Μια γερή εισπνοή όπερας στο Ηρώδειο
Οι ερωτήσεις που πιο συχνά ακούγονταν στο Ηρώδειο, σύμφωνα με το ρεπορτάζ στην "Καθημερινή", στο μακρύ διάστημα της αναμονής, ώσπου να ξεκινήσει η παράσταση ήταν: «Μπορώ να μετακινηθώ για να χαιρετήσω δύο φίλους στην κάτω κερκίδα», «μπορώ να πάω στην τουαλέτα», «μπορώ τώρα να βγάλω τη μάσκα μου»; Ολες απευθύνονταν στους ταξιθέτες, που υπερδιπλάσιοι μιας παράστασης προ COVID-19 προσπαθούσαν να οδηγήσουν τους θεατές με ασφάλεια στις θέσεις τους χωρίς να τους αγγίζουν ούτε με τα πλαστικά τους γάντια.
Οι ερωτήσεις που πιο συχνά ακούγονταν στο Ηρώδειο, σύμφωνα με το ρεπορτάζ στην "Καθημερινή", στο μακρύ διάστημα της αναμονής, ώσπου να ξεκινήσει η παράσταση ήταν: «Μπορώ να μετακινηθώ για να χαιρετήσω δύο φίλους στην κάτω κερκίδα», «μπορώ να πάω στην τουαλέτα», «μπορώ τώρα να βγάλω τη μάσκα μου»; Ολες απευθύνονταν στους ταξιθέτες, που υπερδιπλάσιοι μιας παράστασης προ COVID-19 προσπαθούσαν να οδηγήσουν τους θεατές με ασφάλεια στις θέσεις τους χωρίς να τους αγγίζουν ούτε με τα πλαστικά τους γάντια.
Ετσι οι περίπου 1.500 θεατές που παρακολουθήσαμε το πρώτο από τα δύο προγραμματισμένα γκαλά όπερας που διοργανώνει η Εθνική Λυρική Σκηνή στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, γεμίζοντας κατά το μεγαλύτερο μέρος το κοίλον –υπήρξαν κενές θέσεις κυρίως στα πλάγια του άνω διαζώματος– ένιωθαν σίγουρα ασφαλείς.
Αλλά το γνωστό μας Ωδείο Ηρώδου Αττικού είχε αλλάξει: εκτός από τις απομακρυσμένες θέσεις, ο χώρος για την ορχήστρα της ΕΛΣ κάλυπτε τον θώκο και τις τρεις πρώτες σειρές των κερκίδων, προκειμένου οι μουσικοί να έχουν μεταξύ τους τη δέουσα απόσταση. Το αποτέλεσμα ήταν ανοίκειο.
Εντέλει όμως η μουσική έκανε το θαύμα της. Με την Εισαγωγή από τη «Δύναμη του Πεπρωμένου» του Βέρντι υπό τη διεύθυνση του Πιερ Τζόρτζιο Μοράντι που άνοιξε τη συναυλία, οι θεατές κατάφεραν να πάρουν μια μεγάλη εισπνοή χαράς. (...)
Ο φόβος ενός «κρύου» θεάτρου, λόγω των μέτρων για την πανδημία, τα οποία μείωσαν σημαντικά τον επιτρεπτό αριθμό θεατών, ήταν ο πρώτος που χάθηκε το βράδυ της Παρασκευής στην πρεμιέρα των «Περσών» στην Επίδαυρο, σύμφωνα και πάλι με το ρεπορτάζ στην "Καθημερινή". Το έστω κάπως αραιά τοποθετημένο κοινό έφερε στον χώρο την παραδοσιακά υποβλητική ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα πέντε λεπτά πριν από την έναρξη το αρχαίο κοίλον να εκπέμπει ολόκληρο προσμονή. Ο δεύτερος φόβος, που είχε να κάνει με το οργανωτικό του πράγματος, αποδείχθηκε επίσης αβάσιμος μια και δεκάδες εθελοντές του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, τοποθετημένοι σωστά, φρόντισαν ώστε να μη δημιουργηθούν σοβαρές ουρές και αχρείαστη ταλαιπωρία.
Κάπως έτσι στήθηκε το σκηνικό για τους «Πέρσες» του Εθνικού Θεάτρου και του Δημήτρη Λιγνάδη, ο οποίος προτίμησε μια λιτή, ελαφρώς συντομευμένη εκδοχή του έργου με διάρκεια περίπου μιάμιση ώρα.
Τι είδαν οι θεατές μέσα σε αυτό το διάστημα: Έναν πολύ καλοδουλεμένο ανδρικό χορό, ισορροπημένο και σύμφωνο με το πνεύμα του έργου, παρότι σε μεγάλο μέρος του βρισκόταν καθισμένος σε... εκκλησιαστικά στασίδια. Προέκτασή του το μουσικό κομμάτι με μπουζούκι, λύρα και μικρασιάτικες μελωδίες, οι οποίες προφανώς βρέθηκαν εκεί για να καθρεφτίσουν τον θρήνο μιας άλλης καταστροφής, εκείνης που βρίσκει τους Πέρσες στη Σαλαμίνα. Τώρα το κατά πόσον το συγκεκριμένο «εύρημα» λειτούργησε συνολικά –μεμονωμένα ήταν όντως γοητευτικό– είναι συζητήσιμο, ακριβώς όπως και τα περισσότερα από τα υπόλοιπα στοιχεία της παράστασης.
Πηγή: kathimerini.gr (kathimerini.gr/1089613 και kathimerini.gr/1089612)
Η Λυδία Κονιόρδου ως βασίλισσα ντυμένη στα κατάμαυρα, πλαισιωμένη από έναν καλοδουλεμένο ανδρικό χορό. (Φωτ. MARILENA ANASTASIADOU)
Η Λυδία Κονιόρδου, με μπαρόκ επιβλητικό –και εμφανώς άβολο– φόρεμα, στάθηκε στο ύψος της στον βασικό ρόλο της βασίλισσας, όπως και ο Αργύρης Πανταζάρας που ξεχώρισε ως αγγελιαφόρος με ένα παθιασμένο σόλο λόγου και κίνησης, το οποίο επιβραβεύθηκε και με το θερμό χειροκρότημα του κοινού στο τέλος. Αντιθέτως, τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά με τον κάπως υπερβολικό Δαρείο - φάντασμα του Νίκου Καραθάνου (ήταν πάντως εκπληκτική η κινησιολογία του, σαν αληθινό φάσμα από τον Αδη), ούτε και με τον αρκετά αμήχανο Ξέρξη του Αργύρη Ξάφη.
Δεν μπορεί βέβαια να μη γίνει λόγος και για τη σημειολογία του πράγματος. Την ημέρα της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, ο Δημήτρης Λιγνάδης και οι συνεργάτες του παρουσίασαν ένα έργο αντιπολεμικό στην ουσία του, το οποίο πάντως συχνά αφυπνίζει και... εθνικοπατριωτικά πάθη. Στην Επίδαυρο πάντως, τουλάχιστον την Παρασκευή το «Ιτε παίδες Ελλήνων...» δεν απέσπασε κραυγές ενθουσιασμού, παρά μόνο έναν σχεδόν ντροπαλό ψίθυρο, ενώ και το τριπλό «Ποιος κυβερνά αυτούς τους Ελληνες;» της Λυδίας Κονιόρδου πυροδότησε μόνο τη σιωπή.
Δεν μπορεί βέβαια να μη γίνει λόγος και για τη σημειολογία του πράγματος. Την ημέρα της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, ο Δημήτρης Λιγνάδης και οι συνεργάτες του παρουσίασαν ένα έργο αντιπολεμικό στην ουσία του, το οποίο πάντως συχνά αφυπνίζει και... εθνικοπατριωτικά πάθη. Στην Επίδαυρο πάντως, τουλάχιστον την Παρασκευή το «Ιτε παίδες Ελλήνων...» δεν απέσπασε κραυγές ενθουσιασμού, παρά μόνο έναν σχεδόν ντροπαλό ψίθυρο, ενώ και το τριπλό «Ποιος κυβερνά αυτούς τους Ελληνες;» της Λυδίας Κονιόρδου πυροδότησε μόνο τη σιωπή.
Αυτό φυσικά δεν εμπόδισε τις «κεφαλές» του τόπου να τιμήσουν το τριήμερο των παραστάσεων, με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου να επισκέπτεται την Επίδαυρο –και να χειροκροτείται– το Σάββατο, μαζί με την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, ενώ ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, μαζί με τη σύζυγό του, πήγαν την Κυριακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου