Θεωρεί ότι η παροχή ρευστότητας, τα μέτρα οικονομικής στήριξης και τα πακέτα διάσωσης που ακολούθησαν, δεν αντιμετώπισαν παρά μόνο τα συμπτώματα της ασθένειας.
Το εκτεταμένο χρέος, η πηγή της ασθένειας, μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο με αποφασιστικά μέτρα προσαρμογής, όπως αναφέρει. Και προτείνει:
1. Πρέπει να διαθέτεις ένα αξιόπιστο μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλάνο με ξεκάθαρο στόχο.
2. Η δημοσιονομική προσαρμογή δεν θα πρέπει να είναι εμπροσθοβαρής, εκτός αν απαιτούν κάτι τέτοιο οι χρηματοδοτικές σου ανάγκες.
3. Πρέπει να στοχεύεις στη μακροπρόθεσμη μείωση του λόγου χρέους προς ΑΕΠ, και όχι στη σταθεροποίησή του σε προ κρίσης επίπεδα.
4. Πρέπει να εστιάζεις σε εργαλεία δημοσιονομικής προσαρμογής που λειτουργούν ευνοϊκά ως προς τις προοπτικές ανάπτυξης.
5. Πρέπει να προχωρήσεις νωρίς σε μεταρρυθμίσεις του συνταξιοδοτικού συστήματος και του συστήματος υγείας, αν οι τρέχουσες τάσεις είναι μη βιώσιμες.
6. Πρέπει να είσαι δίκαιος. Για να είναι βιώσιμη μακροπρόθεσμα, η δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να είναι δίκαια κατανεμημένη.
7. Πρέπει να εφαρμόσεις ευρείες μεταρρυθμίσεις ώστε να δώσεις ώθηση στις προοπτικές ανάπτυξης.
8. Πρέπει να ενδυναμώσεις του δημοσιονομικούς σου θεσμούς.
9. Πρέπει να συντονίζεις κατάλληλα τη δημοσιονομική και νομισματική σου πολιτική.
10. Πρέπει να συντονίζεις τις πολιτικές σου με άλλες χώρες.
Ένα εθνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής από μόνο του δεν μπορεί να πληροί όλα τα παραπάνω, σημειώνουν οι αναλυτές της Deutsche Bank. Οι παραπάνω «εντολές» δεν εστιάζουν σε συγκεκριμένα μέτρα, αλλά περισσότερο αποτελούν συστάσεις για το πώς θα πρέπει να προσεγγίζονται ζητήματα οικονομικής πολιτικής.
Δίνουν έμφαση στη σαφήνεια ενός μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού σχεδίου και στις συνοδευτικές δομικές μεταρρυθμίσεις. Οι αποφάσεις δημοσιονομικής πολιτικής, τονίζουν, θα πρέπει να λαμβάνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε ο αντίκτυπός τους στην ανάπτυξη να είναι όσο το δυνατόν λιγότερο αρνητικός για την ανάπτυξη ή - στην καλύτερη περίπτωση - θετικός.
Κι εδώ έγκειται η δυσκολία του θέματος: διαφορετικές οικονομικές θεωρίες δίνουν διαφορετικές αξιολογήσεις ως προς την επίδραση των μέτρων στην ανάπτυξη, σημειώνουν οι αναλυτές της DB. Οι Blanchard και Cottarelli προτείνουν μειώσεις δαπανών, κυρίως μέσα από μειώσεις μισθών και συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων. Άλλες προσεγγίσεις, ήτοι η κεϋνσιανή, προειδοποιούν ότι τέτοια μέτρα έχουν εξαιρετικά αρνητική επίδραση στο επίπεδο της ζήτησης και προκρίνουν αύξηση φορολογίας.
Πάντως, σημειώνει η Deutsche Bank, το κρατικό χρέος δεν μπορεί εκ των προτέρων να θεωρηθεί απειλή για την ανάπτυξη του ΑΕΠ. Αντιθέτως, έως ένα συγκεκριμένο επίπεδο το κρατικό χρέος μπορεί ακόμα και να προωθήσει την ευημερία. Όπως προκύπτει από τη διεθνή βιβλιογραφία, το επίπεδο πέραν του οποίου το χρέος αρχίζει να έχει αρνητικές συνέπειες για την ανάπτυξη, είναι στο 70%-85% του ΑΕΠ.
_____________
Πηγές:
Deutsche Bank
www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου