Γίνονται εκλογές μόνο με βρισιές;

Μπήκαμε στη χειρότερη προεκλογική περίοδο των τελευταίων δεκαετιών με οξύτητα που θα θυμίζει τέλη δεκαετίας του 1980. Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει σε γηπεδικούς χαρακτηρισμούς, έχει λόγο ο Μητσοτάκης να απαντά με «αριστερούς του χαβιαριού» και «σοσιαλιστές της σαμπάνιας»;

Μια άποψη του Αλέκου Παπαναστασίου στο Protagon.gr (απόσπασμα):

(...) Η αρένα είναι ήδη γεμάτη από τη λάσπη και τους χαρακτηρισμούς εν είδει αντιπολίτευσης, που ακολούθησε επί σχεδόν τρεισήμισι χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ —σε συντονισμό με τρολ και έντυπα...

Μετά τον Ιούλιο του 2019, ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας έχουν μεταξύ άλλων αποκαλέσει τον Μητσοτάκη τον «μεγαλύτερο πολιτικό απατεώνα που έχει περάσει από το κοινοβούλιο», «πλασιέ της Siemens», «εθνικό τουρίστα», «επικίνδυνο για τη ζωή, «αρχικοριό» και «αλαζόνα ηγεμονίσκο» ενώ έχουν λανσάρει στα social media τα συνθήματα «ΝΔ Παιδεραστές» και «Μητσοτάκη γ……»...

Σκίτσο του Ηλία Μακρή

Αμφιβάλλει κανείς ότι έρχονται τα ίδια και χειρότερα;

Αρχής γενομένης από την ομιλία του στην πολιτική επιτροπή της ΝΔ, στις 14/11, ο Μητσοτάκης άρχισε -για τα δικά του στάνταρ- να υψώνει τους τόνους λέγοντας για τον ΣΥΡΙΖΑ: «Δεν πρόκειται για παράταξη αλλά για ένα συνονθύλευμα που τρέφεται από τη μιζέρια και που ευδοκιμεί στον βούρκο της πολιτικής». Και πρόσθεσε: «Μέχρι και “παιδεραστές” μάς αποκάλεσαν οι άθλιοι». Ενώ στην Πάτρα την περασμένη Τρίτη είπε σκωπτικά ότι το Καλάθι του Νοικοκυριού δεν αφορά τους «αριστερούς του χαβιαριού και τους σοσιαλιστές της σαμπάνιας».

Παρότι αυτές οι αναφορές δεν ισοδυναμούν ούτε με το ένα χιλιοστό όσων έχουν εκτοξευθεί εναντίον του με τη μορφή λάσπης και γηπεδικών ύβρεων, πολιτικοί παρατηρητές αμφιβάλλουν για τη χρησιμότητα τους. Ναι, ακόμη και αυτών των ήπιων συγκριτικά και περισσότερο ειρωνικών διατυπώσεων. Και αμφιβάλλουν για δύο λόγους:

- Ο πρώτος, είναι ότι η τακτική των προσωπικών χαρακτηρισμών δεν έχει αποδώσει ως τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Παρότι η κυβέρνηση έχει βρεθεί πολλές φορές σε δύσκολη θέση είτε για αντικειμενικούς λόγους, είτε από δικά της λάθη, η αντιπολίτευση δεν της προκάλεσε σημαντική φθορά ούτε ανέδειξε τον εαυτό της ως εναλλακτική πρόταση εξουσίας.

-Ο δεύτερος λόγος είναι τα αυτογκόλ που καταφέρνει να βάζει μόνος του ο Τσίπρας στο λασπωμένο από τον ίδιο τερέν. Και θα ήταν λάθος, λένε, να τον αποσπάσει ο Μητσοτάκης υψώνοντας τους τόνους. Τελευταίο παράδειγμα η επίσκεψη του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ για συμπαράσταση στο διαμέρισμα της κυρίας Κολοβού, το οποίο όμως -όπως έγινε αργότερα γνωστό- βγήκε σε πλειστηριασμό στις 20 Μαρτίου 2019, όταν ήταν ο ίδιος Πρωθυπουργός!

Υπάρχει βέβαια και ένας τρίτος λόγος για να μη γενικευτεί η λασποβροχή ο οποίος δεν αφορά τα κόμματα. Είναι απλά αυτός που σκέφτεται κάθε πολίτης: να διατηρηθεί μια πιθανότητα να ακουστούν στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου έστω και λίγα ουσιαστικά πράγματα που θα αφορούν τον ίδιο (τον πολίτη) και τη ζωή του.

Πηγή: protagon.gr

Σχετική ανάρτηση: Πώς ο Τσίπρας ξέχασε τη «σκάλα του Λαφαζάνη»