Τόμας Φρίντμαν στο The New York Times (απόσπασμα)
Όταν η ανταποκρίτρια των Times στο Ισραήλ, Ιζαμπελ Κέρσνερ, ζήτησε πρόσφατα από έναν οδηγό τεθωρακισμένου του ισραηλινού στρατού, τον Σάι Λέβι, να περιγράψει τον σκοπό της επικείμενης ισραηλινής εισβολής στη Γάζα, είπε κάτι που πραγματικά μου κίνησε την προσοχή. «Θα γίνει για να αποκαταστήσουμε την τιμή του Ισραήλ», είπε. «Οι πολίτες βασίζονται σε εμάς για να νικήσουμε τη Χαμάς και να απομακρύνουμε την απειλή από τη Γάζα μια για πάντα».
Εδώ και χρόνια, έχω μάθει ότι τρεις από τις πιο επικίνδυνες λέξεις στη Μέση Ανατολή είναι το «μια για πάντα».
Ολες οι ισλαμιστικές/τζιχαντιστικές οργανώσεις –οι Ταλιμπάν, η Χαμάς, το ISIS, η Αλ Κάιντα, η Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ, η Χεζμπολάχ, οι Χούθι– έχουν βαθιές ρίζες στις κοινωνίες τους. Παράλληλα, υπάρχει μια ατελείωτη στρατιά νέων ανδρών, πολλοί εκ των οποίων δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους ή δεν είχαν μια ερωτική σχέση: ένας θανατηφόρος συνδυασμός που καθιστά εύκολο να κινητοποιηθούν για αδιανόητες πράξεις.
Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, μέχρι σήμερα, καμία από αυτές τις οργανώσεις δεν έχει εξαλειφθεί «μια για πάντα». Μπορούν, όμως, να απομονωθούν, να απονομιμοποιηθούν και να αποκεφαλιστούν – όπως έκανε η Αμερική με το ISIS και την Αλ Κάιντα. Αλλά αυτό απαιτεί υπομονή, ακρίβεια, πολλούς συμμάχους και εναλλακτικές λύσεις που έχουν νομιμοποίηση μέσα στις κοινωνίες από τις οποίες αναδύονται αυτοί οι νέοι άνδρες.
Και γι′ αυτό επιτρέψτε μου να πω δυνατά και ξεκάθαρα αυτό που λέω αθόρυβα στις τελευταίες στήλες μου: Συμφωνώ με τον πρόεδρο Μπάιντεν όταν δήλωσε στο «60 Minutes» ότι θα ήταν «μεγάλο λάθος για το Ισραήλ να καταλάβει ξανά τη Γάζα».
Πιστεύω ότι μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να μετατρέψει την ταπεινωτική ήττα του Ισραήλ από τη Χαμάς, σε μια μακροπρόθεσμη ηθική και στρατιωτική στρατηγική κρίση. Είναι μια κρίση που θα μπορούσε να παγιδεύσει το Ισραήλ στη Γάζα, να παρασύρει τις ΗΠΑ σε έναν ακόμη πόλεμο στη Μέση Ανατολή και να υπονομεύσει τρία από τα σημαντικότερα συμφέροντα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής αυτή τη στιγμή: να βοηθήσει την Ουκρανία να απελευθερωθεί από τη Ρωσία για να ενταχθεί στη Δύση, να περιορίσει την Κίνα και να διαμορφώσει ένα φιλοαμερικανικό μπλοκ που θα περιλαμβάνει την Αίγυπτο, το Ισραήλ, μετριοπαθείς αραβικές χώρες και τη Σαουδική Αραβία, το οποίο θα μπορούσε να αντισταθμίσει το Ιράν και να καταπολεμήσει την παγκόσμια απειλή του ριζοσπαστικού Ισλάμ.
Αν το Ισραήλ μπει τώρα στη Γάζα, θα τινάξει στον αέρα τις «Συμφωνίες του Αβραάμ», θα αποσταθεροποιήσει περαιτέρω δύο από τους σημαντικότερους συμμάχους της Αμερικής (Αίγυπτος και Ιορδανία) και θα καταστήσει αδύνατη την εξομάλυνση με τη Σαουδική Αραβία. Πρόκειται για τεράστια στρατηγικά πισωγυρίσματα. Θα επιτρέψει επίσης στη Χαμάς να βάλει πραγματικά φωτιά στη Δυτική Οχθη και να ξεκινήσει εκεί ένας πόλεμος μεταξύ Εβραίων εποίκων και Παλαιστινίων. Επίσης την κατάσταση θα εκμεταλλευτεί το Ιράν. (...)
Και το άρθρο τελειώνει με τα εξής:
Το συμπέρασμά; Απλά κάντε αυτή την ερώτηση: Αν το Ισραήλ ανακοίνωνε σήμερα ότι παραιτείται, προς το παρόν, από μια ολοκληρωμένη εισβολή στη Γάζα, ποιος θα χαιρόταν, ποιος θα ανακουφιζόταν και ποιος θα αναστατωνόταν; Το Ιράν, η Χεζμπολάχ, η Χαμάς και ο Βλαντιμίρ Πούτιν σίγουρα θα αναστατώνονταν.
Πηγή: kathimerini.gr
Διαβάστε το ολόκληρο και στο: Τόμας Φρίντμαν: Γιατί η εισβολή στη Γάζα και η σκέψη «μια για πάντα» είναι λάθος για το Ισραήλ | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (kathimerini.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου