Αυτό αποτελεί "ιστορική ύβρι", αλλά όπου υπάρχει ύβρις έρχεται η "νέμεσις", αναφέρει μεταξύ άλλων ο γνωστός Γερμανός οικονομολόγος-ιστορικός Άλμπρεχτ Ριτσλ* σε εκδήλωση που έλαβε χώρα στις Βρυξέλλες, με βασικό θέμα τις πολεμικές αποζημιώσεις της Γερμανίας προς τη Ρουμανία.
Υπενθυμίζει κατ’ αρχήν ο κ. Ριτσλ στους συμπατριώτες του ότι από το 1924 ως το 1929, η Γερμανία ζούσε και πλήρωνε τις αποζημιώσεις από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με δανεικά από τις ΗΠΑ. Δημιούργησε τότε μια τεράστια "φούσκα" χρέους που έσκασε μετά το Μεγάλο Κραχ, το 1931. Αυτά τα δανεικά η Γερμανία δεν τα γύρισε ποτέ στις ΗΠΑ, οι οποίες φυσικά ποτέ δεν απαίτησαν από το Βερολίνο αιματηρή λιτότητα για την αποπληρωμή του χρέους του.
Η ιστορία επαναλήφθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι ΗΠΑ διασφάλισαν να μην επαναληφθεί η καταβολή αποζημιώσεων από την (ξανά) ηττημένη Γερμανία. Για την τελευταία, τονίζει ο κ. Ριτσλ, αυτή ήταν μια χειρονομία-ζωής που έθεσε τις βάσεις για το "οικονομικό θαύμα" του Βερολίνου.
Παράλληλα, όμως, σήμαινε ότι τα θύματα της γερμανικής κατοχής στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, έπρεπε να εγκαταλείψουν τις απαιτήσεις τους. Το... κερασάκι ήλθε το 1953 με το "κούρεμα" των οφειλών της Γερμανίας στις ΗΠΑ σε μηδαμινά επίπεδα.
Αυτές οι κινήσεις οδήγησαν τη Γερμανία σε πλεονεκτική οικονομική θέση, την ώρα που η υπόλοιπη Ευρώπη καλούνταν να σηκώσει το βάρος των συνεπειών της γερμανικής κατοχής.
Η τρίτη φορά που η Γερμανία γλίτωσε από το χρέος της, ήταν το 1990, όταν αρνήθηκε να πληρώσει τις αποζημιώσεις που προβλεπόταν σε περίπτωση επανένωσής της.
Σήμερα η Γερμανία, όχι μόνο δεν συζητά το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων ή της διαγραφής των χρεών των υπερχρεομένων χωρών του νότου, αλλά αντίθετα η συναίνεσή της, για παροχή οικονομικής σε χώρες όπως η Ελλάδα, γίνεται στη βάση δανείου που θα της αποφέρει κέρδη από την καταβολή τόκων.
Το σκεπτικό της γερμανικής κυβέρνησης είναι ότι δεν θα πρέπει με τίποτα να επιβαρυνθούν οι Γερμανοί φορολογούμενοι. Αυτό, από μόνο του αποτελεί "ιστορική ύβρι", καθώς έρχεται σε ευθεία αντιδιαστολή με την τεράστια επιβάρυνση που υπέστησαν οι φορολογούμενοι των ισοπεδωμένων από τη γερμανική πολεμική μηχανή χωρών, οι οποίες δέχτηκαν να διαγραφούν γερμανικά χρέη και να μην καταβληθούν οι πολεμικές αποζημιώσεις για να μη δοθεί η χαριστική βολή στο Βερολίνο.
Όπου υπάρχει ύβρις, όμως, αργά ή γρήγορα έρχεται η "νέμεσις". Στην Ευρωζώνη, χρειάστηκαν τρία χρόνια σκληρής λιτότητας υπό τη μορφή "προγραμμάτων προσαρμογής" γερμανικής έμπνευσης σε διάφορες χώρες της Ευρωζώνης, με αποκορύφωμα την Ελλάδα, και η μέγιστη ύβρις όλων -η διάλυση της Κύπρου- για να επαναλειτουργήσουν τα αντανακλαστικά των πολιτικοοικονομικών ελίτ του Νότου, που βλέπουν με τρόμο μια προς μια τις κοινωνίες τους να αποδιαρθρώνονται.
Η επαναφορά του ζητήματος των πολεμικών επανορθώσεων της Γερμανίας από την Ελλάδα, αντανακλά τη διάθεση των χωρών του Νότου να βάλουν το μεγαλύτερο οφειλέτη της Γηραιάς Ηπείρου να πληρώσει επιτέλους τον λογαριασμό που του αναλογεί.
Σύμφωνα με τον κ. Ριτσλ, η Γερμανία πολύ δύσκολα θα αποφύγει να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη. Ο ίδιος καλεί το Βερολίνο να προλάβει τις εξελίξεις και να δώσει τώρα λύση. Αν δεν το κάνει, προειδοποιεί, κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπο με ένα μαζικό κύμα απαιτήσεων από τον καιρό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ισοδύναμο με ολόκληρο το ΑΕΠ της Γερμανίας.
______________
* Ο Άλμπρεχτ Ριτσλ, Γερμανός οικονομολόγος – ιστορικός είναι καθηγητής στο London School of Economics.
Πηγή: από άρθρο του Γιώργου Ι. Μαύρου με τίτλο «Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας», που δημοσιεύτηκε στο http://www.imerisia.gr στις 20.4.2013.
______________
* Ο Άλμπρεχτ Ριτσλ, Γερμανός οικονομολόγος – ιστορικός είναι καθηγητής στο London School of Economics.
Πηγή: από άρθρο του Γιώργου Ι. Μαύρου με τίτλο «Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας», που δημοσιεύτηκε στο http://www.imerisia.gr στις 20.4.2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου