Ένα e-mail, που πήρα σήμερα από ένα κύπριο φίλο, είναι χαρακτηριστικό του θυμού και αγανάκτησης που διακατέχει τους κύπριους πολίτες, για όσα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό στην Κύπρο, αλλά και της αγωνίας τους για εκείνα που αύριο τους περιμένουν.
Ίσως, εμείς εδώ στην Ελλάδα, που βιώνουμε τρία και πλέον χρόνια την κρίση, την συνηθίσαμε (όσο αυτό είναι δυνατόν να ειπωθεί κάτι τέτοιο, γιατί έχουμε φτάσει στα όριά μας) και την αντιμετωπίζουμε πλέον πιο ψύχραιμα. Ίσως εκεί, οι δυσάρεστες εξελίξεις έτρεξαν πιο γρήγορα και οι αρνητικές επιπτώσεις ήταν άμεσες.
Ας δούμε όμως το σχετικό e-mail, όπως ακριβώς το έστειλε ο φίλος από την Κύπρο:
τελικά δεν ξέρω πόσο μαζοχιστικό είναι κάθε μέρα να διαβάζεις και να ενημερώνεσαι για όλα αυτά που συμβαίνουν, αφού στο τέλος η γενική διαπίστωση είναι ότι ζούμε από τη μια, μια μεγάλη απάτη και από την άλλη την αδυναμία αυτών που βρίσκονται στην εξουσία και αποφασίζουν για μας (κυβέρνηση, βουλή, διοικητές, υπουργοί, κόμματα κλπ), αν δεν είναι και αυτοί όλοι μέρος του παιχνιδιού.
Κάθε φορά που διαβάζω αυτά που αναδεικνύουν κάποιοι, που έχουν την υπομονή, την γνώση αλλά και το θάρρος να μας ενημερώνουν / πληροφορούν, για το τι πραγματικά έγινε και γίνεται με πιάνει φόβος, πανικός αλλά και πολύς θυμός. Και το χειρότερο μερικοί, που είναι και μέρος του παιχνιδιού, να παρουσιάζονται ότι θα μας σώσουν κιόλας και ότι αγωνίζονται για μας.
Δυστυχώς Τάκη ζούμε στον κόσμο όχι μόνο του παράλογου αλλά και της πλήρους ανοχής και αδράνειας, να έχουμε όλους αυτούς να μας κλέβουν, να μας κοροϊδεύουν, να μας εμπαίζουν με τον πιο χυδαίο τρόπο και εμείς να ζούμε στον κόσμο μας.
Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών αλλά φοβάμαι ότι έρχονται ακόμη χειρότερες μέρες. Φαίνεται ότι κάποιοι βρήκαν τον τρόπο πώς να ελέγχουν τους πολλούς, να τους εκμεταλλεύονται, να τους παίρνουν τα λεφτά τους από τις τσέπες τους και αυτοί, οι πολλοί, να το δέχονται αδιαμαρτύρητα, για να μη πω ότι βρίσκουν σχεδόν πάντα και πολύ καλές δικαιολογίες ότι φταίνε κιόλας και κατά συνέπεια καλά τους κάνουν ή καλά τα παθαίνουν.
Αισθάνομαι ότι έχω φτάσει στα όρια μου. Δεν μπορώ πλέον να παρακολουθώ αυτό τον παράλογο τρόπο αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης, δηλαδή της απάτης από τη μια και της ανοχής, άχρι θανάτου, από την άλλη και μάλιστα με πολύ λογικοφανείς, μέχρι παρεξήγησης, προσεγγίσεις.
Αυτά. Αν έχεις τη συνταγή αντιμετώπισης αυτού του αδηφάγου άγριου θηρίου που λέγεται εξουσία/χρήμα και που το έχουν οι λίγοι, και το χρησιμοποιούν για να καταδυναστεύουν τους πολλούς, θα χαρώ να την ακούσω. Πρακτικά και όχι γενικά και αόριστα.
Δήμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου