Εδώ θα σταθούμε μόνο σε ένα σημείο της συνέντευξης, το σχετικό με την πολιτική:
Στον καλλιτεχνικό χώρο, αν δεν δηλώσεις αριστερός, είσαι ύποπτος, έχεις δηλώσει. Γιατί πιστεύεις πως συμβαίνει αυτό;
Αυτή είναι η συνέχεια της φράσης του Μάνου Χατζιδάκι, που είχε πει ότι «στην Ελλάδα για να κάνεις καριέρα πρέπει να είσαι ή αριστερός ή ομοφυλόφιλος. Εγώ αριστερός δεν είμαι». Είναι μια δική μου διαπίστωση. Είσαι ύποπτος. Κατ’ αρχήν αν δεν είσαι αριστερός κατατάσσεσαι στους κακούς ανθρώπους. Κάποτε με ρώτησε κάποιος «και οι νέοι γιατί είναι αριστεροί;». Οι νέοι είναι αριστεροί γιατί η αριστερά είναι η εύκολη ερμηνεία του κόσμου: καλός-κακός, δίκαιο-άδικο. Είναι πολύ εύκολο να είσαι αριστερός. Ποιος είναι καλός; Αυτός. Κακός; Ο άλλος. Η ζωή όμως δεν είναι γουέστερν. Όσο προχωράς στη ζωή και βλέπεις πως το καλό και το κακό είναι δύο πόλοι που εναλλάσσονται, αρχίζεις να γίνεσαι πιο ενδιαφέρων άνθρωπος.
Τι σε έκανε το 2012 να πεις «ναι» στην πρόταση του Αντώνη Σαμαρά για να είσαι υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία και τι αντίκτυπο είχε η απόφασή σου αυτή;
Όλεθρος. Δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή. Θεωρώ ότι ακόμα και τώρα, σε μια στιγμή που η Ελλάδα βρέθηκε σε ένα τρομερό σταυροδρόμι, εγώ διάλεξα τον δύσκολο δρόμο. Με δικαίωσαν τα ιστορικά γεγονότα. Ο ίδιος ο Τσίπρας είπε ότι αυτά που πίστευε ήταν αυταπάτες. Εγώ πίστευα ότι αυτά που πίστευε ήταν αυταπάτες πριν το καταλάβει αυτός, ίσως γιατί ξέρω καλύτερα Αγγλικά και διάβαζα διεθνή Τύπο. Αν ήμουν τυχοδιώκτης θα πήγαινα με τον ΣΥΡΙΖΑ και, πιστέψτε με, υπήρχε ο δρόμος για να πάω με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κατάσταση το 2012 ήταν άγρια, είχαμε αλλεπάλληλες υπηρεσιακές κυβερνήσεις, οι καλλιτέχνες σιώπησαν ή πήγαν όλοι με τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τον ΣΥΡΙΖΑ πήγαν όλοι αλλά σήμερα ούτε ένας δεν έχει παραμείνει. Εγώ παρέμεινα με τον Σαμαρά. Η Νατάσα Μποφίλιου που θα έπαιρνε τα βουνά και τα άρματα, τραγουδάει σε λαϊκές πίστες κι ούτε ο Σταμάτης Κραουνάκης πια δηλώνει ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ παραμένω σταθερός σε αυτό που είπα. Τότε ο Σαμαράς, που τον γνώριζα, πώς να στο εξηγήσω, ήταν μια στιγμή που με ξεπερνούσε. Έπρεπε ένας από τον χώρο των καλλιτεχνών να πει κάτι. Και να πει κάτι όχι προφυλαγμένος. Να πει κάτι που θα έχει συνέπειες. Και συνέπεια σημαίνει κατεβαίνω στο ψηφοδέλτιο σε εκλόγιμη θέση, διεκδικώ την ψήφο. Το να κάνεις μια δηλωσούλα ή να είσαι μακριά, στα απόνερα, ή να πεις την άποψή σου, δεν αρκεί. Αργότερα, όταν φαινόταν πως θα εκλεγεί η Νέα Δημοκρατία, έβγαιναν όλοι λίγο-λίγο και μίλαγαν. Το θέμα είναι στην καταιγίδα, στο «μεγάλο ξύλο» ποιος κατεβαίνει στο ψηφοδέλτιο, και λέει «είμαι εδώ, είμαι μπροστά». Εγώ το έκανα πραγματικά για το κοινό καλό. Είχα υπολογίσει τη φθορά, πως θα το πληρώσω ακριβά. Τα θέατρα άδειασαν, δεν μπορούσα να περπατήσω στον δρόμο γιατί έβλεπα μάτια που έσταζαν αίμα. Το επαναλαμβάνω: με κοίταζαν μάτια που έσταζαν αίμα. Φιλίες χάλασαν. Κι αναρωτιέμαι γιατί; Τότε, το 2012, ήταν όλοι σίγουροι πως ήξεραν την απόλυτη αλήθεια. Αυτοί με κατέταξαν στους ανθρώπους που δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση μαζί μου. Με θεώρησαν απλά χαζό. Φίλοι μου που έδιναν συνεντεύξεις στα ραδιόφωνα, έλεγαν «καλά, ο Ρένος είναι μαλάκας», όταν τους έλεγαν «μα, ο Ρένος πήγε με τον Σαμαρά». Τώρα μου τηλεφωνούν ξανά γιατί θέλουν κάτι ρουσφέτια. Θέλω να τους το πετάξω στα μούτρα. Αλλά είμαι φιλελεύθερος. Πιστεύω στην ελευθερία και στην ελευθερία του λάθους. Αυτό που είμαι εγώ εντάσσει κι αυτό που είναι ένας αριστερός. Αυτό που είναι ένας αριστερός δεν εντάσσει αυτό που είμαι εγώ. Ο αριστερός δεν έχει χώρο μέσα του για κάποιον που δεν είναι αριστερός. Γιατί σύμφωνα με το μυαλό ενός φανατικού ή είσαι αριστερός ή φασίστας, δεν υπάρχει κάτι άλλο. Εγώ ούτε φανατικός είμαι, ούτε φασίστας, ούτε αριστερός.
«Πηγή: athensvoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου