Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα αναλυτική οικονομική επισκόπηση του 2012 και κάποιες μάλλον απαισιόδοξες προβλέψεις για το 2013 του Γιάννη Βαρφουφάκη, που δημοσιεύτηκαν στις 10.1.2013 στο protagon.gr, με τίτλο «Το 2013 υπό το πρίσμα του 2012»
Συνοπτικά, ορισμένα σημεία του άρθρου στη συνέχεια:
Επισκόπηση του 2012:
Το 2012 θα μείνει στην παγκόσμια οικονομική ιστορία ως η χρονιά που: Η Ευρώπη βυθίστηκε, ξανά, στην ύφεση. Η Αμερική μόλις που απέφυγε την βύθιση σε αντίστοιχη ύφεση. Η Κίνα διατήρησε την ελάχιστη μεγέθυνση που της εξασφαλίζει την συγκράτηση των κοινωνικών συγκρούσεων, με αντίτιμο όμως την κατάρρευση του ποσοστού κατανάλωσης και την δημιουργία επικίνδυνης φούσκας στην αγορά ακινήτων. Η πολλά υποσχόμενη Βραζιλία επλήγη από τον ακήρυκτο νομισματικό πόλεμο. Η Ινδία και η Αργεντινή έπεσαν, για διαφορετικούς λόγους, σε οικονομικό τέλμα. Η οικονομία της Β. Αφρικής υποχώρησε.
Σε γενικές γραμμές, το 2012 θα καταγραφεί ως άλλη μια χρονιά εξέλιξης της παγκόσμιας Κρίσης που μας χάρισε το 2008.
Στρεφόμενοι στην δική μας, την ευρωπαϊκή, έκφανση της Κρίσης, το 2012 θα το θυμόμαστε για δύο (φαινομενικά αντιφατικούς μεταξύ τους) λόγους:
Συνοπτικά, ορισμένα σημεία του άρθρου στη συνέχεια:
Επισκόπηση του 2012:
Το 2012 θα μείνει στην παγκόσμια οικονομική ιστορία ως η χρονιά που: Η Ευρώπη βυθίστηκε, ξανά, στην ύφεση. Η Αμερική μόλις που απέφυγε την βύθιση σε αντίστοιχη ύφεση. Η Κίνα διατήρησε την ελάχιστη μεγέθυνση που της εξασφαλίζει την συγκράτηση των κοινωνικών συγκρούσεων, με αντίτιμο όμως την κατάρρευση του ποσοστού κατανάλωσης και την δημιουργία επικίνδυνης φούσκας στην αγορά ακινήτων. Η πολλά υποσχόμενη Βραζιλία επλήγη από τον ακήρυκτο νομισματικό πόλεμο. Η Ινδία και η Αργεντινή έπεσαν, για διαφορετικούς λόγους, σε οικονομικό τέλμα. Η οικονομία της Β. Αφρικής υποχώρησε.
Σε γενικές γραμμές, το 2012 θα καταγραφεί ως άλλη μια χρονιά εξέλιξης της παγκόσμιας Κρίσης που μας χάρισε το 2008.
Στρεφόμενοι στην δική μας, την ευρωπαϊκή, έκφανση της Κρίσης, το 2012 θα το θυμόμαστε για δύο (φαινομενικά αντιφατικούς μεταξύ τους) λόγους:
• Ήταν η χρονιά που η διαδικασία αποδόμησης της Ευρωζώνης έφτασε το κρεσέντο της, με τα επιτόκια δανεισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας να χτυπήσουν «κόκκινο», την μαζική έξοδο κεφαλαίων από την Περιφέρεια προς τις τράπεζες Γερμανίας, Ελβετίας, Λονδίνου και Ν. Υόρκης, την ρευστοποίηση επιχειρήσεων και περιουσιακών στοιχείων (ιδίως στην Β. Ιταλία) να επιταχύνεται απειλητικά, και (βεβαίως) την ακατάσχετη φιλολογία για την επικείμενη εκπαραθύρωση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη (που απέκτησε και νεολογισμό, το περίφημο Grexit).
• Ήταν η χρονιά που φάνηκε καθαρά η μεγάλη δύναμη που έχει ο μοναδικός σοβαρός θεσμός της Ευρωζώνης, η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), να φρενάρει την Κρίση με μια ή δυο απλές κινήσεις (όχι όμως και να την σταματά).
Σχετικά με το ρόλο της Ελλάδας το 2012, ο κ. Βαρουφάκης, μεταξύ άλλων αναφέρει: Στις αρχές του 2012 το ελληνικό δημόσιο πτώχευσε και επισήμως (με παράλληλη πυροδότηση των θρυλικών CDS). Στο πλαίσιο της παραγωγής ευφημισμών, το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ευρώπης της Κρίσης, οι ηγέτες μας βάπτισαν την πτώχευση PSI και, όπως πάντα, «γιόρτασαν» άλλο ένα «γύρισμα σελίδας» για την Ελλάδα, άλλη μια «νέα αρχή για τον τόπο» που θα έφερνε τις πολυπόθητες επενδύσεις και την σταθεροποίηση... Έτσι, η χώρα μας «πέτυχε» μια παγκόσμια πρωτιά: Γίναμε η πρώτη χώρα στην οικονομική ιστορία που και πτώχευσε και, την επόμενη της πτώχευσης, διατήρησε το χρέος της σε ύψος που δεν ήταν επ’ ουδενί βιώσιμο. Νομοτελειακά, στο τέλος του 2012 αναγκαστήκαμε, εκ των πραγμάτων, σε δεύτερη πτώχευση, σε ένα PSI 2 για τις ελληνικές τράπεζες (το οποίο όμως βαπτίσαμε "επαναγορά χρέους").
Προβλέψεις για το 2013
Το 2013 δυστυχώς δεν υπόσχεται την λήξη της παγκόσμιας κρίσης. Κάθε άλλο, αναφέρει ο κ. Βαρουφάκης και συνεχίζει: Στις ΗΠΑ η χώρα καταφέρνει να κρατιέται στο χείλος του γκρεμού μιας νέας ύφεσης, χωρίς να κάνει το μοιραίο βήμα, αλλά είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ακολουθήσει την Ευρώπη σε μια πολιτική ημι-αυτοματοποιημένης λιτότητας. Η Ιαπωνία και η Κίνα τελούν υπό καθεστώς πανικού, η Βρετανία βιώνει μια πρωτόγνωρη ύφεση, ενώ η Γερμανία προετοιμάζει τον εαυτό της για έναν νέο γύρο λιτότητας. Επιπρόσθετα αναφέρει ότι, η νομισματική χαλάρωση που επιφέρουν ταυτόχρονα οι Κεντρικές Τράπεζες των ισχυρών οικονομικά χωρών, πλην της ΕΚΤ, θα έχουν ως θύματα τις Αναπτυσσόμενες χώρες και την Ευρωζώνη, των οποίων τα νομίσματα θα υπερτιμηθούν (σε βάρος της ανταγωνιστικότητας).
Ο συνδυασμός των εξελίξεων αυτών, που διαφαίνονται καθαρά για το 2013, προϊδεάζουν ότι τίποτα δεν συμβαίνει σήμερα στην παγκόσμια οικονομία που να μπορεί να ανατρέψει την υφεσιακή πορεία ενός πλανήτη ο οποίος δεν λέει να συνέλθει από το χτύπημα του 2008, αναφέρει ο κ. Βαρουφέκης.
Σχετικά με την Ελλάδα το 2013, ο κ. Βαρουφάκης, κατ’ αρχήν αποδέχεται την ύπαρξη θετικών επιπτώσεων από την «συνειδητοποίηση ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ», την εξόφληση μερικών από τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου και την επανεκκίνηση κάποιων δημόσιων έργων, που μαζί με τις διαρθρωτικές αλλαγές, θα φέρουν έναν βαθμό σταθεροποίησης.
Αμφισβητεί όμως ότι αυτά επαρκούν για να φέρουν στην χώρα τις πολυπόθητες επενδύσεις, που θα θέσουν τέλος στην αυτοτροφοδοτούμενη Κρίση για τους εξής κυρίως λόγους:
· Το τραπεζικό σύστημα θα παραμείνει νεκροζώντανο καθώς η ανακεφαλαιοποίηση (που δεν θα ήταν έτσι κι αλλιώς αρκετή, δεδομένων των μη εξυπηρετούμενων δανείων τα οποία δεν έχουν υπολογιστεί) είναι καταδικασμένη σε αποτυχία μετά τη δεύτερη πτώχευση του ελληνικού δημοσίου, το PSI 2 που ονομάστηκε «επαναγορά χρέους».
· Το 2013 θα μας φέρει «μέτρα» άνω των 9 δις, που ήταν όρος για την ανακεφαλαιοποίηση.
· Το «διεθνές» και «ευρωπαϊκό» 2013 κάθε άλλο παρά φιλικό προς τον κ. Σαμαρά διαφαίνεται, παρ’ ότι η Ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ότι η κατάσταση στην Ευρωζώνη συνολικά είναι υπό έλεγχο και ότι το κλίμα στην Ευρώπη βοηθά την σταθεροποίηση και της δικής μας οικονομίας.
Τέλος, ο κ. Βαρουφάκης, κλείνει το πρώτο του άρθρο της χρονιάς με την ίδια πρόταση, με την οποία «έκλεισε» τα πρώτα άρθρα των δύο τελευταίων ετών, θεωρώντας ότι η συγκεκριμένη φράση παραμένει το ίδιο επίκαιρη: «Αυτή η Κρίση, αν την αφήσουμε να εξελιχθεί … δεν θα δείξει επιείκεια σε κανέναν...».
Πηγή και ολόκληρο το άρθρο:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=21288
• Ήταν η χρονιά που φάνηκε καθαρά η μεγάλη δύναμη που έχει ο μοναδικός σοβαρός θεσμός της Ευρωζώνης, η ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), να φρενάρει την Κρίση με μια ή δυο απλές κινήσεις (όχι όμως και να την σταματά).
Σχετικά με το ρόλο της Ελλάδας το 2012, ο κ. Βαρουφάκης, μεταξύ άλλων αναφέρει: Στις αρχές του 2012 το ελληνικό δημόσιο πτώχευσε και επισήμως (με παράλληλη πυροδότηση των θρυλικών CDS). Στο πλαίσιο της παραγωγής ευφημισμών, το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ευρώπης της Κρίσης, οι ηγέτες μας βάπτισαν την πτώχευση PSI και, όπως πάντα, «γιόρτασαν» άλλο ένα «γύρισμα σελίδας» για την Ελλάδα, άλλη μια «νέα αρχή για τον τόπο» που θα έφερνε τις πολυπόθητες επενδύσεις και την σταθεροποίηση... Έτσι, η χώρα μας «πέτυχε» μια παγκόσμια πρωτιά: Γίναμε η πρώτη χώρα στην οικονομική ιστορία που και πτώχευσε και, την επόμενη της πτώχευσης, διατήρησε το χρέος της σε ύψος που δεν ήταν επ’ ουδενί βιώσιμο. Νομοτελειακά, στο τέλος του 2012 αναγκαστήκαμε, εκ των πραγμάτων, σε δεύτερη πτώχευση, σε ένα PSI 2 για τις ελληνικές τράπεζες (το οποίο όμως βαπτίσαμε "επαναγορά χρέους").
Προβλέψεις για το 2013
Το 2013 δυστυχώς δεν υπόσχεται την λήξη της παγκόσμιας κρίσης. Κάθε άλλο, αναφέρει ο κ. Βαρουφάκης και συνεχίζει: Στις ΗΠΑ η χώρα καταφέρνει να κρατιέται στο χείλος του γκρεμού μιας νέας ύφεσης, χωρίς να κάνει το μοιραίο βήμα, αλλά είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ακολουθήσει την Ευρώπη σε μια πολιτική ημι-αυτοματοποιημένης λιτότητας. Η Ιαπωνία και η Κίνα τελούν υπό καθεστώς πανικού, η Βρετανία βιώνει μια πρωτόγνωρη ύφεση, ενώ η Γερμανία προετοιμάζει τον εαυτό της για έναν νέο γύρο λιτότητας. Επιπρόσθετα αναφέρει ότι, η νομισματική χαλάρωση που επιφέρουν ταυτόχρονα οι Κεντρικές Τράπεζες των ισχυρών οικονομικά χωρών, πλην της ΕΚΤ, θα έχουν ως θύματα τις Αναπτυσσόμενες χώρες και την Ευρωζώνη, των οποίων τα νομίσματα θα υπερτιμηθούν (σε βάρος της ανταγωνιστικότητας).
Ο συνδυασμός των εξελίξεων αυτών, που διαφαίνονται καθαρά για το 2013, προϊδεάζουν ότι τίποτα δεν συμβαίνει σήμερα στην παγκόσμια οικονομία που να μπορεί να ανατρέψει την υφεσιακή πορεία ενός πλανήτη ο οποίος δεν λέει να συνέλθει από το χτύπημα του 2008, αναφέρει ο κ. Βαρουφέκης.
Σχετικά με την Ελλάδα το 2013, ο κ. Βαρουφάκης, κατ’ αρχήν αποδέχεται την ύπαρξη θετικών επιπτώσεων από την «συνειδητοποίηση ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ», την εξόφληση μερικών από τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου και την επανεκκίνηση κάποιων δημόσιων έργων, που μαζί με τις διαρθρωτικές αλλαγές, θα φέρουν έναν βαθμό σταθεροποίησης.
Αμφισβητεί όμως ότι αυτά επαρκούν για να φέρουν στην χώρα τις πολυπόθητες επενδύσεις, που θα θέσουν τέλος στην αυτοτροφοδοτούμενη Κρίση για τους εξής κυρίως λόγους:
· Το τραπεζικό σύστημα θα παραμείνει νεκροζώντανο καθώς η ανακεφαλαιοποίηση (που δεν θα ήταν έτσι κι αλλιώς αρκετή, δεδομένων των μη εξυπηρετούμενων δανείων τα οποία δεν έχουν υπολογιστεί) είναι καταδικασμένη σε αποτυχία μετά τη δεύτερη πτώχευση του ελληνικού δημοσίου, το PSI 2 που ονομάστηκε «επαναγορά χρέους».
· Το 2013 θα μας φέρει «μέτρα» άνω των 9 δις, που ήταν όρος για την ανακεφαλαιοποίηση.
· Το «διεθνές» και «ευρωπαϊκό» 2013 κάθε άλλο παρά φιλικό προς τον κ. Σαμαρά διαφαίνεται, παρ’ ότι η Ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ότι η κατάσταση στην Ευρωζώνη συνολικά είναι υπό έλεγχο και ότι το κλίμα στην Ευρώπη βοηθά την σταθεροποίηση και της δικής μας οικονομίας.
Τέλος, ο κ. Βαρουφάκης, κλείνει το πρώτο του άρθρο της χρονιάς με την ίδια πρόταση, με την οποία «έκλεισε» τα πρώτα άρθρα των δύο τελευταίων ετών, θεωρώντας ότι η συγκεκριμένη φράση παραμένει το ίδιο επίκαιρη: «Αυτή η Κρίση, αν την αφήσουμε να εξελιχθεί … δεν θα δείξει επιείκεια σε κανέναν...».
Πηγή και ολόκληρο το άρθρο:
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=21288
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου