Μια αλληγορική μικρή ιστορία του Olivier Clerc
Σε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, ένα βατραχάκι κολυμπά ανέμελα. Κάτω από την κατσαρόλα ανάβεται μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά. Το νερό, σιγά - σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο. Η θερμοκρασία του νερού, συνεχίζει να ανεβαίνει.
Το νερό γίνεται πιο ζεστό, από ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο. Αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ΄ όλα αυτά δεν νιώθει κανέναν φόβο.
Λίγο αργότερα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι πλέον εξουθενωμένο. Για αυτό, υπομένει και δεν αντιδρά. Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, με αποτέλεσμα το βατραχάκι να βράσει και φυσικά να πεθάνει.
Εάν έριχναν το ίδιο βατραχάκι κατ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, τότε, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα. Θα είχε σωθεί.
Από την παραπάνω ιστορία προκύπτει ότι, όταν μια δυσμενής αλλαγή γίνεται σιγά – σιγά, δεν την συνειδητοποιούμε απόλυτα και συνήθως δεν προκαλεί καμιά ουσιαστική αντίδραση, καμιά αντίσταση.
Και συνεχίζει τις παρατηρήσεις του επισημαίνοντας ότι:
Τις τελευταίες δεκαετίες, χωρίς να το καταλάβουμε, έχουν
σταδιακά εξαφανιστεί οι ανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά, με συνεχείς αυθαίρετες
παρεμβάσεις (με τη βοήθεια και των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης) κατά της
προσωπικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας ενός εκάστου, κατά του περιβάλλοντος,
κατά της ομορφιάς και χαράς της ζωής. Και όλα αυτά στο όνομα της προόδου, της
επιστήμης και της ανάπτυξης.
Για να καταλήξει λέγοντα ότι:
Όταν για πρώτη φορά μίλησα για αυτά τα πράγματα, αναφερόμουν
στο αύριο. Τώρα αναφέρομαι στο σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου