Την συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη ένταση στα ελληνοτουρκικά βάζει στο μικροσκόπιό της η γερμανική Die Welt που αναφερόμενη σε πρόσφατες δηλώσεις του τούρκου υπουργού Άμυνας Ακάρ ότι η Ελλάδα δεν θέλει τον πόλεμο με την Τουρκία, σημειώνει, μεταξύ άλλων:
«[...] Πράγματι, ασφαλώς και η Ελλάδα δεν θέλει πόλεμο. Θα ήταν καταστροφικός για την μικρή και οικονομικά αδύναμη χώρα. Παρόλα αυτά (η Ελλάδα) διατηρεί ένα από τα μεγαλύτερα και ακριβότερα πολεμικά ναυτικά και τις πολεμικές αεροπορίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να είναι προετοιμασμένη σε περίπτωση ένοπλης σύρραξης με την Τουρκία. Παρά ταύτα οι δηλώσεις Ακάρ ήταν κάθε άλλο παρά καθησυχαστικές. Διότι υπάρχουν δυο πράγματα που μολονότι δεν εκφράζονται, είναι σαφές ότι αιωρούνται στην ατμόσφαιρα.
Πρώτον, στην εσχάτη η Τουρκία είναι όντως διατεθειμένη να πάρει τα όπλα. Και δεύτερον, η Άγκυρα είναι σε θέση να συνεχίσει τη στρατηγική της που προβλέπει την αποστολή ερευνητικών πλοίων αλλά και του ειδικώς γι΄ αυτό το σκοπό αναβαθμισμένου από το 2005 πολεμικού της ναυτικού σε θαλάσσιες περιοχές για τις οποίες η Ελλάδα υποστηρίζει ότι της ανήκουν».
Σύμφωνα με το εκτενές δημοσίευμα η Τουρκία πιέζει σε τρία τουλάχιστον διαφορετικά μέτωπα: καταρχήν ως εγγυήτρια δύναμη του διεθνώς μη αναγνωρισμένου βορείου τμήματος της Κύπρου, δεύτερον απειλώντας ότι θα εμποδίσει την κατασκευή αγωγού που θα διασχίζει τη Μεσόγειο και τρίτον με τη μονομερή μετατόπιση των θαλάσσιων συνόρων με παράλληλη αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης.
Ως προς το ερώτημα πώς θα αντιδράσει η Ελλάδα σε περίπτωση που η Τουρκία προχωρήσει τον Σεπτέμβρη όντως σε γεωτρήσεις, η Welt σημειώνει ότι πέρα από τον διπλωματικό κλοιό που επιχειρεί να δημιουργήσει σε συνεργασία με χώρες της Μεσογείου και κυρίως μέσω της εμπλοκής της ΕΕ, η ελληνική κυβέρνηση φέρεται να εξετάζει τρία συγκεκριμένα σενάρια για τον Σεπτέμβριο. Αυτά προβλέπουν από αποστολή πλοίων του πολεμικού ναυτικού έως και τη ρίψη προειδοποιητικών βολών.
Πρώτον, στην εσχάτη η Τουρκία είναι όντως διατεθειμένη να πάρει τα όπλα. Και δεύτερον, η Άγκυρα είναι σε θέση να συνεχίσει τη στρατηγική της που προβλέπει την αποστολή ερευνητικών πλοίων αλλά και του ειδικώς γι΄ αυτό το σκοπό αναβαθμισμένου από το 2005 πολεμικού της ναυτικού σε θαλάσσιες περιοχές για τις οποίες η Ελλάδα υποστηρίζει ότι της ανήκουν».
Σύμφωνα με το εκτενές δημοσίευμα η Τουρκία πιέζει σε τρία τουλάχιστον διαφορετικά μέτωπα: καταρχήν ως εγγυήτρια δύναμη του διεθνώς μη αναγνωρισμένου βορείου τμήματος της Κύπρου, δεύτερον απειλώντας ότι θα εμποδίσει την κατασκευή αγωγού που θα διασχίζει τη Μεσόγειο και τρίτον με τη μονομερή μετατόπιση των θαλάσσιων συνόρων με παράλληλη αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης.
Ως προς το ερώτημα πώς θα αντιδράσει η Ελλάδα σε περίπτωση που η Τουρκία προχωρήσει τον Σεπτέμβρη όντως σε γεωτρήσεις, η Welt σημειώνει ότι πέρα από τον διπλωματικό κλοιό που επιχειρεί να δημιουργήσει σε συνεργασία με χώρες της Μεσογείου και κυρίως μέσω της εμπλοκής της ΕΕ, η ελληνική κυβέρνηση φέρεται να εξετάζει τρία συγκεκριμένα σενάρια για τον Σεπτέμβριο. Αυτά προβλέπουν από αποστολή πλοίων του πολεμικού ναυτικού έως και τη ρίψη προειδοποιητικών βολών.
Η εφημερίδα σημειώνει πάντως πως «παρά την κλιμακούμενη ένταση, ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής στρατηγικής είναι να παραμείνει και σε διάλογο με την Τουρκία. Προ ημερών συνομίλησαν τηλεφωνικά ο έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο τούρκος πρόεδρος Ερντογάν. Λεπτομέρειες δεν έγιναν γνωστές. Ένας συμβιβασμός δεν μπορεί να αποκλειστεί, παρότι δεν είναι σαφές τι μορφή θα μπορούσε να έχει».
Πηγή: Deutsche Welle
Πηγή: Deutsche Welle
Ο φίλος ο Δήμος από την Κύπρο, σε σχόλιο του πάνω στην ανάρτηση που μου έστειλε με e-mail, έγραψε: «Εάν τα όσα αναφέρονται στο κείμενο ευσταθούν, ιδιαίτερα, ότι η αντίδραση της Ελλάδας εξαντλείται έως και τη ρίψη προειδοποιητικών βολών είναι αυτονόητο και πασιφανές, ότι γίνεται, από μέρους της Ελλάδας, μεγάλη φασαρία για το τίποτε. Δηλαδή γίνεται όλο αυτό το θέατρο της δήθεν αντίδρασης κλπ. για να δικαιολογηθεί ο συμβιβασμός που θα ακολουθήσει; Και μάλιστα με σημαδεμένα χαρτιά. Το ξέρουν όλοι, συνεπώς το αποτέλεσμα είναι ήδη γνωστό. Προς τι λοιπόν όλο αυτό το πολυέξοδο και αχρείαστο θέατρο;»
ΑπάντησηΔιαγραφή