Πέθανε ο πρώην Γάλλος πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν

Απεβίωσε μέσα στη νύχτα της Τετάρτης ο Γάλλος πρώην πρόεδρος. Αν και τελευταία είχε νοσηλευτεί εξαιτίας καρδιακών προβλημάτων, υπέκυψε τελικά από επιπλοκές του Covid-19, σύμφωνα με ανακοίνωση της οικογένειάς του. Εκτός των άλλων ήταν και φίλος της Ελλάδας.

Εγκώμια για τον ευρωπαίο και φιλέλληνα Ζισκάρ ντ’ Εστέν
από τη Deutsche Welle

Απεβίωσε μέσα στη νύχτα της Τετάρτης ο Γάλλος πρώην πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, που κυβέρνησε τη χώρα από το 1974 έως το 1981. Παρ’ ότι τελευταία είχε νοσηλευτεί λόγω καρδιακών προβλημάτων, υπέκυψε τελικά από επιπλοκές του Covid-19, σύμφωνα με ανακοίνωση της οικογένειάς του.

Όταν εξελέγη το 1974, σε ηλικία μόλις 48 ετών, ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν ήταν ο νεότερος πρόεδρος της Γαλλίας. Την πρωτιά του την έκλεψε ο Εμμανουέλ Μακρόν το 1917 - μερίδα του τύπου αναρωτήθηκε τότε μάλιστα εάν επρόκειτο για έναν «νέο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν».

Χριστιανοδημοκράτης, ο οποίος προερχόταν από τον φιλελεύθερο κεντροδεξιό χώρο της μεταπολεμικής Ευρώπης, στην την οποία συνέβαλε ενεργά μαζί με τον Γερμανό ομόλογό του Χέλμουτ Σμιτ. Με το που γνωστοποιήθηκε ο θάνατός του μέσα στη νύχτα, με ανακοίνωση της Γαλλικής Προεδρίας ο Εμανουέλ Μακρόν χαιρέτησε «τον μεγάλο υπηρέτη του κράτους, τον πολιτικό της προόδου και της ελευθερίας. Οι κατευθυντήριες που έδωσε στη χώρα οδηγούν ακόμα σήμερα τα βήματά μας. Ο θάνατός του βυθίζει τη χώρα στο πένθος», υπογράμμισε.

Οι πιο παλιοί θυμούνται πόσο άλλαξε το πρόσωπο της Γαλλίας χάρη στον Ζισκάρ, τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και τον αέρα της ελευθερίας και του εκσυγχρονισμού που έπνευσε μετά τα χρόνια Ντε Γκωλ και Πομπιντού. Οι Έλληνες βέβαια έχουμε τις δικές μας αναμνήσεις, δεν ξεχνάμε το προεδρικό αεροπλάνο που διέθεσε στον εξόριστο τότε Κωνσταντίνο Καραμανλή για επιστροφή στη χώρα, την επίσκεψή του στην Αθήνα ένα χρόνο μετά και τη συμβολή του για την ένταξη το 1981 στην τότε ΕΟΚ. 

ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στην Αθήνα

Ανάμεσα στις πλέον εμβληματικές μεταρρυθμίσεις που άλλαξαν τη ζωή των Γάλλων σημειώνουμε: Την ενηλικίωση και το δικαίωμα ψήφου στα 18, την αποποινικοποίηση της άμβλωσης με νομοθεσία της τότε υπουργού υγείας Σιμόν Βέιγ, το συναινετικό διαζύγιο (Ιούλιος 1975), καθώς μέχρι τότε ήταν εφικτό μόνο το διαζύγιο «σφάλματος», τη διάλυση και ανασυγκρότηση της Ραδιοτηλεόρασης (πρώην ΟRTF) που κατέληξε στα σημερινά κανάλια TF1, France2 , France 3 και Radio France. Τέλος αξιοσημείωτη είναι η συνταγματική αναθεώρηση του Οκτωβρίου 1974, με την οποία έδωσε το δικαίωμα σε Βουλευτές και Γερουσιαστές να αμφισβητούν τη συνταγματικότητα ενός νόμου, ενώ προηγούμενα το δικαίωμα είχαν μόνο πρόεδρος, πρωθυπουργός και οι πρόεδροι Βουλής και Γερουσίας. 

Ζισκάρ και Σμίντ, ένα στιγμιότυπο από την κοινή συνέντευξη τύπου το 1978 στη Βρέμη. Θέμα της συνάντησης ήταν και η είσοδος την Ελλάδας στην ΕΟΚ

Διαπρεπής οικονομολόγος ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν ήταν «ο αρχιτέκτονας εκσυγχρονισμού της χώρας, παρόλο που δεν του αναγνωρίσθηκε ποτέ όσο θα έπρεπε» σημειώνουν οι Γάλλοι σχολιαστές, οι οποίοι τον θεωρούν ως τον «παρεξηγημένο πρόεδρο». Η εκλογική του ήττα έναντι του Φρανσουά Μιτεράν θεωρήθηκε ως «ο πρώτος θάνατος του Ζισκάρ». Στη θύμηση των Γάλλων έμεινε η εικόνα της τελευταίας του ομιλίας, του ύστατου στεγνού «aurevoir» η άδεια καρέκλα και η πλάτη του απερχόμενου.

«Δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα μπορούσα να χάσω», ομολόγησε αργότερα ύστερα από μήνες κατάθλιψης. Ως πεπεισμένος Ευρωπαίος αγωνίσθηκε ενεργά για τη σύνταξη ενός Ευρωσυντάγματος, που όμως απορρίφθηκε, χάνοντας έτσι τον τελευταίο στόχο του, να εκλεγεί πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συγγραφέας πολλών βιβλίων ο πρώην πρόεδρος έγινε μέλος των «Αθανάτων» της Γαλλικής Ακαδημίας το 2003.

Και λίγα ακόμα λόγια:

Ο Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εσταίν
από τη Βικιπαίδεια 

Ο Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εσταίν (Valéry Giscard d'Estaing, 2 Φεβρουαρίου 1926 - 2 Δεκεμβρίου 2020) ήταν Γάλλος πολιτικός που υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Γαλλίας από το 1974 έως το 1981. 

Γεννήθηκε το 1926 στο Κόμπλεντς της Γερμανίας, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως οικονομικός διευθυντής των Γαλλικών αρχών κατοχής μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η οικογένεια ντ' Εσταίν κατάγεται από τη νοτιοκεντρική περιοχή της Ωβέρνης με δικό τους πύργο στο Σαμελιέρ. Αποφοίτησε από το Λύκειο Ζανσόν ντε Σαλλύ του Παρισιού. Κατά την περίοδο της νεότητάς του υπηρέτησε στα τεθωρακισμένα της Στρατιάς της Ελεύθερης Γαλλίας. Μετά τις σπουδές του στην Grande Ecοle - ENA, τελείωσε την Πολυτεχνική Σχολή αποφοιτώντας έκτος στη σειρά, διορίστηκε Οικονομικός Επιθεωρητής. 

Με το Ανεξάρτητο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εξελέγη βουλευτής στη Γαλλική εθνοσυνέλευση. Το 1959 διορίστηκε υφυπουργός Οικονομικών και τρία χρόνια αργότερα Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας σε ηλικία 36 ετών και πέρασε στην ιστορία ως ο νεαρότερος Γάλλος Υπουργός Οικονομικών. Συγκρούστηκε με τους ορθόδοξους Γκωλικούς για ζητήματα ιδιωτικής πρωτοβουλίας ευρωπαϊκής ένωσης, και στενώτερων δεσμών με τις Ή.Π.Α.Γι' αυτό και παύθηκε από τον Ντε Γκωλ. 

Από το 1974 ως το 1981 διατέλεσε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, τηρώντας κεντροδεξιά πολιτική. Κατά τη διάρκεια της θητείας του σε υψηλά αξιώματα η Γαλλία σταθεροποιήθηκε ως η δεύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης και τέταρτη στον κόσμο. Όπως και ο Σαρλ ντε Γκωλ, προώθησε τη σύσφιξη των σχέσεων Γαλλίας-Γερμανίας αλλά, σε αντίθεση με τον Ντε Γκωλ, υποστήριζε την ένταξη της Μ. Βρετανίας στην (τότε) ΕΟΚ. 

Το 1981 έχασε τις εκλογές από τον Φρανσουά Μιτεράν, ενώ παράλληλα ο Ζακ Σιράκ, πρώην πρωθυπουργός του, διέσπασε την ενότητα της παράταξης των συντηρητικών στρεφόμενος εναντίον του. Μετά από μία δυσμενή περίοδο, τελευταία αρχίζει να επανακτά την επιρροή που ασκούσε παλιά και έχει προτείνει την άμεση εκλογή Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ελπίζοντας στην ανάδειξή του στο αξίωμα αυτό.

Στις 17 Δεκεμβρίου 1952 παντρεύτηκε την Ανν Αιμόν ντε Μπραντές της μεγάλης οικογένειας των βιομηχάνων χάλυβα. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του νοσηλεύτηκε με αναπνευστικά προβλήματα, λόγω επιπλοκών του κορονοϊού. Πέθανε σε ηλικία 94 ετών στις 2 Δεκεμβρίου 2020 .

Πηγές: Deutsche Welle  και el.wikipedia.org