Κίρα Ρούντικ: Έχω Καλάσνικοφ για να μην πολεμήσει στο μέλλον η νέα γενιά

Η 37χρονη Ουκρανική πολιτικός, μιλώντας -στην οθόνη- στην «Καθημερινή», υποστηρίζει ότι ο πόλεμος «πρέπει να τελειώσει με τη δική μας γενιά». Αφηγείται πώς από την πρώτη μέρα της εισβολής πήρε στο σπίτι της ένα αυτόματο τυφέκιο, πώς εκπαιδεύεται διαρκώς σε αυτό και εξηγεί γιατί οι Ουκρανοί θα κάνουν το παν ώστε η επόμενη γενιά να μην χρειαστεί να σηκώσει ξανά όπλο. 

Η φωτογραφία της, να κρατάει ένα Καλάσνικοφ, έκανε το γύρο του κόσμου τις πρώτες ημέρες της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. 

Η Κίρα Ρούντικ, μόλις 37 ετών, μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες μορφές της ουκρανικής αντίστασης, επικεφαλής του κοινοβουλευτικού κόμματος Golos και αντιπρόεδρος του ALDE, μεταξύ άλλων λέει:

«Κατ’ αρχάς είμαι περήφανη διότι το ουκρανικό κοινοβούλιο παραμένει ενεργό από την αρχή της εισβολής... Είναι πολύ σημαντικό για μας να καταστήσουμε σαφές στους Ουκρανούς πολίτες, ότι όσο οι στρατιώτες μας υπηρετούν το καθήκον τους, όσο οι γιατροί κάνουν το δικό τους, έτσι κι εμείς, τα μέλη του κοινοβουλίου, με κάθε τρόπο επιτελούμε το δικό μας καθήκον».

Και συνεχίζει: «Την πρώτη μέρα του πολέμου, δεν ξέραμε τι θα γίνει, φοβόμασταν ότι το κοινοβούλιο θα δεχθεί επίθεση, τηλεφωνούσαμε ο ένας στον άλλον για να συγκεντρώσουμε τον απαραίτητο αριθμό βουλευτών και να ψηφίσουμε όλες τις αποφάσεις...». Έφτασε στη Βουλή φορώντας μία μάλλινη μπλούζα σε έντονο μπλε χρώμα: «Είδα ότι από τα συνολικά 420 μέλη του κοινοβουλίου, είχαν προσέλθει τα 400. Κάποιοι φορούσαν στρατιωτικές στολές διότι αμέσως μετά θα πήγαιναν στην πρώτη γραμμή»...

«Εκείνη τη στιγμή πήραμε έναν όρκο: Να είμαστε ενωμένοι για όσο χρειαστεί, όσο δύσκολο κι αν είναι. Ήδη, με εννέα μήνες πολέμου, μπορώ να πω ότι το καταφέραμε, μολονότι είναι επώδυνο για πολιτικούς να βάζουν στην άκρη τις διαφορές τους και να αφήνουν πίσω τις διαφωνίες. Ό,τι κι αν πιστεύουμε για τον άλλο, όποιες διαφορές κι αν έχουμε, ξέρουμε ότι υπάρχει κάτι πιο σημαντικό: η ενότητα μας».

«Ακόμα έχω το Καλάσνικοφ στο σπίτι μου, είναι πλέον μέρος της ζωής μας – είναι κάτι το κανονικό για κάθε Ουκρανό να γνωρίζει πώς να δίνει τις πρώτες βοήθειες, πώς να χειρίζεται το όπλο του»...

«Μπούτσα, η καλύτερη και χειρότερη απόφαση»

Όταν η συζήτηση φτάνει στις φρικαλεότητες στην Μπούτσα, η περιγραφή της είναι καθηλωτική. Στο μαρτυρικό προάστιο του Κιέβου μετέβη την πρώτη ημέρα μετά την απελευθέρωση και όπως λέει «επρόκειτο για την καλύτερη και τη χειρότερη απόφαση που έχω λάβει στη ζωή μου»...

«Ήταν η χειρότερη απόφαση, διότι ποτέ δεν θα μπορέσω να ξεχάσω: είδα πτώματα στην άκρη του δρόμου, είδα γυναίκες που κάηκαν ολοσχερώς για να καλυφθούν όσα έπαθαν όσο ήταν ζωντανές»...

Και συνεχίζει: «Το ότι πήγα στην Μπούτσα ήταν μία από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω λάβει, καθώς κάποια στιγμή θα υπάρξει δίκη και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να γίνει. Οι Ρώσοι θα τα αρνούνται όλα, θα υποστηρίζουν ότι είναι σκηνοθετημένα, ότι αυτές οι φρικαλεότητες δεν συνέβησαν ποτέ. Ελπίζω ότι θα είμαι εκεί για να πω τι είδα με τα ίδια μου τα μάτια, να αποδείξω ότι όλα αυτά τα εγκλήματα έγιναν».

«Δεν εγκαταλείπουμε τα αδέλφια μας»

Υπάρχει ορατό τέλος στον ορίζοντα; «Δεν θα παραχωρήσουμε εδάφη, δεν υποχωρούμε. Δεν θα σταματήσουμε, δεν θα υποκύψουμε, διότι ήδη έχουμε πληρώσει βαρύ τίμημα, άρα δεν έχει καμία λογική για μας να υποχωρήσουμε... Κάθε φορά που απελευθερώνουμε εδάφη, πάντα βρίσκουμε τρία πράγματα κι όχι μόνο στην Μπούτσα και στο Ιρπίν: Μαζικούς τάφους, δωμάτια βασανιστηρίων και μία σειρά από γυναίκες που έχουν υποστεί βιασμό. Μια πλήρης καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Άρα, για μας δεν τίθεται ερώτημα να αφήσουμε αυτές τις περιοχές, δεν μπορούμε να πούμε στους πολίτες των περιοχών αυτών, στις αδελφές και τους αδελφούς μας, ότι σας εγκαταλείπουμε – δεν πρόκειται να το κάνουμε»...

«Το τέλος λοιπόν θα έρθει με την ανάκτηση όλων των εδαφών μας. Το ερώτημα, όμως, για μας, για την επόμενη ημέρα, είναι αν συνεχίσει να υπάρχει η Ρωσία κι αν μας επιτεθεί ξανά. Διότι ο πόλεμος δεν άρχισε στις 24 Φεβρουαρίου, ο πόλεμος εξελίσσεται εδώ και 8 χρόνια κι ακόμα πιο πίσω».

«Νίκη με κατάρρευση της Ρωσίας»

Θεωρεί ότι πρέπει «ο πόλεμος να τελειώσει με τη δική μας γενιά». Για να συμβεί αυτό, πρέπει η Ρωσία είτε να καταρρεύσει είτε να γίνει τόσο αδύναμη «σε σημείο που να μην μπορεί να μας επιτεθεί ξανά».

Πώς γίνεται, ωστόσο, αυτό: «Αν τελειώσουμε τον πόλεμο με τη Ρωσία, με την υπάρχουσα ιμπεριαλιστική ηγεσία της και τις ιδέες περί επέκτασης, τότε θα είναι ζήτημα χρόνου να μας επιτεθούν ξανά»...

«Επιθυμώ γείτονες που δεν θέλουν συνέχεια να μας καταστρέψουν, άρα η Ρωσία πρέπει να πάψει να υφίσταται με τον τρόπο που υφίσταται τώρα. Πρέπει να καταρρεύσει, όπως έγινε και με τη Σοβιετική Ένωση. Πιστεύουμε ότι κάποια στιγμή, τα δικά τους κινήματα, μέσα στη Ρωσία, θα διεκδικήσουν την εξουσία. Με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή, που καταρρέουν όλες οι αυτοκρατορίες, όταν πέφτουν και δεν μπορούν να διατηρήσουν την κυριαρχία τους, όπως έγινε με τη Σοβιετική Ένωση, όπως και με άλλες αυτοκρατορίες που κατέρρευσαν στο παρελθόν», είπε.

Και κατέληξε: «Δεν ξέρω πόσο σύντομα θα συμβεί, αλλά αυτός είναι ο σκοπός μας, διότι διαφορετικά θα πρέπει πάντα να είμαστε έτοιμοι – προσωπικά θα πρέπει να εξασκούμε στο Καλάσνικοφ όλη τη ζωή μου. Δεν το θέλουμε αυτό. Θέλουμε να έχουμε την ευκαιρία να ανοικοδομήσουμε τη χώρα μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Για αυτό θέλουμε όταν έρθει η νίκη, να είναι μια νίκη με διάρκεια».

Πηγή: kathimerini.gr