Οι φόβοι των Γερμανών και ειδικότερα του Σόιμπλε, φαίνεται να εστιάζονται σε τρεις λόγους:
Ο πρώτος είναι ότι το αίτημα για τις πολεμικές αποζημιώσεις θα αποπροσανατόλιζε την ευρωπαϊκή ατζέντα, όπου κυριαρχούν σήμερα με απαίτηση της Γερμανίας τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής και λιτότητας.
Ο δεύτερος λόγος είναι, ότι η πρωτοβουλία της Ελλάδας θα έβρισκε πολλούς μιμητές με παρόμοιες αξιώσεις. Η Γερμανία βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με 53 χώρες στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και αν εξαναγκαζόταν σήμερα σε αποζημιώσεις, αυτό θα ισοδυναμούσε με την χρεοκοπία της.
Ο τρίτος παράγοντας είναι η ανασφάλεια, που προκαλεί η ελληνική κυβέρνηση στους Γερμανούς. Το Βερολίνο γνωρίζει την αδυναμία της χώρας και της ελληνικής κυβέρνησης, δεν νιώθουν όμως ποτέ σίγουροι μαζί της.
Παρ' ότι η κυβέρνηση και τα κόμματα της γερμανικής αντιπολίτευσης, πλην του Ντι Λίνκε, απορρίπτουν το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων προς την Ελλάδα ως νομικά αστήρικτο και πολιτικά λήξαν και θέλουν να το παρακάμψουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα, γεγονός είναι ότι υπάρχουν πλέον πολλοί Γερμανοί πολιτικοί που αναγνωρίζουν ότι όντως υπάρχει θέμα. Ειδικότερα η γερμανική Αριστερά, τάσσεται υπέρ της αναγνώρισης των ελληνικών αξιώσεων και της καταβολής «λογικών» αποζημιώσεων, με τον όρο όμως να κατευθυνθούν οι αποζημιώσεις προς τις οικογένειες των θυμάτων του ναζισμού και όχι προς τις τράπεζες.
Το ισχυρότερο νομικό "χαρτί" της Ελλάδας, σύμφωνα με Έλληνες και ξένους μελετητές, αποτελεί το "αναγκαστικό δάνειο ύψους 13,5 εκατομμυρίων χρυσών λιρών" προς τα στρατεύματα κατοχής, για το οποίο υπήρξε ρητή δέσμευση ότι θα επιστραφεί μετά το τέλος του πολέμου. Σήμερα το συγκεκριμένο ποσό μαζί με τους τόκους υπολογίζεται μεταξύ 60 και 70 δισ. ευρώ.
____________________
Πηγές: http://www.tanea.gr και http://www.tovima.gr στις 14.4.2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου