Τρία χρόνια μετά, ας μην ξεχνάμε. Τις αγωνιώδεις προσπάθειες που έκαναν για να σωθούν κατά τη διάρκεια του εμπρησμού στο υποκατάστημα της τράπεζας Marfin, στο νεοκλασικό κτίριο της οδού Σταδίου, περιγράφουν οι εξεταζόμενοι ως μάρτυρες στη δίκη που διεξάγεται σε βάρος των υπευθύνων της τράπεζας, που κατηγορούνται για ανθρωποκτονία από αμέλεια και σωματικές βλάβες.
Τις δραματικές, τελευταίες στιγμές της άτυχης συζύγου του, Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, που βρήκε τραγικό θάνατο, όντας έγκυος, μέσα στο φλεγόμενο κτίριο στις 10 Μαρτίου του 2010, περιγράφει στο δικαστήριο ο σύζυγός της Χρήστος Καραπαναγιώτης: «Μας έχουν βάλει φωτιά... Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα, πνίγομαι» ήταν οι τελευταίες λέξεις της γυναίκας του στο κινητό τηλέφωνο. «Τους εξανάγκασαν να ζήσουν ένα φρικτό θάνατο. Εγώ δεν θα τους κρατούσα μέσα να πεθάνουν σαν τα ποντίκια» συμπληρώνει ο ίδιος.
«Βγήκα σε ένα πολύ μικρό μπαλκόνι, περίπου 30 πόντους, και μέσα στον πανικό μου πήδηξα. Έπεσα στο κενό γιατί το σημείο όπου προσπάθησα να πηδήξω, υποχώρησε. Δεν είχα επιλογή: ή θα έσκαγα ή θα πήδαγα...», καταθέτει στο δικαστήριο ο υπάλληλος της τράπεζας Γιώργος Γκολιάς. Την στιγμή της φωτιάς άκουσε συναδέλφους να ανεβαίνουν τη σκάλα και να φωνάζουν «μας καίνε, μας καίνε».
«Όλοι ούρλιαζαν. Ανεβαίναμε σαν τα ποντίκια προς τα επάνω. Δεν ξέραμε τι να κάναμε. Δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε, ούτε να δούμε σε απόσταση μισού μέτρου. Πηδήξαμε από το μπαλκόνι την τελευταία στιγμή, γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση. Ήμασταν στο μάτι του κυκλώνα», καταθέτουν ενώπιον των δικαστών οι τρεις υπάλληλοι.
Αλήθεια όμως, με εκείνους που έβαλαν τη φωτιά συνειδητά, με εκείνους που έκαψαν από πρόθεση τρεις ανθρώπους συν ένα, με όλους αυτούς τους κατ’ εξοχήν υπεύθυνους, τι γίνεται;
________________
Πηγές:http://www.ethnos.gr
http://www.tanea.gr
Τις δραματικές, τελευταίες στιγμές της άτυχης συζύγου του, Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, που βρήκε τραγικό θάνατο, όντας έγκυος, μέσα στο φλεγόμενο κτίριο στις 10 Μαρτίου του 2010, περιγράφει στο δικαστήριο ο σύζυγός της Χρήστος Καραπαναγιώτης: «Μας έχουν βάλει φωτιά... Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα, πνίγομαι» ήταν οι τελευταίες λέξεις της γυναίκας του στο κινητό τηλέφωνο. «Τους εξανάγκασαν να ζήσουν ένα φρικτό θάνατο. Εγώ δεν θα τους κρατούσα μέσα να πεθάνουν σαν τα ποντίκια» συμπληρώνει ο ίδιος.
«Βγήκα σε ένα πολύ μικρό μπαλκόνι, περίπου 30 πόντους, και μέσα στον πανικό μου πήδηξα. Έπεσα στο κενό γιατί το σημείο όπου προσπάθησα να πηδήξω, υποχώρησε. Δεν είχα επιλογή: ή θα έσκαγα ή θα πήδαγα...», καταθέτει στο δικαστήριο ο υπάλληλος της τράπεζας Γιώργος Γκολιάς. Την στιγμή της φωτιάς άκουσε συναδέλφους να ανεβαίνουν τη σκάλα και να φωνάζουν «μας καίνε, μας καίνε».
«Όλοι ούρλιαζαν. Ανεβαίναμε σαν τα ποντίκια προς τα επάνω. Δεν ξέραμε τι να κάναμε. Δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε, ούτε να δούμε σε απόσταση μισού μέτρου. Πηδήξαμε από το μπαλκόνι την τελευταία στιγμή, γιατί δεν υπήρχε άλλη λύση. Ήμασταν στο μάτι του κυκλώνα», καταθέτουν ενώπιον των δικαστών οι τρεις υπάλληλοι.
Αλήθεια όμως, με εκείνους που έβαλαν τη φωτιά συνειδητά, με εκείνους που έκαψαν από πρόθεση τρεις ανθρώπους συν ένα, με όλους αυτούς τους κατ’ εξοχήν υπεύθυνους, τι γίνεται;
________________
Πηγές:http://www.ethnos.gr
http://www.tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου