Το πρώτο, με επιμέλεια του Ζυλιέν Μπεζανσόν, είχε τίτλο «Μάιος 1968. Οι τοίχοι έχουν το λόγο» (εκδ. Τσου) και κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1968. Μερικά από τα συνθήματα:
«Η φαντασία παίρνει την εξουσία!»
«Τρέξε, σύντροφε, ο παλιός κόσμος είναι πίσω σου!»
«Απαγορεύεται να απαγορεύεις»
«Πρέπει να είσθε ρεαλιστές: ζητάτε το αδύνατο, παίρνετε για πραγματικότητα τις επιθυμίες σας»
«Ζήτω η επικοινωνία, κάτω η τηλεπικοινωνία»
«Η κοινωνία είναι σαρκοβόρο άνθος»
«Το οδόφραγμα κλείνει την οδό, αλλά ανοίγει το δρόμο»
«Μόνο τα κερασφόρα ζώα φοβούνται το κόκκινο»
«Το δικαίωμα στη ζωή δεν ζητιανεύεται, καταχτιέται»
«Η υπερβολή είναι το όπλο!»
«Το καθήκον κάθε επαναστάτη είναι η επανάσταση!»
«Είναι μόνο η αρχή, συνεχίζουμε τον αγώνα».
Και ένα σύνθημα εναντίον του στρατηγού Ντε Γκωλ, μετά τον λόγω της 24ης Μαϊου για το δημοψήφισμα στο θέμα της «συμμετοχής των εργαζομένων στα κέρδη των επιχειρήσεων - participation»: «Χρειάσθηκαν τρεις εβδομάδες, για να αναγγείλει σε πέντε λεπτά, ότι σε ένα μήνα θα κανει ό,τι δεν κατάφερε να αρχίσει σε δέκα χρόνια».
Βιασόν Ποντέ: «Τίποτα δεν βοήθησε σε τόσο μεγάλο βαθμό να δημιουργηθεί εκείνο το αμφίβολο και μοναδικό κλίμα, το τόσο ευχάριστο, παρ’ όλα αυτά, παρά δραματικό, τίποτα δεν έδειξε με τρόπο τόσο λαμπρό και άμεσο την ψυχική κατάσταση που ωδήγησε στο ξέσπασμα αυτού του εκπληκτικού Μαϊου, όσο τα συνθήματα και οι αφίσσες στους τοίχους».
Στις αρχές του 1968 η Γαλλία φαίνεται να ακολουθεί τον κανονικό δρόμο των τελευταίων χρόνων, αν και σε ορισμένα πανεπιστήμια αρχίζουν φοιτητικές διαμαρτυρίες. Και ξαφνικά όλα ανατρέπονται. Στις 2 Μαϊου οι αρχές κλείνουν το πανεπιστήμιο της Ναντέρ. Την άλλη μέρα μια διαδήλωση διαμαρτυρίας των φοιτητών της Σορβόνης συντρίβεται από την μαζική επέμβαση της αστυνομίας. Κλείνει και αυτό το πανεπιστήμιο. Στο Καρτιέ Λατέν οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις γίνονται η μια μετά την άλλη όλο και πιο βίαιες.
Ώσπου φτάνουν στον παροξυσμό της «νύχτας των οδοφραγμάτων» (10 και 11 Μαϊου). Η αστυνομία επιχειρεί εφοδο στα οδοφράγματα των σπουδαστών: Πάνω από 1000 τραυματίες και από τις δυο πλευρές, 1500 για εξακρίβωση ταυτότητας, 73 συλληφθέντες και 250 οχήματα κατασρεμενα ή με σοβαρές ζημιές.
Με τους φοιτητές έχουν συνταχθεί σχεδόν όλοι οι διανοούμενοι της αριστεράς –εκτός από τους κομμουνιστές... Στις διαδηλώσεις κατεβαίνουν και οι εργάτες, παρασύροντας έτσι και τα συνδικάτα.
Τις 13 Μαϊου ένα τεράστιο πλήθος διαδηλώνει στους δρόμους του Παρισιούμε την κραυγή: «Φτάνουν δέκα χρόνια, Ντε Γκωλ φύγε!».
Στις 20 Μαϊου η Γαλλία έχει παραλύσει: πάνω από δέκα εκατομμύρια εργάτες απεργούν. Η διαμαρτυρία έχει γενικευθεί... Τα συνθήματα που αναστατώνουν της ζωή της Γαλλίας είναι: «Η Γαλλία εχει το λόγο» και «Η φαντασία παίρνει την εξουσία!»
Στις 24 Μαϊου ο Ντε Γκωλ εγκαταλείπει τη σιωπή του για να αναγγείλει δημοψήφισμα στο θέμα της «συμμετοχής των εργαζομενων στα κέρδη των επιχειρήσεων», μια λύση που πέφτει στο κενό.
Στις 30 Μαϊου ο Ντε Γκωλ εκφωνεί ένα σκληρό λόγο από το ραδιόφωνο: «Δεν αποσύρομαι. Δεν αλλάζω πρωθυπουργό (ήταν ο Πομπιντού). Αναστέλλω το δημοψήφισμα. Διαλύω τη Βουλή. Θα εμποδίσω με κάθε μεσο την εθνική ανατροπή». Ταυτόχρονα γίνεται μια επιβλητική διαδήλωση των ντεγκωλικών στο Παρίσι με σύνθημα «Ο Ντε Γκωλ δεν είναι μόνος!».
Αλλά η λύση της κρίσης βρίσκεται αλλού: Ο Πομπιντού δέχεται τα αιτήματα των εργατών και πετυχαίνει να «αποσπάσει» τα συνδικάτα από το άρμα των σπουδαστών. Αρχίζει η υποχώρηση του κινήματος του Μάη...
Takis Ant για το afirimeno.com
Πηγή: «Οι Φάκελοι Mondadori» που κυκλοφόρησαν στη χώρα μας ως «Τα υπέρ και τα κατά» από τις εκδόσεις Φυτράκη. Τα παραπάνω από τον τόμο "Ντε Γκωλ" (1972)
Αρχική φωτογραφία: "Να είσθε ρεαλιστές: ζητήστε το αδύνατο"
Δείτε και αυτό: 1968. H επαναστατική χρονιά που άλλαξε τον κόσμο
Δείτε και αυτό: 1968. H επαναστατική χρονιά που άλλαξε τον κόσμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου