Die Zeit: Ο σώζων εαυτόν, σωθήτω στην Ελλάδα της κρίσης

Στη φυγή των κεφαλαίων των «εχόντων» στην Ελλάδα, αναφέρεται άρθρο της γερμανικής εφημερίδας «Die Zeit», που δημοσιεύτηκε χθες στο "Βήμα". Ο αρθρογράφος ξεκινάει με τη συνάντησή του με γνωστό έλληνα εφοπλιστή σε καφετέρια του Πειραιά, στο λιμάνι. Ο συνομιλητής του, που θέλει να παραμείνει ανώνυμος, δηλώνει: «Ο Πειραιάς είναι το λιμάνι... όπου δένουν πλοία, τα οποία ανήκουν σε Έλληνες, αλλά δεν είναι δηλωμένα στην Ελλάδα. Εδώ ατενίζουν τη θάλασσα οι έλληνες εφοπλιστές, που δεν μπορεί να τους εντοπίσει η εφορία. Στον Πειραιά ζουν πολλοί, που μπορούν ανά πάσα ώρα να γυρίσουν την πλάτη στη χώρα τους» 

«Έχω τους λογαριασμούς μου στο εξωτερικό», λέει ο εφοπλιστής με τον οποίο συνομιλεί ο αρθρογράφος. «Εδώ έχω μόνο την πιστωτική μου κάρτα και λίγα μετρητά για καθημερινή χρήση». «Το νόμισμα των θαλασσών είναι το δολάριο, όχι το ευρώ» λέει.

Τι κρατάει τους εφοπλιστές στην Ελλάδα; «Η ζωή στη θάλασσα. Μας αρέσει να ζούμε εδώ. Με το διαδίκτυο και την κινητή τηλεφωνία είμαστε παρόντες σε ολόκληρο τον κόσμο και ταυτόχρονα μπορούμε να μένουμε στην πατρίδα μας», λέει ο εφοπλιστής. Αλλά η αγάπη του τελειώνει όταν πρόκειται για χρήματα, παρατηρεί ο δημοσιογράφος και προσθέτει: Όταν έρχεται ο εφοριακός, οι εφοπλιστές αλλάζουν λιμάνι. Πολλά ελληνικά πλοία έχουν μαζί τους άλλες σημαίες, για παράδειγμα τουρκικές, κάτι που παλιότερα θα σήμαινε εθνική προδοσία. «Λίγα λεπτά και φύγαμε από εδώ» λένε.

Αυτό είναι το όνειρο πολλών Ελλήνων. Να μην εξαρτώνται από το παραπαίον κράτος τους. Να μην εξαρτώνται από τις τράπεζες, οι οποίες έχουν επιβαρυνθεί μέχρι καταστροφής με κρατικά ομόλογα αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ. Πολλοί πελάτες το βάζουν στα πόδια, αδειάζουν τους λογαριασμούς τους. Πάνω από 80 δισ. ευρώ έχουν χάσει οι τράπεζες από τις καταθέσεις, παραπονείται η Τράπεζα της Ελλάδος.

Πολλοί Έλληνες έχουν κρύψει εδώ και πολύ καιρό τα χρήματά τους στο σπίτι τους (συνήθως στην ντουλάπα με τα εσώρουχα, στις βιβλιοθήκες, κάτω από τα πλακάκια του πατώματος, στα στρώματα ή σε ένα χρηματοκιβώτιο πίσω από τον καθρέφτη του μπάνιου, αναφέρει ο δημοσιογράφος). Αυτός ο δεύτερος τρόπος δεν συνηθίζεται λιγότερο. 

Μία τρίτη διέξοδος οδηγεί στο εξωτερικό. Πριν ακόμα η Ελλάδα εγκαταλείψει την ευρωζώνη, τα ευρώ εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Μεγάλες επιχειρήσεις εμβάζουν κάθε βράδυ το σύνολο των εισπράξεών τους σε λογαριασμούς στο εξωτερικό (για το ενδεχόμενο να συμβεί εν μια νυκτί η χρεοκοπία). Η μεσαία τάξη βγάζει τα χρήματά της από μια ελληνική τράπεζα και τα καταθέτει σε μια αγγλική ή γερμανική. Όποιος όμως έχει πραγματικά πολλά χρήματα, επενδύει σε ακίνητα στο Βερολίνο, στο Λονδίνο ή το Παρίσι.

Μία έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα δίχαζε βίαια τη χώρα. Αλλά όχι στα παλιά αντίπαλα στρατόπεδα Αριστεράς και Δεξιάς, επαναστατών και συντηρητικών, εργαζομένων και εργοδοτών. Από τη μια πλευρά θα ήταν εκείνοι που γνωρίζουν την έξοδο κινδύνου: οι εφοπλιστές του Πειραιά, οι ιδιοκτήτες λογαριασμών, οι ιδιοκτήτες κατοικιών στο Βερολίνο και στο Λονδίνο. Αλλά και οι πολύ νέοι, οι οποίοι θα μπορούσαν να αρχίσουν ξανά σε μια άλλη χώρα της ΕΕ με λίγα χρήματα. Από την άλλη πλευρά θα ήταν εκείνοι, που με την επιχείρηση, το σπίτι και την οικογένεια είναι κολλημένοι στη χώρα. Αυτοί θα βούλιαζαν μαζί με την Ελλάδα, καταλήγει το άρθρο.

Πηγή (όπου δημοσιεύεται ολόκληρο το άρθρο): 

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=461132