Την πρωτοχρονιά η κυρία Μέρκελ απευθύνθηκε στο Γερμανικό λαό. Tους είπε να περιμένουν ένα δύσκολο 2013 και πως η κρίση κάθε άλλο παρά έχει τελειώσει. Θεώρησε δηλαδή αναπόφευκτη τη συνέχιση της λιτότητας με ότι αυτό σημαίνει για τους Ευρωπαϊκούς λαούς. Είναι όμως πράγματι αναπόφευκτη; Πολλοί οικονομολόγοι κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών έχουν διατυπώσει φιλόδοξες αλλά ταυτόχρονα και ρεαλιστικές εναλλακτικές προτάσεις. 2 από τις πιο δημοφιλής, αυτή των καθηγητών Γιάννη Βαρουφάκη και Stuart Holland και αυτή του γερμανικού DGB (Γερμανικό εμπορικό επιμελητήριο), φαίνεται να προτείνουν ουσιαστικά το ίδιο σχέδιο:
Ένα σχέδιο τύπου Marshall για όλη την Ευρώπη.
Ποιες είναι οι βασικές δράσεις που πρέπει να γίνουν λοιπόν; Καταρχήν επενδύσεις: Ένας Ευρωπαϊκός μηχανισμός, είτε υπάρχον είτε καινούριος, να αποκτήσει τη δυνατότητα να χρηματοδοτεί αποκλειστικά μόνος του Ευρωπαϊκά έργα. Τα έργα που θα επιλεγούν θα πρέπει να αποδίδουν πολλαπλασιαστικά οφέλη σε σχέση με το κόστος τους. Για παράδειγμα, έργα όπως τα δίκτυα μεταφορών (τρένα, δρόμοι κ.α.) ή η παραγωγή ενέργειας θα μειώσουν σημαντικά το κόστος παραγωγής και διανομής των προϊόντων και θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας. Επενδύσεις ύψους περίπου 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ θα ήταν αρκετές για να αναστρέψουν τη διαρκή ύφεση - αρκεί να μην απαιτείται καμία συμμετοχή από τις εθνικές κυβερνήσεις, καθώς χώρες όπως η Ελλάδα δεν έχουν τέτοια δυνατότητα και καταλήγουν να «χάνουν» τα ευρωπαϊκά κεφάλαια.
Δεύτερον, θα πρέπει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να γίνεται απευθείας από τους Ευρωπαϊκούς μηχανισμούς και να μην περνάει στα εθνικά ελλείματα. Με απλά λόγια η Ευρώπη θα δανείζει απευθείας τις τράπεζες, αντί να δανείζει τα κράτη και στη συνέχεια τα κράτη να δανείζουν τις τράπεζές τους. Σε αντάλλαγμα, η Ευρώπη θα αποκτήσει σημαντική δυνατότητα ελέγχου στις τράπεζες, πράγμα που θα μειώσει και τη διαφθορά που παραδοσιακά υπήρχε λόγω της στενής σχέσης κράτους-τραπεζών.
Εν τέλει όλοι κερδίζουν, ισχυροί και αδύναμοι της Ευρώπης, αρκεί να γίνει ένα τολμηρό πρώτο βήμα και ελαφρώς ελαστικότερη κάποιοι κανόνες. Δεν απαιτείται αλλαγή ευρωπαϊκών συνθηκών, ούτε μακροπρόθεσμες διαδικασίες – αρκεί οι πολιτικοί να δράσουν γρήγορα και όχι μικροπολιτικά.
Ένα σχέδιο τύπου Marshall για όλη την Ευρώπη.
Ποιες είναι οι βασικές δράσεις που πρέπει να γίνουν λοιπόν; Καταρχήν επενδύσεις: Ένας Ευρωπαϊκός μηχανισμός, είτε υπάρχον είτε καινούριος, να αποκτήσει τη δυνατότητα να χρηματοδοτεί αποκλειστικά μόνος του Ευρωπαϊκά έργα. Τα έργα που θα επιλεγούν θα πρέπει να αποδίδουν πολλαπλασιαστικά οφέλη σε σχέση με το κόστος τους. Για παράδειγμα, έργα όπως τα δίκτυα μεταφορών (τρένα, δρόμοι κ.α.) ή η παραγωγή ενέργειας θα μειώσουν σημαντικά το κόστος παραγωγής και διανομής των προϊόντων και θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας. Επενδύσεις ύψους περίπου 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ θα ήταν αρκετές για να αναστρέψουν τη διαρκή ύφεση - αρκεί να μην απαιτείται καμία συμμετοχή από τις εθνικές κυβερνήσεις, καθώς χώρες όπως η Ελλάδα δεν έχουν τέτοια δυνατότητα και καταλήγουν να «χάνουν» τα ευρωπαϊκά κεφάλαια.
Δεύτερον, θα πρέπει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να γίνεται απευθείας από τους Ευρωπαϊκούς μηχανισμούς και να μην περνάει στα εθνικά ελλείματα. Με απλά λόγια η Ευρώπη θα δανείζει απευθείας τις τράπεζες, αντί να δανείζει τα κράτη και στη συνέχεια τα κράτη να δανείζουν τις τράπεζές τους. Σε αντάλλαγμα, η Ευρώπη θα αποκτήσει σημαντική δυνατότητα ελέγχου στις τράπεζες, πράγμα που θα μειώσει και τη διαφθορά που παραδοσιακά υπήρχε λόγω της στενής σχέσης κράτους-τραπεζών.
Εν τέλει όλοι κερδίζουν, ισχυροί και αδύναμοι της Ευρώπης, αρκεί να γίνει ένα τολμηρό πρώτο βήμα και ελαφρώς ελαστικότερη κάποιοι κανόνες. Δεν απαιτείται αλλαγή ευρωπαϊκών συνθηκών, ούτε μακροπρόθεσμες διαδικασίες – αρκεί οι πολιτικοί να δράσουν γρήγορα και όχι μικροπολιτικά.
Πηγή: www.misik.at
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου