Μπορεί σήμερα η Eurovision να είναι μία από τις μεγαλύτερες ετήσιες μουσικές συναντήσεις, όμως, το 1956, οπότε και διεξήχθη για πρώτη φορά, στον διαγωνισμό τραγουδιού συμμετείχαν μόλις 7 χώρες. H πρώτη αυτή διοργάνωση, που εμπνεύστηκε από το φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, ήταν στην πραγματικότητα ένας ραδιοφωνικός διαγωνισμός τραγουδιού και το υλικό που κατέγραψαν οι κάμερες μεταδόθηκε στους λίγους τότε Ευρωπαίους που είχαν τηλεοπτική συσκευή. Ήταν και η μόνη διοργάνωση στην οποία η κάθε χώρα διαγωνίστηκε με δύο τραγούδια, ενώ το Λουξεμβούργο ζήτησε από την Ελβετία να ψηφίσει για λογαριασμό του. Μαντέψτε ποια χώρα κέρδισε. Ναι, η Ελβετία. Η ψηφοφορία εκείνης της χρονιάς παρέμεινε κρυφή χωρίς να αποκαλυφθεί ποτέ δημόσια.
Eurovision 1956 Switzerland / Lys Assia - Refrain:
https://www.youtube.com/watch?v=IyqIPvOkiRk&t=3s
Η Eurovision κατά παράδοση διεξάγεται κάθε χρόνο τον Μάιο. Το νωρίτερο που έχει διεξαχθεί ποτέ ήταν στις 3 Μαρτίου το 1957 και το αργότερο στις 29 Μαίου τόσο το 1999 όσο και το 2010.
Η σύνθεση που ακούγεται στην έναρξη κάθε Eurovision είναι το Πρελούδιο από το «Te Deum» του μπαρόκ συνθέτη Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ. Ακούστηκε ήδη από την πρώτη διοργάνωση του 1956 και έχει μετατραπεί έτσι στο μουσικό της θέμα.
Marc-Antoine Charpentier - Te Deum:Η σύνθεση που ακούγεται στην έναρξη κάθε Eurovision είναι το Πρελούδιο από το «Te Deum» του μπαρόκ συνθέτη Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ. Ακούστηκε ήδη από την πρώτη διοργάνωση του 1956 και έχει μετατραπεί έτσι στο μουσικό της θέμα.
https://www.youtube.com/watch?v=NSIolFvLwXQ&t=8s
Ο πρώτος διαγωνισμός Eurovision που μεταδόθηκε έγχρωμα ήταν αυτός του 1968 από το Royal Albert Hall του Λονδίνου.
Μέχρι και το 1970 επιτρέπονταν μόνο συμμετοχές από σόλο καλλιτέχνες ή ντουέτα, κάτι που άλλαξε το 1971 οπότε και οι χώρες πλέον δικαιούνταν να συμμετέχουν και με συγκροτήματα με ως 6 μέλη. Μέχρι το 1999 υπήρχε ζωντανή ορχήστρα που συνόδευε κάθε συμμετοχή, με την εκάστοτε χώρα να φέρνει δικό της μαέστρο.
Οι περισσότερες χώρες που έχουν συμμετάσχει σε μία χρονιά είναι 43: το 2008, το 2011 και το 2018. Ο διαγωνισμός Eurovision με το μεγαλύτερο κοινό ήταν αυτός του 2001, με 38.000 ανθρώπους να δίνουν το παρόν στο Parken Stadium της Κοπεγχάγης.
Μέσα σε αυτές τις δεκαετίες, περισσότερα από 1.500 τραγούδια έχουν διαγωνιστεί στην Eurovision. Αν κάποιος θέλει να ακούσει όλα αυτά τα κομμάτια στη σειρά, θα χρειαστεί γύρω στις 72 ώρες.
Η χώρα με τις περισσότερες πρωτιές στον διαγωνισμό είναι η Ιρλανδία, με 7 συνολικά νίκες. Την ακολουθεί η Σουηδία με 6 νίκες ενώ ακολουθούν το Λουξεμβούργο, η Γαλλία, η Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο με 5 νίκες έκαστη χώρα.
O Τζόνι Λόγκαν, από την άλλη, έχει κερδίσει τον διαγωνισμό 3 φορές και μάλιστα, τις 2 εκπροσωπώντας την Ιρλανδία. Έτσι το 1980 και το 1982 τραγούδησε για την χώρα με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία του θεσμού, ενώ το 1992 έγραψε το νικητήριο «Why Me?» της Λίντα Μάρτιν.
Κανείς όμως, από ό,τι φαίνεται δεν μπορεί να ξεπεράσει τον Γερμανό συνθέτη Ραλφ Σίγκελ, ο οποίος έχει συμμετάσχει στη Eurovision 24(!) φορές συνολικά. Μία από αυτές ήταν και στο «Ein bißchen Frieden», το τραγούδι που κέρδισε τον διαγωνισμό του 1982.
Η Νορβηγία, πάλι, μπορεί να έχει βρεθεί στην κορυφή του διαγωνισμού 3 φορές, αλλά, από την άλλη, έχει φιγουράρει στην τελευταία θέση της κατάταξης 11 φορές.
Το 2015 ο θεσμός της Eurovision μπήκε στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες ως ο Μακροβιότερος Ετήσιος Τηλεοπτικός Μουσικός Διαγωνισμός. To 2020 ήταν η μοναδική χρονιά που η Eurovision ακυρώθηκε, ο λόγος, φυσικά, η πανδημία.
Οι ΑΒΒΑ είναι το πιο επιτυχημένο όνομα που πέρασε ποτέ από τον διαγωνισμό. Οι συστάσεις, άλλωστε, για ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα εξαγώγιμα προϊόντα της Σουηδίας δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις.
Το πιο πολυδιασκευασμένο κομμάτι που προέρχεται από τον διαγωνισμό είναι το «Nel Blu Di Pinto Di Blu» του Ντομένικο Μοντούνιο ή πιο απλά, το «Volare», που ήταν η συμμετοχή της Ιταλίας για την διοργάνωση του 1958 στο Χίλφερσουμ της Ολλανδίας. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που έχουν διασκευάσει το τραγούδι βρίσκουμε ονόματα όπως ο Ντιν Μάρτιν και ο Ντέιβιντ Μπόουι.
%20-%20Copy.jpg)
https://www.youtube.com/watch?v=rcOwvZ26KFQ&t=2s
Μπορεί, λοιπόν, η Ελλάδα να μετράει 1 νίκη, όμως η Έλενα Παπαρίζου δεν είναι η μοναδική Ελληνίδα που έχει κερδίσει την 1η θέση. Η Βίκυ Λέανδρος με το «Après Toi» χάρισε στο Λουξεμβούργο μία από τις νίκες του το 1972.
Apres Toi - Vicky Leandros - Eurovision 1972:
https://www.youtube.com/watch?v=Ka89ORFu_Tc&t=2s
Ως γνωστόν, οι υποψήφιες χώρες του διαγωνισμού οφείλουν να διαγωνίζονται με κομμάτια που δεν έχουν κυκλοφορήσει ήδη στην αγορά. Να όμως που ο Θέμης Αδαμαντίδης δεν έλαβε τον συγκεκριμένο κανόνα υπ’ όψη και το 1982 δήλωσε συμμετοχή στη Eurovision με το κομμάτι «Σαρανταπέντε Κοπελιές» που είχε ήδη κυκλοφορήσει. Η Ελλάδα εκείνη την χρονιά αποκλείστηκε από την διοργάνωση.
Μοιάζει απίθανο κάθε χρόνο να μην δώσει η Ελλάδα το 12άρι της στην Κύπρο και τούμπαλιν. Έτσι, στο σύνολο του διαγωνισμού η Ελλάδα έχει δώσει στην Κύπρο 472 βαθμούς, σε ημιτελικούς και τελικούς, και η Κύπρος με τη σειρά της 491 βαθμούς στην Ελλάδα.
Η πρώτη συμμετοχή της Ελλάδας με αγγλικό στίχο ήταν αυτή των Antique το 2001 στην Κοπεγχάγη με το τραγούδι «Die For You». Η 3η θέση που έλαβε το ντουέτο της Έλενας Παπαρίζου και του Νίκου Παναγιωτόπουλου σήμανε και μια νέα εποχή της Ελλάδας στην Eurovision, μιας και η χώρα μας από τις πιο αποτυχημένες ως τότε στον διαγωνισμό, πλασαρίστηκε έκτοτε ως μία από τις αρκετά επιτυχημένες.
Όλες οι συμμετέχουσες χώρες μπορεί να κυνηγούν την υψηλότερη δυνατή βαθμολογία, αλλά δεν ήταν λίγες και οι φορές που κάποιες συμμετοχές έφυγαν από την βραδιά με…«nul points». Συγκεκριμένα, 37: Βέλγιο, Ισπανία, Αυστρία και Ολλανδία το 1962, Ολλανδία, Νορβηγία, Φινλανδία, Σουηδία το 1963, Γερμανία, Πορτογαλία, Γιουγκοσλαβία, Ελβετία το 1964, Ισπανία, Γερμανία, Βέλγιο, Φινλανδία το 1965, Μονακό, Ιταλία το 1966, Ελβετία το 1967, Λουξεμβούργο το 1970, Νορβηγία το 1978 και το 1981, Φινλανδία το 1982, Τουρκία, Ισπανία το 1983, Τουρκία το 1987, Αυστρία το 1988, Ισλανδία το 1989, Αυστρία το 1991, Λιθουανία το 1994, Νορβηγία, Πορτογαλία το 1997, Ελβετία το 1998, Ηνωμένο Βασίλειο το 2003, Αυστρία, Γερμανία το 2015 και το Ηνωμένο Βασίλειο το 2021.
Τα 3 λεπτά έχουν οριστεί ως η μέγιστη δυνατή διάρκεια ενός υποψήφιου τραγουδιού, κανόνας που ισχύει μέχρι και σήμερα. Για κάποιους, όμως, τα 3 λεπτά όχι μόνο φτάνουν αλλά και περισσεύουν κατά πολύ. Όπως για τον Pertti Kurikan Nimipäivät που χρειάστηκε μόλις 1 λεπτό και 27 δευτερόλεπτα για να πει ό,τι είχε να πει στο τραγούδι «Aina Mun Pitää» και επίσημη συμμετοχή της Φινλανδίας για τη Eurovision του 2015. Είναι και το μικρότερο σε διάρκεια τραγούδι που έχει ακουστεί στον διαγωνισμό.
Μιας και η Eurovision είναι διαγωνισμός τραγουδιού, όλα τα κομμάτια πρέπει να έχουν κάποια μορφή στίχων. Δεν έχει ακουστεί ποτέ κανένα ορχηστρικό κομμάτι στον διοργάνωση. Αρχικά, οι στίχοι των τραγουδιών όφειλαν να είναι στην επίσημη γλώσσα της χώρας που πρεσβεύουν. Μέχρι το 1973 που για πρώτη φορά επιτράπηκε η χρήση οποιασδήποτε γλώσσας επιθυμούσε ο εκάστοτε συμμετέχων καλλιτέχνης. Ο κανόνας επανήλθε το 1977 για να ξανακαταλυθεί μια για πάντα το 1999.
Υπήρξαν κι αυτοί που αδράξαν την ευκαιρία και αποφάσισαν να επινοήσουν…μια δική τους γλώσσα. To «Sanomi» και το «O Julissi» για το Βέλγιο (2003 και 2008, αντίστοιχα) και το «Amambanda» για την Ολλανδία ήταν 3 συμμετοχές της Eurovision με στίχους γραμμένους σε φανταστικές γλώσσες.
Το «Nocturne» με το οποίο η Νορβηγία πήρε την πρωτιά το 1995 περιελάμβανε στους στίχους του μόλις 24 λέξεις.
Nocturne - Secret Garden (Eurovision Song Contest 1995):
https://www.youtube.com/watch?v=cMciXbY45fg&t=4s
Κι αυτή δεν ήταν η μόνη φορά που μια σημαία έγινε το μήλο της έριδος. Πολλοί υποστήριξαν πως το 2015 η Αρμενία εκμεταλλεύτηκε τη συμμετοχή της για να θίξει το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Όταν έναν χρόνο αργότερα η διαγωνιζόμενη Ιβέτα Μουκουτσιάν εθεάθη με σημαία του Ναγκόρνο Καραμπάχ, γεγονός που δεν προκάλεσε σε όλους θετικές αντιδράσεις.
Ο Πολ Όσκαρ που συμμετείχε για την Ισλανδία το 1997 ήταν ο πρώτος ανοιχτά γκέι διαγωνιζόμενος στην ιστορία του θεσμού. Κι αν πολλοί ενδεχομένως δεν θυμούνται τον Πολ Όσκαρ, όλοι θυμούνται την Ντάνα Ιντερνάσιοναλ, την πρώτη τρανς διαγωνιζόμενη της Eurovision αλλά και πρώτη τρανς νικήτριά της, μιας και με το «Diva» το Ισραήλ απέσπασε την πρώτη θέση το 1998. Σχεδόν 20 χρόνια μετά τη νίκη της Ντάνα Ιντερνάσιοναλ, η drag φιγούρα της Κοντσίτα Βουρστ ως εκπροσώπου της Αυστρίας το 2014 οδήγησε πολλές χώρες στο να προσπαθήσουν να αποκλείσουν τη συμμετοχή. Στον δρόμο όμως που χάραξε η Ντάνα Ιντερνάσιοναλ, η Κοντσίτα Βουρστ στέφθηκε νικήτρια.
Μετά την περσινή νίκη των Ιταλών Måneskin με το «Zitti E Buoni», που ξεσήκωσαν ανέλπιστα φανατικούς και μη της Eurovision (χάρη κυρίως στον frontman τους, Νταμιάνο Νταβίντ), ο 66ος ευρωπαϊκός διαγωνισμός τραγουδιού θα διεξαχθεί φέτος στο Τορίνο σε 3 φάσεις: δύο ημιτελικούς στις 10 και 12 Μαΐου και τον μεγάλο τελικό στις 14 Μαΐου. Όσον αφορά τα φαβορί, είναι από τις λίγες φορές που μοιάζει σχεδόν σίγουρο πως η νίκη έχει «κλειδώσει» και θα πάει στην Ουκρανία, για λόγους φυσικά που πάνε πέρα από τη μουσική. Άλλες χώρες που αναμένεται να πλασαριστούν στην 10άδα είναι η Ιταλία, η Σουηδία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ισπανία, η Νορβηγία, η Πολωνία, η Ολλανδία, η Γαλλία αλλά και η Ελλάδα. Φετινή διαγωνιζόμενη για τη χώρα μας η Ελληνονορβηγή Αμάντα Γεωργιάδη Τένφιορντ με το κομμάτι «Die Together». Όπως θα έλεγαν πατροπαράδοτα και οι απανταχού παρουσιαστές της Eurovision, «Καλή επιτυχία σε όλους!».
Πηγή: kathimerini.gr
Μέχρι και το 1970 επιτρέπονταν μόνο συμμετοχές από σόλο καλλιτέχνες ή ντουέτα, κάτι που άλλαξε το 1971 οπότε και οι χώρες πλέον δικαιούνταν να συμμετέχουν και με συγκροτήματα με ως 6 μέλη. Μέχρι το 1999 υπήρχε ζωντανή ορχήστρα που συνόδευε κάθε συμμετοχή, με την εκάστοτε χώρα να φέρνει δικό της μαέστρο.
Οι περισσότερες χώρες που έχουν συμμετάσχει σε μία χρονιά είναι 43: το 2008, το 2011 και το 2018. Ο διαγωνισμός Eurovision με το μεγαλύτερο κοινό ήταν αυτός του 2001, με 38.000 ανθρώπους να δίνουν το παρόν στο Parken Stadium της Κοπεγχάγης.
Μέσα σε αυτές τις δεκαετίες, περισσότερα από 1.500 τραγούδια έχουν διαγωνιστεί στην Eurovision. Αν κάποιος θέλει να ακούσει όλα αυτά τα κομμάτια στη σειρά, θα χρειαστεί γύρω στις 72 ώρες.
Η χώρα με τις περισσότερες πρωτιές στον διαγωνισμό είναι η Ιρλανδία, με 7 συνολικά νίκες. Την ακολουθεί η Σουηδία με 6 νίκες ενώ ακολουθούν το Λουξεμβούργο, η Γαλλία, η Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο με 5 νίκες έκαστη χώρα.
O Τζόνι Λόγκαν, από την άλλη, έχει κερδίσει τον διαγωνισμό 3 φορές και μάλιστα, τις 2 εκπροσωπώντας την Ιρλανδία. Έτσι το 1980 και το 1982 τραγούδησε για την χώρα με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία του θεσμού, ενώ το 1992 έγραψε το νικητήριο «Why Me?» της Λίντα Μάρτιν.
Κανείς όμως, από ό,τι φαίνεται δεν μπορεί να ξεπεράσει τον Γερμανό συνθέτη Ραλφ Σίγκελ, ο οποίος έχει συμμετάσχει στη Eurovision 24(!) φορές συνολικά. Μία από αυτές ήταν και στο «Ein bißchen Frieden», το τραγούδι που κέρδισε τον διαγωνισμό του 1982.
Η Νορβηγία, πάλι, μπορεί να έχει βρεθεί στην κορυφή του διαγωνισμού 3 φορές, αλλά, από την άλλη, έχει φιγουράρει στην τελευταία θέση της κατάταξης 11 φορές.
Το 2015 ο θεσμός της Eurovision μπήκε στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες ως ο Μακροβιότερος Ετήσιος Τηλεοπτικός Μουσικός Διαγωνισμός. To 2020 ήταν η μοναδική χρονιά που η Eurovision ακυρώθηκε, ο λόγος, φυσικά, η πανδημία.
Οι ΑΒΒΑ είναι το πιο επιτυχημένο όνομα που πέρασε ποτέ από τον διαγωνισμό. Οι συστάσεις, άλλωστε, για ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα εξαγώγιμα προϊόντα της Σουηδίας δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις.
Abba - Money, Money, Money (Official Music Video):
https://www.youtube.com/watch?v=ETxmCCsMoD0
https://www.youtube.com/watch?v=ETxmCCsMoD0
Το πιο πολυδιασκευασμένο κομμάτι που προέρχεται από τον διαγωνισμό είναι το «Nel Blu Di Pinto Di Blu» του Ντομένικο Μοντούνιο ή πιο απλά, το «Volare», που ήταν η συμμετοχή της Ιταλίας για την διοργάνωση του 1958 στο Χίλφερσουμ της Ολλανδίας. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που έχουν διασκευάσει το τραγούδι βρίσκουμε ονόματα όπως ο Ντιν Μάρτιν και ο Ντέιβιντ Μπόουι.
ESC 1958 01 - Italy - Domenico Modugno - Nel Blu Dipinto Di Blu (Volare):
https://www.youtube.com/watch?v=9DPAb9-Stmo&t=59s
https://www.youtube.com/watch?v=9DPAb9-Stmo&t=59s
H Ελλάδα έχει συμμετάσχει στην Eurovision 41 φορές. Η πρώτη ήταν το 1974 με τη Μαρινέλλα και το «Λίγο Κρασί, Λίγο Θάλασσα και το Αγόρι μου» που έγινε στο Μπράιτον της Αγγλίας. Ήταν η χρονιά που κέρδισαν οι ΑΒΒΑ με το «Waterloo», για τη Σουηδία.
Marinella - Krasi, thalassa ke t' agori mou • Eurovision 1974:
https://www.youtube.com/watch?v=4DIOoPYY27w&t=8s
Marinella - Krasi, thalassa ke t' agori mou • Eurovision 1974:
https://www.youtube.com/watch?v=4DIOoPYY27w&t=8s
%20-%20Copy.jpg)
Η Ελλάδα έχει κερδίσει στον διαγωνισμό 1 φορά, το 2005, με την Έλενα Παπαρίζου και το «My Number One», σε μία τελετή που έγινε στο Κίεβο της Ουκρανίας. Η χαμηλότερη θέση, πάλι, που έχει καταλάβει ποτέ η Ελλάδα ήταν η 21η, με την Κατερίνα Ντούσκα και το κομμάτι «Better Love», στο Τελ Αβίβ.
Helena Paparizou - My Number One (Greece) Live - Eurovision Song Contest 2005:https://www.youtube.com/watch?v=rcOwvZ26KFQ&t=2s
Μπορεί, λοιπόν, η Ελλάδα να μετράει 1 νίκη, όμως η Έλενα Παπαρίζου δεν είναι η μοναδική Ελληνίδα που έχει κερδίσει την 1η θέση. Η Βίκυ Λέανδρος με το «Après Toi» χάρισε στο Λουξεμβούργο μία από τις νίκες του το 1972.
Apres Toi - Vicky Leandros - Eurovision 1972:
https://www.youtube.com/watch?v=Ka89ORFu_Tc&t=2s
Ως γνωστόν, οι υποψήφιες χώρες του διαγωνισμού οφείλουν να διαγωνίζονται με κομμάτια που δεν έχουν κυκλοφορήσει ήδη στην αγορά. Να όμως που ο Θέμης Αδαμαντίδης δεν έλαβε τον συγκεκριμένο κανόνα υπ’ όψη και το 1982 δήλωσε συμμετοχή στη Eurovision με το κομμάτι «Σαρανταπέντε Κοπελιές» που είχε ήδη κυκλοφορήσει. Η Ελλάδα εκείνη την χρονιά αποκλείστηκε από την διοργάνωση.
Μοιάζει απίθανο κάθε χρόνο να μην δώσει η Ελλάδα το 12άρι της στην Κύπρο και τούμπαλιν. Έτσι, στο σύνολο του διαγωνισμού η Ελλάδα έχει δώσει στην Κύπρο 472 βαθμούς, σε ημιτελικούς και τελικούς, και η Κύπρος με τη σειρά της 491 βαθμούς στην Ελλάδα.
Η πρώτη συμμετοχή της Ελλάδας με αγγλικό στίχο ήταν αυτή των Antique το 2001 στην Κοπεγχάγη με το τραγούδι «Die For You». Η 3η θέση που έλαβε το ντουέτο της Έλενας Παπαρίζου και του Νίκου Παναγιωτόπουλου σήμανε και μια νέα εποχή της Ελλάδας στην Eurovision, μιας και η χώρα μας από τις πιο αποτυχημένες ως τότε στον διαγωνισμό, πλασαρίστηκε έκτοτε ως μία από τις αρκετά επιτυχημένες.
Όλες οι συμμετέχουσες χώρες μπορεί να κυνηγούν την υψηλότερη δυνατή βαθμολογία, αλλά δεν ήταν λίγες και οι φορές που κάποιες συμμετοχές έφυγαν από την βραδιά με…«nul points». Συγκεκριμένα, 37: Βέλγιο, Ισπανία, Αυστρία και Ολλανδία το 1962, Ολλανδία, Νορβηγία, Φινλανδία, Σουηδία το 1963, Γερμανία, Πορτογαλία, Γιουγκοσλαβία, Ελβετία το 1964, Ισπανία, Γερμανία, Βέλγιο, Φινλανδία το 1965, Μονακό, Ιταλία το 1966, Ελβετία το 1967, Λουξεμβούργο το 1970, Νορβηγία το 1978 και το 1981, Φινλανδία το 1982, Τουρκία, Ισπανία το 1983, Τουρκία το 1987, Αυστρία το 1988, Ισλανδία το 1989, Αυστρία το 1991, Λιθουανία το 1994, Νορβηγία, Πορτογαλία το 1997, Ελβετία το 1998, Ηνωμένο Βασίλειο το 2003, Αυστρία, Γερμανία το 2015 και το Ηνωμένο Βασίλειο το 2021.
Τα 3 λεπτά έχουν οριστεί ως η μέγιστη δυνατή διάρκεια ενός υποψήφιου τραγουδιού, κανόνας που ισχύει μέχρι και σήμερα. Για κάποιους, όμως, τα 3 λεπτά όχι μόνο φτάνουν αλλά και περισσεύουν κατά πολύ. Όπως για τον Pertti Kurikan Nimipäivät που χρειάστηκε μόλις 1 λεπτό και 27 δευτερόλεπτα για να πει ό,τι είχε να πει στο τραγούδι «Aina Mun Pitää» και επίσημη συμμετοχή της Φινλανδίας για τη Eurovision του 2015. Είναι και το μικρότερο σε διάρκεια τραγούδι που έχει ακουστεί στον διαγωνισμό.
Μιας και η Eurovision είναι διαγωνισμός τραγουδιού, όλα τα κομμάτια πρέπει να έχουν κάποια μορφή στίχων. Δεν έχει ακουστεί ποτέ κανένα ορχηστρικό κομμάτι στον διοργάνωση. Αρχικά, οι στίχοι των τραγουδιών όφειλαν να είναι στην επίσημη γλώσσα της χώρας που πρεσβεύουν. Μέχρι το 1973 που για πρώτη φορά επιτράπηκε η χρήση οποιασδήποτε γλώσσας επιθυμούσε ο εκάστοτε συμμετέχων καλλιτέχνης. Ο κανόνας επανήλθε το 1977 για να ξανακαταλυθεί μια για πάντα το 1999.
Υπήρξαν κι αυτοί που αδράξαν την ευκαιρία και αποφάσισαν να επινοήσουν…μια δική τους γλώσσα. To «Sanomi» και το «O Julissi» για το Βέλγιο (2003 και 2008, αντίστοιχα) και το «Amambanda» για την Ολλανδία ήταν 3 συμμετοχές της Eurovision με στίχους γραμμένους σε φανταστικές γλώσσες.
Το «Nocturne» με το οποίο η Νορβηγία πήρε την πρωτιά το 1995 περιελάμβανε στους στίχους του μόλις 24 λέξεις.
Nocturne - Secret Garden (Eurovision Song Contest 1995):
https://www.youtube.com/watch?v=cMciXbY45fg&t=4s
Η διαδικασία των ημιτελικών προστέθηκε για πρώτη φορά στην «τελετουργία» της Eurovision του 2004 και την διοργάνωση της Κωνσταντινούπολης. Το 2008 οι ημιτελικοί του ευρωπαϊκού διαγωνισμού τραγουδιού έγιναν 2.
Το τραγούδι που έχει πάρει τους περισσότερους βαθμούς στην ιστορία του διαγωνισμού ήταν το «Amar Pelos Dois» που ερμήνευσε ο Σαλβαδόρ Σομπράλ για την Πορτογαλία το 2017. Άρεσε τόσο που συγκέντρωσε 758 πόντους και φυσικά πλασαρίστηκε στην κορυφή.
To 1978 στην τηλεοπτική μετάδοση της Eurovision στην Ιορδανία, κατά τη διάρκεια της εμφάνισης του Ισραήλ στην οθόνη προβλήθηκαν απλά κάποια λουλούδια. Όταν αργότερα το Ισραήλ αναδείχθηκε τελικά νικήτρια χώρα, η ιορδανική τηλεόραση προσποιήθηκε ότι κέρδισε το Βέλγιο.
«Κι αν ξυπόλητη χορεύω» μπορεί να λέει η Καίτη Γαρμπή και μια από τις τραγουδίστριες που έχουν εκπροσωπήσει τη χώρα μας στη Eurovision (με το «Ελλάδα, Χώρα του Φωτός» το 1993), ωστόσο κάποιοι πήραν τη ρήση της…κυριολεκτικά στη σκηνή της Eurovision. Έτσι, υπάρχουν 5 νικητές στην ιστορία του θεσμού που εμφανίστηκαν ξυπόλυτοι: η Σάντι Σο το 1967, η Σερτάμπ Ερενέρ το 2003, ο Ντίμα Μπιλάν το 2008, η Λορίν το 2012 και η Εμελί ντε Φόρεστ το 2013.
Ο νεότερος καλλιτέχνης που έχει συμμετάσχει ποτέ στην Eurovision ήταν η Νάταλι Πακ, που ήταν μόλις 11 χρονών όταν εκπροσώπησε την Γαλλία το 1989 με το τραγούδι «J’ai Volé La Vie». Ο γηραιότερος, αντίστοιχα, ήταν ο Έμιλ Ράμζαουερ που ήταν 95 ετών όταν συμμετείχε ως μέλος των Takasa στην αποστολή της Ελβετίας για το 2013. Το νεότερο άτομο που έχει φιγουράρει στην πρώτη θέση στον θεσμό ήταν η Σάντρα Κιμ που μόλις στα 13 της χρόνια τραγούδησε για το Βέλγιο το «Aime La Vie» to 1986. Βέβαια, είχε πει ψέματα για την ηλικία της στην παραγωγή, ανεβάζοντάς την κατά 2 χρόνια.
Τα…«σκάνδαλα» για τον διαγωνισμό ξεκίνησαν ήδη από την δεύτερη χρονιά του, όταν ένα φιλί ανάμεσα στην Μπερθ Γουίλκ και τον Γκουστάβ Γουίνκλερ διάρκειας 11 δευτερολέπτων σόκαρε, με το ντουέτο από τη Δανία να εξοργίζει πολλούς.
Το 2017 ήταν η πρώτη φορά που οικοδέσποινα χώρα της Eurovision απαγόρευσε την είσοδο σε κάποιον διαγωνιζόμενο. Πιο συγκεκριμένα, εκείνη την χρονιά, η Ουκρανία δεν επέτρεψε την είσοδο στην χώρα της Γιούλια Σαμοΐλοβα από την Ρωσία, ύστερα από πληροφορίες που ήθελαν την 27χρονη να είχε βρεθεί στην Κριμαία ύστερα από την προσάρτησή της από την Ρωσία το 2014. Τα αντίποινα της Ρωσίας ήταν να μην μεταδώσει τηλεοπτικά τον διαγωνισμό. Επίσης φέτος η Ρωσία δε θα έχει την δυνατότητα να συμμετέχει στην Eurovision, μιας και η επιτροπή αποφάσισε την απόκλισή της μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία.
To 2016 η Ουκρανία κέρδισε τον διαγωνισμό με το τραγούδι «1944» που ερμήνευσε η Τζαμάλα. Οι στίχοι του κομματιού αφορούσαν στην απέλαση των Τατάρων της Κριμαίας από τον Στάλιν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, χωρίς ωστόσο να γίνεται κάπου ευθεία αναφορά στην απέλαση (άλλωστε, η Eurovision αποκλείει στίχους πολιτικού περιεχομένου που μπορούν να θεωρηθούν αμφιλεγόμενοι). Το τραγούδι βέβαια προκάλεσε τις αντιδράσεις Ρώσων πολιτικών και δυνάμεων της Κριμαίας που υποστήριξαν ότι η Ουκρανία «κεφαλοποίησε την τραγωδία των Τατάρων για να επιβάλει στους Ευρωπαίους θεατές μια στρεβλή εικόνα του φερόμενου βασανιστηρίου των Τατάρων στην Ρωσική Κριμαία». Τίποτα, όμως, δεν εμποδισε την Ουκρανία να συγκεντρώσει 534 βαθμούς στον διαγωνισμό.
Μπορεί η Eurovision να αποφεύγει να αγγίζει πολιτικά θέματα που ενδέχεται να δημιουργήσουν αντιδράσεις, όχι όμως και η Μαντόνα. Η Βασίλισσα της Ποπ εμφανίστηκε στην διοργάνωση του 2019 στο Τελ Αβίβ. Στην εμφάνισή της τραγούδησε και μαζί με τον Quano των Migos. H οθόνη πίσω τους, όσο οι δυο τους στην σκηνή έλεγαν το «Future» από τον τότε νέο δίσκο της Μαντόνα, έγραφε «WAKE UP». Επί σκηνής επίσης, είδαμε δύο χορευτές, οι οποίοι ήταν αγκαλιασμένοι με γυρισμένες τις πλάτες τους, στις οποίες υπήρχε από τη μία η σημαία του Ισραήλ και από την άλλη η σημαία της Παλαιστίνης. Αργότερα η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση ξεκαθάρισε πως η συγκεκριμένη performance δεν είχε την έγκρισή της.
Madonna, Quavo - Eurovision Song Contest 2019:
https://www.youtube.com/watch?v=VG3WkiL0d_U&t=4s
Το τραγούδι που έχει πάρει τους περισσότερους βαθμούς στην ιστορία του διαγωνισμού ήταν το «Amar Pelos Dois» που ερμήνευσε ο Σαλβαδόρ Σομπράλ για την Πορτογαλία το 2017. Άρεσε τόσο που συγκέντρωσε 758 πόντους και φυσικά πλασαρίστηκε στην κορυφή.
To 1978 στην τηλεοπτική μετάδοση της Eurovision στην Ιορδανία, κατά τη διάρκεια της εμφάνισης του Ισραήλ στην οθόνη προβλήθηκαν απλά κάποια λουλούδια. Όταν αργότερα το Ισραήλ αναδείχθηκε τελικά νικήτρια χώρα, η ιορδανική τηλεόραση προσποιήθηκε ότι κέρδισε το Βέλγιο.
«Κι αν ξυπόλητη χορεύω» μπορεί να λέει η Καίτη Γαρμπή και μια από τις τραγουδίστριες που έχουν εκπροσωπήσει τη χώρα μας στη Eurovision (με το «Ελλάδα, Χώρα του Φωτός» το 1993), ωστόσο κάποιοι πήραν τη ρήση της…κυριολεκτικά στη σκηνή της Eurovision. Έτσι, υπάρχουν 5 νικητές στην ιστορία του θεσμού που εμφανίστηκαν ξυπόλυτοι: η Σάντι Σο το 1967, η Σερτάμπ Ερενέρ το 2003, ο Ντίμα Μπιλάν το 2008, η Λορίν το 2012 και η Εμελί ντε Φόρεστ το 2013.
Ο νεότερος καλλιτέχνης που έχει συμμετάσχει ποτέ στην Eurovision ήταν η Νάταλι Πακ, που ήταν μόλις 11 χρονών όταν εκπροσώπησε την Γαλλία το 1989 με το τραγούδι «J’ai Volé La Vie». Ο γηραιότερος, αντίστοιχα, ήταν ο Έμιλ Ράμζαουερ που ήταν 95 ετών όταν συμμετείχε ως μέλος των Takasa στην αποστολή της Ελβετίας για το 2013. Το νεότερο άτομο που έχει φιγουράρει στην πρώτη θέση στον θεσμό ήταν η Σάντρα Κιμ που μόλις στα 13 της χρόνια τραγούδησε για το Βέλγιο το «Aime La Vie» to 1986. Βέβαια, είχε πει ψέματα για την ηλικία της στην παραγωγή, ανεβάζοντάς την κατά 2 χρόνια.
Τα…«σκάνδαλα» για τον διαγωνισμό ξεκίνησαν ήδη από την δεύτερη χρονιά του, όταν ένα φιλί ανάμεσα στην Μπερθ Γουίλκ και τον Γκουστάβ Γουίνκλερ διάρκειας 11 δευτερολέπτων σόκαρε, με το ντουέτο από τη Δανία να εξοργίζει πολλούς.
Το 2017 ήταν η πρώτη φορά που οικοδέσποινα χώρα της Eurovision απαγόρευσε την είσοδο σε κάποιον διαγωνιζόμενο. Πιο συγκεκριμένα, εκείνη την χρονιά, η Ουκρανία δεν επέτρεψε την είσοδο στην χώρα της Γιούλια Σαμοΐλοβα από την Ρωσία, ύστερα από πληροφορίες που ήθελαν την 27χρονη να είχε βρεθεί στην Κριμαία ύστερα από την προσάρτησή της από την Ρωσία το 2014. Τα αντίποινα της Ρωσίας ήταν να μην μεταδώσει τηλεοπτικά τον διαγωνισμό. Επίσης φέτος η Ρωσία δε θα έχει την δυνατότητα να συμμετέχει στην Eurovision, μιας και η επιτροπή αποφάσισε την απόκλισή της μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία.
To 2016 η Ουκρανία κέρδισε τον διαγωνισμό με το τραγούδι «1944» που ερμήνευσε η Τζαμάλα. Οι στίχοι του κομματιού αφορούσαν στην απέλαση των Τατάρων της Κριμαίας από τον Στάλιν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, χωρίς ωστόσο να γίνεται κάπου ευθεία αναφορά στην απέλαση (άλλωστε, η Eurovision αποκλείει στίχους πολιτικού περιεχομένου που μπορούν να θεωρηθούν αμφιλεγόμενοι). Το τραγούδι βέβαια προκάλεσε τις αντιδράσεις Ρώσων πολιτικών και δυνάμεων της Κριμαίας που υποστήριξαν ότι η Ουκρανία «κεφαλοποίησε την τραγωδία των Τατάρων για να επιβάλει στους Ευρωπαίους θεατές μια στρεβλή εικόνα του φερόμενου βασανιστηρίου των Τατάρων στην Ρωσική Κριμαία». Τίποτα, όμως, δεν εμποδισε την Ουκρανία να συγκεντρώσει 534 βαθμούς στον διαγωνισμό.
Μπορεί η Eurovision να αποφεύγει να αγγίζει πολιτικά θέματα που ενδέχεται να δημιουργήσουν αντιδράσεις, όχι όμως και η Μαντόνα. Η Βασίλισσα της Ποπ εμφανίστηκε στην διοργάνωση του 2019 στο Τελ Αβίβ. Στην εμφάνισή της τραγούδησε και μαζί με τον Quano των Migos. H οθόνη πίσω τους, όσο οι δυο τους στην σκηνή έλεγαν το «Future» από τον τότε νέο δίσκο της Μαντόνα, έγραφε «WAKE UP». Επί σκηνής επίσης, είδαμε δύο χορευτές, οι οποίοι ήταν αγκαλιασμένοι με γυρισμένες τις πλάτες τους, στις οποίες υπήρχε από τη μία η σημαία του Ισραήλ και από την άλλη η σημαία της Παλαιστίνης. Αργότερα η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση ξεκαθάρισε πως η συγκεκριμένη performance δεν είχε την έγκρισή της.
Madonna, Quavo - Eurovision Song Contest 2019:
https://www.youtube.com/watch?v=VG3WkiL0d_U&t=4s
Κι αυτή δεν ήταν η μόνη φορά που μια σημαία έγινε το μήλο της έριδος. Πολλοί υποστήριξαν πως το 2015 η Αρμενία εκμεταλλεύτηκε τη συμμετοχή της για να θίξει το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Όταν έναν χρόνο αργότερα η διαγωνιζόμενη Ιβέτα Μουκουτσιάν εθεάθη με σημαία του Ναγκόρνο Καραμπάχ, γεγονός που δεν προκάλεσε σε όλους θετικές αντιδράσεις.
Ο Πολ Όσκαρ που συμμετείχε για την Ισλανδία το 1997 ήταν ο πρώτος ανοιχτά γκέι διαγωνιζόμενος στην ιστορία του θεσμού. Κι αν πολλοί ενδεχομένως δεν θυμούνται τον Πολ Όσκαρ, όλοι θυμούνται την Ντάνα Ιντερνάσιοναλ, την πρώτη τρανς διαγωνιζόμενη της Eurovision αλλά και πρώτη τρανς νικήτριά της, μιας και με το «Diva» το Ισραήλ απέσπασε την πρώτη θέση το 1998. Σχεδόν 20 χρόνια μετά τη νίκη της Ντάνα Ιντερνάσιοναλ, η drag φιγούρα της Κοντσίτα Βουρστ ως εκπροσώπου της Αυστρίας το 2014 οδήγησε πολλές χώρες στο να προσπαθήσουν να αποκλείσουν τη συμμετοχή. Στον δρόμο όμως που χάραξε η Ντάνα Ιντερνάσιοναλ, η Κοντσίτα Βουρστ στέφθηκε νικήτρια.
Μετά την περσινή νίκη των Ιταλών Måneskin με το «Zitti E Buoni», που ξεσήκωσαν ανέλπιστα φανατικούς και μη της Eurovision (χάρη κυρίως στον frontman τους, Νταμιάνο Νταβίντ), ο 66ος ευρωπαϊκός διαγωνισμός τραγουδιού θα διεξαχθεί φέτος στο Τορίνο σε 3 φάσεις: δύο ημιτελικούς στις 10 και 12 Μαΐου και τον μεγάλο τελικό στις 14 Μαΐου. Όσον αφορά τα φαβορί, είναι από τις λίγες φορές που μοιάζει σχεδόν σίγουρο πως η νίκη έχει «κλειδώσει» και θα πάει στην Ουκρανία, για λόγους φυσικά που πάνε πέρα από τη μουσική. Άλλες χώρες που αναμένεται να πλασαριστούν στην 10άδα είναι η Ιταλία, η Σουηδία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ισπανία, η Νορβηγία, η Πολωνία, η Ολλανδία, η Γαλλία αλλά και η Ελλάδα. Φετινή διαγωνιζόμενη για τη χώρα μας η Ελληνονορβηγή Αμάντα Γεωργιάδη Τένφιορντ με το κομμάτι «Die Together». Όπως θα έλεγαν πατροπαράδοτα και οι απανταχού παρουσιαστές της Eurovision, «Καλή επιτυχία σε όλους!».
Πηγή: kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου