Κάποιος Αβδηρίτης είδε ένα ευνούχο να μιλάει με μια γυναίκα και τον ρώτησε αν ήταν γυναίκα του. Εκείνος απάντησε ότι ένας ευνούχος δεν μπορεί να έχει γυναίκα. Και ο Αβδηρίτης συμπέρανε, λέγοντας: «Θα είναι, λοιπόν, κόρη σου»
Φιλόγελως, Εκ των Ιεροκλέους και Φιλαγρίου Γραμματικού, 115
Ένας Αβδηρίτης χρωστούσε ένα γαϊδουράκι (όνο).
Επειδή όμως δεν το είχε, παρακαλούσε να δώσει, αντί γι’ αυτό, δύο ημι-ονους (μουλάρια).
Φιλόγελως, Εκ των Ιεροκλέους και Φιλαγρίου Γραμματικού, 127
Ένας Αβδηρίτης πουλούσε ένα πήλινο αγγείο που δεν είχε «αυτιά». Και όταν τον ρώτησε κάποιος, γιατί του έβγαλε τα αυτιά, απάντησε: «Για να μην ακούσει ότι το πουλάω και φύγει».
Φιλόγελως, Εκ των Ιεροκλέους και Φιλαγρίου Γραμματικού, 122
Ένας φιλάργυρος στη διαθήκη που έκανε, όρισε κληρονόμο του τον ...εαυτό του.
Φιλόγελως, Εκ των Ιεροκλέους και Φιλαγρίου Γραμματικού, 104
Ένας Κυμαίος φώναζε ένα φίλο του με το όνομά του, έξω από το σπίτι του, αλλά απάντηση δεν έπερνε. Κάποιος διερχόμενος τον συμβούλεψε να φωνάζει δυνατότερα. Και ο Κυμαίος άρχισε, με την ίδια ένταση, να φωνάζει: «δυνατότερα ... δυνατότερα»
Φιλόγελως, Εκ των Ιεροκλέους και Φιλαγρίου Γραμματικού, 161
Ένας Κυμαίος πουλούσε μέλι. Κάποιος πελάτης που το δοκίμασε, του είπε πως είναι πολύ καλό. Τότε ο Κυμαίος παρατήρησε: «Πράγματι, ήταν πολύ καλό. Αν δεν έπεφτε ένα ποντίκι μέσα, δεν θα το πουλούσα».
Φιλόγελως, Εκ των Ιεροκλέους και Φιλαγρίου Γραμματικού, 174
Σημείωση 1: Αβδηρίτες έλεγαν οι Αρχαίοι όχι μόνο τους καταγόμενους από τα Άβδηρα της Θράκης αλλά και τους ανόητους (κάτι ανάλογο με το σημερινό «Πόντιος»). Ανάλογα και Κυμαίος.
Σημείωση 2: Κατά την ύστερη Αρχαιότητα κυκλοφορούσε και ήταν πολύ δημοφιλής μια ανθολογία “ανεκδότων” (με τη σημερινή σημασία του όρου), που λεγόταν “Φιλόγελως”. Ανθολόγοι και επιμελητές του φέρονται ο Ιεροκλής και ο Φιλάγριος.
________________
Πηγή: Ι. Γρυντάκης, Γ. Δάλκος, Ά. Χόρτης, Έ. Χόρτης :
“Η άλλη όψη της Ιστορίας - Ιστορικά ανέκδοτα από την αρχαία Ελλάδα” Από τις εκδόσεις «Σαββάλας»
Φιλόγελως, Εκ των Ιεροκλέους και Φιλαγρίου Γραμματικού, 127
Ένας Αβδηρίτης πουλούσε ένα πήλινο αγγείο που δεν είχε «αυτιά». Και όταν τον ρώτησε κάποιος, γιατί του έβγαλε τα αυτιά, απάντησε: «Για να μην ακούσει ότι το πουλάω και φύγει».
Φιλόγελως, Εκ των Ιεροκλέους και Φιλαγρίου Γραμματικού, 122
Ένας φιλάργυρος στη διαθήκη που έκανε, όρισε κληρονόμο του τον ...εαυτό του.
Φιλόγελως, Εκ των Ιεροκλέους και Φιλαγρίου Γραμματικού, 104
Ένας Κυμαίος φώναζε ένα φίλο του με το όνομά του, έξω από το σπίτι του, αλλά απάντηση δεν έπερνε. Κάποιος διερχόμενος τον συμβούλεψε να φωνάζει δυνατότερα. Και ο Κυμαίος άρχισε, με την ίδια ένταση, να φωνάζει: «δυνατότερα ... δυνατότερα»
Φιλόγελως, Εκ των Ιεροκλέους και Φιλαγρίου Γραμματικού, 161
Ένας Κυμαίος πουλούσε μέλι. Κάποιος πελάτης που το δοκίμασε, του είπε πως είναι πολύ καλό. Τότε ο Κυμαίος παρατήρησε: «Πράγματι, ήταν πολύ καλό. Αν δεν έπεφτε ένα ποντίκι μέσα, δεν θα το πουλούσα».
Φιλόγελως, Εκ των Ιεροκλέους και Φιλαγρίου Γραμματικού, 174
Σημείωση 1: Αβδηρίτες έλεγαν οι Αρχαίοι όχι μόνο τους καταγόμενους από τα Άβδηρα της Θράκης αλλά και τους ανόητους (κάτι ανάλογο με το σημερινό «Πόντιος»). Ανάλογα και Κυμαίος.
Σημείωση 2: Κατά την ύστερη Αρχαιότητα κυκλοφορούσε και ήταν πολύ δημοφιλής μια ανθολογία “ανεκδότων” (με τη σημερινή σημασία του όρου), που λεγόταν “Φιλόγελως”. Ανθολόγοι και επιμελητές του φέρονται ο Ιεροκλής και ο Φιλάγριος.
________________
Πηγή: Ι. Γρυντάκης, Γ. Δάλκος, Ά. Χόρτης, Έ. Χόρτης :
“Η άλλη όψη της Ιστορίας - Ιστορικά ανέκδοτα από την αρχαία Ελλάδα” Από τις εκδόσεις «Σαββάλας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου