Christos Papanikos
Ο υπέροχος Makis Provatas άφησε σοβαρούς συνομιλητές όπως τον Νανόπουλο, την Ευθυμίου, τον Σιμόπουλο κ.α. για να ασχοληθεί μαζί μου. Κάπου ήταν και ντροπή να συνεχίσω να αρνούμαι την τιμή που μου έκανε. Τον ευχαριστώ και χάρηκα για την γνωριμία.
https://www.athensvoice.gr/.../720044_hristos-papanikos...
Ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη του Χρήστου Παπανίκου στην Athens Voice:
- Συχνά τα σκίτσα σας είναι αποτύπωση μιας φωτογραφίας που έχουμε δει στο διαδίκτυο. Παράδειγμα αυτό με το κορωνοπάρτι στην Κυψέλη και τον τύπο που ουρούσε πάνω στο άγαλμα. Απεικονίζετε όλα τα πρόσωπα με εκπληκτική λεπτομέρεια.
Τα παρατηρώ γιατί όλα είναι χρήσιμα. Έχεις εύκαιρη μπροστά σου μία ποικιλία από πρόσωπα που δεν χρειάζεται να την εφεύρεις. Μπορείς να πάρεις στοιχεία από το ντύσιμο, τι κρατάνε στα χέρια τους και όλα αυτά. Είναι καλό, νομίζω, να έχεις πληροφορίες μέσα σε ένα σκίτσο. Προσωπικά ενθουσιάζομαι με το υλικό που παρέχει η ειδησεογραφία κυρίως στο διαδίκτυο και είμαι λαίμαργος να το δείξω.
- Έχετε φοβηθεί ποτέ ότι μπορεί τα σκίτσα σας να είναι πολύπλοκα;
Το είχα πάντα υπόψη αυτό. Όμως επειδή ανησυχούσα μήπως δεν καταλάβει ο κόσμος τι λέω, από υπερβολική ανασφάλεια έγινα στο τέλος πολύ περιγραφικός.
- Όταν κάνετε αυτά τα σκίτσα συνήθως υπάρχει ένα χαμόγελο στα χείλη σας; Προσπαθώ να σας φανταστώ.
Όλα υπάρχουν. Πολλές φορές γελάω μόνος μου, και άλλες δακρύζω κιόλας, γιατί μερικά σκίτσα είναι συγκινητικά, μιλάνε για κάτι θλιβερό ή για τον ευαίσθητο άνθρωπο της καθημερινότητας που παθαίνει κάτι, ή μιλάνε για αξίες, όπως η πατρίδα. Συμμερίζομαι αυτή τη συγκίνηση που θέλω να βγάλω, και μετά είμαι κι εγώ σαν θεατής.
- Είστε από τους σκιτσογράφους που όταν ξεκινήσετε το σκίτσο σχεδιάζετε και σβήνετε συνέχεια ή σπάνια το κάνετε;
Σβήνω ακόμα και τελειωμένη γελοιογραφία. Υποφέρω αν δω ένα λάθος στο σκίτσο, δεν αντέχω. Αν καμιά φορά μου φεύγει κανένα ορθογραφικό τότε είμαι να αρρωστήσω. Όσο να ’ναι, είναι μία προσφορά στον αναγνώστη.
- Αναρωτιέμαι πού δημιουργείτε...
Στον υπολογιστή του μαγαζιού (μαγαζί με λιανικό εμπόριο στο Αγρίνιο το οποίο πλέον, μετά τον θάνατο του αδελφού του, κρατάει μόνος του) στη διάρκεια της ημέρας.
- Καθώς μεγαλώνετε, παρατηρείτε να έχει προστεθεί κάτι καινούργιο στο σκίτσο σας;
Νομίζω ότι πληθαίνουν τα μελαγχολικά σκίτσα. Προστίθεται και περισσότερη διάθεση επικοινωνίας, εξομολόγησης, απέναντι στον αναγνώστη. Πειραματίζομαι περισσότερο και με τα χρώματα. Πάντως, όταν τα σκίτσα μου γίνονται αιχμηρά δεν το κάνω από επιθετικότητα.
- Όταν σκεφτείτε ένα σκίτσο, και με δεδομένη την απασχόληση με το μαγαζί, υπάρχει ανυπομονησία για να το ξεκινήσετε;
Όταν το έχω σκεφτεί είναι θέμα. Όλη την ημέρα κυκλοφορώ κάνοντας άλλες δουλειές, και σκέφτομαι πώς θα κάνω την τάδε γραμμή, ή πώς θα γράψω το κείμενο, τι έκφραση θα έχουν τα πρόσωπα. Όλη την ημέρα δεν βλέπω μπροστά σου, βλέπω το σκίτσο. Είναι μπελάς να το έχεις στο μυαλό σου και να μην μπορείς να το βγάλεις.
- Έχετε κινδυνεύσει να τρακάρετε όντας αφηρημένος για ένα σκίτσο;
Συχνά! Όταν οδηγάω, σκέφτομαι σκίτσα, σκέφτομαι και διάφορα δικά μου και παθαίνω αφηρημάδες. Ο σκιτσογράφος δεν είναι συνέχεια ένας εύθυμος άνθρωπος. Αναλόγως και τον χαρακτήρα του, βέβαια. Όμως, είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος, με την έννοια της έντονης επαφής με τις αισθήσεις.
Πηγή: athensvoice.gr
Δείτε κάποια ακόμη σκίτσα του Χρήστου Παπανίκου στις αναρτήσεις μας:
Η Γελοιογραφία της Ημέρας 28.5.2021
Το Σκίτσο της Ημέρας 25.5.2021
Η Γελοιογραφία της Ημέρας 18.5.2021
Η Γελοιογραφία της Ημέρας 12.5.2021
Το Σκίτσο της Ημέρας 26.4.2021
Η Γελοιογραφία της Ημέρας 19.4.2021
Η Γελοιογραφία της Ημέρας 23.1.2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου