Ο Έλληνας που σχεδίασε το θρυλικό αυτοκίνητο Mini

26 Αυγούστου 1959: Η British Motor Corporation παρουσιάζει το Morris Mini-Minor. Παρότι έχει μήκος μόλις τριών μέτρων, χωρά άνετα τέσσερις επιβάτες και κάνει τεράστια επιτυχία. Όμως αυτό που λίγοι γνωρίζουν μέχρι και σήμερα είναι ότι ο άνθρωπος που σχεδίασε ίσως το πιο θρυλικό αυτοκίνητο όλων των εποχών είναι ένας Έλληνας.

Ο Αλέξανδρος Άρνολντ Κωνσταντίνος Ισιγώνης μπήκε στο πάνθεον των μεγάλων δημιουργών της βρετανικής βιομηχανίας ως Alec Issigonis. Ανάμεσα στους συναδέλφους του, εκείνη την εποχή, ήταν γνωστός απλά ως ο «Έλληνας θεός». Γεννημένος στη Σμύρνη στις 18 Νοεμβρίου του 1906, μετά το θάνατο του πατέρα του εγκαταστάθηκε στη Βρετανία, όπου σπούδασε μηχανικός.

Η μεγάλη του ευκαιρία να επιδείξει το δημιουργικό μυαλό του ήρθε κατά τη διάρκεια της λεγόμενης Κρίσης του Σουέζ, όταν οι Βρετανοί έχασαν τον έλεγχο της διώρυγας. Ως αποτέλεσμα της πολιτικής και κυρίως της πετρελαϊκής κρίσης που ξέσπασε, οι τιμές των καυσίμων εκτινάχθηκαν, ενώ τα όποια αποθέματα διανέμονταν με δελτίο. Τα μεγάλα, αμερικανικού στυλ αυτοκίνητα που είχαν γίνει της μόδας στη Βρετανία τη δεκαετία του 1950 αποδείχθηκαν ξαφνικά εντελώς ασύμφορα. Ήταν η εποχή που οι Ευρωπαίοι ερωτεύτηκαν τα μικρά αυτοκίνητα. Και όταν η British Motor Corporation (που είχε προκύψει από τη συγχώνευση των βρετανικών αυτοκινητοβιομηχανιών Morris και Austin) αποφάσισε να κατασκευάσει το δικό της μικρό αυτοκίνητο, ο Άλεκ Ισιγώνης ήταν εκείνος που ανέλαβε το project.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα αυτοκίνητο που δεν έμοιαζε με κανένα άλλο. «Ένα πράγμα που έμαθα είναι πως όταν σχεδιάζεις ένα νέο αυτοκίνητο προς παραγωγή δεν θα πρέπει ποτέ, μα ποτέ να αντιγράφεις τους ανταγωνιστές», είχε πει κάποτε. Και έτσι έκανε. Ο «πατέρας» του Mini τοποθέτησε τον κινητήρα σε πλάγια θέση, χρησιμοποίησε μονοκόκ σασί, στερέωσε το κιβώτιο των ταχυτήτων στη μηχανή και έσπρωξε τις ρόδες προς τις γωνίες, ώστε να απελευθερώσει χώρο μέσα στην καμπίνα για τους επιβάτες. Κάπως έτσι, σε ένα αυτοκίνητο που είχε μήκος μόλις 3 μέτρων και πλάτος 1,4 μέτρων χωρούσαν άνετα τέσσερα άτομα. Ο Ισιγώνης ήταν ένας γνήσιος μινιμαλιστής πριν καν ο μινιμαλισμός γίνει τάση.

Ο πολύς κόσμος θεωρούσε τον Ισιγώνη αλαζόνα, και ο ίδιος έδειχνε να αποδέχεται το χαρακτηρισμό, υιοθετώντας το «Arragonis», ένα λογοπαίγνιο ανάμεσα στο όνομά του και την αγγλική λέξη «arrogant». Όμως όσοι τον γνώριζαν μιλούν για έναν άνθρωπο αφοπλιστικά ντροπαλό, ευαίσθητο και με χιούμορ, που γινόταν εξαιρετικά δημοφιλής στις παρέες. Φαίνεται ότι ο κόσμος γοητευόταν από τον Ισιγώνη, αλλά την ίδια στιγμή, τον φοβόταν. Άλλωστε ο ίδιος προτιμούσε να περιστοιχίζεται από λίγους και καλούς, αφού δεν είχε την παραμικρή ανοχή για τους ανόητους.

Επίμονος και πεισματάρης, ο Ισιγώνης είχε τις δικές του ιδέες για το πώς θα πρέπει να είναι ένα αυτοκίνητο και αρνούνταν να λάβει υπόψη του τις έρευνες αγοράς. «Το κοινό δεν ξέρει τι θέλει. Είναι δική μου δουλειά να τους το πω», συνήθιζε να λέει. Μισούσε τα ραδιόφωνα, τα άνετα καθίσματα και τις άλλες «πολυτέλειες» των αυτοκινήτων, τις οποίες θεωρούσε τουλάχιστον περιττές. «Θα ήθελα ο κόσμος να κάθεται πάνω σε καρφιά. Να νιώθει εξαιρετικά άβολα όλη την ώρα, αφού ένας οδηγός που δεν νιώθει άνετα είναι ένας οδηγός σε επαγρύπνηση», έλεγε.

Τελικά, το αυτοκίνητο που εκείνος σχεδίασε στοχεύοντας στις μάζες της εργατικής τάξης, έγινε σύμβολο του στάτους στην τρελή εποχή των Sixties. Το Mini κόστιζε τότε λιγότερα από 1.000 δολάρια και ήταν το δεύτερο φθηνότερο αυτοκίνητο που μπορούσε κανείς να αγοράσει στη Βρετανία. Όμως οι πιο διάσημοι θαυμαστές του, όπως ο Μικ Τζάγκερ των Rolling Stones, ο Τζον Λένον και τα υπόλοιπα σκαθάρια των Beatles ή ο Έντσο Φεράρι, οδηγούσαν τις πιο ακριβές εκδόσεις του μοντέλου. Άλλωστε οι επιτυχίες του Mini Cooper (το οποίο είχε δημιουργηθεί σε συνεργασία με τον οδηγό αγώνων Τζον Κούπερ) στο ράλι του Μόντε Κάρλο εκτόξευσαν τη δημοτικότητά του, ενώ η εμφάνιση του αυτοκινήτου στην ταινία «The Italian Job», πλάι στον Μάικλ Κέιν, του προσέδωσε έναν καλτ χαρακτήρα.

Έως το 1965 είχαν ήδη κατασκευαστεί ένα εκατομμύριο Mini, ενώ το το κλασικό Mini βρισκόταν σε παραγωγή για 40 ολόκληρα χρόνια. Έως το 2000, είχαν κατασκευαστεί περισσότερα από 5,3 εκατ. τέτοια αυτοκίνητα. 

Πηγή: moneyreview.gr