Ανέκδοτο: Όταν ο Θεός μοίραζε τον κόσμο

Όταν ο Θεός μοίραζε τον κόσμο, είπε σε όλους τους λαούς που είχε δημιουργήσει, να περάσουν μέσα στη βδομάδα και να διαλέξουν από μια χώρα για να κατοικήσουν."Δέχομαι μέχρι το Σαββάτο" τους ξεκαθάρισε. "Την Κυριακή θα ξεκουράζομαι".

Δευτέρα, την πρώτη μέρα της προθεσμίας, έτρεξαν πρωί - πρωί οι Γερμανοί. Κι έτσι ο Θεός τους έδωσε μια ωραία και μεγάλη χώρα στην καρδιά της Ευρώπης. Μετά από λίγο ήρθαν οι Κινέζοι. Ήταν πολλοί, τους έδωσε την Κίνα.

Την Τρίτη, οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Άγγλοι, οι Ισπανοί, οι Σουηδοί, οι Αμερικάνοι, οι Καναδοί. Πήραν όλοι τους από μια χώρα.

Τετάρτη, ήρθαν όλοι οι Αφρικανοί και τους έδωσε την Αφρική να τη μοιράσουν.

Την Πέμπτη πήγαν οι Ινδοί και οι Αυστραλοί και πήραν τις χώρες τους.

Την Παρασκευή, αφού τέλειωσαν με τη γραφειοκρατία, πήγαν και οι Ρώσοι. Αφού είδαν τι πήραν οι άλλοι, συμφωνήσαν και πήραν την παγωμένη αλλά πανέμορφη Ρωσία.

Το Σαββάτο ήρθαν όλες οι υπόλοιπες φυλές και έθνη και πήραν ό,τι είχε περισσέψει.

Το Σάββατο το βράδυ, αργά, έφτασαν οι Τσιγγάνοι με όλα τα παιδιά τους. Ο Θεός τους είπε ότι άργησαν πολύ και δεν είχε μείνει τίποτα. Ήταν και πολλοί, που να τους βάλει; Παρ' όλα αυτά, επειδή ήταν μέσα στην προθεσμία, τους επέτρεψε να πάνε σε όποια χώρα θέλουν και να μείνουν μαζί με τους κατοίκους της. Κι έτσι απλώθηκαν παντού.

Την Κυριακή ο Θεός κάθισε να αναπαυθεί ευχαριστημένος. Κατά το απογευματάκι βλέπει έξω από την πόρτα του ένα πλήθος να φωνάζει! Ήταν οι Έλληνες, ως συνήθως εκπρόθεσμοι.

- Τι θέλετε εδώ παιδιά;

- Άνοιξε Θεέ μου, σε παρακαλούμε. Θέλουμε κι εμείς μια πατρίδα.

- Δεν είπαμε ότι την Κυριακή ξεκουράζομαι;

- Το ξέρουμε Θεέ μου, αλλά να ...μπερδέψαμε τις ημερομηνίες. Μη μας αφήσεις, σε παρακαλούμε, χωρίς δική μας πατρίδα σαν τους τσιγγάνους... Είμαστε νοικοκυραίοι εμείς.

- Καλά βρε παιδιά, γιατί δεν ήρθατε νωρίτερα; Τώρα δεν υπάρχει τίποτα πια. Ούτε μια σπιθαμή. Τα έχω μοιράσει όλα.

- Θεέ μου, εμείς φταίμε, είδαμε ότι είχε πολύ χώρο κι είπαμε ότι θα περισσέψει και για μας. Και περιμέναμε να κόψει λίγο η κίνηση, μην στεκόμαστε στις ουρές και έτσι αργήσαμε. Αλλά έχουμε τόσα σπουδαία μυαλά, έχουμε πολλά να κάνουμε και να δώσουμε στον κόσμο... Μπορεί να αργήσαμε, αλλά αν δώσεις και σε εμάς πατρίδα, θα την υπερασπιζόμαστε με τη ζωή μας.

- Τι να σας πω ρε παιδιά; είπε ο Θεός. Κι εσείς παιδιά μου είστε και μάλιστα από τα πιο έξυπνα, αλλά πραγματικά δεν υπάρχει άλλος χώρος!

- Σε παρακαλούμε...

- Καλά. Τότε θα σας δώσω ένα μικρό όμορφο κομμάτι γης, που είχα κρατήσει για τον εαυτό μου!!!

_______________
Σημείωση: Λέγεται ότι το ανέκδοτο αυτό κυκλοφορεί πολύ και στη Ρωσία.