του Thomas Friedman
Η εξελισσόμενη μάχη της Ουκρανίας είναι ικανή να μεταμορφώσει ριζικά την Ευρώπη, ενώ αποτελεί την πιο επικίνδυνη αντιπαράθεση πυρηνικών δυνάμεων μετά την κρίση των πυραύλων στην Κούβα. Διαβλέπω τρία πιθανά σενάρια για την εξέλιξη της κρίσης. Τα ονόμασα «πλήρης καταστροφή», «βρώμικος συμβιβασμός» και «σωτηρία».
Το καταστροφικό σενάριο ξεδιπλώνεται την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Εάν ο Πούτιν δεν υποχωρήσει απέναντι στη δυτική πίεση, μοιάζει πρόθυμος να σκοτώσει όσους θεωρήσει αναγκαίο και να καταστρέψει όσες υποδομές της Ουκρανίας χρειασθεί προκειμένου να σβήσει τον πολιτισμό και να εξοντώσει την ηγεσία της.
Το σενάριο αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε εγκλήματα πολέμου μαζικής κλίμακας, όμοια των οποίων δεν έχουν καταγραφεί μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ικανά να καταδικάσουν τον Πούτιν, τους συνεργάτες και την ίδια τη Ρωσία σε αιώνιο εξοστρακισμό από την κοινωνία των πολιτισμένων εθνών.
Ο ψηφιακά δικτυωμένος κόσμος δεν είχε χρειασθεί μέχρι στιγμής να αντιμετωπίσει έναν ηγέτη κατηγορούμενο για τέτοιας έκτασης εγκλήματα πολέμου, η αχανής χώρα του οποίου είναι ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς πετρελαίου και αερίου και διαθέτει το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο στην ανθρώπινη Ιστορία.
Το δεύτερο σενάριο αφορά την επιτυχημένη ανάσχεση της ρωσικής εισβολής από τον ουκρανικό στρατό και τους πολίτες και την ταυτόχρονη επιβολή αποτελεσματικών οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, υποχρεώνοντας τις δύο πλευρές σε επώδυνο συμβιβασμό.
Οι αδρές γραμμές της συμφωνίας αυτής θα περιλαμβάνουν κατάπαυση του πυρός και απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από το ουκρανικό έδαφος. Οι de facto ρωσικοί θύλακες της ανατολικής Ουκρανίας θα πρέπει να παραχωρηθούν επίσημα στη Ρωσία, ενώ το Κίεβο θα πρέπει να αποδεχθεί την αποστρατιωτικοποίηση της χώρας. Το σενάριο αυτό δεν είναι αληθοφανές, καθώς θα απαιτούσε από τον Πούτιν να εγκαταλείψει το όραμα της Μεγάλης Ρωσίας, έχοντας ήδη σπαταλήσει ζωές Ρώσων στρατιωτών. Η Ουκρανία, από τη μεριά της, δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθεί άλλη προσάρτηση εδαφών της στη Ρωσία.
Οι αντιδράσεις αυτές μας κάνουν να αναρωτηθούμε εάν το «τείχος του φόβου» έχει αρχίσει να ραγίζει και εάν ένα μαζικό κίνημα θα μπορούσε να σχηματισθεί για να απειλήσει την πολιτική επιβίωση του Πούτιν. Ακόμη και εάν οι Ρώσοι παραμείνουν σιωπηλοί, η καθημερινότητά τους έχει διαταραχθεί ριζικά. Από εδώ και στο εξής, κάθε Ρώσος πολίτης θα πρέπει να πληρώνει «φόρο Πούτιν», εξαιτίας των οικονομικών κυρώσεων εναντίον της χώρας, για να διατηρεί τον πρώην πράκτορα της KGB στην εξουσία.
Για όλους τους παραπάνω λόγους ελπίζω στην ύπαρξη ανώτατων στελεχών των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών και των ενόπλων δυνάμεων στον στενό κύκλο του Πούτιν, οι οποίοι συσκέπτονται σε μυστική αίθουσα του Κρεμλίνου, λέγοντας αυτό που όλοι σκεφτόμαστε: ή ο Πούτιν έχει χάσει τις στρατηγικές του ικανότητες εξαιτίας της μακράς του απομόνωσης κατά τη διάρκεια της πανδημίας ή παραμένει σε καθεστώς ψυχολογικής άρνησης σχετικά με την κακή διαχείριση της ουκρανικής κρίσης. Αν ο Πούτιν εκπληρώσει την απειλή του και ισοπεδώσει το Κίεβο και άλλες ουκρανικές πόλεις, ο ίδιος και οι σμπίροι του δεν θα ξαναδούν τα διαμερίσματά τους σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη που απέκτησαν με τα κλοπιμαία τους. Θα βρεθούν κρατούμενοι σε μια μεγάλη φυλακή: τη Ρωσία.
Πηγή: kathimerini.gr
στο The New York Times
Η εξελισσόμενη μάχη της Ουκρανίας είναι ικανή να μεταμορφώσει ριζικά την Ευρώπη, ενώ αποτελεί την πιο επικίνδυνη αντιπαράθεση πυρηνικών δυνάμεων μετά την κρίση των πυραύλων στην Κούβα. Διαβλέπω τρία πιθανά σενάρια για την εξέλιξη της κρίσης. Τα ονόμασα «πλήρης καταστροφή», «βρώμικος συμβιβασμός» και «σωτηρία».
Το καταστροφικό σενάριο ξεδιπλώνεται την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Εάν ο Πούτιν δεν υποχωρήσει απέναντι στη δυτική πίεση, μοιάζει πρόθυμος να σκοτώσει όσους θεωρήσει αναγκαίο και να καταστρέψει όσες υποδομές της Ουκρανίας χρειασθεί προκειμένου να σβήσει τον πολιτισμό και να εξοντώσει την ηγεσία της.
Το σενάριο αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε εγκλήματα πολέμου μαζικής κλίμακας, όμοια των οποίων δεν έχουν καταγραφεί μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ικανά να καταδικάσουν τον Πούτιν, τους συνεργάτες και την ίδια τη Ρωσία σε αιώνιο εξοστρακισμό από την κοινωνία των πολιτισμένων εθνών.
Ο ψηφιακά δικτυωμένος κόσμος δεν είχε χρειασθεί μέχρι στιγμής να αντιμετωπίσει έναν ηγέτη κατηγορούμενο για τέτοιας έκτασης εγκλήματα πολέμου, η αχανής χώρα του οποίου είναι ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς πετρελαίου και αερίου και διαθέτει το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο στην ανθρώπινη Ιστορία.
Κάθε μέρα που ο Πούτιν αρνείται να σταματήσει την εισβολή, μας φέρνει πιο κοντά στις πύλες της κολάσεως. Κάθε δυτική επέμβαση μπορεί να οδηγήσει σε πυρηνική αντιπαράθεση. Αν, όμως, επιτρέψουμε στον Πούτιν να καθυποτάξει το Κίεβο με χιλιάδες νεκρούς, όπως έκανε στο Χαλέπι και το Γκρόζνι, θα του έχουμε δώσει την άδεια να δημιουργήσει ένα ευρωπαϊκό Αφγανιστάν, εξαγωγέα προσφύγων και αστάθειας.
Το δεύτερο σενάριο αφορά την επιτυχημένη ανάσχεση της ρωσικής εισβολής από τον ουκρανικό στρατό και τους πολίτες και την ταυτόχρονη επιβολή αποτελεσματικών οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, υποχρεώνοντας τις δύο πλευρές σε επώδυνο συμβιβασμό.
Οι αδρές γραμμές της συμφωνίας αυτής θα περιλαμβάνουν κατάπαυση του πυρός και απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από το ουκρανικό έδαφος. Οι de facto ρωσικοί θύλακες της ανατολικής Ουκρανίας θα πρέπει να παραχωρηθούν επίσημα στη Ρωσία, ενώ το Κίεβο θα πρέπει να αποδεχθεί την αποστρατιωτικοποίηση της χώρας. Το σενάριο αυτό δεν είναι αληθοφανές, καθώς θα απαιτούσε από τον Πούτιν να εγκαταλείψει το όραμα της Μεγάλης Ρωσίας, έχοντας ήδη σπαταλήσει ζωές Ρώσων στρατιωτών. Η Ουκρανία, από τη μεριά της, δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθεί άλλη προσάρτηση εδαφών της στη Ρωσία.
Το τρίτο –και λιγότερο πιθανό– σενάριο θέλει τους Ρώσους πολίτες να εκδηλώνουν ανάλογη γενναιότητα με αυτήν των Ουκρανών, εκδιώκοντας τον Πούτιν από την εξουσία. Πολλοί Ρώσοι πρέπει να έχουν αρχίσει να ανησυχούν ότι δεν θα έχουν μέλλον όσο ο Πούτιν ηγείται της χώρας τους. Χιλιάδες έχουν διαδηλώσει κατά του παράλογου πολέμου του Πούτιν, διακινδυνεύοντας τη σωματική τους ακεραιότητα και την ελευθερία τους.
Οι αντιδράσεις αυτές μας κάνουν να αναρωτηθούμε εάν το «τείχος του φόβου» έχει αρχίσει να ραγίζει και εάν ένα μαζικό κίνημα θα μπορούσε να σχηματισθεί για να απειλήσει την πολιτική επιβίωση του Πούτιν. Ακόμη και εάν οι Ρώσοι παραμείνουν σιωπηλοί, η καθημερινότητά τους έχει διαταραχθεί ριζικά. Από εδώ και στο εξής, κάθε Ρώσος πολίτης θα πρέπει να πληρώνει «φόρο Πούτιν», εξαιτίας των οικονομικών κυρώσεων εναντίον της χώρας, για να διατηρεί τον πρώην πράκτορα της KGB στην εξουσία.
Για όλους τους παραπάνω λόγους ελπίζω στην ύπαρξη ανώτατων στελεχών των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών και των ενόπλων δυνάμεων στον στενό κύκλο του Πούτιν, οι οποίοι συσκέπτονται σε μυστική αίθουσα του Κρεμλίνου, λέγοντας αυτό που όλοι σκεφτόμαστε: ή ο Πούτιν έχει χάσει τις στρατηγικές του ικανότητες εξαιτίας της μακράς του απομόνωσης κατά τη διάρκεια της πανδημίας ή παραμένει σε καθεστώς ψυχολογικής άρνησης σχετικά με την κακή διαχείριση της ουκρανικής κρίσης. Αν ο Πούτιν εκπληρώσει την απειλή του και ισοπεδώσει το Κίεβο και άλλες ουκρανικές πόλεις, ο ίδιος και οι σμπίροι του δεν θα ξαναδούν τα διαμερίσματά τους σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη που απέκτησαν με τα κλοπιμαία τους. Θα βρεθούν κρατούμενοι σε μια μεγάλη φυλακή: τη Ρωσία.
Πηγή: kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου