία και μόνη Γερμανίδα καγκελάριο, την Άνγκελα Μέρκελ.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η χώρα επλήγη από μία συντριπτική οικονομική ύφεση, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις εξακολουθούν να απουσιάζουν στην Ελλάδα. Όπως και η Ευρωζώνη, η Αθήνα εξακολουθεί να "θολώνει τα νερά". Ο νέος πρωθυπουργός αντιπροσωπεύει τη Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που κληρονόμησε το χάος στον Παπανδρέου στην αρχή της κρίσης. Και οι ίδιες ελίτ παραμένουν στη θέση τους. Τρεις από τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας από το 2009 και εξής είναι γιοι προηγούμενων πρωθυπουργών, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού κατόχου του αξιώματος.
Υπάρχουν λίγοι ή και καθόλου λόγοι να εκτιμήσουμε ότι η κρίση που ξέσπασε το 2009 δεν θα μπορούσε να επαναληφθεί. Δεν έχει γίνει τίποτε για τη μεταρρύθμιση του συστήματος. Ωστόσο η αγορά δείχνει "άνετη" με το γεγονός ότι ο άμεσος κίνδυνος έχει περάσει». (...)
Πηγή: capital.gr/bloomberg-view
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου