Σε ηλικία 78 ετών έφυγεχθες από τη ζωή μία από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες του ελληνικού μπάσκετ, ο Γιάννης Ιωαννίδης, βυθίζοντας στο πένθος τον αθλητικό κόσμο. Γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1945 και πρωταγωνίστησε στην ελληνική καλαθοσφαίριση ως προπονητής του Αρη, την εποχή που η ομάδα της Θεσσαλονίκης μεσουρανούσε με τον Νίκο Γκάλη και τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ενώ είχε καθοριστικό ρόλο στην αναγέννηση του Ολυμπιακού τη δεκαετία του 1990. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έδινε γενναία μάχη με την άνοια.
Αναγνωρίστηκε ως ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Συνολικά κατέκτησε 12 πρωταθλήματα και 6 κύπελλα. Τα 12 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 8 με τον Άρη (1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990) και 4 με τον Ολυμπιακό (1993, 1994, 1995, 1996). Τα 6 Κύπελλα Ελλάδας: 5 με τον Άρη (1985, 1987, 1988, 1989, 1990) και 1 με τον Ολυμπιακό (1994).
Ο αθλητικός κόσμος τον λάτρεψε όσο κανέναν άλλον την δεκαετία του 1980 ως τον προπονητή που έχτισε την σπουδαία ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά, ανοίγοντας τον δρόμο για τις μεγάλες επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι πέρασε και από ομοσπονδιακός προπονητής δύο φορές (1980-1981 και 2002-2003).
Βρέθηκε με τον Άρη τρεις φορές σε φάιναλ φορ (1988, 1989, 1990), δύο με τον Ολυμπιακό (1994, 1995) και μια με την ΑΕΚ (1998) όπου και πήγε στον τελικό, όπως και με τον Ολυμπιακό.
Ενα σακάκι που πότε έμπαινε, πότε έβγαινε και άλλοτε πετιόταν στα μούτρα κάποιου. Ενα ιδρωμένο μέτωπο σε ένα αγριεμένο πρόσωπο, που οι αδιάκοπες φωνές και οι βαθιές τζούρες από το τσιγάρο, λες και το είχαν σμιλέψει.
Ο ξανθός τύπος με το τυχερό σακάκι, που κατάφερνε να μας καθηλώνει μπροστά στην τηλεόραση για να δούμε Άρη, δεν είναι πια εδώ... Γιάννης Ιωαννίδης 26/2/1945 - 4/10/2023 http://georgopalis.com
Ηταν ο κατάλληλος για να φτιάχνει από το μηδέν ομάδες (Ολυμπιακός), να μην καταλαβαίνει από παίκτες βεντέτες. Ηταν ο ιδιόρρυθμος αυτός χαρακτήρας, που λίγα λεπτά μετά τα «καντήλια» που κατέβαζε στους παίκτες του, έκανε τον σταυρό του ζητώντας την άνωθεν βοήθεια.
Γέννημα θρέμμα Αρειανός. Αμούστακο παιδί ακόμη φόρεσε την κίτρινη φανέλα και την ελβιέλα και μετά τη δυναστεία που έστησε τη δεκαετία του ’80 ως προπονητής της μεγάλης ομάδας των Γκάλη και Γιαννάκη, με το ασύγκριτο ταμπεραμέντο του, αναμόρφωσε και τον Ολυμπιακό τη δεκαετία του ’90.
Οι έξι φορές που βρέθηκε στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας (τρεις με τον Αρη, δύο με τον Ολυμπιακό και μία με την ΑΕΚ) και δεν κατάφερε να σηκώσει σε καμία την κούπα, ήταν το «τρωτό» του σημείο. Εκεί τον χτυπούσαν οι επικριτές του, μειώνοντας τα επιτεύγματά του και κολλώντας του τον τίτλο του «λούζερ». Ωστόσο οι ίδιοι οι αριθμοί αλλά και η πραγματικότητα μέσα στο παρκέ έλεγαν την αλήθεια. 18 τίτλοι (12 πρωταθλήματα Ελλάδας, 6 κύπελλα), οι περισσότεροι από κάθε άλλον. Και βέβαια σε όποια ομάδα και αν κάθισε στον πάγκο της (Αρης, Λάρισα, Ολυμπιακός, ΑΕΚ) έγινε πρωταγωνίστρια.
Έφυγε ο Γιάννης... Ένας σπουδαίος δάσκαλος για το μπάσκετ, ένας πετυχημένος επαγγελματίας, ένας Νικητής. Ζήσαμε μαζί απίστευτες στιγμές χαράς αλλά και κάποιες λιγότερες στιγμές λύπης. Νιώθω ότι έφυγε ένας δικός μου άνθρωπος, ένα μέλος της ευρύτερης οικογένειάς μου.
Έφυγε ο Γιάννης... Ένας σπουδαίος δάσκαλος για το μπάσκετ, ένας πετυχημένος επαγγελματίας, ένας Νικητής. Ζήσαμε μαζί απίστευτες στιγμές χαράς αλλά και κάποιες λιγότερες στιγμές λύπης. Νιώθω ότι έφυγε ένας δικός μου άνθρωπος, ένα μέλος της ευρύτερης οικογένειάς μου.
Ο «ξανθός» αρχάγγελος του ελληνικού μπάσκετ πέταξε για τα πιο ψηλά καλάθια. Και εκεί θα είναι προπονητής. Ετσι γεννήθηκε και έτσι «έφυγε», έτσι θα τον θυμάται ολόκληρος ο ελληνικός αθλητισμός.
Πηγές: Στοιχεία από kathimerini.gr, ertnews.gr, στο twitter.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου