Η «Γιάλτα» του Τραμπ ερήμην των Ευρωπαίων Αυτός είναι ο τίτλος σχετικού άρθρου του Πέτρου Παπακωνσταντίνου στην Καθημερινή. Ορισμένα αποσπάσματα στη συνέχεια:
Το πρωί της Παρασκευής, οι Financial Times κυκλοφορούσαν με συνέντευξη του Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος χαρακτήριζε «ηλεκτροσόκ» για την Ευρώπη το ξεκίνημα της δεύτερης προεδρίας Τραμπ. Πέρα από την απειλή προσάρτησης της Γροιλανδίας και τον πόλεμο των δασμών, εκείνο που προφανώς βάρυνε στην τοποθέτηση του Γάλλου προέδρου ήταν η τηλεφωνική επικοινωνία Τραμπ – Πούτιν, που δρομολόγησε διμερή διαπραγμάτευση ΗΠΑ – Ρωσίας για το Ουκρανικό, ερήμην της ίδιας της Ουκρανίας και της Ε.Ε. φέρνοντας στο προσκήνιο το φάσμα μιας νέας Γιάλτας. Επιπλέον, ο Τραμπ ξεκαθάρισε ότι η Ουκρανία δεν πρόκειται να μπει στο ΝΑΤΟ και ότι η επιστροφή των χαμένων εδαφών της είναι ουτοπική, ίσως μάλιστα «γίνει μια μέρα ρωσική».
Λίγες ώρες αργότερα, στη Διεθνή Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια, οι Ευρωπαίοι υποβλήθηκαν σε ένα δεύτερο, ακόμη πιο οδυνηρό ηλεκτροσόκ. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς τους μίλησε στη γλώσσα των Αθηναίων προς τους Μηλίους, στον περίφημο διάλογο του Θουκυδίδη. «Ενας καινούργιος σερίφης ήρθε στην πόλη», είπε ο Βανς, αφήνοντας να εννοηθεί «προσέχετε, γατάκια». Στη συνέχεια τους κατηγόρησε ότι δεν σέβονται τις δημοκρατικές αξίες, καθώς εξαπολύουν την αστυνομία και επιβάλλουν λογοκρισία σε όσους δεν τους είναι αρεστοί – δηλαδή στους ιδεολογικούς συνοδοιπόρους του από την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά. (...)
Είναι πλέον σαφές ότι η προεδρία Τραμπ σηματοδοτεί από το ξεκίνημά της τη ληξιαρχική πράξη θανάτου για έναν ορισμένο κόσμο: τον κόσμο της μιας αγοράς, της μιας υπερδύναμης και της μιας σκέψης, που αναδύθηκε μέσα από τα συντρίμμια του Τείχους του Βερολίνου και τη διάλυση της ΕΣΣΔ. (...)
«Ο Τραμπ λειτουργεί περισσότερο σαν νονός και λιγότερο ως πρόεδρος», έγραφε στις 11 Φεβρουαρίου ο Τόμας Φρίντμαν στους New York Times. «Τι ωραίο μέρος είναι αυτό που έχετε εκεί πέρα (Γροιλανδία, Παναμά, Γάζα, Ιορδανία, Αίγυπτο). Θα ήταν κρίμα αν του συνέβαινε κάτι άσχημο…». Μ’ αυτά και μ’ αυτά, έφτασε να προτείνει τον βίαιο εξοστρακισμό των Παλαιστινίων στην Αίγυπτο και στην Ιορδανία (συνεργάτες του σκέφτηκαν ακόμη και την Ινδονησία), χωρίς να φοβάται ότι θα τον παραλληλίσουν με την πρώτη εκδοχή της «τελικής λύσης» του Αϊχμαν, που ήθελε τους Εβραίους να μεταφέρονται στη Μαδαγασκάρη.
Μια αμερικανική αυτοκρατορία χωρίς προσχήματα και χωρίς αναστολές, με την εδαφική επέκταση να μπαίνει στην ημερήσια διάταξη και την προσφυγή στην ωμή βία να επικρέμαται διαρκώς ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από συμμάχους και αντιπάλους, χρωματίζει την εξωτερική πολιτική του Τραμπ 2.0.
Ωστόσο, η επίδειξη αλαζονείας συχνά υποκρύπτει ανασφάλεια: το χρέος των ΗΠΑ έφτασε στο αστρονομικό ύψος των 36 τρισ. δολ., ενώ η Κίνα προβάλλει ως ολοένα και πιο επίφοβος ανταγωνιστής, ιδιαίτερα μετά το καινούργιο Σπούτνικ Σοκ που προκάλεσε η θεαματική εισβολή της DeepSeek στο στρατηγικό πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης. Αν η Αμερική του Τραμπ εμφανίζεται έτοιμη να προσφύγει με το παραμικρό στην πολιτική και στρατιωτική βία, είναι γιατί νιώθει να χάνει στο παιχνίδι της αγοράς, το οποίο κατά τα άλλα εκθειάζει, και στο σύστημα της παγκοσμιοποίησης, που η ίδια θεμελίωσε. (...)
Και το δημοσίευμα τελειώνει με την εξής παρατήρηση:
Για να πούμε την αλήθεια, οι σημερινοί ηγέτες της Ευρώπης είναι άξιοι της μοίρας τους. Συντάχθηκαν πειθήνιοι πίσω από τον Μπάιντεν στον πόλεμο της Ουκρανίας και επωμίστηκαν το σύνολο πρακτικά των συνεπειών στο ενεργειακό πεδίο και στο προσφυγικό, για να δουν να τους αδειάζει, σαν χρησιμοποιημένα ανταλλακτικά, ο επόμενος Αμερικανός πρόεδρος. Η μοίρα των «δεδομένων» συμμάχων δεν είναι πάντα τόσο ασφαλής όσο οι ίδιοι φαντάζονται. Απομένει να δούμε αν τα διαδοχικά «ηλεκτροσόκ» που υφίσταται η Ευρώπη από τον Τραμπ θα ενεργοποιήσουν αντανακλαστικά χειραφέτησης, αν και τίποτα δεν φαίνεται πιο μακρινό αυτή την ώρα.
Πηγή: kathimerini.gr
Και το δημοσίευμα τελειώνει με την εξής παρατήρηση:
Για να πούμε την αλήθεια, οι σημερινοί ηγέτες της Ευρώπης είναι άξιοι της μοίρας τους. Συντάχθηκαν πειθήνιοι πίσω από τον Μπάιντεν στον πόλεμο της Ουκρανίας και επωμίστηκαν το σύνολο πρακτικά των συνεπειών στο ενεργειακό πεδίο και στο προσφυγικό, για να δουν να τους αδειάζει, σαν χρησιμοποιημένα ανταλλακτικά, ο επόμενος Αμερικανός πρόεδρος. Η μοίρα των «δεδομένων» συμμάχων δεν είναι πάντα τόσο ασφαλής όσο οι ίδιοι φαντάζονται. Απομένει να δούμε αν τα διαδοχικά «ηλεκτροσόκ» που υφίσταται η Ευρώπη από τον Τραμπ θα ενεργοποιήσουν αντανακλαστικά χειραφέτησης, αν και τίποτα δεν φαίνεται πιο μακρινό αυτή την ώρα.
Πηγή: kathimerini.gr
Βανς κατά Ευρώπης: Δύο κόσμοι συγκρούονται στο Μόναχο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου