50 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας της 21ης Απριλίου και την εγκαθίδρυση της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, η ανάδειξη των αφισών ως ένα καλλιτεχνικό και συγχρόνως πολιτικό δημιούργημα αποκτά ξεχωριστή επικαιρότητα.
Ακόμη κι αν στα σκοτεινά χρόνια της χούντας, το καθεστώς χρησιμοποίησε την αφίσα προπαγανδιστικά για να διαδώσει την ιδεολογία του και να νομιμοποιήσει τις αυταρχικές πολιτικές του, οι αφίσες αποτέλεσαν το κατεξοχήν όπλο του αντιδικτατορικού αγώνα μεταφέροντας το μήνυμα για ελευθερία και δημοκρατία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Το Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (ΙΣΕΤ), Παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου (Ε.Π.Μ.Α.Σ.), σε συνεργασία με τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), παρουσιάζει, μέχρι τις 10.1.2025, την έκθεση αφίσας με τίτλο: «Η Δημοκρατία στον δρόμο. Έκθεση αφίσας 1967-1981»
Αφίσα εκδήλωσης αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό με κεντρικό πρόσωπο τη Μελίνα Μερκούρη, Λονδίνο, 1973. [ΑΣΚΙ / Συλλογή αφισών]
Στη «Δημοκρατία στον δρόμο», όμως, οι αναταραχές βρίσκονται στο επίκεντρο. Ο επισκέπτης της έκθεσης θα δει γύρω στις 60 αφίσες προερχόμενες από το δικτατορικό καθεστώς μα και τον αντιδικτατορικό αγώνα, από εικαστικές εκθέσεις και τις καμπάνιες των πολιτικών κομμάτων όταν μιλάμε πλέον για την περίοδο της αποκατάστασης της δημοκρατίας.
Στην περίοδο της επταετίας, μια εποχή που τόσο η εικόνα όσο και τα μηνύματα στις αφίσες είναι πολύ δυνατά, το μέσο αποδείχθηκε χρήσιμο και στις δύο πλευρές: έγινε εργαλείο προπαγάνδας στα χέρια του καθεστώτος, αλλά και τρόπος έκφρασης και μια «φωνή» έκφρασης για τον αντιδικτατορικό αγώνα και τους υπερασπιστές της ελευθερίας.
«Στις αφίσες της χούντας υπάρχει πάντα ένα πολύ σαφές μήνυμα που λειτουργεί προπαγανδιστικά και μια πολύ συγκεκριμένη δομή, στρατιωτικής λογικής» εξηγεί και η ιστορικός και επιμελήτρια του ΙΣΕΤ, Νατάσσα Τσαροπούλου. Το εντελώς αντίθετο από τις αφίσες που προέρχονταν από την απέναντι πλευρά: «Οι αντιδικτατορικές και οι αφίσες που προέρχονταν από κινήματα συμπαράστασης του εξωτερικού προς τον ελληνικό λαό, παίζουν πολύ με τα έντονα χρώματα και σχήματα. Επιλέγονται έντονες γραμματοσειρές ή γίνονται κολάζ» αναφέρει η ίδια.
Μακέτες αφισών και αντιδικτατορικά πλακάτ φιλοτεχνημένα από τον Λευτέρη Ξάνθο, τότε φοιτητή χαρακτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Ντίσελντορφ, 1973. [ΑΣΚΙ / Αρχείο Λευτέρη Ξάνθου]
Από το 1974 βασικό αίτημα ήταν η γρήγορη αποκατάσταση και εδραίωση της δημοκρατίας: στις μη καθεστωτικές αφίσες της περιόδου βρίσκει κανείς ανοιχτά καλέσματα αλληλεγγύης ενάντια στην καταπίεση και αίτημα για τιμωρία των ενόχων. Μετά δε τα γεγονότα της Κύπρου, υπάρχουν πολλές αφίσες συμπαράστασης στον κυπριακό λαό, ακόμα και από καλλιτεχνικές ομάδες που συγκέντρωναν χρήματα για αυτόν τον σκοπό.
Αφίσα συμπαράστασης στον κυπριακό λαό, 1975. [ΑΣΚΙ / Συλλογή αφισών]
Την περίοδο της Μεταπολίτευσης μπαίνει έντονα και μια άλλη αφίσα στη ζωή μας, η οποία, δεν έφυγε έκτοτε: η αφίσα της καμπάνιας των πολιτικών κομμάτων, που ειδικά τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης ήταν ένα από τα πιο δυνατά της εργαλεία.
Διάρκεια έκθεσης: 29.10.2024 – 10.1.2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου