Έτσι ένας κρυφός τζίρος, o οποίος εκτιμάται σε 2 τρισ. δολάρια τον χρόνο, κυκλοφορεί μεταξύ της ιντερνετικής σφαίρας και των φορολογικών παραδείσων. Αντιστοιχεί περίπου στο ΑΕΠ της Ιταλίας και παράγεται από ψεύτικες διαφημίσεις και από ψεύτικους χρήστες, οι οποίοι κάνουν κλικ σε ιστοσελίδες, σε διαφημιστικά μπάνερ ή ακόμη σε κάνουν follow στο twitter ή like στο facebook.
Υπάρχουν πολλά "πακέτα επισκεψιμότητας" στην αγορά. Τα φθηνά προσφέρουν εντελώς ψεύτικη επισκεψιμότητα: ένα πρόγραμμα, το οποίο στη γλώσσα του Ιντερνετ λέγεται "ρομποτάκι" (ή πιο σωστά botnet) κάνει κλικ συνέχεια σε μία ιστοσελίδα. Το κόστος είναι το πολύ 5 δολάρια για κάθε 10.000 επισκέψεις. Όμως η μέθοδος αυτή γίνεται εύκολα αντιληπτή.
Γι’ αυτό η "γκρίζα" βιομηχανία του Ιντερνετ προσφέρει πιο βελτιωμένες εκδόσεις botnet: κλικ από πραγματικούς χρήστες! Πώς γίνεται αυτό; Η βιομηχανία αυτή αυτοαποκαλείται ιντερνετική διαφήμιση. Μία ιστοσελίδα (εταιρεία) χωρίζεται σε δύο μέρη: στο ένα εγγράφονται αυτοί που αγοράζουν επισκεψιμότητα και στο άλλο αυτοί που την πωλούν. Οι τελευταίοι είναι ιδιοκτήτες ιστοσελίδων που δέχονται να εμφανίζονται οι διαφημίσεις των πρώτων. Η διαφήμιση δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ολοσέλιδη εμφάνιση του site του διαφημιζόμενου. Έτσι, οι επισκέπτες των ιστοσελίδων που δέχονται τέτοιες καταχωρίσεις αναγκαστικά κάνουν κλικ πάνω σε αυτή τη διαφήμιση για να προχωρήσουν στο περιεχόμενο της ιστοσελίδας που τους ενδιαφέρει. Είτε κάνουν κλικ στη διαφήμιση για να πάνε στον ιστότοπο που διαφημίζεται είτε κάνουν κλικ για να κλείσει η διαφήμιση, η ιστοσελίδα που έχει αγοράσει επισκέπτες καταγράφει επισκεψιμότητα.
Ενα απλό πρόγραμμα αγοράς 10.000 τυχαίων επισκεπτών απ’ όλο τον κόσμο κοστίζει μόλις 7,50 δολάρια ανά 10.000 επισκέπτες. Η επιλογή χώρας, κλάδου κ.λπ. ανεβάζει το κόστος, το οποίο ξεκινάει από 49 δολάρια ανά 5.000 πραγματικούς επισκέπτες.
Ο πάροχος αυτός, συνήθως, είναι πολλά συνεργαζόμενα "ρομποτάκια" που συντονίζουν τους διαφημιστές και τους διαφημιζόμενους. Η έδρα των εταιρειών αυτών είναι σχεδόν πάντα σε φορολογικούς παραδείσους ή σε τριτοκοσμικές χώρες της Αφρικής.
Καθώς οι τεχνολογίες των «ψεύτικων» χρηστών εξελίσσονται, δημιουργούνται παράλληλες βιομηχανίες. Για παράδειγμα, προκειμένου ένα «ρομποτάκι» να εμφανίζεται ως επισκέπτης από διαφορετικά μήκη και πλάτη του κόσμου, θα πρέπει να κάνει «επισκέψεις» από διαφορετικά μέρη. Πώς γίνεται αυτό; Τα βασικά στοιχεία κάθε χρήστη - επισκέπτη μιας ιστοσελίδας περιλαμβάνονται στη διεύθυνση IP. Με πολύ απλά λόγια, είναι η «γραμμή» που συνδέει τον υπολογιστή με το Ιντερνετ. Σε αυτήν καταγράφονται η γεωγραφική τοποθεσία του χρήστη, ο πάροχος κ.λπ. Υπάρχουν, λοιπόν, εταιρείες που είτε «κλέβουν» είτε ανιχνεύουν είτε δημιουργούν λίστες με χιλιάδες ή εκατομμύρια διαφορετικές IP ανά τον κόσμο. Οι λίστες αυτές «φορτώνονται» στο "ρομποτάκι". Στη συνέχεια το "ρομποτάκι" καλεί μία - μία IP και τις καθοδηγεί να "χτυπήσουν" συγκεκριμένες ιστοσελίδες.
Αποτέλεσμα αυτών είναι να προκαλούνται μεγάλα προβλήματα στη σοβαρή διαφήμιση με ζημία στις διαφημιστικές εταιρείες και στους διαφημιζόμενους. Ετσι, σοβαρές εταιρείες, που προσφέρουν διαφημιστικές υπηρεσίες μέσω Ιντερνετ, αναπτύσσουν ή αγοράζουν εφαρμογές που να προστατεύουν τόσο τις ίδιες όσο και τους πελάτες τους από τον ψεύτικο κόσμο του Ιντερνετ.
_____________
Πηγή: από άρθρο του Λεωνίδα Στεργίου με τίτλο «Μυστικός τζίρος 2 τρισ. δολαρίων στο Διαδίκτυο» στο http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_1_26/05/2013_500868 στις 26 Mαϊου 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου