Σε σχετικό άρθρο χθες στο ethnos.gr με τίτλο «WSJ: Έτσι η Μέρκελ καθορίζει τη μοίρα του ευρώ», αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Τον Σεπτέμβριο η κ. Μέρκελ αναμένεται να ανανεώσει τη θητεία της ως Καγκελαρίου. Αυτό σημαίνει ότι η ατζέντα της θα κυριαρχήσει στην ευρωπαϊκή κρίση για χρόνια», επισημαίνει ο συντάκτης της WSJ. «Το αν θα επιβιώσει το ευρώ εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από το εάν η στρατηγική της είναι αποτελεσματική».
Ποια είναι αυτή; «Να ρίχνει το βάρος για τη διάσωση του ευρώ στις πλάτες των χωρών που πλήττονται από την κρίση, υποχρεώνοντάς τες να περιορίσουν τα ελλείμματά τους, το εργατικό τους κόστος και το κράτος πρόνοιάς τους. Πρόκειται για μια στρατηγική τόσο δημοφιλή στη Γερμανία, όσο ακριβώς αμφισβητείται στις πιο αδύναμες χώρες της ΕΕ, ενώ επιφανείς οικονομολόγοι προειδοποιούν για τις κοινωνικές και πολιτικές συνέπειές της»...
Η λογική που διέπει τους γερμανικούς χειρισμούς φάνηκε, σύμφωνα με την WSJ, από το σχέδιο στήριξης της Ελλάδας το 2010... «Η αρχική ιδέα της κυρίας Μέρκελ εκπυρσοκρότησε: Ήθελε να επωμίζονται οι ιδιώτες ομολογιούχοι τις απώλειες σε μελλοντικά σχέδια στήριξης, με το σκεπτικό ότι θα ήταν πιο προσεκτικοί στις επιλογές τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, στα τέλη του 2011, ολόκληρη η Νότια Ευρώπη να κινδυνεύει από τη φυγή κεφαλαίων». Η Γερμανία ωστόσο παρέμεινε ανεπηρέαστη από τα γεγονότα, με την κυρία Μέρκελ να μην αντιμετωπίζει καμία πίεση στο εσωτερικό της χώρας της να αλλάξει πλεύση...
«Η διάγνωση», κατά την εφημερίδα, «κατέδειξε πόσο διαφορετική ήταν η γερμανική λογική από την ευρέως κρατούσα διεθνώς άποψη όσον αφορά την ευρωπαϊκή κρίση: έριχνε όλο το φταίξιμο στις υπερχρεωμένες χώρες... την ώρα που οι περισσότεροι αναλυτές εκτός Γερμανίας θεωρούσαν ότι πρόκειται για μία συλλογική αποτυχία που έχρηζε συλλογικής λύσης: βαθύτερη οικονομική ένωση. Η τελευταία θα περιελάμβανε κοινούς, πανευρωπαϊκούς προϋπολογισμούς, στήριξη προβληματικών τραπεζών και έως ενός βαθμού κοινό δανεισμό, καθώς και μία πιο τολμηρή κεντρική τράπεζα»...
Στη συνέχεια η WSJ αναφέρεται ειδικότερα στην κρίση στην Ελλάδα, όπου «Η κυρία Μέρκελ αποφάσισε ότι άξιζε τη στήριξή της, με την προϋπόθεση ότι θα προχωρούσε σε μεταρρυθμίσεις...», για να επανέλθει στο «δόγμα Μέρκελ» σημειώνοντας:
«Ο χειρισμός τόσο της ελληνικής κρίσης, όσο και της "τραπεζικής ένωσης" από τη γερμανίδα Καγκελάριο είναι σαφής όσον αφορά τις θέσεις της Γερμανίας: οι χώρες που στηρίζονται πρέπει να αποπληρώνουν τη βοήθεια που τους δίνεται και να στηρίζουν οι ίδιες της τράπεζές τους», γράφει η WSJ. «Η Κύπρος δεν μπορούσε να τα κάνει και τα δύο ταυτόχρονα... » αναφέρει.
______________________
Πηγή (και ολόκληρο το άρθρο): http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63817848
«Τον Σεπτέμβριο η κ. Μέρκελ αναμένεται να ανανεώσει τη θητεία της ως Καγκελαρίου. Αυτό σημαίνει ότι η ατζέντα της θα κυριαρχήσει στην ευρωπαϊκή κρίση για χρόνια», επισημαίνει ο συντάκτης της WSJ. «Το αν θα επιβιώσει το ευρώ εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από το εάν η στρατηγική της είναι αποτελεσματική».
Ποια είναι αυτή; «Να ρίχνει το βάρος για τη διάσωση του ευρώ στις πλάτες των χωρών που πλήττονται από την κρίση, υποχρεώνοντάς τες να περιορίσουν τα ελλείμματά τους, το εργατικό τους κόστος και το κράτος πρόνοιάς τους. Πρόκειται για μια στρατηγική τόσο δημοφιλή στη Γερμανία, όσο ακριβώς αμφισβητείται στις πιο αδύναμες χώρες της ΕΕ, ενώ επιφανείς οικονομολόγοι προειδοποιούν για τις κοινωνικές και πολιτικές συνέπειές της»...
Η λογική που διέπει τους γερμανικούς χειρισμούς φάνηκε, σύμφωνα με την WSJ, από το σχέδιο στήριξης της Ελλάδας το 2010... «Η αρχική ιδέα της κυρίας Μέρκελ εκπυρσοκρότησε: Ήθελε να επωμίζονται οι ιδιώτες ομολογιούχοι τις απώλειες σε μελλοντικά σχέδια στήριξης, με το σκεπτικό ότι θα ήταν πιο προσεκτικοί στις επιλογές τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, στα τέλη του 2011, ολόκληρη η Νότια Ευρώπη να κινδυνεύει από τη φυγή κεφαλαίων». Η Γερμανία ωστόσο παρέμεινε ανεπηρέαστη από τα γεγονότα, με την κυρία Μέρκελ να μην αντιμετωπίζει καμία πίεση στο εσωτερικό της χώρας της να αλλάξει πλεύση...
«Η διάγνωση», κατά την εφημερίδα, «κατέδειξε πόσο διαφορετική ήταν η γερμανική λογική από την ευρέως κρατούσα διεθνώς άποψη όσον αφορά την ευρωπαϊκή κρίση: έριχνε όλο το φταίξιμο στις υπερχρεωμένες χώρες... την ώρα που οι περισσότεροι αναλυτές εκτός Γερμανίας θεωρούσαν ότι πρόκειται για μία συλλογική αποτυχία που έχρηζε συλλογικής λύσης: βαθύτερη οικονομική ένωση. Η τελευταία θα περιελάμβανε κοινούς, πανευρωπαϊκούς προϋπολογισμούς, στήριξη προβληματικών τραπεζών και έως ενός βαθμού κοινό δανεισμό, καθώς και μία πιο τολμηρή κεντρική τράπεζα»...
Στη συνέχεια η WSJ αναφέρεται ειδικότερα στην κρίση στην Ελλάδα, όπου «Η κυρία Μέρκελ αποφάσισε ότι άξιζε τη στήριξή της, με την προϋπόθεση ότι θα προχωρούσε σε μεταρρυθμίσεις...», για να επανέλθει στο «δόγμα Μέρκελ» σημειώνοντας:
«Ο χειρισμός τόσο της ελληνικής κρίσης, όσο και της "τραπεζικής ένωσης" από τη γερμανίδα Καγκελάριο είναι σαφής όσον αφορά τις θέσεις της Γερμανίας: οι χώρες που στηρίζονται πρέπει να αποπληρώνουν τη βοήθεια που τους δίνεται και να στηρίζουν οι ίδιες της τράπεζές τους», γράφει η WSJ. «Η Κύπρος δεν μπορούσε να τα κάνει και τα δύο ταυτόχρονα... » αναφέρει.
______________________
Πηγή (και ολόκληρο το άρθρο): http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63817848
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου